Een jaar later (Lehman Brothers)
Herdenken is van alle tijden. Vrijdag was 11/9 aan de beurt, vandaag en morgen Lehman Brothers.
Ongeveer een jaar later valt bij ons het ooit redelijk omvangrijke VDM om. Heeft het een nog met het ander te maken?
Wat is er veranderd sinds vorig jaar?
Nobelprijs winnaar Stiglitz stelt dat het risico van de bankensector niet kleiner is geworden sinds de val van Lehman; de banken zijn alleen maar groter geworden waardoor het risico is toegenomen. De kans om de crisis aan te grijpen om hervormingen door te zetten is niet opgepakt door de financiële sector.
Ongeveer een jaar later valt bij ons het ooit redelijk omvangrijke VDM om. Heeft het een nog met het ander te maken?
Wat is er veranderd sinds vorig jaar?
Nobelprijs winnaar Stiglitz stelt dat het risico van de bankensector niet kleiner is geworden sinds de val van Lehman; de banken zijn alleen maar groter geworden waardoor het risico is toegenomen. De kans om de crisis aan te grijpen om hervormingen door te zetten is niet opgepakt door de financiële sector.
-- aug. 2022
Street Freak: Money and Madness at Lehman Brothers by Jared Dillian. Jared Dillian is a lunatic. Literally. He was diagnosed as bipolar and obsessive compulsive for the first time in his life around the age of 31. How did he survive and thrive in his crazy stew for 31 years without knowing it? By working in the military and on Wall Street, of course. Street Freak is a lesser version of Liar's Poker.
-- 19 sept 2023.
Jaren later komen de evaluaties en beschouwingen. Dit boek,
The Fed and Lehman Brothers: Setting the Record Straight on a Financial Disaster (Studies in Macroeconomic History) van Laurence M. Ball, is uit 2018
Het faillissement van de investeringsbank Lehman Brothers was de cruciale gebeurtenis van de financiële crisis van 2008 en de Grote Recessie die daarop volgde. Sinds het faillissement is er een verhit debat gaande over de vraag waarom de Federal Reserve Lehman niet op dezelfde manier heeft gered als andere financiële instellingen, zoals Bear Stearns en AIG. De leiders van de Fed uit die tijd, vooral voormalig voorzitter Ben Bernanke, hebben krachtig beweerd dat zij niet over de wettelijke bevoegdheid beschikten om Lehman te redden, omdat het bedrijf niet over voldoende onderpand beschikte voor de lening die het nodig had om te overleven. Gebaseerd op een nauwgezet vier jaar durend onderzoek naar de Lehman-zaak ontkrachten The Fed en Lehman Brothers het officiële verhaal van de crisis. Het laat zien dat de Fed Lehman in werkelijkheid had kunnen redden, maar dat ambtenaren dit niet hebben gedaan vanwege politieke druk en omdat ze de schade die het faillissement aan de economie zou toebrengen, hadden onderschat. Het meeslepende verhaal van de ineenstorting van Lehman zal iedereen interesseren die zich bekommert om de oorzaak van de financiële crisis, of de leiders van de Federal Reserve nauwkeurige verslagen hebben gegeven van hun daden, en hoe de Fed toekomstige financiële rampen kan voorkomen.
(bron: https://www.amazon.com/Fed-Lehman-Brothers-Financial-Macroeconomic/dp/1108420966)
Een review is te vinden op bankers-anonymous:
In een nieuw boek dat net deze maand uitkomt, The Fed And Lehman Brothers, onderzoekt econoom Laurence M. Ball opnieuw het bewijsmateriaal van de keuzes waarmee de managers van de financiële crisis van 2008 worden geconfronteerd. In het bijzonder kijkt hij naar een cruciale keuze: het legendarische Wall Street-bedrijf Lehman Brothers failliet laten gaan, in plaats van de belastingbetaler steun te bieden voor een reddingsoperatie.
Zijn conclusie: de Federal Reserve, het Amerikaanse ministerie van Financiën en de New York Fed hebben een ernstige, ongedwongen fout gemaakt door Lehman Brothers toe te staan een rommelig faillissement uit te spreken – nog steeds het grootste Amerikaanse bedrijfsfaillissement aller tijden – en daarmee een vernietigende kracht toe te voegen aan de financiële tsunami. die in september 2008 de economie en de financiële markten omhulden. En ze beschreven op onoprechte wijze de redenen voor hun besluit.
De belangrijkste managers van de financiële crisis van 2008, minister van Financiën Hank Paulson, president van de New York Federal Reserve Bank, Tim Geithner, en voorzitter van de Federal Reserve, Ben Bernanke, beweerden allemaal in officiële getuigenissen en hun daaropvolgende memoires dat Lehman Brothers ‘insolvent’ was ten tijde van de financiële crisis. faillissement. Een van de voorwaarden voor het verstrekken van leningen door de Fed is dat zij geen geld kan lenen aan insolvente instellingen, of aan banken met onvoldoende onderpand om een nieuwe lening te kunnen verstrekken.
Het valt niet te ontkennen dat Lehman in september 2008 met een liquiditeitscrisis werd geconfronteerd – het onvermogen om iedereen aan wie het geld schuldig was terug te betalen, als iedereen zijn geld meteen terug wilde hebben. Dat is een klassiek probleem waarmee elke bank wordt geconfronteerd, waarbij spaarders onmiddellijke teruggave van hun deposito's eisen. Het geschil dat Ball aan de orde stelt, is of Lehman op de middellange tot lange termijn voldoende activa had om zijn schulden te dekken, zodat een nieuwe lening van de Fed een faillissement had kunnen voorkomen.
In huishoudelijke termen kunnen we ons een welgesteld persoon voorstellen met een waardevol huis en een auto ter waarde van een miljoen dollar, $25.000 contant op de bank, en die $750.000 schuldig is aan een combinatie van een persoonlijke lening, hypotheek en autolening. Als een kredietverstrekker plotseling eist dat een persoonlijke lening van €100.000 onmiddellijk wordt terugbetaald, zouden we zeggen dat die persoon een liquiditeitsprobleem heeft, maar niet insolvent is. Als de persoon voldoende tijd heeft, kan hij het probleem waarschijnlijk oplossen door de auto en het huis te verkopen. Zelfs gemakkelijker dan een gedwongen verkoop van de auto en het huis, zou een nieuwe lening tegen de overwaarde van het huis de situatie verlichten. Een faillissement is verre van onvermijdelijk.
In het geval van Lehman, zo betoogt Ball, had de Federal Reserve eerder in 2008 een programma opgezet dat die nieuwe lening had kunnen verstrekken.
Door het beoordelen van de financiële onthullingen van vóór het faillissement, rapporten van de faillissementsmanagers en onafhankelijke analyses van bedrijven die overwogen om Lehman over te nemen maar weigerden, geeft Ball details over de hoeveelheid activa die Lehman had in de week voordat het failliet ging.
Hij schat conservatief dat de activa die beschikbaar zijn als onderpand voor een nieuwe lening van de Fed in totaal 118 miljard dollar bedragen. Lehmans uiteindelijke behoefte aan fondsen bedroeg, opnieuw conservatief geschat, waarschijnlijk 84 miljard dollar. In dat verschil, in de hoeveelheid beschikbare activa boven de financieringsbehoeften van Lehman, stelt Ball dat dit een liquiditeitsprobleem was, en geen insolventieprobleem.
84 miljard dollar is natuurlijk nogal wat geld. Maar gezien het feit dat de Fed diezelfde maand 123 miljard dollar aan AIG en 107 miljard dollar aan Morgan Stanley heeft toegezegd, lag dit niet buiten het bereik van wat de Fed anders en uiteindelijk bereid was toe te zeggen om de financiële tsunami te temperen.
De managers van de crisis beweren tot op de dag van vandaag het tegenovergestelde. Ze beweren dat Lehman insolvabel was en dat elke nieuwe lening van de Fed het risico van verlies van belastinggeld met zich mee zou brengen.
Dit lijkt misschien allemaal oude geschiedenis, maar het is vandaag de dag nog steeds relevant. De Fed heeft de rente een paar weken geleden verhoogd en plant nog een paar renteverhogingen dit jaar, waarmee het beleid dat sinds de crisis is ingevoerd, wordt afgebouwd. Ondertussen proberen we er nog steeds achter te komen wat de juiste lessen uit 2008 zijn. We hebben nog steeds geen overeenstemming over de juiste oplossing voor financiële instellingen die Too Big To Fail zijn als ze in de problemen komen en te maken krijgen met een verlies aan vertrouwen, in wezen een “op de bank rennen.”
Nationaliseren we ze feitelijk, zoals we deden met de hypotheekreuzen Fannie Mae en Freddie Mac? Nemen we een staatseigendom van 80 procent over en verkopen we de stukken vervolgens langzaam terug aan de publieke markten zodra deze zich herstellen, zoals we deden met verzekeringsgigant AIG? Garanderen we delen van hun dubieuze debiteurenportefeuilles en dwingen we een jachtgeweerhuwelijk af tussen investeringsbanken, zoals we deden toen JP Morgan Chase Bear Stearns kocht en Bank of America Merrill Lynch kocht? Of veranderen we ze van de ene op de andere dag in commerciële banken en injecteren we 20 miljard dollar aan kapitaal om publieke steun te betuigen, zoals we deden met Goldman Sachs en Morgan Stanley?
De managers van de crisis hebben al deze verschillende dingen gedaan, met zeer uiteenlopende uitkomsten voor bedrijven, werknemers, leidinggevenden, aandeelhouders, obligatiehouders en belastingbetalers.
De managers hebben van alles geprobeerd. Het meest rommelige, minst gecontroleerde en meest destructieve was het faillissement van Lehman. De grote vraag van Ball: moest het gebeuren?
– is een contrafeitelijke oefening die toekomstige keuzes informeert. Hij concludeert verder, ondanks alle getuigenissen van de crisismanagers, dat minister van Financiën Paulson feitelijk de oproep heeft gedaan om Lehman te laten falen.
Paulsons zorg was om het label ‘Mr. Reddingsoperatie” in 2008, dus wilde hij met het faillissement aangeven dat bedrijven soms failliet gingen en dat de overheid er niet altijd zou zijn. Ironisch genoeg was het faillissement zo ontwrichtend dat Paulson en de rest moesten verdubbelen, verdrievoudigen en vervolgens verviervoudigen bij verdere reddingsoperaties. Het is duidelijk dat ze de omvang van de puinhoop van de faillissementsaanvraag van Lehman niet hadden voorzien.
Dat gezegd hebbende, betekent dit niet dat ik denk dat Paulson, Geithner en Bernanke het verprutst hebben bij het beheersen van de crisis van 2008. Mijn overweldigende gedachte, tien jaar later, is hoe goed ze reageerden op ongekende en onvoorspelbare gebeurtenissen. We hebben ongelofelijk veel geluk dat de bijzonder competente mensen deze posities op dat cruciale moment bekleedden. Ze hebben één grote fout gemaakt met Lehman, en ze hebben de redenen ervoor verzwegen, maar zijn er over het geheel genomen op bewonderenswaardige wijze doorheen gekomen tijdens de oorlogsmist van de crisis van 2008. (bron: https://www.bankers-anonymous.com/book/book-review-the-fed-and-lehman-brothers-by-laurence-ball/)
Reacties