Management, Cultuur & Verandering

Het nieuws van de hackers die de site van Google in China binnendrongen is een beetje op de achtergrond geraakt door alle ontwikkelingen, maar het is m.i. een nogal belangrijke gebeurtenis die veel invloed zal hebben op de ontwikkelingen in de cyberwereld. Men spreekt nu al dat het beveiligingsniveau veel te laag is. En als de controles op de luchtvelden al niet toereikend blijken, hoeveel staat ons dan nog te wachten op het internet. Maar cultureel gezien vind ik vooral de volgende vraag belangrijk: waar stopt de bedrijfs-en professionele cultuur en waar gaat deze over op een nationale cultuur. Google zoekt de hackers binnen eigen gelederen, kopt de krant. Google medewerker of Chinese spion? spionage is - zie de formule 1 - ook van alle tijden. Ik heb zelf geen antwoord op de vraag, maar vind het verschijnsel wel interessant. Op de beurs heeft men het weer over landenselectie, daar waar we tot voor kort aan sectorbeleggen werden gedwongen, want de landenschillen waren ondergeschi

In mei wilde Fiat nog een groot Europees autobedrijf opzetten in samenwerking met het Europese deel van GM, waar naast Opel ook Saab in zou zitten. Fiat werd min of meer ontmaskerd als jager op het bijbehorende overheidsgeld. Wat dat aangaat is de deal van Spyker een mooi alternatief. Victor Muller wordt in Zweden als Held onthaald schrijft autoblog.nl:  Victor Muller is een held in Zweden. Het mag wel eens gezegd worden: Victor Muller is een held! Hij is al jaren bezig om het Nederlandse Spyker wereldwijd op de kaart te zetten. Soms met geluk, soms met pech. Nu trekt hij zich het lot van de Zweden aan en heeft zich vastgebeten in de deal rondom ... Enkele van de (118) reacties, luiden: Hulde! Nederland is weer een merk rijker. ‘ nulla tenuchi invia est via ! ‘ was het toch? , nou dan hebben ze gelijk! De Telegraaf schets een Portret: Zakenman Victor Muller, geschoold als advocaat, kocht in 1999 het roemruchte merk Spyker dat in 1926 failliet ging. Hij wilde exclusieve sportau

Ongeveer een jaar geleden informeerde Trend-watching.com ons over het trend-tijdperk Generositeit . Dat was toen als antwoord op Greed (actie = reactie). Vandaag gaat het om Functionall; functioneel en voor iedereen. Al lezende denk ik direct "tja, dat lijkt me logisch: kosten zijn weer belangrijk dus dan biedt de producent minder features en de consument krijgt een goedkoper toestel. Beiden gelukkig. Functioneel is weer in, dat betekent ook het tijdelijke einde van glamour en dromen, men staat even weer met de beide benen op de grond. Dat is mijn vertaling.

"Philips toont meer veerkracht in moeilijkere tijden." op het plaatje (beneden) laat het bedrijf het verschil zien van de huidige crisis met die van toen aan het begin van de eeuw. In die tijd is er meer veranderd; de omzet van de vier divisies (drie en Televisie) staat hieronder waarin 1999 en 2009 vergeleken worden: Healthcare was 2,5 miljard is nu 7,8. Consumer Lifestyle was 9,5 is nu 8,5 mrd. Televisie was 23,7 miljard is nu 22,9 miljard en de omzet bij Licht is in de periode met 2 miljard toegenomen tot 6,5. Bij dit laatste onderdeel toont Philips dat ze zich van product aanbieder (Product champion) meer en meer ontwikkelt tot solutions provider. Of er nu meer sprake is van veerkracht dan wel dat de business van Philips langzaam aan verandert is me niet helemaal duidelijk. Healthcare is een meer stabiele business dan consumenten electronica. Een van dé trends in de corporate wereld van de laatste jaren is dat elk bedrijf in de top league zoals Philips op zoek is naar hog

Zittend op een bank met uitkijk op de zee bespiegel ik de laatste ontwikkelingen. Wat is mijn visie nu en hoe was deze destijds? Is er een kans dat er een Tsunami komt die de stad overspoelt of is dat hier in het zuiden onmogelijk. Luiheid weerhoudt me van verder onderzoek... Het voordeel van een metafoor is dat iedereen direct kan meedenken en meedoen aan de discussie, het is wat anders dan dat dezelfde bedenker van de metafoor - Cees Maas – zegt dat er geen liquiditeit meer was in het systeem. Een dergelijke opmerking sluit iedere amateur direct uit van de discussie. Hij is een professional, een top-bankier die de taal van de haute-finance spreekt en daar zijn er maar weinig van. Overigens was diezelfde taal ontoereikend gebleken voor zelfs de topbankiers; ze begrepen hun eigen product niet. Waaruit maar bleek dat zelfs het beheersen van een financiële taal vele gradaties kent.  marstyle De metafoor waar het om gaat is die van de Tsunami. “Als je nog nooit van een Tsunami hebt gehoo

In DWDD gisteren was er kort aandacht voor het borderline syndroom. De vraag die op de tafel lag was of hierbij nu vooral erfelijke of toch meer de omgevingsvariabelen doorslaggevend zijn in het verkrijgen van die ziekte; dus Nature of Nurture. Aan tafel zat een biofysicus (Niels Laurens) en Marijn Distel, die als “bio-psychologe” werd voorgesteld, zij heeft onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van één- en twee-eiige tweelingen. De vraag werd niet helemaal beantwoord. De waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden. Op het internet lees ik – na zoeken op Marijn Distel: “Chromosoom 9 waarschijnlijke boosdoener borderline.... De persoonlijkheidsstoornis borderline is voor bijna de helft erfelijk. Dat bewees promovendus Marijn Distel. Ze kreeg een belangrijke prijs voor haar onderzoek. Maar het feit dat een biofysicus en een bio-psychologe dit onderzoek uitvoeren, leidt al snel in de richting van een nature-resultaat. “Voor bijna de helft erfelijk,” valt dan nog mee. Maar he

Het Financiële Dagblad schrijft vandaag dat “de Kas Bank kampt met duur personeel... Kas Bank heeft zijn personeel in een nieuwjaarsbrief gewezen op zijn hoge personeelskosten. Werknemers zouden te lang blijven zitten, wat tot hoge kosten zou leiden.” In de Telegraaf lees ik: “Kas Bank wijst medewerkers op uitgang... De bank moedigt zijn medewerkers aan hun heil elders te zoeken.... Topman Albert Roëll zou ook afwillen van de korting op hypotheekrente voor Kas Bank-medewerkers... 'De gedachte dat Kas Bank life long employment levert, is namelijk een van de oorzaken van onze hoge kosten. Ons bedrijf vergrijst langzaamaan steeds meer. Het ontwikkelen van een carrière buiten Kas Bank wordt kennelijk gezien als iets vreemds en bedreigends.” Tot zover de kranten. Het ontwikkelen van een carrière buiten Kas Bank wordt kennelijk gezien als iets vreemds en bedreigends... Een korte blik in het jaarverslag en op de corporate video op de site van de Kas Bank maakt al vrij snel duidelijk wat h

In een interview IN trends lees ik: "Deze crisis bevestigt ons gelijk"... Het baggerbedrijf verloor vorig jaar bijna zijn totale omzet in Dubai (ca. 14 procent). CEO Jan De Nul: "We hebben de schepen uit Dubai kunnen inzetten in andere regio's, zoals Latijns-Amerika en Australië. Onze omzet in 2009 - nog niet officieel - nam dus maar een paar procentjes af. Onze marges haalden hetzelfde niveau als in 2008. We draaien zoals vroeger elke dag een miljoen euro cashflow... Ondanks de ergste crisis in jaren blijven we dus stabiel. Hiermee bewijzen we dat onze gestage groei gefundeerd is op de realiteit en niet op een voorbijgaande hausse."  In het interview wordt duidelijk dat Jan De Nul groep aan een groot investeringsprogramma werkt waarna zij "40 procent van alle schepen in de baggersector bezit... En zo de absolute wereldleider wordt." Dat doet me dan denken aan de economisch speltheorie in levende lijven, was er niet zoiets als een Fat Dog (of Cat)

Met kennis van het verleden doe je tegenwoordig niet veel. Ervaring is uit de mode. Dat wetende neem ik het risico. Vroeger was het namelijk bekend dat een systeem aangepast moest worden aan de werking en cultuur van de organisatie. Menige systeemimplementatie is vastgelopen omdat het “pakket” was ontworpen op een gebruik in een land als Duitsland (om maar een voorbeeld te noemen waar SAP en voorgangers vandaan kwamen. Nu wordt SAP bij het Spaanse Telefonica geimplementeerd) waar men anders werkte dan hier in Nederland. Er waren teveel uitzonderingen die niet in het systeem opgenomen konden worden. Parameterisering en de latere variant “customizing” die uit de VS kwam was beperkt mogelijk, maar meestal niet toereikend. Later zei de organisatieadviseur en de businessconsultant dat de organisatie en de business eenvoudiger moest. Meer standaarden en meer conform de werking van het systeem. De mens veranderde niet door de invoering van een nieuw systeem. En ook voor cultuurverandering was

Vroeger stond er een boom-van-een-uitsmijter voor de discotheek. De man – de emancipatie was nog niet zover dat er vrouwen aangenomen werden – keek per definitie boos uit zijn ogen. U was gewaarschuwd. In de moderne tijd, is de uitsmijter, portier, receptiegids, ontvangstagent, ... geschoold in het relatiemanagement. Zijn performance parameters bestaan nu uit het klimaat dat hij positief weet te beïnvloeden, en niet langer op het aantal potentiële herrieschoppers die hij uit een dubieuze profieltest selecteerde en de toegang onthield. Als er moeilijke jongens aankomen dan spreekt hij ze nu vriendelijk toe: fijn dat jullie er zijn, en ... hou het gezellig jongens..” Twintig jaar later echter is het gezicht van menig debiteurenafdeling nog nauwelijks anders dan die ouderwetse uitsmijter: onpersoonlijk en goed voorbereid op de ex-klant die nu alleen nog moet betalen. “En betalen zal hij.” De ondertekening van de aanmaning sluit hierbij aan; niets geen gebruik van informele voornamen z

Deze foto* stond dit weekend in de krant El País. De president van Spanje zit "solo" terwijl collega-staatshoofden met elkaar in gesprek zijn - luidt de ondertitel. Het bijbehorende artikel gaat over de Engelse taalbeheersing van de president. In een recent voorval stopt Obama een speech en spreekt hij Zapatero toe met de woorden, "excuus, ik was vergeten dat je geen Engels spreekt." Een pijnlijk moment. Hoe hij dat precies wist is niet helemaal duidelijk, maar de voorganger van Zapatero werd een symbool van de Spanjaard die de Engelse taal onmachtig was: Aznar. Die is overigens nu over die handicap heen en geeft zelfs les op een Amerikaanse Universiteit.  Hoe komt het toch dat de Spanjaarden geen Engels spreken, vraagt de journalist in het artikel. Komt het door de typische trots in de Spaanse cultuur waarin de gebruiker zich schaamt als hij de taal niet meester is; daarom oefent deze het spreken in een vreemde taal niet en zo komt het taalgevoel ook niet tot ontwi

Jan Maarten Slagter zet m.i. terecht vraagtekens bij de rol van ex-CEO Jan van der Veer als commissaris bij Shell. Zonder het risico te lopen om als een Pieter Lakeman typetje dit te zwaar aan te zetten, misschien wel op aanraden van onze Mentale Coach, plaatst hij toch duidelijke kanttekeningen. Ik citeer nog even het FD waarin deze kanttekening geplaatst is, daarin citeert hij van der Veer: “Een bedrijf als Shell heeft een heel goed geheugen nodig, een ‘ corporate memory ’. Shell investeert op de heel lange termijn.. Dat geheugen heb je nodig om goed te weten wat er is afgesproken... Ik zit er niet om het management kritisch te volgen, laat staan in de weg te zitten. Bepaald niet.” We leven in het verhalentijdperk, dus als je een verhaal vertelt dan houd je het publiek zoet. En dit verhaal over het bedrijfsgeheugen klinkt aardig. Maar een moment later denk je dan toch: “ter wille van het bedrijfsgeheugen komt de ex-CEO in de RvC?” Hoe zit dat dan precies met dat bedrijfsgeheuge

Tja vroeger, hoorde ik menigeen zeggen als reactie op de kersttoespraak van de Koningin. Vroeger was het beter... Soms denk ik dat Beatrix gelijk had. Van een afstand is het allemaal makkelijk praten. Anoniem een bericht achter laten kan iedereen, maar voor echt contact is er moed nodig... Vroeger was het leven in ieder geval overzichtelijker. Made in China betekende vooral "goedkoop" en "snel-stuk." Nu moeten we de Chinezen geloof ik dankbaar zijn omdat ze ons uit de crisis leiden. Een land als Spanje werd als traditioneel gezien, er veranderde "daar" nooit iets, "met dat achtelijke stieren-vechten." Vroeger een macho, nogsteeds een macho. Maar onder de Spaanse huid verandert er heel veel, maar veranderingen gaan er anders dan in Nederland. Allereerst heeft men oog voor tradities wat er toe leidt dat men minder snel in een identiteitscrisis verzand raakt. Vroeger was het leven overzichtelijk. De man jaagde en de vrouw stond achter het fornuis. N

Het enthousiasme van Erica Terpstra is aanstekelijk en haar invloed achter de schermen zal groot blijven, ook nadat ze het stokje heeft overgedragen aan de nieuwe voorzitter van het NOC*NSF, André Bolhuis. Toch maakt ze een denkfout die ook veel voorkomt in het bedrijfsleven: - Nederlanders kunnen goed organiseren, dus ook die Olympische Spelen [doelend op die van 2028] moeten we kunnen regelen. Een bedrijf dat een organisatie heeft die in goede vorm is en bij succes zoekt ze naar meer succes; naar nieuwe wegen, nieuwe producten, nieuwe diensten, kortom naar nieuwe business. Maar het feit dat je iets waarschijnlijk wel zal kunnen, betekent niet automatisch dat je "het" ook moet doen. De eerste vraag is - wat dat HET precies zal zijn. De business van de olympische spelen dus. Kunnen we dat en vinden anderen (landen) ook dat we dat kunnen? Gunnen andere(n) landen ons dit? En ook niet onbelangrijk is de vraag: moeten we het willen? Elke businessuitdaging is namelijk een keuz