Management, Cultuur & Verandering

Voor diegenen die niet de vernieuwing zoeken van moderne organisatiemethoden, maar gewoon beter hun werk willen doen, willen uitmunten of gewoon met de bestaande omgeving hoger op willen komen, is  The rules of work is, een boek van Richard Templar een goede gids. Hij schreef het boek in 2003 en in 2011 kwam er een nieuwe versie. Templar is bezeten van het fenomeen regels , want schreef allerlei andere boeken, over liefde, het leven, min of meer in dezelfde vorm, rules of ... In het Nederlands heet de titel denk ik, de ongeschreven regels van het werk, maar ik houd het maar even op werkregels. Het is een eenvoudig boek om te lezen, en dat kan een voordeel of een nadeel zijn. Het voordeel is dat je er snel doorheen "bladert," want elke regel waaruit het boek is opgebouwd beslaat niet meer dan twee pagina's. Er zijn een aantal clusters waarin deze regels gegoten zijn, te beginnen met (deel I) walk your talk : doe wat je zegt. Dat begin is de basis voor de rest van het

Ik stond niet geheel onbevooroordeeld tegenover dit boek van Yanis Varoufakis, Volwassenen onder elkaar (uit 2017). Je verliest een spel en gaat dan uit de school klappen wat ze je allemaal hebben aangedaan, zo dacht ik aanvankelijk. Maar ik moet zeggen dat het verhaal me wel geïntrigeerd heeft. Denk ik nu anders over Europa en de EU? Dat geloof ik niet. Ja die machtsspelen die vinden plaats en ik had niet anders verwacht of gezien. En dit is misschien wel het enige punt waar ik die Varoufakis naïef vind in zijn boek: Hoe dacht hij nu precies dat de wereld er in het echt uit zou zien? Hij is en was academicus en was - zo vertelt hij - niet lid van Syzira toen Tsipras hem vroeg om minister te worden. Geen politiek dier dus, maar wel aangeschoten wild aan het eind van het verhaal. Het boek begint met een geruststellende inleiding over Griekenland, over de tijd voor de winst en opkomst van Syriza op het toneel. Varoufakis beschrijft het verhaal als een echt Grieks toneelstuk, en doorsp

Sommige titels kan je maar beter niet vertalen in Nederland. Wat is nu precies de held factor? Maar, the hero factor (2018) kan gewoon. Het is een boek van Jeffrey Hayzlett (en op de achtergrond Jim Eber). Een reden waarom the hero factor moeilijk vertaald kan worden is dat er ook een taalspel in zit: Hero - versus - Zero. Ik las de inleiding, aanleiding en uiteindelijk de samenvatting.* Te beginnen met het eerste, daarin beschrijft Hayzlett een anekdote met zijn schoonvader - een hardwerkende farmer - die het heeft over die grootverdienende Fat Cats, die niets teruggeven aan de maatschappij of geen belasting betalen, en dergelijke. Maar wel geld verdienen. Veel! " Ik had in die tijd, het was 1998 al mijn eerste miljoen verdiend, en ik begreep dat hij met Fat Cat ook naar mij verwees... " Het begrip Fat Cat heeft meer symbolische betekenissen, maar in de speltheorie staat het model voor een onderneming die een zittende plek heeft in de markt en door omvang grote inve

Be fearless , gaat toch wel wat verder dan "durf te leiden." Op Amazon.com zijn er twee boeken met deze zelfde titel. Dit boek is uit 2019 en van schrijver Jean Case. Zij was een van de internet pioniers, en was betrokken bij de oprichting van America Online. Jean was at the forefront of the emergence of the interactive technology field, starting as a marketing manager with online information services Source Telecomputing Corporation (The Source) and joining a General Electric “team trying to drive disruptive innovation within a big company” at General Electric Information Services(GEnie). Jean then joined America Online when it was a small startup and was at the table as it grew into the company that provided Internet services to about half of all U.S. homes with Internet access, serving as Director of Marketing (1988), then Vice President, Marketing (1989) and Vice President, Corporate Communications (1993). She left AOL in 1996. (bron: Wikipedia) Sinds 1997 is ze eige

Een koud kunstje. Dat is geen kunst. Kunst of Kitsch. Het begrip kunst is geworteld in onze taal, maar kan het ook gebruikt worden om ons leven te beschrijven? Het leven als Kunstwerk? Dat is een idee van filosoof Joep Dohmen, die er een boek over schreef en een luisterboek (toen nog gewoon CD's) uitbracht. Ik luisterde. Wat me aansprak aan het werk was de verticale doorsnee door de geschiedenis van de filosofie, waarin enkel filosofen aan het woord kwamen die iets te zeggen hadden over de kunst van het leven. Hij begon zijn betoog met inleidende woorden over beeldhouwkunst en of het leven van de mens ook op die manier op te vatten is. Hoe beeldhouw je dan je eigen leven. En, zit de vorm er al in maar moet je die alleen nog weten te vinden, dat soort vragen. De reis door de filosofie is interessant, het begint bij de oudheid, bij de Grieken en ik verneem dat er maar weinig Romeinen zijn geweest die over levenskunst - en verder in het werk - over de kunst van het ouder worden ,

Ik kwam bij dit boek terecht door een ander (luister)boek, "de kunst van het leven" waarin de filosoof Joep Dohmen ingaat op de reismetafoor. Aan het eind zegt hij dat deze metafoor niet geschikt is om het leven aan te spiegelen, maar op dat moment was ik al onder de indruk van een van zijn filosofen die deze metafoor had gebruikt, de Zwitser Peter Bieri, die de naam Pascal Mercier als pseudoniem gebruikt voor dit boek. Terwijl ik nauwelijks (nog) romans lees ( de laatste al weer bijna een jaar geleden), maakte ik hiervoor een uitzondering. Want dit is niet echt een roman zo dacht ik, het is de vertaling tot een roman van een filosofisch idee. Het verschil tussen filosofen en literaire romanschrijvers intrigeert me al langer. Waar heb je nu meer aan, aan filosofie of een goed boek. Wat geeft je meer houvast in het leven, de bijbel als literatuur, de Mandarijnen van de Beauvoir of de filosofie van Nietzsche? Of gewoon Aldus sprak Zarathoestra? Een verhaal is dan de mani

Wees eigenaar over je ochtend (own your morning) en breng je leven naar een hoger plan (elevate your life), De schrijver is Robin Sharma, een Canadees en bekend van het boek, De monnik die zijn Ferrari verkocht . Er zijn meer boeken die ditzelfde onderwerp als uitgangspunt nemen, maar dit sprak me toch meer aan dan die anderen voorbeelden. Het feit dat je iets anders wilt in het leven, ok...  dat bieden wel meer boeken, maar als oplossing, dat je gewoon je de dag als uitgangspunt neemt. Kan je een dag veranderen dan kan je alles veranderen. En te beginnen om vijf uur opstaan. Later begrijp ik dat hij niet iemand is die meent dat je geen slaap nodig hebt, dus wanneer je om 05:00 AM opstaat moet je 10:00 PM naar bed. Daarbinnen moet het gebeuren. Wederom is er een fictief verhaal. Een depressieve ondernemer en een gefrustreerde kunstenaar ontmoeten elkaar op een persoonlijk verbeter conferentie van een leiderschapsexpert genaamd Spellbinder. Deze ontmoeten daar een miljardair, vermom

De leiderschapspil, als vertaling, is een verhaal, een parabel over leiderschap in de organisatorische wereld. De producent van de leiderschapspil is een bedrijf dat met alle bijbehorende marketingtechnieken haar product commercialiseert en daarbij zeer succesvol is: een pil die voor leiderschap zorgt. Door de media aandacht komt deze kennis van bij ervaren leider terecht en die durft het effect van de pil te betwijfelen. In wat volgt is een verslag van de twee rivaliserende leiderschapsstijlen die het in een wedstrijd tegen elkaar opnemen. Het proces levert een winnaar op. De vertellende vorm als fictieve wedstrijd is aardig, maar dat doet er niet aan af dat de inhoud op zichzelf niet heel erg diepgaand is. Het is geschreven voor leiders die weinig tijd hebben en dus is het verhaal in een na-middag te lezen. In het verhaal zitten een aantal statements waarvan ik verwacht dat leiders en managers in de vorm van afdelingshoofden, teamleiders, etc. deze onliners boven hun bed hange

The bitcoin standard, the decentralized alternative to central banking is een boek van Saifedean Ammous geschreven in 2018. Ik las (eerst) de samenvatting op blinkist en zag toen dat de auteur econoom was en les geeft in Libanon. Libanon... Vervolgens zag ik dat het voorwoord geschreven was door Nassim Nicholas Taleb. Maar ook verder in het boek zag ik een referentie naar Taleb, in hoofdstuk tien (bitcoin questions), over Antifragility. De invloed van Taleb heeft de commercie van dit boek goed gedaan meen ik. Taleb schrijft in het voorwoord over zijn inmiddels wel bekende visie dat de bureaucratische overheid niet te vertrouwen is en dat daarom ook goud in de toekomst niet opnieuw aan geld gekoppeld kan worden, puur omdat goudhandel gecleared moet worden en daarbij zijn altijd banken nodig die werken in een centraal systeem en gedomineerd worden door de overheden. De bitcoin als technologie, een uitvinding van een decentraal concept is dus een goed idee. Beiden houden een slag om de a

Voelde hij zich aangesproken? Want in het land van aankomst verwijst de auteur naar het ontbreken van de stem van de literatuur als het gaat om migratie. Grunberg is zelf een product van de immigratie en is zelf ook weer geëmigreerd dus wie kan er beter over oordelen, als schrijver dan hij? De eerste boze burger - over de jacht op het paradijs en andere illusies -  is geen echt boek, dat vond ik jammer want zo werd het bij de (online) bibliotheek wel "verkocht." Maar het blijft wel een mooi verhaal, en dat is wat schrijvers doen. Mooie verhalen vertellen. Dit heeft natuurlijk meer de vorm van een essay, omdat het een directe reactie is op het land van aankomst. Er is dus, begrijp ik al lezend, een eerste boze burger geweest. Onze oervader, een figuur uit het oude testament, dat boek dat zo'n beetje alle belangrijke religies met elkaar verbindt, het boek van het oog-om-oog dat de moslims wel en de christenen niet (helemaal) over hebben genomen. Grunberg vertaalt d

Al langere tijd ben ik bezig in het boek Debunking Economics , van Steve Keen, maar ben daar nog niet doorheen gekomen. Debunking Economics is een boek dat de economiewetenschap als farce ontleedt. Keen prijst een ander boek van Varoufakis aan - de globale Minotaurus (de echte oorsprong van de financiële crisis), en beiden kennen elkaar dus, van onder andere gedeelde onderwijs-activiteiten in Australië. Ik vond dit boek en het leek me een aardige inleiding alvorens de aanklacht tegen de EU (Adults in the Room) te lezen. De echte titel, μιλώντας στην κόρη μου υα την ικονομία is met mijn dochter praten over de economie zo leerde ik via google translate, is anders dan de Nederlandse vertaling, het neutrale is ervan af gehaald door de Nederlandse uitgever. Het is niet zo maar een gesprek. Varoufakis doet op een speelse manier wat Keen voor een wetenschappelijker publiek doet: de economiewetenschap in diskrediet brengen, omdat je dan niet de echte dingen leert. In het voorwoord schrij

Iemand schrijft een non-fictie bestseller (een boek, of artikel dat grote indruk maakt en precies op het juist moment over het juiste onderwerp schrijft) en bouwt daarmee een schuld op, om de bestseller ook te verantwoorden. Paul Scheffer, auteur van het artikel het multiculturele drama lost de belofte zeven jaar later in met een encyclopedisch werk over migratiestromen, maar met als echt focus de integratie in "het land van aankomst." De titel uit 2007 is mooi gekozen en verwijst naar een verderop in het boek besproken initiatief van een schrijver, E. du Perron die het boek land van herkomst schreef. Ook een soort bestseller, die een verandering in het denken over het koloniale leven teweegbracht. Bij het lezen van het boek voel en denk ik allerlei dingen, waaronder dat ik als een verdachte in de gevangenis ondervraagt wordt en het verhoor duurt zo lang dat ik me uiteindelijk schuldig wil verklaren om er maar vanaf te zijn. De volledigheid van het boek doet af en toe pijn

The road back to you (2016) is een boek van Ian Morgan Cron ("Enneagram leraar en episcopale priester") en Suzanne Stabile ("Master teacher" en ook getrouwd met een dominee, een detail dat voor het Enneagram wel belangrijk is gegeven de christelijke achtergrond) die het boek als "Een enneagram-reis naar de ontdekking van het zelf," hebben genoemd. Ik kwam het boek tegen in blinkist en al was ik enigszins bekend met het achterliggende model, zag ik in de samenvatting toch de nodige aardige toevoegingen. Vooral de religieuze achtergrond van het model viel me op. Die oorsprong is niet helemaal duidelijk maar lijkt terug te voeren op een christelijke monnik uit de vierde eeuw - Evagrius Ponticus die ook de zeven doodzondes heeft uitgevonden. In 1970 worden deze ideeën verder vorm gegeven door een Boliviaanse  filosoof Oscar Ichazo. Een katholieke jesuit ontwikkelt het model verder en weet het te commercialiseren. Het boek volgt de negen persoonlijkheidstyp

Bij het lezen van de auto(professionele)biografie van Gerrit Zalm ging ik op zoek naar de omissies. Wat vertelt Zalm niet? Wat laat hij weg en waarom? Op wikipedia is een lijst te vinden van politieke overstappen. Daar vind ik diverse politici die de overstap gemaakt hebben van de PvdA naar de VVD (waaronder Pim Fortuyn), maar daar staat tegenover slechts een enkele retour-overstap tegenover, die van Hein Roethof van de VVD naar de PvdA. [Terwijl ik dit schrijf lees ik op het NRC de overstap van Joram van Klaveren, ex-PVV die zich bekeerde tot de Islam.] Gerrit Zalm die een autobiografie schrijft hoort ook bij de eerste lijst, en in zijn boek - de Romantische boekhouder, hoopte ik meer achtergrond te vinden in die overstap. In het verhaal komen wel andere overstappers aan bod, zoals Ayaan en Geert. Maar aan zijn eigen overstap, daar besteedt de boekhouder slechts een paragraaf aan: "de PvdA zag m.i. onvoldoende in dat de welvaartsstaat is dolgedraaid" en dus stapte hij