"Als ex-gymnasiasten onder elkaar"

Soms denk ik, dat de wereld draait door een beetje doordraait. Elk bedrijf moet een risicoanalyse uitvoeren en een van de risico's van DWDD is dat het enthousiasme gaat afnemen. Maar misschien ligt de verklaring dat een succesvol programma opeens minder populair wordt eenvoudig aan het feit dat men naar andere zaken op zoek is. De wereld verandert. "Meneer Mulish, even als twee ex-gymnasiasten onder elkaar..." In hoeverre is het enthousiasme altijd echt? En wordt een rol niet steeds meer gespeeld, de rol van de perfecte interviewer en host? Een andere risicofactor is dat het steeds weer opnieuw dezelfde gasten zijn die aan het woord komen. Harry Mulish wordt vanzelf minder interessant puur doordat hij te vaak in beeld is. Eventjes praten over de dood: "Hoe voelde dat?" Na de start van het nieuwe seizoen voelde ik vandaag mijn enthousiasme wegebben. En verder was ik het natuurlijk niet met Mulish eens: "Er bestaat niet zoiets als de beste schrijver, zoals je de beste fysicus hebt." Wat een onzin. Of beide bestaan niet of beide bestaan wel en dan geldt dezelfde formule; hij die op dat moment gegeven de tijdgeest de beste kaarten heeft. Bij Mulish is het misschien zo dat hij nooit op een bepaald moment de beste kaarten had. En nu ... moet hij zich voegen naar de nieuwe tijdgeest en meedoen met een programma als DWDD. Daar wordt Mulish volgens mij niet beter van. Vijf minuten in DWDD en de mythe achter het figuur Mulish verdwijnt. Zowel bij Mathijs als bij Mulish denk ik na deze uitzending: "je liegt, het is fake," terwijl de formule was: open, eerlijk en ongedwongen.

-- update feb 2022. Gymnasium schaamte

-- 13 jaar later, Matthijs blijkt een grote bully te zijn geweest: