Management, Cultuur & Verandering

Waar, in welke professionele omgevingen werkt men nog volgens het principe "uurtje-factuurtje?" Dit kan zijn binnen de ICT, waar een ZZP'er zijn facturen aan het einde van de maand inlevert. Ook kan het slaan op de medisch specialist werkend vanuit een maatschap elk uur declareert aan het ziekenhuis, ongeacht of de patiënt nu wel of niet, goed of slecht geholpen is. Iedere professional die zijn klant declareert volgens een uur-tarief valt in feite onder dit organisatieprincipe. De tegenhanger van dit mechanisme is: factureren op basis van toegevoegde waarde. het grote voordeel daarvan is dat deze waarde meetbaar is en de bijbehorende dienst transparant en vergelijkbaar is in de markt. hiervoor is het nodig dat het werk van de professional gestandaardiseerd kan worden of modulair kon worden opgebouwd. In feite moet er voor elk intern of extern-gerichte (richting een klant) activiteit een marktconforme standaard activiteit zijn. Dat dit binnen organisaties niet het geval

En ja hoor, daar is hij weer. Mart Smeets leidt de Avondetappe. Waarschijnlijk omdat dit een jubileumeditie is, maar toch, steeds weer hetzelfde gezicht, en ten tijden van de crisis krijgt een gepensioeneerde journalist de eer om het publiek te entertainen. Ik vind het opvallend. Een land als Nederland dat zo weinig waarde hecht aan tradities en bekend staat als innovatief en vernieuwend, vaak "haantje de voorste," als het gaat om initiatieven waar andere culturen liever (met gezond verstand) de kat uit de boom kijken, houdt er soms hardnekkig ouderwetse principes op na.  Nederland stond als eerste, in de kopgroep waar het homo-huwelijk mogelijk werd. Een peloton aan landen volgenden, vaak een decennia later pas wanneer de scherpe en vernieuwende kantjes eraf geschaafd waren en de tijd rijp werd voor de massa die lang genoeg de tijd heeft gehad om over de komende verandering na te denken en haar weerstand gezamelijk op te geven. Er zijn vele voorbeelden waar de Nederla

Een advocaat verkoopt een maatpak, geen confectieoplossingen. Bij de advocatuur is het product bijna nooit standaard. Advocaten maken alles specifiek, want daardoor verdienen ze het meest. Door een product of in de meeste gevallen een dienst te tailoren lijkt het erop dat men ook klantgericht bezig is, maar het ene (personaliseren) impliceert niet het andere (klantgerichtheid). Wanneer een advocaat een standaard geval van internet-fraude tegenkomt dan zal deze uit beroepsdeformatie deze standaardvorm vertalen naar een specifieke case. "Want uw geval is altijd uniek."  Deze veronderstelling die in de managementliteratuur bekend is leidt vervolgens tot de existentiële vraag waarop de advocatuur drijft, of wederom in consultantjargon: wat zijn de business-drivers van het advokatenkantoor? Bij de advocatuur zijn door de gepersonaliseerdede aanpak, de business driver meestal gelieerd aan gevoel; vaak is dat angst waartegen de advocaat je kan beschermen. Deze gevoelskwesties

Het leven van Pi is een boek dat al in 2001 op de markt is gekomen, maar pas later met succes doorbrak en de basis werd voor de film waardoor het boek pas echt het grote publiek bereikte. De schrijver behandelt impliciet een cultuurthema door de metafoor of beschrijving van dieren die in een dierentuin leven. Hij verdedigt de mening dat deze dieren zeker niet zielig zijn ondanks dat ze niet in de natuur leven. Juist hun eigen plek in de tuin zorgt dat de dieren op hun gemak leven. Het is het territorium van het dier dat zorgt voor evenwicht in de nagebootste natuurlijke omgeving die op zich niets natuurlijks heeft. Het is een menselijke, culturele constructie. De verteller geeft een voorbeeld hoe het leven in de gesloten ruimte werkt. "Juist doordat het dier, zoals bijvoorbeeld de tijger, als eerste op een braakliggend terrein komt maakt hij dit gebied zijn eigendom en zal het proberen te verdedigen. Een medewerker van de dierentuin moet dus erg oppassen om de tijger niet aan t

De kernwaarden waaraan een advocaat moet voldoen om een goede beroepsuitoefening te waarborgen, komen in de Advocatenwet te staan... Dat was in 2008 en ik neem aan dat dit inmiddels plaats heeft gevonden.   Het gaat daarbij om onafhankelijkheid, partijdigheid, integriteit, vertrouwelijkheid, deskundigheid en publieke verantwoordelijkheid. ( Bron: rechtennieuws ) Wanneer deze zo algemeen staan opgenomen in de wet, zou je denken dat een advocatenkantoor geen kernwaarden meer nodig heeft. Dat hoeft niet per se zo. Er zijn diverse voorbeelden te vinden, de eerste van een Belgisch kantoor (waarvoor de NL wet natuurlijk niet geldt): In onze praktijk staat een aantal kernwaarden centraal : "degelijke kwaliteit en een correcte service", "professioneel en pragmatisch", "betrokken, doch onafhankelijk en integer". ( http://www.defidem.be/ ) Een voorbeeld van Nederlandse bodem: Kernwaarden bij de uitoefening van het beroep van advocaat ... zijn: • Betrokke

In een krantenbijlage (wekelijks tijdschrift) las ik over Zuid Amerika en waarom het daar toch maar niet tot een eenheid komt, ... ondanks dat men er in alle gebieden (nagenoeg) dezelfde taal spreekt. Interessant cultuurthema: Men spreekt dezelfde taal, maar toch zijn er cultuurverschillen en die kunnen zo navenant zijn dat deze uitgebreide samenwerking onmogelijk maakt. Dit is ook voor Europa en de EU een aardig thema. Een eerste stelling op deze visie kan zijn dat wanneer men in een taalgebied zoals in Latijns Amerika (LA) al niet samen kan werken wat kan men dan nog verwachten van een regio waar men met vele verschillende taalzones te maken heeft? OF, het andere uiterste is: als taal blijkbaar toch geen mechanisme is als fundamentele basis voor samenwerking wat is er dan nodig? Dit argument gaat in tegen de mening dat door de verschillende talen in de EU er geen gezamenlijke cultuur kan ontstaan en dus een unie niet zal werken.  LA is dus geen voorbeeld voor een vruchtb

Wat is dat nu precies, een feminist(e)? Er is vast en zeker een definitie te vinden als is het maar op de Wikipedia (en ja hoor: een beweging om rechten van de vrouw te ... etc.). Maar dan, wat is het fenomeen, wat doet het, heeft het zin, en meer van dat soort vragen spelen door het hoofd van de cultuuronderzoeker. Wat heeft de feminist bereikt waar de maatschappij als geheel dankbaar voor mag heten. Dat artikel is natuurlijk geïnspireerd door de "Heleen"* die op dit moment in het nieuws is, maar wiens rol ik liever tijdloos houd. Er is al voldoende over haar en "Willem" geschreven - zeer onthullend dat deze laatste een presidentsfunctie mis is gelopen door de affaire met de bewuste feministe (hetgeen overigens een grap bleek te zijn). Een feministe die affaires aangaat met getrouwde mannen, is dat een speciaal soort feminist? Is een feministe net zoals een humanist af te rekenen op haar gedrag dat voorbeeldig moet zijn. Of juist niet. Qua productieve rol, i