Management, Cultuur & Verandering

In het kader van de vraag: wat doet de belegger / trader precies of anders gezegd wat is zijn productieve houding dan zijn er diverse antwoorden. Een belegger analyseert, hij observeert (koersen kijken maar - nog - niet kopen), hij koopt of verkoopt natuurlijk, maar soms doet hij niet anders dan: Wachten. Een voorbeeld waar deze post aan te danken is vond ik op IEX, daar staat: Soms is beleggen vooral afwachten en niet de fout maken om te gehaast transacties doen om maar wat te doen. Nu is zo’n moment .  Dat bracht me op de gedachte of het ook zo is dat je soms "niet in de markt moet zitten." De betreffende belegger op IEX heeft wel een portefeuille dus voor hem geld dat zeker wel. Zelf denk ik het ook dat je altijd in de markt moet zitten, net als een kapitein die altijd op zee is, al moet hij soms ook op het droge om zijn verhaal te vertellen. Hij deelt zijn ervaringen met anderen. Op dat moment stormt de beurs verder. Beleggen is veel meer dan vroeger een sociale be

De Chief Strategy Officer (CSO) is geen onbekende functie maar toch wordt deze nog niet veel gebruikt. BInnen dit blog vond ik enkel Mobistar en LBI waar men een CSO als rol gebruikt. Een snelle scan van "bedrijfsarchitectuur voor beleggers," leverde als resultaat Unibail Rodamco op waar de rol ook gebruikt wordt. Op deze blog staan vier typische rollen van de CSO, waaronder de interne consultant, de specialist (speciaal gericht op overnames en acquisities), de coach en change agent. Heineken gaat deze rol ook gebruiken en heeft hiervoor iemand in haar executive committee opgenomen. Voorheen was deze persoon verantwoordelijk voor de omzet in Brazilië. Dat geeft een eerste indruk van wat voor soort invulling deze functie krijgt. Wanneer de rol ingevuld zou worden door iemand van buiten het bedrijf aan te trekken wordt duidelijk dat er een verschuiving optreedt. In het geval van Heineken gaat het dus minder om de expertise, maar meer om een bepaalde gevonden strategi

Net nu ik mijn economieboeken weer uit de kast haal merk ik wel hoe ver sommige kennis is weggezakt, maar aan de andere kant zit bepaalde kennis nog diep geworteld. Aan de ene kant kan ik de berichtgeving over Cyprus goed volgen aan de ander kant begrijp ik totaal niet waarom er zoveel ophef is over de gekozen oplossing die ik eigenlijk wel charmant vind. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het imago van Cyprus - een eiland en dus deels geïsoleerd, maar  daardoor ook centrum van (speculatieve) financiële kapitaalstromen. Toch zie ik een heel weekend nauwelijks relativerende opmerkingen over kapitaalstromen en over andere valuta (systemen) dan de Euro. Mathijs Bouman stuurt op zondagavond een zinvolle tweet:  ‏@mathijsbouman Commentatoren die nu spaarbelasting Cyprus het Aller Ergste Ooit noemen, hebben vreemd genoeg geen probleem met schuldsanering via inflatie Daar ben ik het mee eens. Maar een andere expert begrijp ik totaal niet, bijvoorbeeld wanneer de twitteraar een

In al de jaren dat ik economie heb gestudeerd ben ik het woord / begrip consumentenvertrouwen nooit tegen gekomen. Dat kan zijn omdat ik niet opgelet heb, maar ik denk eerder dat het thema vertrouwen van consumenten niet theoretisch ingekaderd kon worden (of gewoonweg onbelangrijk was in de tijd dat ik studeerde). Bij microeconomie stond vooral de nutsfunctie centraal, bij industriele economie ging het vooral om marktmacht en bij macro stond de groep consumenten tegenover de investeerder, de overheid en het buitenland.  Het aardige van de term consumtenvertrouwen is dat het perfect bij het cultuurdomein past; consumenten zijn duidelijk te zien als een groep en vertrouwen heeft alles te maken met productiviteit. Wanneer men vertrouwen heeft in de toekomst zal men NU iets ondernemen. Dat ondernemen kan te maken hebben met consumptie, maar ook met productie. Dit effect is duidelijk te herkennen want iedereen weet dat vertrouwen een motief is om iets te doen. Zelfvertrouwen zorgt ervoor d

Door het lezen van een jaarverslag leert u veel over een bedrijf. Maar ook het proces eromheen vertelt iets over een bedrijf en soms over de bedrijfscultuur in dit geval die van Vopak . Sommige bedrijven brengen snel een jaarverslag op de markt, anderen nemen daar iets meer tijd voor. In dit geval is het bedrijf niet alleen snel, maar doen ze ook mee met de vernieuwende vorm door het jaarverslag online beschikbaar te stellen. De nieuwe mogelijkheid wordt met de nodige trots getoond. Wat in dit geval, maar ook vaker, direct opvalt is dat het traditionele jaarverslag in pdf bijna niet te vinden is. Doordat de nieuwe vorm automatisch een soort cateringssysteem biedt waarin de lezer zelf zijn verslag moet samenstellen, is aan het oude en traditionele pdf-document te weinig aandacht besteed. Veel lezer zitten niet te wachten op een vernieuwing en willen direct de pdf zien, zonder het eerst zelf te moeten samenstellen. Dit onderscheid tussen innovatie en (behoud) van de traditie is vaker