Management, Cultuur & Verandering

Nog eens nader inzoomend op de stereotype verschillen binnen Europa... A - Eten en gewoontes. 1. Boter (Noord-Europa) of Olijfolie (Zuid-Europa). Olijfolie is een product dat qua historie terug gaat tot de romeinse tijd. De olijfboom komt al in het Latijn en Grieks voor. Boter daarentegen is een uitvinding die pas in de eind van de negentiende eeuw tot stand kwam (modern). Zie hier gelijk de relatie met modern versus klassiek . "Minnebrieven zijn me boter verzegeld," is een Nederlandse gezegde, zonder Spaans equivalent, en ook de boterham bestaat niet in het zuiden. Een logische verklaring voor verschillen de gebruiken (boter versus (olijf)olie) zit in dit geval puur in de natuurlijke gesteldheid; Olijfbomen groeien enkel in het warmere zuiden. Het Noorden heeft - uit noodzaak? - een alternatief "uitgevonden." Dat is moderniteit. 2. Tomaat (Zuiden) - Aardappel (Midden, Noorden). Dit verschil heeft te maken met een natuurlijke aanleg gerelateerd aan d

Tearing Europe apart, 20 ways to slice a continent (via een tweet van Toni Cantó),  website . Op de Guardian , gaat de Europese karikatuurshow verder.  

Cultuur gaat meestal over groepen. "Meestal," klinkt vreemd, maar betekent dat bij organisatiecultuur in tegenstelling tot psychologie de groep centraal staat. Dus wanneer een organisatie met een cultuurprobleem kampt, dan stellen consultants vaak de vraag wat die groep anders of beter zou moeten doen. Nieuwe kernwaarden die bij de medewerkers "passen" zouden helpen een cultuurprobleem op te lossen... Maar er is ook een andere kant van het verhaal. Die begint bij een willekeurige medewerker. "Wat is jou bijdrage aan deze cultuur," zou je diegene kunnen vragen. En dat weet men meestal niet te verwoorden. Om een cultuur te begrijpen moet je afstand nemen. Toch is die bijdrage heel duidelijk inzichtelijk te maken. Niet alleen die bijdrage aan de cultuur, maar je "verdienste" ook aan een cultuurprobleem. Want vooral bij deze laatste begint dit bij de individuele medewerker. En in tweede instantie bij de groep.

Door een tweet (Kees Kraaijeveld) las ik de voetnoet inkomen van Arnon Grunberg. Meer belasting op inkomen uit vermogen, minder uit arbeid. Luidt de conclusie. Een ogenschijnlijke tijdloze voetnoot. Over de jaren heen is er nauwelijks iets veranderd (of verbeterd) op het gebied van inkomensongelijkheid en dat is de reden dat deze belastingherziening er niet "echt" komt; de machtsverhoudingen in de globale wereld blijven gelijk of verschuiven zelfs richting de groot-vermogens. Nederland heeft wel een progressieve vermogensbelasting, maar niet trapsgewijs; dus waar met toenemend vermogen de belasting extra stijgt. Een dergelijke stap zetten zou innovatief lijken (Nederland liep in het verleden wel vaker voor met innovatieve regelingen), maar of het werkt is zeer de vraag; de grote vermogens zijn in tegenstelling tot arbeid wel mobiel en de vermogens verdwijnen zonder enige moeite uit Nederland richting een vermogensvriendelijk belastingklimaat. Toch ligt er een ander risic

Twee jaar geleden had dit bedrijf  te maken met een aantal veranderingen.  Inmiddels lijkt het erop dat deze veranderingen zich hebben vastgezet in de organisatie. Er zijn nog wel wijzigingen, maar die ogen minder significant. Het jaarverslag toont een kleurig beeld en laat zien waar het bedrijf goed in is: presentatie van informatie op schermen. de toepassingen variëren van screening voor de zorgsector tot kleine monitoren in de luchtvaart of megaschermen voor bioscopen en voor reclame op gebouwen. Juist voor deze laatste geeft het verslag een belangrijk wapenfeit: met 20 miljoen leds heeft ze het grootste display gebouwd "to date" (in Johannesburg). Dat feit wordt ongetwijfeld een keer verslagen door een van de concurrenten. Wie zijn dat?  De markt voor beeldschermen is bijzonder groot, maar de exemplaren die waarop Barco zich concentreert zijn uitzonderlijk. Toch is Philips niet alleen in  Healthcare een concurrent. Het feit dat nieuwe technologie zich verkleind zorgt dat

"Er gebeurt wat in de Kerk, veel meer dan velen denken", schrijft Rik Torfs , rector van de KU Leuven. Hij schrijft een opinie naar aanleiding van de eerste verjaardag van de nieuwe Paus. De kwestie is nu: gaat het bij Franciscus enkel om stijl en symboliek? Om aandacht voor gehandicapten, selfies met vrolijke jongeren, onverwachte telefoontjes naar sympathieke kloosterzusters? Meteen rijst de vraag of een paus aan het logge kerkinstituut iets kan of wil veranderen. Hij schrijft over de vorm en inhoud die bij religie niet zonder elkaar kunnen. Torfs is zelf nog van de oude school waar vorm enkel als verpakking werd gezien. Dat is op zich een hele interessante discussie. Waarom verschilt de vorm van het katholieke instituut zoveel van de sobere protestante vorm? Rik Torfs kennen de meeste mensen van De slimste mens, waar hij als eerste en toe nog enkelvoudige jury vooral door zijn vorm indruk maakte. In Nederland is professor Torfs te vergelijken met Maarten van Rossum

De VPRO heeft een serie geproduceerd over "de mens achter de mythe," een Ode aan Cruijff zoals ze het zelf noemen en dat klopt denk ik wel. Na het zien van de vier afleveringen kan je niet anders dan trots zijn op deze figuur, terecht een Nationale held. Van geld wordt je niet beter , is een van de uitspraken in de film die ik verder niet tegenkom. Johan zegt het op een moment dat zijn beste spelers naar PSV vertrekken. "Alleen maar voor het geld."  Of dit hét verhaal is, zal moeilijk te zeggen zijn, maar het is in ieder geval een geloofwaardige versie. -- 24 maart 2016 Hij was voor ons een groot inspirator, AS:

Door een fles Ketel 1, werd ik op een proustiaanse manier naar mijn jeugd verplaatst. Ik zag de fles, Schiedam, Nolet en mijn leven stond even stil. Ik heb aardig wat van de wereld gezien, maar ik heb in feite het grootste gedeelte van mijn leven in Schiedam gewoond. Het eerste wat me te binnen schoot was de familie Dirkzwager, zij woonden op de stadhouderslaan, vlak bij het Noletziekenhuis. Ik had me toen nooit afgevraagd waarom een streekziekenhuis de naam Nolet droeg en wist zelf niet dat Nolet een familienaam was. Een bekende familienaam. In Schiedam. En was die ene Nolet familie van die andere Nolet? Over Dirkzwager las ik later op het internet dat ze naar Brabant waren verhuist omdat de gemeente Schiedam ze geen ruimte meer aanbood. Hun jongste zoon kende ik. Er was iets met die familie (op een andere manier dat er met ons iets was). Meer wist ik toen niet. Ik was aanwezig op de borrel bij alex in Spanje - op een zonnig straatterras in Marbella, vlak voor hun kantoor -  en T

De vraag of een architect (ook) een ingenieur is, kan op twee manieren beantwoord worden. In eerste plaats lijkt de vraag onzinnig, want een architect studeert aan dezelfde universiteit als een willekeurige andere ingenieur en beiden delen dezelfde titel: ir. Als we de TU "Delft" als uitgangspunt nemen dan staat de faculteit bouwkunde naast andere faculteiten, zoals informatica, elektrotechniek of werktuigbouwkunde. Dus is een architect (ook) een ingenieur. Vanuit een heel andere organisatorisch oogpunt, is de architect  nauwelijks te vergelijken met een ingenieur. Ook hier delen de beide professies dat ze ingenieur zijn in de zin dat ze een grote specialistische kennis beschikken op hun eigen terrein (bouwkunde, informatie, civiele techniek) maar de architect heeft daarnaast ook een generalistisch werkgebied; hij is naast de specialist ook de verbindende vormgever en die rol staat soms haaks op de ingenieurs-rol. Organisaties kunnen dit probleem oplossen door een product

Er zijn vele symbolen te vinden die typisch Spaans zijn. Maar hoe zit het met de Spaanse taal op zich? Wat onthult de Spaanse taal over de cultuur? Allereerst is het zo dat het Spaans (het castellano) vele culturen vertegenwoordigt die allemaal van elkaar verschillen; het Spaans in Peru of Argentinië verschilt van het Spaans in Spanje, voornamelijk omdat het aangevuld is met dialectische begrippen. Toch zijn alle varianten opgenomen in de RAE, de Real Academia Española, zeg maar de Spaanse Van Dale. Het feit dat de talen in de Zuid-Amerikaanse met minimale verschillen op elkaar lijken, betekent niet dat hun cultuur gelijksoortig zijn. De cultuur van Peru verschilt hemelsbreed van die van Chile of van de Spaanse cultuur Dat heeft natuurlijk alles te maken met de verschillende gewoontes, die de taalgelijkenis overstijgen. Toch kent het Spaans een eigenschap die alle Spaanstalige culturen verbindt en dat is het omvangrijke lexicon dat de taal rijk is. In het boek, taal als cultuur ,

Onderstaande profielen heb ik via Linkedin geselecteerd. Ik wilde weten hoe de cultuur van een nieuw bedrijf tot stand komt. Een betrekkelijk jonge organisatie die zich anders profileert in de markt, daar begint het mee. Maar hoe komt de cultuur tot stand? Dat is een proces dat tijd kost. En naast tijd is het belangrijk dat er dingen fout gaan. Cultuur komt tot stand door en na ellende. Ellende die overleefd wordt en waar mensen - diegenen die blijven / overleven - over doorpraten. Zij zijn de legacy. Daar is bij dit bedrijf nog geen sprake van. Met een nieuw bedrijf kan het qua cultuur nog alle kanten op. De organisatie oogt vriendelijk en de illusies op succes en groei in de markt zijn groot. Dat is een voordeel en dat wekt nieuwe interesse. Het bestaan van: HR Manager Interne Groei & Ontwikkeling (vrouw)   geeft aan dat het bedrijf succesvol is wanneer de organisatie dat is. En medewerkers willen (door-)groeien. Alle normale functies en profielen die bij andere bedrij

Aanvankelijk was dit een vervolg op  Rusland 2018 . Maar... ik heb zelf eigenlijk geen gevolg meer, anderen die veel langer en vaker in Rusland geweest zijn kunnen veel meer vertellen. Zo hoorde ik op de radio (BNR) een consultant (Jeroen Ketting) die westerse bedrijven helpt met zakendoen in Rusland. Hij schetste een schizofreen beeld van de Russische samenleving met een groot verschil tussen zakelijk en privé. "Bij alles wat je vertelt over Rusland," zei hij, "het tegenovergestelde is ook waar." ...  Op een ander medium vond ik een interessant dilemma, dat tussen verandering en stabiliteit of in de Russische context: Revolutie of Geen revolutie. The problem is that after 23 years apart, Russians and Ukrainians have shaped very different narratives from the same Soviet memories. Soviet culture romanticized and sanctified revolution. But the revolutionary ideal could also be turned against the regime: In the late 1980s the Bolshevik slogan, “All power to Soviets

Wat is schuld? ... Is een vraag die eenvoudig beantwoord kan worden: schuld is een verplichting. Dit wordt duidelijk aan de hand van het spreekwoord, belofte maakt schuld . Iemand belooft iets en die belofte leidt automatisch tot een verplichting omdat deze namelijk tijd nodig heeft om ingevuld te kunnen worden. De belofte zetelt zich gedurende enige tijd in de rugzak van de eigenaar die al snel hoopt dat hij de belofte niet had gemaakt. De oplossing is ook eenvoudig, beloof niet te snel iets, dan bouw je ook geen schuld op. Binnen het bedrijfsleven geldt een lemma dat hiermee in relatie staat: under promise and over-deliver . Hoe minder je belooft hoe eenvoudiger het is om een belofte te overtreffen qua gewekte verwachting. Maar een plicht is nog geen schuld. Vaak vind men in gezegden de nodige wijsheid. Wie zijn schulden betaalt verarmt niet. In 't Engels heet dit out of debt, out of danger. Fraaie kleren zijn vaak gevoerd met schulden. In de niet economische context: Me

U kent het liedje waarschijnlijk wel, " take the long way home ," van Supertramp. Ik heb nooit goed naar de lyriek geluisterd en dat is ook niet zo belangrijk, de titel zegt voldoende: als je haast hebt, neem je een korte route, heb je de tijd (ben je verliefd) dan neem je de lange route. Uiteindelijk kom je op hetzelfde punt terecht. In het organisatorische jargon komt "iemand de pas afsnijden," voor. Maar een echte vertaling voor het Engelse Shortcut is er niet. In 't Spaans het het een " Atajo ," een kortere weg, daar is geen Nederlandse term voor. Sinds kort loop ex-trader Jerome Kerviel die destijds Societe Generale bijna omver bracht met "roque trading" (manipulatie en valse handels praktijken) de route Rome Parijs. Hij heeft de Paus gesproken over de tirannie van de financiële markten en wil zijn zonde bekennen door te voet naar het vonnis in Parijs te wandelen. NYTimes spreekt daarom van The long way home . Ik ben even geen scep

Loopt het verkeer binnen uw organisatie soepel, of zijn het steeds weer de geijkte paden en wegen die men bewandelt langs altijd weer dezelfde spelverdelers; knooppunten of gatekeepers van productiviteit die het werk verdelen: "leuke activiteiten doen we zelf, jij mag dit doen!" In een zekere roman uit de negentiende eeuw (ik weet niet meer welke precies) wandelen een pastoor, een dokter en een notaris op een straat richting het dorpscafé. De figuur van pastoor past minder in het huidige tijdsbeeld, maar de dokter en notaris komen nogsteeds voor; hun rol is over de jaren heen maar beperkt veranderd.  Zo heeft elk land of elke gemeente, stad of dorp - en elke organisatie - een distributie aan professionele persoonlijkheden. De politieagent ontbreekt niet, elk dorp heeft een arts, een notaris, een advocaat en een architect. Sommige beroepen zijn minder voorkomend dan andere; zo is er vaak maar één piloot maar meerdere stewards. Net als een medisch specialist zich vaak in he

Wij Nederlanders zijn niet vaak trots, maar dat we een aardig woordje Engels spreken willen we toch wel graag horen. In tegenstelling tot onze zuiderburen, de Vlamingen, nemen we niet de moeite om voor Engelse begrippen Nederlandse equivalenten te vinden. Dat gebeurt misschien niet uit luiheid, maar wel omdat we denken de Engelse taal machtig te zijn. Met enige zelfoverschatting? Uit eigen ervaring komt de volgende anekdote waarin ik op het internet een klein artikel schreef over het Nobelprijsritueel. In plaats van Nobel Prize schreef ik Nobel Price. U zou die fout waarschijnlijk niet maken, en zeker een native spreker weet wel beter, puur uit gewoonte. En daar zit het verschil, ook al zijn we een vreemde taal machtig een slordige of andere fout sluit al snel naar binnen. Vooral wanneer we moe zijn. Het punt is dat taalbeheersing al een vak op zich is, en het beheersen van een vreemde taal al helemaal. Om die reden zijn Engelsen blij dat ze geen vreemde taal hoeven te leren; "ied

Bij organisatiecultuur gaat het niet zozeer om goed of fout, eerder of de cultuur past of niet. Elke cultuur heeft voordelen en nadelen, een ideaal is er meestal niet. In die zin kan je stellen dat "het gras misschien groener lijkt bij de buren," maar als (sport)organisatie wil je weten of dat gras geschikt is om op te voetballen. Een cultuur moet dus dienstbaar zijn aan de doelstellingen van het bedrijf en passen bij de context waarin het opereert.  Zo stimuleert het bedrijf Yahoo en andere Software-bedrijven een cultuur waarin spelen en plezier maken veel ruimte krijgen. Bij Google is het zelfs zo dat ze zoveel mogelijk vervelende taken voor de werknemer wegneemt en deze vertroetelt met gratis services (laudry-service, etc.) waardoor de werknemer zich maximaal kan ontspannen en creatief bezig kan zijn. Bekend is ook de 20%-regel van tijdbesteding aan projecten die de werknemer zelf interesseert. Het bedrijf hanteert ook het ability-over-experience-principe . Dat is niet

"Lejos de Dios, cerca del Diablo," heet een gezegde in of over Mexico. Over het wat en hoe en van wie dit afkomstig is ken ik niet de details. Maar het is om te beginnen een mooi gezegde. Is het waar? Wat bedoeld wordt is dat Mexico haar buur als de duivel ziet. In een van de reacties lees ik, "en Canada dan," dat is net zoals Mexico buurland van de Verenigde staten. ... wat vindt u hiervan?

Geachte excellentie, Minister van Buitenlandse zaken Frans Timmermans. Als medelander woonachtig in Zuid-Spanje, schrijf ik u deze brief. Er gaat namelijk een gerucht dat u een flink aantal consulaten gaat sluiten, waaronder die in de provincie van Malaga. Dat dit voornemen deel is van een grotere strategie lijkt wel duidelijk. Zelfs vorig jaar was er kritiek op een mogelijke sluiting van een consulaat in München: De sluiting is onderdeel van een breder plan van het ministerie van Buitenlandse Zaken om de diplomatieke dienst te ‘moderniseren’ – vooral te verkleinen. Later deze maand vergadert de Tweede Kamer daarover.  (Bron: Elsevier okt. 2013) Er "moet" bezuinigd worden. Dat begrijpt iedereen. Toch hoop ik met deze brief dat u de sluiting van het consulaat in Zuid Spanje heroverweegt, al lijkt dit onmogelijk als zelfs een consulaat als München met sluiting bedreigd is geweest.  Onlangs sprak ik met de consul van België voor Andalusië en hij vertelde (de conversatie v

In een historisch verslag vertelt iemand van een bank over de cultuur van het mee-doen," we gingen mee in de stroom." Het is een verhaal dat iedereen wel kent, maar toch is het handig om even het verschil te benadrukken tussen gewoon "doen" en "meedoen." Waar zit de discrepantie? Wanneer ik iets "doe" en er van uit gaande dat ik niet een opdracht krijg om iets te doen, dan doe ik een activiteit uit een interne motivatie. Dit kan een activiteit zijn dat past in een groter plan dat ik voor mezelf heb opgesteld of een meer spontane actie die op een interne agenda stond. Het filosofische idee hier achter is dat van de vrije wil. Niemand kan me dwingen, al is in een kapitalistische wereld de verleiding van de sirenen om me heen aantrekkelijk. Toch houd ik aan een soort eigen koers waar ik door al die verleidingen maar sporadisch van afgeleid wordt. Vaak wel, maar die uitzonderingen bepalen niet mijn biografische richting. Zowel doen als mee-doe

Het is tegenwoordig haast niet mogelijk om niet over een of andere complot of conspiratietheorie te horen. We leven aan de ene kant in een Snowden-tijdperk waar alle publieke geheimen openbaar gemaakt worden. Het zwaartepunt van dit soort berichtgeving zweeft rond macht en invloed en dan vooral dat die macht zeer sterk geconcentreerd is in de maatschappij. Een voorbeeld in de financiële wereld is de recente "ontdekking" van de FED dat deze in private handen zit en geen publieksorgaan is. Een dergelijk bericht doet ons even de wenkbrauwen lichten. Een stap verder gaan dan de complot-theoretici die achter de FED de onzichtbare hand van de Rothschild-familie zien. Andere voorbeelden zijn de conspiraties t.o.v. 911  en de aanval op de twin-towers of nog significanter de moord op Kennedy en de speculaties die deze teweeg hebben gebracht. Op wij worden wakker - ook typisch een product van deze tijd - lees ik een verhaal over de serie aan zelfmoorden van bankiers. Een bekend ve