Management, Cultuur & Verandering

 The last Knight of liberalism is de biografie van Jürg Guido Hülsmann over het leven en vooral werk van Ludwig von Mises.  The last Knight of liberalism is een imposant werk, waarbij de auteur gedacht moest hebben: Human Action van ca. 1000 pagina’s, dan moet de biografie zeker niet minder omvang hebben. Uiteindelijk met meer dan honderd pagina’s verwijzingen en noten komt het boek op ca. 1100 pagina’s. Het idee van Last Knight komt voor dat van de liberale economen Von Mises de enige is die geen smet op zijn blazoen heeft: Von Mises heeft een kleine misstap gemaakt [door ene keer fascistische ideeën te omarmen, check!] maar verder is hij “schoon.” De biografie is zoals vaak gebeurt chronologisch opgebouwd. Deel 1 begint met de jonge Ludwig, zijn wortels, met uitleg over zijn vader, zijn werk en dat deze naar Wenen moest verhuizen. De schooljaren , de Weense Joden het academische gymnasium de tijdgeest van het Habsburgse rijk... Alma Mater Rudolphina was de voorloper van de universite

Wat is er beter dan een idee om een boek te schrijven bij de opening van een nieuwe faculteit? Multidisciplinaire Economie (in het Engels dan) is zo'n boek. Het boek bestaat uit drie delen. Deel 1 (I) opent een soort van ceremonie: I - multidisciplinaire economie. de geboorte van een nieuwe economie faculteit in de Nederland. - P.P. de Gijsel, schrijft in Opening Address het idee achter de nieuwe faculteit, en introduceert het element risico bij keuzes en besluitvorming dat mogelijk verminderd kan worden door multidisciplinair te denken.   - J.G.F. Veldhuis: Historical Mistakes Rectified  - W.H. Gispen: Tjalling C. Koopmans: An inspiring example  - A.W.K. Frankel and H.J.K. Sandoz: Styles of Research in Economics at Cowles  een heel ander boek, maar toch ook  gedeeeltelijk over M.E.* In De Historische fouten geeft de auteur zijn visie dat Rotterdam de oprichting gaf van de handelshogeschool, zonder universitaire mantel omdat in die tijd er nog klassenverschillen waren.  Daarnaast w

Op de website van Murakami staat de aankondiging van zijn laatste boek: FIRST PERSON SINGULAR:  “A minute is a minute, an hour is an hour. We need to cherish it. We need to deftly reconcile ourselves with time, and leave behind as many precious memories as we can–that’s what’s valuable, above all else." El Cultural , het literaire supplement van El Mundo (Spanje), schrijft een recensie bij name van: Rafael Narbona: die liegt er niet om: " Innovatieloos navelstaren van Murakami "  De verhalenbundel ... is Murakami in zijn puurste vorm, ze stellen zijn aanhangers niet teleur, maar ze riskeren ook niet om iets nieuws te ontdekken. Er zijn twee soorten schrijvers : degenen die onvermoeibaar zoeken naar een manier om hun visie op de wereld uit te drukken en degenen die zich beperken tot het herhalen van een min of meer gelukkige formule. Valle-Inclán behoort tot de eerste groep. Na een nauwe promiscuïteit met wilgen, meermannen en prinsessen te hebben gecultiveerd, verlichtte

 Upheaval, turning points for nations in crisi s, is een boek van Jared Diamond. De schrijver is een bekend, die naam gemaakt heeft met het boek Weapens, Germs and Steel. Hij is professor van geografie, begon met fysiologie, verruimde zijn blik naar evolutionaire biologie en biogeografie.  Anders aan dit boek is dat er een deel gewijd wordt aan personen. Onze eigen crisis. Hoe gaan we ermee om. Het verhaal dat hij zelf vertelt over zijn eerste crisis is overigens niet erg overtuigend. Je ziet wel dat Diamond zelf een professionele ontwikkeling heeft doorgemaakt wanneer hij over factoren schrijft die een persoonlijke crisis kunnen oplossen. Zoals en als eerste het herkennen dat je in een crisis zit, acceptatie dat je zelf verantwoordelijk bent voor acties, opname van de schade, inventarisatie van middelen en steun van anderen, de kracht van het ego (zelfvertrouwen), eerlijke zelfevaluatie, eerdere criseservaringen, geduld, flexibiliteit, persoonlijke waarden en afwezigheid van verstreng

 Er, zo blijkt het, een oud gezegde te zijn dat stelt dat je beter om vergiffenis kan vragen dan om toestemming. Wie zwijgt stemt toe, dat heb je dan ook wel weer. Hoe zit dit precies. Ik dacht eerlijk gezegd dat Do first, Ask foregiveness later , typisch iets van deze tijd van de Googles en Facebooks waren. Facebook werd er berucht om: data van klanten verkopen en later spijt betonen. Meestal is dan het geld al verdiend en de kritiek is altijd minder. Maar ik hoorde iemand dit gezegde ook zeggen via een hoogleraar ... die in de jaren negentig al zei: je kan beter om vergeving vragen dan om toestemming. Dus deze practice bestond al langer of was dit een aardige  uitspraak om aan te haken op een actueel debat? De impact op productiviteit is natuurlijk logisch. Je hoeft maar een enkele keer vergeving te vragen - eventueel met een rechtszaak - dan dat je het steeds toestemming moet vragen en daar energie in moet steken en zaken vertraagt.  Volgens het internet is de bron:  Admiral Grace H

Een boek van John Kenneth Galbraith. Er zijn veel vergelijkbare boeken, maar er zijn weinig  vergelijkbare economen. Ik las dit boek dan ook met genoegen en tot mijn verbazing kwam ik wel de nodige nieuwe "inzichten" in de geschiedenis van de economie en de economen tegen. Economie in perspectief is een boek uit 1989. In Economics in Perspective, renowned economist John Kenneth Galbraith presents a compelling and accessible history of economic ideas, from Aristotle through the twentieth century. Examining theories of the past that have a continuing modern resonance, he shows that economics is not a timeless, objective science, but is continually evolving as it is shaped by specific times and places. From Adam Smith's theories during the Industrial Revolution to those of John Maynard Keynes after the Great Depression, Galbraith demonstrates that if economic ideas are to remain relevant, they must continually adapt to the world they inhabit. A lively examination of economi

 Alsof de taxi buiten stond te wachten begon de econoom te vertellen. Echt vertellen was het niet, het was... ik had er nauwelijks de tijd voor. De eerste emotie herkende ik wel. - en dan komen twee van de snotneuzen even vertellen wat er aan de hand is in Nederland. Wij die een imago hebben opgebouwd. Gestudeer, jarenlang, economie gekozen om maatschappelijke relevantie, want met een bèta-opleiding hadden we ook voor de techniek kunnen kiezen. En kijk wat daar allemaal gebeurd. hoe de techniek ingezet wordt voor de verkeerde doeleinden, en dan komen die twee snotneuzen...  "Welke snotneuzen bedoelt u precies?" - van dat boek. De naam schiet me nu niet te binnen. Iets met fantoom. Zo clickbait-titel, perfect afgestemd op het publiek van nu. Een boodschap met de houdbaarheidsdatum van een maand. "Waarom beginnen we niet van voren af aan? Waarom vertelt u niet alles rustig, met voorgeschiedenis en al. Wanneer iemand relatieproblemen heeft dan wil dat nog wel eens helpen. O

 Voorbij cijfers en cynisme. De triple-A econoom is van gezondheidseconoom Marcel Canoy. Triple-A klinkt modern en financieel, en daarin schuilt de kracht van de titel, want de auteur verbindt zo de moderniteit met de (drie) klassieken, waarvan alle namen beginnen met een A. We moeten volgens de econoom terugkeren of op zijn minst stilstaan bij deze drie grootheden uit het verleden. We zijn te ver uit de koers gevaren, lijkt de boodschap. Hij is bij het schrijven ook geïnspireerd door een boek van Sedlacek, De economie van goed en kwaad. Daarnaast is de inhoud niet enkel van de econoom, maar heeft hij samenwerking gezocht bij de organisatie waar hij directeur van is: Ecorys. Aan het begin van elk hoofdstuk staat een korte allegorie van bepaalde dieren uit het dierenrijk die hun visie geven over wat er met de wereld (het bos) aan de hand is. Sedlacek schrijft dat economen steeds minder gericht zijn op de drijfveren van mensen. Vanuit welk mensbeeld wordt economie bedrijven, vraagt de au

 Van alle economen, was voor Keynes Malthus de favoriet. Dat is een passage die ik destijds niet heb gezien of waar ik nu pas het belang van inzie. In zijn essay over de (andere) econoom laat Keynes het ware gezicht zien (van Malthus), schrijf Skidelsky: De Malthus van de bevolking en de Malthus van de effectieve vraag. En deze twee kanten van de medaille lijken sprekend op die van Keynes zelf. Hij schreef weliswaar nooit over bevolking, maar impliciet lees je dat wel uit het werk van de econoom door zijn historische kijk op de economie. Malthus was daarnaast ook de eerste econoom van Cambridge, een element dat Keynes nog al eens aanhaalde (een impliciete verering). Daarnaast was de vader-zoon-verhouding identiek met die van Keynes en zijn vader. Keynes zag Malthus steeds meer als de echte vader van de werkelijke Britse economische traditie, weggeleid van de abstracties van Ricardo.  bron onbekend Er is ook nog een grap in Cambridge waarmee Bergson geparafraseerd wordt (de tijd is een

9. Nicolaas Gerard Pierson 1885-91. Bekend van leerboek der staatshuishoudkunde. was internationaal gerenommeerd econoom. lid van KNAW. was autodidact. kreeg desondanks een eredoctoraat van Cambridge. veel schrijver. was de enige president van de bank die voortijdig opzegde om minister te worden. En werd zelfs premier.  Hij koos als jonge niet voor de universiteit. kwam uit familie van predikers. was protestant, maar liberaal econoom. andere constante: koningsgezindheid. ging naar protestante school in Brussel, leerde moderne talen en wilde zakenman worden. Ging werken bij handelsfirma, en volgde later de handelsschool. Liep stage bij Liverpools bedrijf en reisde door naar de VS. Dat was toen onbetaalbaar en enkel beschikbaar voor de elite. was voorstander van slavernij en onderzocht de bankwezen van New Orleans. Die hij goed georganiseerd vond. daarover publiceerde hij terug in NL. Werd eerst ondernemer samen met Wiardi Beckman als een handelsfirma. Na afschaffen slavernij stortte hij

Toch eens kijken of deze vraag op grotere interesse kan rekenen. Op twitter is er geen aandacht voor, maar dat kan met mijn beperkte social media profile te maken hebben. Wanneer je de 18 bankpresidenten van DNB naloopt op hun profiel dan begin je je toch af te vragen, dat wanneer iemand in de Financiele Wereld een leidende rol heeft, die professional ook een bepaald risicoprofiel moet hebben... Zo vroeg ik me dat ook af voor de presidenten van de ECB. Draghi had gewerkt voor Goldman Sachs, en Christine Lagarde was voordat ze het IMF leidde advocaat. Totaal verschillende profielen als waar de ECB met Duisenberg mee begon. Lijkt mij... https://twitter.com/Astor_White/status/1448616994094321667 -- 2021/07/de-achttien-mannen-van-dnb

 Ik heb dit boek in een eerdere Nederlandse uitgave gelezen, toen het als feuilleton - meen ik - op het internet te vinden was voor de definitieve publicatie. Nu moet ik het gelezen hebben voor mijn eigen project (#dOvdE). En dit vind ik een bijzonder boek door het relatieve zeldzame thema. Klamer is het best wanneer hij schrijft over zijn eigen gebied, i.p.v. als spreekbuis voor of tegen een economisch probleem zoals de Euro. Als professor van economie van kunst en cultuur heeft hij (o.a.) de visie dat kunst tot doel heeft om betekenis aan ons leven te geven.   Het boek begint wat technisch "Exordium" (dat in de nieuwe versie verdwijnt) maar die taal blijkt later functioneel. In feite is het idee achter economic conversations, volgens Klamer een boek dat hij al twintig jaar in zijn hoofd had, en aansluit op Conversations with Economists (dat ik ook nog moet lezen), heel simpel: cultuur = taal en wanneer je niet de taal van je publiek spreekt, krijg je geen aandacht. Die &quo

Er zijn twee smaken als het gaat om een biografie: geautoriseerd of juist niet. Dit onderscheid is enkel zinvol of gangbaar bij levende personen, en dan is het de vraag wat beter is?  Een voorbeeld ( Van Agt ):  'Niet geautoriseerde' biografie over Van Agt ...  "Dit is geen geautoriseerde biografie. Niet geautoriseerd, dus betrouwbaar!" Met die uitspraak liet Dries van Agt zich bij de presentatie van de biografie over hem, weer eens zien als politiek woordkunstenaar. De lezer van de biografie moet weten dat het geschrevene allemaal waar is. Echter: mochten er onwelgevallige zaken uit voortkomen dan is er een uitweg voor Van Agt; de biografie is niet geautoriseerd. De kans dat de biografie vervelende gevolgen hebben voor Van Agt is overigens erg klein. Het vuistdikke boek beschrijft een periode in de Nederlandse geschiedenis die wel recent is, maar niet snel meer emotionele reacties zal oproepen. Abortuskliniek Bloemenhove, de Drie van Breda, de zaak Menten en de Moluk

 Zou het mogelijk zijn om een boek / website te maken waar alle historische ambachten en professies in gerangschikt staan? Ik vond er laatst een aantal in een bijzonder geschiedenis boek, dat opende met de jager-verzamelaar en de landbouwer (ten tijden van de romeinen is er dan al ... een rechtssysteem, fabrieksmatige productie, huizenbouw van steen, productie van gebruiksvoorwerken en sieraden. de romeinen zijn ook ingenieurs, leggen waterwerken aan en ontginnen) : Paardenfokker, Baljuw, raadpensionaris, Pastoor, Rederijker, Factor, ambachtsvrouw, ambachtsheer, schout, rentmeester, rentenier, stadhouder, monnik, edelman, koopman, landsadvocaat, advocaat, rechter, postmeester, bierbrouwer, thesaurier, handelaar, regent, schepen, burgemeester, kooplieden. .. De Rederijker bijvoorbeeld, op wikipedia, geeft wel een Geschiedenis. De rederijkers waren een groep mannen van burgerlijke en adellijke komaf, meestal uit dezelfde stad of provincie, die regelmatig bijeenkwamen om poëzie voor te dr

De auteur van dit boek kende ik niet, en vond op zijn website een kort cv:  "Gerardo Soto y Koelemeijer (1975) studeerde wiskunde in Delft en literatuurwetenschap in Leiden.... schreef diverse boeken (zowel romans als over wiskunde waaronder dit boek), promoveerde in de wiskunde, geeft les op een gymnasium, en ... In zijn vrije tijd werkt hij aan een biografie van de hispanist prof. dr. G.J. Geers." Bijzonder figuur dus. Niet in de laatste plaats door die intrigerende naam (geboren in Spanje, de naam van de moeder erachter ...). In het boek waar het hier over gaat, vertelt hij iets meer over deze duale achtergrond, op zijn website niet meer... "Wiskundige mogen niet huilen," is een confronterend boek. En dat boek heb ik in één ruk uitgelezen. Intrigerend, eerlijk, leerzaam, ...maar ook dubbelzinnig: heb ik nu het boek van een wiskundige gelezen of van een taalkundige? Ik las wel meer boeken over wiskunde of over de filosofie van wiskunde (zoals plussen en minnen), m