Management, Cultuur & Verandering

Ik heb vaak moeite om tot de kern te komen. Vaak omdat ik het niet kan en soms omdat ik het niet wil. De kern is zo definitief en ik houd graag van een open eind. Ooit hoorde ik iemand vertellen dat je moet proberen om elke dag af te sluiten zonder open eindjes. Handel per dag alle zaken af die op je pad komen. Al die losse eindjes nemen namelijk later je energie weg. Zelf heb ik daar geen moeite mee. Het aardige van een onopgeloste puzzel is dat je er eeuwig aan kan blijven werken. En soms valt een puzzelstukje op zijn plaats zonder dat je wist expliciet aan het oplossen te zijn. Een van de onopgeloste puzzels in mijn leven is wie precies George is. Ik heb een biografie over zijn leven gelezen, maar biografieën zijn vaak zo oppervlakkig, dat merk ik weer bij het lezen van die over het leven van Thatcher . En terwijl ik die laatste levensloop lees vind ik opeens een puzzelstukje van een heel ander leven. Is hij een grote bekende investeerder, of meer een op de achtergrond spe

Onlangs bezocht ik een presentatie waar bovenstaand fenomeen in iets andere bewoordingen werd besproken. En hoewel ik het in principe een aardig concept vind ben ik er zelf geen voorstander van. Verzekerd beleggen komt eropneer dat je naast een aandeel bescherming koopt voor het neerwaardse risico. De winsten zijn maximaal, het verlies wordt afgeschermd. Je zou kunnen zeggen dat de belegger bij voorbaat zijn verlies al genomen heeft en dat is een extra voordeel. Verlies nemen is een continue zorg die niet goed afgehandeld wordt door de particuliere belegger. Hoe de praktijk precies uitvalt van het verzekerd beleggen is niet met alle nauwkeurigheid te zeggen. Een verzekering kost in het algemeen geld en of de kosten altijd dekkend zijn is moeilijk te bepalen. Heeft geeft in ieder geval een goed gevoel hetgeen ook niet onbelangrijk is. Het thema van verzekering is ook een cultuurthema. Nederlanders zijn namelijk geneigd om zich over-te-verzekeren. Een recent onderzoek naar tandheelku

Het boek over het leven van Margaret Thatcher, van kruideniersdochter tot ijzeren dame, van Pia Paoli begint met een beschrijving van het dorp met ca. dertigduizend inwoners waar ze geboren werd, Grantham. Dat blijkt een dorp met een belangrijke "koninklijke" geschiedenis te zijn. Het dorp werd in de derde eeuw voor christus veroverd door Gorbabanus een onbeduidende barbaarse koning uit die tijd. Later werd het dorp door de Romeinen veroverd en nog later werd het gebied bezet door Jan zonder Land (John Lackland) die er zijn hof vestigde als basis voor de Magna Carta. Ook wordt de hertog van Buckingham genoemd die in het dorp de doodsvonnis van een rivaal tekende "het hotel bestaat nogsteeds" en zelfs Karel de eerste "hield er een kortstondig verblijf." De laatste koning die er verbleef was Edward de zevende... Zelf Newton "woonde er in de buurt." Maar grappig genoeg verlies het dorp  de interesse van de Britse elite en wordt in de verdere geschie

Het wachten is op Imtech. Aan het eind van deze maand komt het bedrijf met de officiële cijfers over de schade die geleden is in Duitsland en Polen. De koers van het bedrijf is inmiddels al meer dan gehalveerd wat aangeeft dat de imago-schade bijna niet te herstellen is. Imtech was een groeiend bedrijf en richtte zich de laatste jaren op een groeistrategie alsof ze een heuze bleu-chip zou zijn. Inmiddels zit de belegger maar hopelijk ook de bestuurder bij Imtech weer met beide voeten op de grond. In de markt horen we veel berichten over grote bedrijven die steeds slechter betalen en de kleinere leveranciers in de mangel nemen. Ook bij Imtech speelde dit fenomeen, waar onder andere Siemens (meen ik) wel opdrachten fiatteerden maar niet overeenkomstig betaalden. Het is puur kapitalisme in een kapitalistische wereld. De sterkste overleeft en hij die bezig is met zijn eigen groei, moet lenen bij grote banken, en niet door heeft dat het ondernemersklimaat verhardt verliest. Imtech moet n

Spanje en Zuid-Amerika zijn onlosmakelijk verbonden met elkaar door een gezamenlijk verleden. De brug naar beide landen functioneert nog steeds en in beide richtingen. Grote bedrijven zoals Telefonica en Santander hebben belangrijke dochterondernemingen daar in het zuiden. Onlangs kondigde Argentinië aan dat het het voormalige YPF van het Spaanse Repsol zou nationaliseren, omdat het Spaanse moederbedrijf te weinig zou hebben geïnvesteerd in de Argentijnse dochter. Maar nu is er een nieuw fenomeen vanuit Argentinië naar Spanje komen overwaaien: el escrache . Dit is een fenomeen dat in het zuiden is uitgevonden door zeer verontwaardigde Argentijnen ten opzichte van hun politici en lokale bestuurders. Escrache is een soort brandmerken waar boze slachtoffers van in dit geval huisontzettingen politici en ambtenaren voor hun woning opzoeken en daar gaan demonstreren om deze mensen "zwart te maken." Het is een tactiek "reinventing Spain" die tegengesteld is aan de vree

En dan is er opeens een dreiging met een atoombom of -oorlog. Dat doet me vragen waarom Zuid-Korea zo succesvol is geworden. En het (of in ieder geval één) antwoord is dat de Zuid-Koreaan hard werkt, leergierig is, maar vooral geen kwaad doet. Terwijl Apple, Microsoft en Google de ene na de andere rechtzaak beginnen neemt Samsung zwijgzaam het zakelijke roer over. De Noord-Koreaan is jaloers op zijn zuiderlijke halfbroer. De noorderling is failliet net zo als (de etiek in) het westen, en kan zich als een militaire junta enkel nog van oorlogsretoriek bedienen. Maar het motief om zich tegen het westen te keren heeft natuurlijk alles te maken met het succes van de Zuid-Koreaan met het mobieltje als ultieme verrassing; het nieuwe marketingsucces van Samsung is niet ongemerkt aan de Noord-Koreaan voorbij gegaan. Wat anders kan het motief van de dreiging zijn (geweest)? De armoede in het noorden? Of een dreiging uit het westen die om een reactie vraagt van de dictator? Hoe serieus moete

Het vervolg op "de verbannen econoom" is de vraag hoe wetenschap en amusement zich verhoudt. IS er tussen beide dezelfde verstorende relatie als tussen wetenschap en (politiek) activisme. Toen de Franse filosoof en schrijver Sartre zich ging bemoeien met politiek ging zijn betrokkenheid ten koste van zijn literaire geloofwaardigheid. Een zelfde soort verstoring zien we wanneer de academisch geschoolde professional zich op twitter gaat uiten over zijn vakgebied, maar al snel de fout betreedt om buiten zijn vakgebied te gaan babbelen. Zijn academische imago lijdt onder zijn populaire uitingen of zijn politiek getinte activistische bevindingen.  Het taalgebruik op twitter (van een wetenschapper): Zo'n oetlul uit t quasi-bedrijfsleven (havenbedrijf) die met time-and-motion-studies bril op naar onderwijs en onderzoek kijkt #vu #nrc  of deze:  RUMOR, unconfirmed: KREMLIN TO "FREEZE ASSETS" OF GERMAN COMPANIES IN RUSSIA AS ANSWER TO EU ON CYP  even later k

Vroeger las ik Economische Statistische Berichten (ESB), een blad voor ... economen (in opleiding) of dat in ieder geval verplichte kost werd beschouwd voor studenten. Het was een taai en saai blad vol met feitenlijkheden en wetenschappenlijk verantwoorden exposés dat duidelijk paste bij de tijd waarin ook intermediair nog een wetenschappenlijk getinte vorm had. De artikelen (van beide bladen) hadden een duidelijke focus en diepgang en het entertainment-element was nog niet geaccepteerd. De wereld zag er toen nog redelijk transparant uit. De econoom al dan niet in opleiding had een wetenschappenlijke achtergrond en behooorde dus tot de groep (cultuur) van rationeel georiënteerde kenniszoekers. Daarnaast triomfeerde de amusementssector waarin zich ook hoogopgeleide professionals rondliepen, maar waar het domein vooral door minder wetenschappenlijke medewerkers werd bevolkt. Inmiddels is deze strikte scheiding veel minder helder. De wereld draait door is een fenomeen dat in deze tijd