Management, Cultuur & Verandering

Ik ben niet tegen het kapitalisme, vertelt de auteur van dit boek in een interview. 23 things they don't tell you about capitalism, schreef Ha-Joon Chang (Korea) in 2010. Ook al is hij niet tegen, voornamelijk omdat het alternatief nog slechter is - in een parafrase van Churchill -, heeft hij wel een waslijst van problemen te voorschijn getoverd. Waarom het getal drieëntwintig? Ach... Belangrijker is de vraag, wat is er nu echt mis met het kapitalisme? In plaats van een frontale aanval kiest de schrijver voor een nonchalante aanpak wel aandachtspunten die stuk voor stuk een ander licht laten schijnen op wat het kapitalisme is en wat er toch niet helemaal klopt. Aan het begin geeft hij een leeswijzer mee, de zeven manieren waarop je het boek kunt lezen, maar anders dan bij Rayuela, blijft de volgorde ondergeschikt aan de clou van het verhaal. De vorm van het verhaal is bij elk punt hetzelfde en geeft een soort van stramien waarin wat iedereen denkt of zoals de theorie zou stell

Soms zit de waarde van een hele krant in een enkel artikel. Of de waarde van een boek betaalt zich uit in het inzicht van een enkele paragraaf of een opmerking die je anders doet denken. Misschien wel je leven verandert. Zo diep gaat het hier niet, maar toch. De Euro . In vertaling zegt de subtitel, hoe de gemeenschappelijke munt de toekomst van Europa bedreigt . Het boek is van econoom en Amerikaan Joseph Stiglitz, geschreven in 2016. De Nederlandse versie heeft een voorwoord van Robert Went, dat de titel "gevaarlijke economen" draagt. Dat slaat op een uitspraak van Gerrit Zalm die tegen de tegenstanders (een groep van economen) ageert, wanneer zij zich uiten tegen de Euro in oprichting. Deze zeventig economen zagen weinig opwaarts potentieel voor Europa met de Euro, maar voorzagen wel veel negatieve ontwikkelingen wanneer die gezamenlijke munt er zou komen. "Gevaarlijk" sloeg op de mogelijke uit de hand lopende inflatie wanneer dat niet tot algemeen beleid

Nou ja, onschuldig... Ik zag dit boek op de luchthaven liggen, vaya coincidencia , want toen ik nog niet zo lang aan het bloggen was, schreef ik over deze case. Het is namelijk een zaak vol van cultuur en verandering, en ook wel (mis)management. Nu stop ik met dit verhaal, want inmiddels heb ik een wat concretere focus, maar ik wil de blogcase toch wel even afmaken, nu dit boek er ligt. Er is nog een tweede boek dat ingaat op de rol van het Nederlandse rechtssysteem, product van dezelfde rechtszaak, maar dat ligt verder van me af. - - - Zelf ben ik nooit in militaire dienst geweest. Laat ik daar mee beginnen. En ik zal er meteen bij zeggen dat die keuze destijds nog een heel verhaal omvat waar ik hier niet op in zal gaan. Maar ik begin ermee omdat het de toon zet. Een militair in Nederland is namelijk niet te vergelijken met een militair in Argentinië. Dat cultuurelement - essentieel in deze zaak - zal iedereen wel begrijpen. In het boek "acht jaar onschuldig vast,&quo

The square and the tower , is te vertalen naar "het plein en de toren." Niet de toren en het plein dus. Zou het uitmaken wat op de eerste plaats komt? Het gaat om een boek van Niall Ferguson, en dateert van vorig jaar, 2018. Ik vond dit een bijzonder boek. Het is een vergeten verhaal dat de historici hebben laten liggen en Ferguson pakt het thema op. Heel slim, daarom is hij ook Ferguson, niet alleen historicus maar ook schrijver van populaire boeken. Hij vertelt ergens in een interview dat hij wel de vrijheid wilde van zijn academische leven, maar dat hij moeite had met het beloningsniveau. En daarom begon hij er allerlei (meer commerciële) dingen naast te doen. In een interview stelt hij zichzelf de vraag of hij meer een hiërarchisch persoon is of meer een netwerker. Een vraag die iedereen zich zou kunnen stellen. En de slimme onder ons antwoorden dan: beide. Hoe verloopt de geschiedenis van de mens, wanneer je enkel let op twee architectuurvormen: het plein en de tor

"Om heel eerlijk te zijn, ik heb een grondige hekel aan beleggingsboeken. Ik zou er nooit een kopen, laat staan er een schrijven." Die zin is bijzonder. Waarover straks meer. Econoshock is een aardig boek. Ik las het net, maar het kwam uit in 2008, te midden van de economische / financiële crisis. Dat is wel bijzonder. De auteur Geert Noels, rondde met de publicatie van het boek ook een tijdspanne af, waarin hij zijn oude baan opgaf en als vermogensbeheerder een start maakte. Zijn club is nu succesvol, naar ik aanneem van de vele professionals die daar op de website staan en dus werken. Positief aan het boek vind ik de grote informatiedichtheid. Econoshock is een verzamelnaam geworden voor zes economische schokken die de wereldeconomie zullen treffen, en volgens de schrijver, ons leven zullen veranderen. Het gaat om de demografische schok, het nieuwe zwaartepunt in het Oosten, informatie- en communicatietechnologie, het einde van fossiele brandstoffen, het nieuwe kapit

Ik heb Skin in the game (Nassim Nicholas Taleb, 2018) in één keer (in een weekend) uitgelezen. Op het internet zag ik daarna dat er wel een aantal samenvattingen te vinden waren. Dus wat schrijf ik over dit boek? Allereerst valt het idiote gedrag op van de schrijver, haast puberaal, waar hij collega "scholars" (wat in zijn ogen natuurlijk geen collega's zijn, zoals Steven Pinker of Richard Thaler) te zeik zet. Hoe je het ook leest, letterlijk of niet, het valt op en haalt veel van de geloofwaardigheid die de inhoud heeft door de kennis die het openbaart onderuit. Ik wilde dit boek graag lezen, al merk ik dat ik een Taleb-moeheid heb ontwikkeld ( ik dus ook  ), na het lezen van zijn andere / eerdere boeken (behalve Bed of Procrustes, dat ik niet ken). Toch wil je dit boek ook lezen, alsof het een oudejaarsconference is van een reizende ster die iedereen leest en iedereen is dan iedereen die werkt in de financiële wereld. Want daar is zijn werk en ook dit boek nog steeds

How the west was lost (Dambisa Moyo, 2011), klinkt wat onschuldiger, maar de Nederlandse vertaling dekt de lading wel: het ziet er slecht uit voor het Westen, wanneer je nadenkt over de problemen die Moyo aankaart. Ik las dit boek na twee andere (Nederlandse) boeken over Inflatie en De Schuldenberg en dit boek borduurt een beetje verder op de schuldenberg in de zin dat daar ook de hypotheeksituatie (in Nederland) als problematisch te boek staat, maar verder dan deze voorgaande boeken geeft dit economische verhaal toch wel veel meer te denken over ons typische westerse cultuur. En het cultuurprobleem daarvan. Een element daarvan zou je kunnen toeschrijven aan de complacency van het westen. Het is een verhaal dat me veel meer aansprak en geloofwaardiger leek dan Suicide of the West . De gezamenlijke noemer wat dit boek deelt met een totaal ander thema van het eerste boek (Dead Aid) is dat goede intenties desondanks toch geen goede resultaten hoeven op te leveren ( good intentions, ba

Waar "Geldmoord" met de ene hersenhelft lijkt geschreven is dit boek typisch een product van de andere hersenhelft. Ook hier is een econoom aan het woord (wel iemand met heel wat meer ervaring - Jaap van Duijn), en de rust die spreekt uit dit werk steekt weer af bij het eerder genoemde boek. Het is een verhaal met een logische opbouw en waar het eerste boek met bravoure de boodschap uitschreeuwt moet je hier zoeken naar wat nu precies de conclusie is want die zit verstopt tussen de duidelijke structuur en de onderwijzende toon. Hoe kan het ene boek van het andere (GM) verschillen; want het boek begint met een eenvoudige opening als een pion op een schaakbord: schulden maken. "Nou dat doet iedereen," dus zo vreemd is dat niet. Dat is ook de conclusie: een wereld zonder lenen heeft nooit bestaan. Maar hoe kon de schuldenlast exploderen? Hier verandert al de toon, met een emotionele lading: schuld is een last geworden. Dat is het probleem van onze tijd, dat vooral

Over "geldmoord" (Edin Mujagic, 2012) had ik al eens iets vernomen en toen ik het in de bibliotheek tegenkwam nam ik me voor het ook te lezen. Het verhaal kende ik wel, dat je kan samenvatten als: de grote inflatie die op gang is gekomen sinds de komst van centrale banken. Maar wat zou ik er nog meer vinden, vroeg ik me af. Wat (direct) opvalt in dit boek is de abstracte en metaforische taal, zoals in deze zin: [De centrale banken geven toestemming om minder geld in kas te houden en dus meer om geld...] in de economie te pompen... Maar als dat gortdroog brandhout is geweest voor het inflatievuur, dan is de rol van de centrale banken in dit spelletje te vergelijken met het gieten van benzine over het al behoorlijke vuur. Dit is speels opgeschreven, maar kan daardoor voor een lezer snel wantrouwen opwekken zich afvragend of die snelle beeldenstroom ook wel klopt: Kortom, een behoorlijk deel van de welvaartsstijging was nep, niet veroorzaakt doordat het inkomen hoger werd, m

De economische detective ( the undercover detective ) is al weer meer dan tien jaar oud. De bestseller van Tim Harford gaf in verhalende trant verklaringen voor alledaagse economische gebeurtenissen. het boek had geen duidelijk focus en ik herinner me dan ook niet een specifiek onderwerp, maar was juist bedoeld als breed thematisch voor een uitgebreid publiek. Messy, the power of disorder to transform our lives is een boek uit 2016 en heeft wel één specifiek onderwerp: wanorde en hoe daar van te profiteren. Het boek is wederom verhalend, en de verhalen zijn geschreven rond een specifiek thema, zoals creativiteit, samenwerken, workplaces, improvisatie, winnen, incentieven, automatisering, veerkracht en leven. Het eerste thema begint met een verhaal van Keith Jarrett die opdracht heeft gegeven voor een specifieke piano voor zijn optreden in Keulen. Door omstandigheden is het onmogelijk om deze piano te bemachtigen, en de eventmanager, een jong meisje dat net haar carrière begon, moet

Suicide of the west (2018) is een boek van Jonah Goldberg, conservative writer and pundit.  How the rebirth of Tribalism, Populism, Nationalism and Identity Politics is destroying american Democracy. In een interview stelt de auteur dat de term suicide bewust gekozen is, omdat het een keuze is. Zo schrijft hij in de inleiding dat je God even moet wegdenken, dat er geen algemeen plan is en dat de huidige wetenschappenlijke lijn die stelt dat de mens geen vrije wil heeft je ook even moet negeren, want we hebben elke ochtend de keuze om uit bed te stappen. En als wij dat hebben dan geldt deze wilsvorming ook voor naties en staten... Hij vindt dat de huidige tijd te kenmerken is door tribalisme, en dat een cartoon in de New Yorker dit tijdsbeeld perfect illustreert ( cats must fail too *). Dit is een samenvatting van het boek: Modernity is nothing less than a miracle . De geschiedenis van de mens is een miserabele affaire van armoede en geweld. Volgens Thomas Hobbs was het leven v

De stelling dat ik het academische pad iets wat verlaten had, was een understatement, schrijft Annie Duke in de inleiding. "Want," zo vertelt ze, "wat begon als iets als een hobby dat ik naast mijn werk zou kunnen doen, werd een professionele carrière van twintig jaar waarin ik ca. vier miljoen dollar aan prijzengeld won." Gokken zit in de familie van Duke, haar broer haalde haar over om eens mee te kijken naar een professioneel toernooi in de tijd dat ze haar PhD over Cognitieve psychologie in de ijskast moest zetten door omstandigheden en hard op zoek ging naar inkomsten. Maar de combinatie van psychologie en professioneel handelen bleek een perfect duo. Dit leidde uiteindelijk tot Thinking in Bets . Pokerspelen is heel iets anders dan schaken. Bij deze laatste gaat het voornamelijk om kunde en nauwelijks om geluk, terwijl bij poker iemand zonder moeite kan winnen met een slechte "hand," puur door geluk, of kan verliezen met de beste kaarten. Dit i