Management, Cultuur & Verandering

 Op twitter en overal wel, geldt baas boven baas. Obama, zag ik heeft 133 miljoen volgers. Daar zal een behoorlijke schare van gekocht zijn, maar toch. Die zweedse klimaatschreeuwer heeft 5 miljoen volgers. Minder dan een miljoen volgers en je doet niet mee op het wereldtoneel. Dat sociale media naast de kwaliteit in het leven, de kwantitatieve verhoudingen toevoegt, die transparant en dus voor iedereen openbaar zijn, is een extra toegevoegde waarde in onze wereld. Onze westerse wereld. Dat doet me afvragen, hoeveel volgers de huidige Russische leider zou hebben. Of heeft. Architectuur, of het nu informatica, cryptos, of de gebouwde wereld is, heeft me geleerd dat er geen idealen bestaan. Elke structuur en elk systeem heeft zijn nadelen. Maar onze democratie, twitter en alle boosheid die iedereen mag uiten, is wel een gemeen goed. Een goed, dat transparant is, en openbaar. Ideaal is onze westerse wereld niet, maar ik zou niet onder al die dictators kunnen leven. Anderen wel, die doen g

 Ik heb ooit journalist willen zijn. Ik dacht toen, "als ik nu begin te reizen dan volgen de journalistieke aanbiedingen wel vanzelf." Zo kwam ik op een bepaald moment bij The Herald aan in Buenos Aires. Dat journalistieke bedrijf werd ooit door een Schot opgericht. later werd het overgenomen. Wikipedia schrijft vervolgens dit over de jaren van de dictatuur: During the military dictatorship in Argentina (1976–1983) The Buenos Aires Herald, under the direction of the British journalist Robert Cox, was the only local media that told the story of the forced disappearances of people from the opposition to the regime. Due to this, Cox was detained for a while and his family received threats, and an attempt was made to kidnap his wife. This forced him to leave the country with his family in 1979. Following these departures, the threats continued against Cox's replacement, James Neilson and against Dan Newland as the newspaper's main editorial writers. Maar goed, dat was Arg

 The number one bestseller . Dat is het grappige aan dit boek, het is typisch een Amerikaans product, ook al gaat het tekeer tegen alles was Amerikaans is. Te beginnen met de verkiezingsfraude. Het eerste hoofdstuk - na een inleiding over de verschijningsdatum, het boek zou op 10 september 2001 op de markt komen - gaat over waarom Bush won met minder stemmen van Al Gore.  In de media lees je dat Michael Moore veel verzonnen heeft of dat feiten veelal niet kloppen, maar als de helft ervan wel klopt dan is het al dubieus wat je leest. Dubieus, of ergerlijk. Hoe kan een grote natie als de VS even voor de verkiezingen een wet uitvaardigen in Florida dat mensen met een strafblad niet aan de verkiezingen mogen meedoen. Op die manier hoopte Bush dus te winnen. Dat verhaal past bij wat ik eerder las over de VS, dat de Amerikaanse Indianen getraineerd worden zodat ze niet naar de stembus konden gaan, konden kiezen. Dit is dus dezelfde tactiek en dezelfde ziekelijke cultuur, van competitief gedr

 Aanvankelijk vond ik de titel niet zo'n punt, maar nu ik dit schrijf begint daar het probleem. "De verscheurde staten," dat is een vrij ambitieuze titel. De auteur, Rudi Rotthier is Belgisch journalist en wilde meer weten wat er in de VS gebeurde toen Trump gekozen werd. Die focus is wel concreet, het Amerika van Trump, maar daardoor is het een erg vluchtig boek geworden. Trump is nu al "weer weg," en de Staten zijn niet langer verscheurd!? Het boek begint over een Indiër en identiteitspolitiek. Daarop volgt een vrij uitgebreid verhaal over de mijners en vooral in de Staat waar dit probleem van mijnbouw en de werkcondities speelt: Virginia. Maar heel veel diepgang heeft het verhaal meestal niet, het gaat nagenoeg door het hele boek heen om losse gesprekken. Her en der geeft de voice-over wat inzicht in de politiek en werkelijkheid om de gesprekken heen. Bijvoorbeeld dat onder Obama alle banen richting Mexico verdwenen en dat het dus logisch was dat Trump daar t

"Sturen op kosten verlaagt de kwaliteit, sturen op kwaliteit verlaagt de kosten." Duidelijker kan het niet zou je zeggen, en wanneer een huisarts dit voorschrijft na een uitgebreide diagnose dan moet het helemaal waar zijn. Ik las het op twitter, en deed me denken aan de onderstaande post, uit 2009 alweer. Want toen is dat profileren begonnen, ik schreef toen over de productiviteit van het ziekenhuis. In die tijd is er niet veel veranderd. We zoeken nog steeds naar de heilige graal van management en besturen, zonder rekening te houden met common sense. Maar het gezegde, klopt helaas niet. "kosten" en "kwaliteit" zijn - ideologisch - niet van dezelfde orde. .. toch prima dat een huisarts initiatieven neemt om te ondernemen in de zorg, dat vind ik wel goed. Dan zal hij zien dat wanneer hij succes heeft, afgemeten aan kwantitatieve targets zoals opbrengsten, aantal patiënten, de omvang van het netwerk, dat dat nog niks zegt over de kwaliteit. Betere kwaliteit

Trouw tweet over een column van Nelleke Noordervliet:  De jongere generatie is eraan gewend geraakt in alles geholpen, gesteund en gecoacht te worden, schrijft Nelleke Noordervliet. "Ze hechten extreem veel waarde aan oppervlakkig succes. Het gevoel recht te hebben op van alles is sterk ontwikkeld."    ( https://twitter.com/trouw/status/1607037913115525122 ) Mijn eerste reactie was, hé daar zit wat in. Dat moment duurde heel kort... Zonder het leed van wie dan ook te willen bagatelliseren, doe ik sommige krantenberichten over hoe erg iets is weleens af met een ‘life is hard and then you die’-reactie. Niet zeuren. Niet aanstellen. Doorbijten. Ik had het bij de berichten over de toenemende treurigheid van jongeren. Zoveel meer hulpvragen, zoveel meer depressiviteit, burn-outs, stressgerelateerde klachten! Die arme jeugd toch! ... De bekende psychiater Damiaan Denys heeft weleens gezegd dat we het lijden verleerd zijn. Ik denk dat daar wel degelijk waarheid in schuilt. ...  Het

 Nog een boek over Amerika. Dit keer van een journalist. Max schrijft over hoe hij journalist werd en laat wat in de keuken van de journalistiek kijken. De verhalen en beschrijvingen zijn wat meer van de buitenkant, dan boek van historici, maar desondanks krijgt de lezer toch een aardige indruk van het land. Het betoog wordt thematisch opgebouwd en een van de eerste vragen is of hij voor of tegen Amerika is. Want als het gaat over dat land moet je altijd stelling nemen, schrijft hij. Aan de dertien hoofdstukken te zien, kiest hij toch voor de tragiek. "In alle staten" is ook niet echt neutraal. De journalist woont nu (o.a. in Rio op Copacabana, las ik. niet in het boek overigens.  1. Daarom Amerika geeft dus die jongensachtige indruk van hoe hij er zo verzeild raakte. Hij wilde liever naar Afrika, maar geeft eerlijk toe, de wilde natuur niet aan te kunnen: hij was al bang voor spinnen. Via een omweg werd het de VS. Zijn nieuwsgierigheid voor het land begon al vroeg, hij las a

 Ergens aan het einde van het boek, wanneer de meer luchtige thema's passeren. Relatief gesproken, vertelt De Foer over Amerikanen en hun obsessie voor sporten, en "dat ze nogal ruw zijn." Maar de tekst van de journalist, De Foer, is niet minder ruw. Soms deed een regel of paragraaf mijn wenkbrauwen fronsen. De meeste aanvallen zijn letterlijk gericht op de destijds president van de VS, Trump. Hij noemt hem van alles, racistische president, het verschijnsel Trump,  "die uit zijn nek lult," ...   Anders dan Geert Mak gaat dit boek wel iets dichter in op de Ruwe werkelijkheid van de huidige Amerikaan. Of die van of uit de geschiedenis. De inleiding begint met de opening dat Amerikanen dol zijn op hun superhelden. Hij verhaalt over het opgekrikte imago van de Amerikanen die vol zijn van eigen kunnen, maar de statistieken laat zien dat dat steeds minder het geval is. Schoolcijfers bijvoorbeeld. American Exceptionalism bestaat, naast de uitzonderlijke inkomensongelij

Wie kent dit bedrijf niet? Wat ik toen ik dit uitzocht wilde weten was, wat doet het Luxe bedrijf in Rusland? In de zin van hoe gaat Luxe samen met de Russische cultuur? Want Rusland doet een aanval op de westerse waarden, maar zoals hier blijkt is het bedrijf behoorlijk geborgd in de Russische maatschappij. De missie van LVHM is als volgt:  ... , wereldleider op het gebied van luxe, heeft sinds de oprichting in 1987 een bedrijfsmodel ontwikkeld dat wordt gekenmerkt door creatieve impulsen en een constante zoektocht naar uitmuntendheid. De Groep stimuleert een lange-termijn-dynamiek om zijn 75 Maisons te ontwikkelen, met respect voor hun onderscheidende identiteiten. Over de hele wereld zijn ze allemaal ambassadeurs van onze visie van een verfijnde levenskunst. ... De LVMH Group, opgericht in 1987, bestaat vandaag uit meer dan 75 uitzonderlijke Maisons, die stuk voor stuk producten van hoge kwaliteit creëren. Het is de enige groep die aanwezig is in alle vijf de belangrijkste sectoren

In een zoektocht om het fenomeen coaching te begrijpen kwam ik op deze website, zie onder. En een prachtige figuur die zo communicatief is dat het lijkt dat je al bijna geen coach meer nodigt hebt. Die figuur staat hiernaast en heb ik even zonder expliciete toestemming overgenomen. Het is op klein formaat en de initiatiefnemer gebruikt deze dan ook voor marketing doeleinden, die te kopen is op groot formaat en duidelijk een gids is voor de coachee, en misschien wel de coach in het coachingstraject. Ik ging direct naar de emotie boosheid, een emotie die in onze tijd niet zozeer op individueel niveau een rol speelt, maar juist extra belangrijk is om de maatschappij van vandaag te begrijpen. Mensen zijn meer dan gemiddeld BOOS  en deze coach verbindt die emotie met het thema van manifesteren. Dat kan natuurlijk ook via sociale media. Je zou kunnen denken dat de sociale media de schuldige zijn voor de toegenomen boosheid in onze samenleving op dit moment. De initiatiefnemer is Vera en intr

Wat is er ion godsnaam met GK aan de hand dacht ik na een reeks van verwijtende en boze tweets.  Dit was een succesvolle schrijver van kinderboeken. op zijn twitterprofiel lees ik: Het boek van alle dingen. Madelief. Polleke. Olle. Eend voor eend. Het geminachte kind. Het doden van een mens. De Bijbel voor ongelovigen . ... dBvO.... Zou het daar in zitten? Wat is hier gebeurd, wat heb ik gemist?  -- een paar uur later roept hij meer en meer irritatie op: [Guus Kuijer @GuusKuijer Mannetje Musk vraagt of hij moet aftreden als baas van twitter. Ja doe maar mannetje.] Alexis de Roode (@alexisderoode) hebben op 9:58 a.m. on ma, dec. 19, 2022 getweet: Dat toontje ergert me een beetje meneer Kuijer. Het is te makkelijk om Musk, die feilbaar blijkt, maar ook echt grote zaken heeft verricht, en die Asperger heeft, af te doen als een mannetje. Ik mis de milde wijsheid uit de kinderboeken van mijn jeugd. (https://twitter.com/alexisderoode/status/1604762966695477249?t=8DwiX2cNc22kQlT_6cAlrg&s=

Naar aanleiding van een tweet van Martin Varsavsky (zie foto) ben ik alles over Argentinië en haar cultuur nog eens op een rijtje gaan zetten:   In 1986  maart 1987 kwam ik voor het eerst in Argentinië, en dat was precies in een tijd waarin ik persoonlijke sterk in ontwikkeling was, en Argentinië evenzo. Dat maakt dit verhaal extra interessant. Ik kwam daar en was sterk onder de indruk van het land de mensen, de cultuur die ik toen nog niet als zodanig begreep, maar in de jaren daarna ben gaan volgen en proberen te begrijpen. Ik las alles was los en vast zat over presidenten, de cultuur, tot hun economische systeem geholpen door een econoom en jurist die ik daar ontmoet had en inmiddels vele boeken over geschreven heeft. hij wees me op de productiviteit van het land, het fenomeen van alfalfa en het verschil met de Nederlandse, of  Europese landbouw. Het land stond in de periode '86 - '88 in vuur en vlam. Er waren naweeën van de dictatuur met her en der nog een couppoging, maar

= Pre-industriële Antwoorden =  De crisis van de 17e eeuw had een algemeen en ontwrichtend karakter in de Europese en Spaanse geschiedenis. In de eerste plaats, zoals de historicus Eric Hobsbawm suggereerde, was de crisis wereldwijd, aangezien het alle staten van het Europese continent en hun beginnende rijken trof, evenals de relaties tussen al deze gebieden. Ten tweede omdat daaruit de eerste kapitalistische naties voortkwamen (Engeland en Holland) die intensievere vormen van groei incorporeerden. En ten slotte, omdat het in deze fase was dat Spanje terrein verloor ten opzichte van de nieuwe Atlantische nationale economieën. De crisis in het mondiale scenario van het Spaanse rijk was nauw verbonden met een andere van interne aard, in een rijk, zoals García Sanz schreef, waar "de zon niet onderging... noch hongerde". In dit artikel zullen we ons concentreren op de conflicten die bepalend waren voor de uitkomst van de zogenaamde crisis van de 17e eeuw in de schiereilandgebied

Simon Vestdijk had een hobby waarin hij astrologie onderzocht, daarin had hij een biografische methode om na te gaan hoe siblings qua karakter verschilden. Dit thema interesseert mij ook, want het geeft zicht op het nature-nurture-debat. Hoe komt het dat de ene broer of zus ontspoort en de ander zo netjes blijft, zou hierin een vraag kunnen zijn. Of de een is meer succesvol dan de ander, of beiden zijn op verschillende wijze publieke figuren geworden. Omdat ik er niet woon, was dit intrigerende voorbeeld me ontgaan: de broer van Geert, Paul. Hij distantieert zich van het "geloof" van zijn broer, en hij is zelf ook aanwezig, maar dan enkel op het internet zo ver ik weet en had daar een blog Dutch politics dot org dat niet meer toegankelijk is. Hij heeft - en daarin lijkt hij op zijn broer - een steevast geloof in zijn eigen ideeën dat de VS al op zijn retour is en dat we nu enkel nog met China als primaire grootmacht te maken gaan krijgen. Geopolitics matters, zo schrijft hij.