Management, Cultuur & Verandering

"Rafa, mijn verhaal" zou de vertaling kunnen zijn van een in het Engels gepubliceerd boek van en over de Spaanse tennisspeler. Het is een commerciële biografie - alleen al door het feit dat Engels de voertaal is - die hij samen heeft geschreven met John Carlin (o.a. van De menselijke factor, Nelson Mandela). Geschreven in 2011, en recentelijk (opnieuw) vertaald naar het Spaans. Het verhaal begint en media res met een partij op Wimbledon tegenover de dan nog wereldkampioen Federer. Negen hoofdstukken later eindigt het boek in een soortgelijk gevecht tegenover de dan nog niet nieuwe wereldkampioen Djokovic. Heel professioneel wordt het verhaal met flashbacks doorspekt om de leegtes op de vullen die eerder als vragen opgeroepen werden. Toch blijven er ook veel vragen over. In die zin is het geen echte biografie. Aan het eind van ieder hoofdstuk staan korte beschouwingen van meestal andere betrokkenen in Nadals' tennisleven. Door vele abstracte of concrete vergelijkingen

Biotechnologie of biopharma spreekt tot de verbeelding. Allereerst omdat medicijnen levens kunnen redden of de kwaliteit van het leven kunnen verhogen. Het gaat dan vooral om emotie. De waarde van een geneesmiddel of interventie heeft alles met emotie te maken; de emotie die je ervaart wanneer je ziekte toch te genezen is. Bedrijven die hier een rol bij spelen, en dus op de beurs, kunnen miljarden euro's of dollars aan winst maken. Om een idee te krijgen van de omzet van geneesmiddelen helpt de onderstaande figuur. De omzet van één specifiek medicijn behaalt in een jaar ca. 15 miljard$: In de afgelopen jaren zagen bedrijven die geneesmiddelen ontwikkelen ook dat hun marges verminderen, door diverse beleidsmaatregelen. Echter de Pharma-industrie heeft nog steeds de macht in handen. Dat gebeurt door het proces van patenten, waardoor de licentiekosten productkosten kunnen blijven stijgen. De ontwikkeling - dat is de andere zijde - van nieuwe medicijnen is kostbaar. En grote

Galapagos werd opgericht in 1999 als een joint venture tussen Crucell (inmiddels verkocht aan J&J) en Tibotec. Begon met een hybride business model (internal discovery programs en service). De oprichter is Onno van der Stolpe. Over zijn biografie is niet zo heel veel openbaar. Op Wikipedia staat een zeer kort resumé. Zijn achtergrond is landbouwingenieur (Wageningen) hetgeen wel opvallend is, gezien hij zich in de biotech-wereld bezighoudt. Maar misschien zijn er ook niet veel woorden voor nodig om de kracht van deze persoon te beschrijven; hij heeft Galapagos in 1999 opgericht, als een soort management buy-out lijkt het en heeft daar een miljardenbedrijf (nu ca. 2 miljard aan cash en royalties) van weten te maken. Indrukwekkend genoeg! De oprichtingsdatum geeft aan dat de naam wat onhandig is gekozen, omdat toen internet en domeinnamen nog niet zo belangrijk waren als nu. In 2014, Galapagos made the transition from a hybrid service and pipeline company into a clinical

Enigszins tegen mijn principes kijk ik naar dit programma. Dat heeft ermee te maken dat het een Catalaans product is, en dat er van Catalaanse bodem bijna geen neutrale producten beschikbaar zijn. Nagenoeg alles staat (sinds de laatste twee regeringen) in dienst van de onafhankelijkheid, al lijkt het bij Merlí mee te vallen.  Bekijk Merlí met een neutrale bril, want het concept is interessant. En het grappige is dat hier zowel Catalunya als Spanje geen verschil tonen: op de middelbare school krijgt men nog filosofieles. Dat is een behoorlijk gegeven in het licht van vaak zo'n slecht imago. Filosofie op school dus. En de serie Merlí vraagt weinig uitleg, het gaat over de besognes van de leerlingen, leraren en ouders in diverse relaties en bijbehorende conflicten. En steeds bij elke aflevering staat een filosoof of filosofische beweging centraal. De aflevering van gisteren ging over Foucault, "... die hield zich  o.a. bezig met de vraag wat is normaal." Zo begint dan va

Iedere student krijgt op een bepaalde manier culture bagage mee van zijn vorige leerschool en breidt die bagage uit of verandert die geleidelijk in zijn nieuwe leeromgeving. Culturele bagage is in dit verband niet iets zoals klassieke muziek of sportvoorkeuren, maar de cultuur die opgesloten zit in het systeem. Die absorptie begint bij de basisschool. Dat is een relatieve speelse omgeving, al vraagt deze aan het eind van de opleiding wel dat de leerling moet voorsorteren op een nieuwe leeromgeving. Dat voorsorteren gebeurt in Nederland vrij vroeg. Volgens Wikipedia gaat ongeveer 20% van de basisschoolleerlingen naar het VWO. Op de middelbare school neemt het generieke deel van de studie steeds meer af en moet de leerling kiezen voor een bepaalde richting. Dat gebeurt na drie jaar. Wat opvalt is dat voor geneeskundestudenten geen enkel standaardprofiel voldoet. Dat geeft al aan dat universiteiten op zoek zijn naar uitzonderingen. De cultuur op het VWO is anders dan die op de H

All´s well that´s ends well. Een typisch Brits gezegde, zou in dit boek op zijn plaats zijn. Daar kom je halverwege achter, want het begin is donker en duister: een jonge moslim die zich ontworteld voelt in zijn omgeving en met zijn religie vindt zijn eigenlijke identiteit nadat hij even de grens over ging. En weer terugkwam. Thuis kwam. Het is geschreven in andere periode dan die we nu kennen en heeft weinig op met het extremisme waar we nu mee kampen. Er wordt in het boek melding gemaakt van een (amateuristische) moord. Het moment breekt aan waarop de hoofdpersoon voelt dat hij hier niet thuis is. Een boek waarbij de reismetafoor voor verandering past. Het gaat om het boek, Islamist, door en over Ed Husain. Een verslag van een persoonlijke verandering in de context van een beweging / een religie in opkomst. De religie die zichzelf op nieuw aan het uitvinden is. De laatste zin van het boek luidt: the future of Islam is being shaped now (schrijve en zegge 2007). Ed is een Britse j

Als je sommige massale gevoelens zou vertalen, dan is het gezegde "vroeger was alles beter," misschien wel passend. Neem nu #Brexit. Zonder inhoudelijk in te gaan op dit referendum om voor de Britten los te komen van de "bureaucratie"  in Europa door de regelgeving van de EU, dan past daar simpelweg de gedachte, vroeger was het beter bij. Niet langer dan een jaar geleden waren het de Schotten die zich los wilde weken van Groot-Brittannië en nu is staat hetzelfde GB op om hetzelfde te bereiken, maar in een iets andere setting. In essentie is er geen verschil, we willen terug naar hoe het vroeger was. En tegelijkertijd, in de moderne wereld die doordraait ligt er een echte verandering op de loer, die van TTIP een nieuw handelsverdrag met de VS waar de macht van bureaucratische overheden wordt verminderd terwijl de macht van internationale corporaties wordt vergroot. Overheden kijken straks toe hoe multinationals op alle vlakken de dienst gaan uitmaken. Diegenen di

Op de meest vreemde manieren kom je soms in aanraking met gedachten of geschriften die al decennia oud zijn en op een bepaalde manier nog of juist weer actueel. Zo las ik Bartleby , een nouvelle van Herman Melville. Die heeft dan toevallig in New York gewoond. Toevallig zeg ik, omdat het verhaal van Bartleby zich afspeelt op Wall Street! De link met het Wall Street van nu, het symbool van het kapitalisme is misschien niet geheel terug te vinden, maar intrigeert wel. Bartleby de hoofdpersoon heeft een productieve rol die nu niet meer bestaat, hij is een soort kopiist, die voor een advocaat stukken kopieert voordat ze gebruikt kunnen worden in de rechtsgang. Bartleby wordt door de advocaat aangenomen op zijn kantoor nadat deze extra werk heeft, maar na het begin waarin deze perfect werk aflevert, begint de nieuwe kracht "kuren" te vertonen. Dat begint met het afwijzen van een kleine gunst die hem gevraagd wordt, hij zegt dan "dat doe ik liever niet." Hij blijft aanv

Wanneer ik zo´n fondsbeheerder reclame zie maken voor Indian Securities dan denk ik, maar hoe kan je nu beleggen in een land waar groepsverkrachtingen orde van de dag zijn ( elke 15 minuten wordt er in India een vrouw verkracht , net op het nieuws)? Maar als je die vergelijking doortrekt kan je nergens meer neutraal tegenover staan. Overal is wel een imagoprobleem te vinden. Zo ook aan de Costa del Sol en als je de taal wel spreekt maar de cultuur niet (kent), dan kan dat je extra in de problemen brengen. Zo denk ik dat Romano - die zijn verhaal in boekvorm wil uitbrengen en de publiciteit al volop heeft opgezocht - zich vergist in een aantal zaken. Allereerst dat onschuld wel moet leiden tot vrijlating, of dat je dan geen (goede) advocaat nodig zou hebben. En dat Spanje buurland van Europa is. En dus gelijke wetten zouden moeten gelden. Van der Dussen spreekt behoorlijk Spaans, maar zijn Spaanse cultuurkennis is onderontwikkeld.   Vooral deze laatste vergelijking, hierin heb ik mez

Broederschap, een pleidooi voor verbondenheid. Een ode aan (solidariteit binnen) Europa, een werkje dat geschreven is door politicus Frans Timmermans, in 2015. De opbrengst komt ten goede aan vluchtelingenwerk. ... De 21-ste eeuw eindigt haar derde lustrum, en ... met een negatieve balans voor velen, met twijfel, zelftwijfel en onderling wantrouwen. ... de eeuw die begon met een terroristische aanval, en vijftien jaar later opnieuw opgeschrikt wordt in een stad die door Victor Hugo symbool staat voor vrijheid (een recht), gelijkheid (een feit) en broederschap / of solidariteit (een plicht, die indien onvervuld vrijheid en gelijkheid tot een dode letter maakt).   In deze termen begint het essay. Timmermans vertelt over een perfecte storm "... nu ook nog een vluchtelingencrisis," en vraagt retorisch wat we kunnen doen? De oplossing draagt de eerder genoemde Victor Hugo aan: zoek de (onderlinge) verbondenheid van alle mensen in onze samenleving. Durf de stap te nemen om de ver

Dit is een eerste stap - Schets - naar de anatomie van geneeskunde, met als doel meer inzicht te verkrijgen in het vakgebied en de problemen die dat met zich meebrengt (dat het vak voor veel oplossingen zorgt is wel duidelijk). Ik heb een willekeurig rijtje boeken genomen en deze gescanned op woordgebruik, daarmee wordt duidelijk dat geneeskunde zoals bekend heel veel lezen vergt. Hier lijkt het op een rechtenstudie*, maar het grote verschil wordt bij eerste analyse duidelijk. Thema #woorden Moleculair biology 694,724 Chemistry   26,397 Cytology 102,870 Biology 238,711 Immunology 126,334 Anatomy 725,948 BioChemistry 341,991 Physiology 362,413 Pathology 880,792 Pharmacology   23,517 3,523,697 Tien boeken met zo'n 3 miljoen woorden. Van die drie miljoen woorden, blijven ca. 120,000 unieke termen over, echter daarbinnen zitten vele herhalingen, enkelvoudige en mee

The house of Nomura is een boek van Al Alletzhauser, dat destijds (1990) een bestseller werd. Ik las het onlangs. Het is typisch een geval van bedrijfsgeschiedenis, dat je wel gelezen moet hebben, wanneer je professie verbonden is aan de beurs, of wanneer je meer wilt weten van bedrijfsarchitectuur. Het probleem met veel hedendaagse bedrijvenstudies is dat je pas na jaren erachter komt hoe de organisatie precies werkt. Dit door onderzoeksjournalisten die gevallen als ABN AMRO of Philips onderzochten. Maar dan altijd na de grote veranderingen (over Philips: ´Kortsluiting,´ bv, of ABN: ´de prooi´) Er is een gelijknamig boek over een ander financieel conglomeraat en dat heet, " the house of JP Morgan. " Die staat op de watchlist, al is de urgentie na dit boek afgenomen, ik denk dat de boeken erg op elkaar lijken: hoe verandert het speelveld met de komst van een nieuwe grote speler, en hoe verandert het bedrijf in een veranderend speelveld. Er is iets bijzonders met de schr

Wie de bedenker is van deze metafoor weet ik niet, ook kan ik niet terugvinden waar ik deze gevonden heb, ergens op twitter zelf?:  twitteren is als het praten (of soms schreeuwen) van af het balkon. Het is een scherpe metafoor, twitteren, het getjilp van mensen maar qua organisatie te vergelijken met het roepen vanaf een balkon. Beneden op de straat, lopen voetgangers die in deze straat / of plein zijn terecht gekomen omdat ze een specifiek thema volgen. Zo heb je het beursplein, waar alle geluiden omtrent het beleggen en handelen te volgen is. Wanneer je iets vanaf het balkon het publiek in gooit dan moet je rekening houden met bepaalde etiquette. Daar was het de gebruiker van de parallel mogelijk om te doen. Het grote verschil met het traditionele balkon en het fysieke plein is dat alles wat daar wordt gezegd als private lucht net zo snel verdwijnt als de vogels die er rondzingen. Bij twitter is dat wel anders, alles verdwijnt in het archief - waar het alleen nog op aanvraag ver

Accountability is een duidelijkere naam dan "verantwoordelijk," en de term doet dan het meeste denken aan de (register) accountant. Register slaat hier weliswaar op het register waar de accountant staat ingeschreven en geeft zodoende aan dat deze officieel het beroep uitoefent. In tegenstelling tot een boekhouder, die geen bevoegdheid heeft om een boekhouding (zijn eigen werk) te controleren. Iemand is accountable als deze een duidelijke taak heeft. Het ligt in de verantwoordelijkheid om die taak professioneel uit te voeren. De accountable-factor daarbij is dat die uitvoering samen moet gaan met een register; alles wat de professional doet moet te traceren zijn, net zoals de boekhouding tot een bedrijf. Laatst vertelde iemand dat bij een klacht die tot een juridische procedure leidt al snel door een beroepsprofessional wordt verloren wanneer deze niet alle behandelingen geregistreerd heeft. Zodra hij niet kan bewijzen dat hij kwaliteit heeft geleverd, wordt de klant in he