Management, Cultuur & Verandering

Een imagoprobleem heeft alles met cultuur te maken, maar zowel groepen als individuen kunnen met zo'n probleem geconfronteerd worden. Het meest recente voorbeeld van de eerste (groepen) is de EU. Deze doet misschien goede dingen, maar de meerderheid van de bevolking begrijpt of ziet dit niet. Daarnaast heb je die felle tegenstanders van de EU maar die hebben weinig invloed op het probleem. Het feit dat iemand mij wel of niet leuk vind mag me er niet van weerhouden om de dingen te doen die ik denk te moeten doen. Het imagoprobleem van de EU zit er kort gezegd in dat deze zich met alles en nog wat bezighoudt zonder dat er een duidelijke focus is. Vrijhandel zou een duidelijk doel moeten zijn van EU, mobiliteit, e.d. maar de EU houdt zich met zoveel zaken bezig dat de bijdrages van de lidstaten structureel omhoog gaat zonder dat nog duidelijk is waar al dat geld heen gaat. In regio's in Noord Engeland, waar sterk tegen de EU werd gestemd zit bijzonder veel EU geld. En toch stemt

Het is nogal wat ... dat Brexit-verhaal. Misschien wel een never-ending-story (doen ze het of doen ze het niet, en wanneer...?), het begin van het eind (einde van de EU want nu gaat de rest ook), of op een andere manier spannend.  En vele verklaringen volgden elkaar in de media op de afgelopen tijd. Daarbij kwam niet zelden het fenomeen Globalisatie ter sprake. Thomas Friedman is journalist en niet te verwarren met achternaam-genoot Milton Friedman, de econoom. In zijn boek - the olive tree and the lexus beschrijft hij anno 2000 hoe hij op het idee kwam van de globalisatie als filter om zijn journalistieke opdrachten perspectief te geven.   Hij had belangrijke werken gelezen, zoals het einde van de geschiedenis (Francis Fukuyama) en the fall and rise of great nations (Paul Kennedy), en the clash of civilisations (Samuel Huntington). "Maar," zo vond hij "geen van die topwerken verklaarde precies wat er speelde in die tijd." Het boek van Kennedy verklaarde na