Management, Cultuur & Verandering

In eerste instantie denk ik, wat een vreemde titel. Want waar gaat het -  The most important thing (TMIT) -  precies over? Over beleggen. Uncommon sense for the thoughtful investor . Het belangrijkste is, schrijft Howard Marks, is een terugkerende stelling in de conversatie met zijn klanten over beleggen. De ene keer is het belangrijkste dit, de volgende keer is het dat. Er is eigenlijk niet een ding dat het belangrijkste is: beleggen is niet te vatten met een formule, je moet letten op een fors aantal aspecten. In twintig hoofdstuk gaat hij langs deze "belangrijkste dingen" voor beleggen. Few people have what it takes to be great investors, schrijft hij in het eerste hoofdstuk: TMIT is ... second level thinking . Sommige dingen kunnen geleerd worden, maar niet alles, en regels werken soms wel, maar op andere momenten niet. Wat in ieder geval belangrijk is, is tweede-orde-denken. Hij geeft geen duidelijke definitie van dit precies is, maar geeft wel voorbeelden zodat je beg

Beleggingstheorieën zijn onder te verdelen in scholen net zoals economische theorieën waar deze trouwens een onderdeel van zijn. Dit boek is een uitloper van de Chicago-school die als fundament hanteert dat de markt efficiënt werkt, dat elke deelnemer dezelfde informatie heeft en dat alle informatie in de koersen van de beleggingsinstrumenten zit opgenomen. Je kan alleen de markt verslaan door zaken als voorkennis, die verboden is. Beleggen met gezond verstand, Common sense investing , is een boek uit 2007 van John Bogle en heeft als ondertitel: "De enige manier die je een eerlijk aandeel in de opbrengst van de aandelenhandel garandeert." Die subtitel wordt verklaart in hoofdstuk één (van de achttien) waar de auteur de parabel van Warren Buffett over de familie Gotrocks in aangepaste vorm citeert. De Gotrocks is een zeer omvangrijke en welvarende familie die het hele vermogen van de VS beheert. Iedereen is tevreden met het inkomen uit dividend dat periodiek bijgeschreven w

The wisdom of the crowds is een verhaal van een journalist die schrijft over een economisch thema, dat van de kennis die de menigte heeft of opdoet bij (en) o.a. het coördineren van handelingen. Een voorbeeld daarvan is het wandelen op het trottoir of het rijden aan een bepaalde kant van de weg. Op het trottoir probeer je als mens botsingen te voorkomen en het rechts rijden (of links) gebeurt puur door een logica van het doen wat anderen doen. Zo ontstaat er dus een soort wijsheid. Een spookrijder is letterlijk de weg kwijt en heeft een probleem met het coördinatie-probleem. Rational Rituals, Culture, Coordination, And Common Knowledge . is een boek dat op dit thema aansluit, al met twee grote verschillen: als eerste kwam het boek al in 2001 uit, en als tweede gaat het voornamelijk om rituelen in de cultuur en niet zozeer om impliciete cultuurprocessen zoals het (in de pas) lopen in een groep / menigte. Tevens zou je hier aan toe kunnen voegen dat de schrijver een speltheoreticus is

The personality brokers (2018), is een boek van Merve Emre. Ze beschrijft in het boek een zoektocht naar de oorsprong en de duurzame aantrekkingskracht van een preëminente psychologische test. Deze Myers-Briggs Type Indicator is een eenvoudig te begrijpen en niet oordelende benadering om persoonlijkheid inzichtelijk te maken. De MBTI zoals het acroniem geeft, is de meest bekende persoonlijkheidsinventarisatie en die iedereen misschien wel eens is tegengekomen, dan wel bij een recruiteringsproces dan wel op het internet. Het verhaal achter de test begint in de WOII toen moeder Katharine Cooks Briggs en dochter Isabel Briggs Myers, een vragenlijst ontwierpen die later bekend werd als als de Myers-Briggs Type indicator. De test meet de persoonlijkheid van iemand volgens een binaire inventarisatie van menselijk gedrag waarin bepaalde eigenschappen gecontrasteerd worden met hun tegenstelling. Hierdoor is de test eenvoudig te begrijpen. Deze eigenschappen zijn introversie en extraversie, i

The Wealth Equation is een boek uit 1999 van Peter Tanous en gaat over beleggen. Een eerder boek schreef de auteur over hoe verschillende beleggers te werk gaan, en dat boek kreeg de titel "Investment Gurus" mee. Dit boek is daar duidelijk een vervolg op, want hierin geeft hij antwoord op de vraag, wat hebben de beste investeerders nu precies gemeen? En kunnen we hiervoor een formule maken, een vermogensformule die aangeeft hoe je moet investeren, gegeven de wijsheid van al die knappe investeerders die groot geworden zijn met hun benadering. Zo beschrijft hij zijn conclusie in deel twee wat hij heeft gevonden, hetgeen hij de multipliers noemt. Dat zijn de volgende investeringsregels (aangeduid met "master key" om het geheel wat extra cachet te geven): 1. Zet realistische doelen. Dit zou een advies kunnen zijn dat los staat van het toepassingsgebied. Bij beleggen of investeren gaat het definiëren van doelen samen met de verwachtingen van het resultaat op de

Soms vind ik een boek als een parel tussen iets wat lijkt op een hoop kralen. Zoals dit werkje. De voetballende accountant - en andere portretten van het vrije beroep - is een boekje geschreven door Pieter Webeling in 2000 in opdracht van de ABN AMRO. De auteur is in dit geval niet de schrijver maar voornamelijk de interviewer. Hij heeft in opdracht van de bank een tiental (elf) profielen geschetst van ondernemers die bij de bank klant zijn. Een van mijn vragen is hoe deze groep geselecteerd werd voor het boek, want de ondernemers zijn divers, en van elke sector is er maar een ondernemer, maar daarbinnen waren natuurlijk veel mogelijkheden. Ook de leeftijd lijkt geen selectiecriterium geweest, want de ondernemers zijn zowel "jong" als "oud" en laten dus een breed leeftijdsveld zien. Wat opvalt is dat het werk gedateerd is - anno 2000, zo ten tijde van de nieuwe economie - maar dat het toch ook wel tijdloos te lezen is. Wat iemand als ondernemer maakt is een tijdloo

Edge of Chaos is een boek van Dambisa Moyo uit 2018. Hierbij een samenvatting. Economische groei verbetert de levensstandaard, terwijl politieke instabiliteit en korte termijn politiek de economie kwaad doen. Ook al is de economische wetenschap een uitgebreide en complex veld van studie, wanneer je een rapport van de specifieke economie van een land of bedrijf ziet dan komt het vaak neer op een paar kale plaatjes. En de meeste tijd gaat het dan om groei. We zijn er door geobsedeerd en als de groei tegenvalt dan lopen critici over elkaar heen om de fouten aan te wijzen. Maar waarom is groei zo wenselijk? Eenvoudig gesteld brengt groei een toenemende mobiliteit en verhoogde levensstandaard. China is hiervan het beste voorbeeld. De koopkracht pariteit van China was in 2014 voor het eerst groter dan die van de VS (ca. 17,6 triljoen). Hoe komt het dan dat landen falen om te groeien? Meestal komt het neer op politieke instabiliteit van een land. Neem Argentinië. In 1913 was het per capit

12 rules for life, an antidote to chaos , is een boek van Jordan Peterson uit 2018. Het "antidotum" in de subtitel is een interessante toevoeging, die duidelijk wordt na het lezen van het voorgaande boek, Maps of Meaning. In hoofdstuk twee van dit boek, de tweede regel, krijgt de lezer een samenvatting van Maps of meaning. Het waarom van de 12 levensregels worden dan ook duidelijk, want waar het eerste boek diep graaft in de mythologie en dan de figuur van de held tegenkomt, kan het haast niet anders dan dat nu deze held gevoegd moet worden met de kennis en ervaring van die eerdere ontdekkingen. Peterson doet hier wat vele filosofen nalaten, namelijk hun filosofie c.q. psychologie in de praktijk brengen. Het is mij in ieder geval ook duidelijk waarom dit boek zo'n succes geworden is. Dat heeft mede te maken met de online colleges (youtube), maar ook met de timing en dus met de voedingsbodem waarop dit boek terecht is gekomen: de chaos die naijlt op de crisis. Want

Wat is er fout gegaan met onze Economie en met onze Democratie en hoe kunnen we dit goedmaken? Dit ondertitel is wel eenvoudig te vertalen. Maar hoe vertaal je Outrage nu precies? Volgens Google Translate is het verontwaardiging, maar volgens het woordenboek is het belediging. Zelf begon ik vanaf Rage, dat woede betekent en toen moest ik direct denken aan Woede van Salman Rushdie, maar dat heet oorspronkelijk: Fury, zoals in Fire and Fury een boek van Michael Wolff. Afhankelijk van de te kiezen vertaling gaat Outrage over iets wetsmatig dat verkeerd zit en dat voelt als een klap in je gezicht, of over een emotie, die van boosheid, zonder een specifiek doel of gramschap. En dan kan je denken - ik zocht dit op - aan iemand die lichtgeraakt is (maar daardoor wel boos), of iemand die gewoon lastig is, al dan niet met reden, of iemand die kwaadgezind is. En als je de Gele-Hesjes-Demonstratie neemt dan zijn die mensen niet meer lichtgeraakt, of lastig, maar inmiddels kwaadgezind. Hoe d

Maps of Meaning, the architecture of beliefs (1999), is een boek van Jordan Peterson. Ik zocht naar dit boek om meer te begrijpen van het fenomeen Peterson. Hij is als professor in de psychologie gestart met een youtube-serie over precies dit werk, maps of meaning en is daar bijzonder succesvol in geworden. De youtube-presentaties zijn direct afkomstig van zijn colleges, en zijn bijzonder interessant. Daarbij valt me vooral op dat het niet zozeer het idee en de inhoud van de presentatie is, maar ook de vorm. Hij vertelt op een speelse maar toch op een bepaalde dwingende manier die de vele stellingen automatisch waarheid meegeven. Mij sprak het boek bijzonder aan, omdat ik een psychologische verhandeling verwachte, die tussen de regels door en halverwege de tekst wel bovenkomt, maar in feite gaat het boek over cultuur. Daarmee neemt de schrijver en theoreticus een risico, omdat hij buiten zijn gebied treedt. Op internet - wikipedia - is een beperkte samenvatting te vinden van het werk

De tranen van de Krokodil (1989) is een boek van Piet Vroon, een destijds bekende hoogleraar psychologie, waar ik onlangs aan moest denken terwijl ik een boek las van een "collega" psycholoog. Hierover binnenkort meer. Bijzonder aan Piet Vroon was dat hij m.i. een van de eerste was die de psychologie populair maakte en praktisch voor een breed publiek. En zijn boeken werden dan ook, in ieder geval de tranen van de krokodil, een soort van best-seller. Juist dat fenomeen is interessant, omdat de best-seller iets zegt over de schrijver, maar juist ook over de tijd waarin het boek op de markt komt. Die paradox , waar de timing vooral goed lijkt te zijn voor een idee of inhoudelijk concept dat helemaal niet zo spectaculair hoeft te zijn is typisch is voor cultuur. De massa stoomt erop af.  Ik was altijd een geïnteresseerd lezer van psychologische onderwerpen, zelf nu nog, en Vroon viel destijds op door niet alleen zijn ideeën maar juist ook zijn optreden. Ik herinner me dat hij