Posts

Posts uit februari, 2011 tonen

Vara streeft eigen missie voorbij

De "omroep" Vara is nu zelf in het nieuws. De Vara-site Joop.nl heeft een door Geert Wilders gehekelde spotprent over 'tuigdorpen' na ernstige bedreigingen toch verwijderd. Joop.nl publiceerde op 11 februari een prent waarop Geert Wilders is te zien in een kapo-uniform terwijl hij geëtiketteerde mensen langs een omheining van prikkeldraad een doucheruimte inleidt. De aanleiding voor de tekenaar Adriaan Soeterbroek was het voorstel van de PVV om 'aso's' te verzamelen en te isoleren in zogenoemde 'tuigdorpen'. Wilders was zo boos over de spotprent dat de PVV aankondigde niet langer te gast te zullen zijn bij de Vara. Zo zegde PVV-lijsttrekker Machiel de Graaf deelname aan een verkiezingsdebat in Pauw & Witteman af. Met de opvatting 'de tekenaar verwoordt niet de mening van de Vara' hield Joop.nl zijn poot echter stijf: "Je kunt er van alles van vinden maar het is jammer dat een politicus als Wilders pogingen onderneemt om met mac

Synergie in Sales

Afbeelding
Synergie is een constante in de markt voor fusies en overnames (M & A). Vaak is die synergie echter niet direct zichtbaar. Bij een bedrijf als LVMH, waar de letters als initialen eerder een soort advocatenkantoor doen vermoeden, is er ook voldoende synergie tussen de onderlinge bedrijven die gewoon zelfstandig zijn blijven opereren. De business of de activiteiten waar LVMH zich in begeeft staan afgebeeld op onderstaande foto: 1. Wijn en sterke dranken 2. Mode en tassen 3. Perfum en cosmetica 4. Horloges en juwelen Bij deze activiteiten is aan de "achterkant" geen synergie te vinden. Maar juist wel - en misschien wel uniek voor dit bedrijf - aan de relatiekant. Wie van luxe houdt en het zich kan veroorloven koopt dan bij hetzelfde merk, want dat staat niet alleen voor kwaliteit maar vooral voor exclusiviteit en status. Het doet me denken aan de tijd dat Gucci nog op de Nederlandse beurs genoteerd stond. Maar die tijd is voorbij... Als het gaat om luxe dan kan allee

Typisch Nederlands - sparen voor later

Afbeelding
'Stuwmeer vakantiedagen is 15 miljard euro waard' door Jurry Brand Het vakantiestuwmeer van Nederlandse werknemers in de marktsector zou zomaar een waarde kunnen vertegenwoordigen van een slordige 15 miljard euro. Dat blijkt uit berekeningen van werkgeversvereniging AWVN. In een steekproef bleek dat de werknemers van de geënquêteerde AWVN-leden gemiddeld 18,5 vakantiedagen hadden opgepot. AWVN wil met dit onderzoek in de hand de in zijn ogen te riante vakantiedagenregeling in Nederlandse bedrijven aan de kaak stellen in cao-onderhandelingen.  ... Eind 2010 hadden werknemers volgens berekeningen van AWVN in totaal 83 miljoen vrije dagen opgepot. Dat is dus nog voordat de nieuwe dagen voor 2011 zijn bijgeschreven. Aangezien elke vrije dag van acht uur volgens AWVN 176 euro kost, is dit stuwmeer zo’n 14,6 miljard euro waard, zo schrijft de werkgeversvereniging in zijn ledenblad Werkgeven. ... Niet alleen het Nederlandse pensioensysteem is uniek ook het sparen van zegeltjes

Grootspraak

Peter Verhaar  schreef:    "Binnen Alex beleggersbank had ik in de directie de rol van CCO en ik durf de stelling aan dat dat een van de belangrijkste redenen was voor het grote succes van Alex (klanten stelden dat zij ‘lid waren van een club’, ipv een nummer bij een bank).” Wat waren de belangrijkste redenen achter het succes van alex? Was dat de Chief Customer Officer die andere (grotere) banken niet hadden, of zat het succes in andere factoren? Ik denk dat er een aantal belangrijke factoren waren voor het succes van alex: - de grote banken die te lui waren geworden met het eenvoudig geld verdienen in een tijd waarin het niet op kon in de financiële wereld - de goede tijd voor beleggers en vraag naar (pure) effectendiensten boven het gehele standaard palet aan bankdiensten De opkomst van de zelfbeleggende amateur. - de factor geluk, waar VEB bottomline goed gepositioneerd was in deze groeimarkt Maar de belangrijkste factor lag m.i. in het feit dat alex een goed systeem

Baggeren en Bankieren in België

Afbeelding
Belgie haalt het nieuws met een seksstaking van vrouwen, om zo de formatie "een handje" te helpen. Het idee kwam uit Kenia begreep ik. Wat zouden ze in het oude Congo van dit alles denken vroeg ik me af. Voor mij werd het tijd om me eens beter in het land en de cultuur te verdiepen. Want tot nu toe zie ik enkel het ideale België waar mensen automatisch tweetalig opgeleid worden. Dat moet toch prachtig zijn. Ik was al langer vol bewondering over onze zuiderburen, kijk graag naar "de Slimste mens..." maar moet bekennen dat ik toch maar weinig over de cultuur weet. Ik vind dat we veel van ze kunnen leren. Op het gebied van stijl bijvoorbeeld. Nederland kent GeenStijl.nl. Een typisch Nederlandse uitvinding. In België spreken ze eerder van "allure." Zeg nu zelf, die franse taalinvloed is toch prachtig. Maar.Ik houd me bij mijn leest en heb me voorgesteld om me enkel te verdiepen in de bedrijven die genoteerd staan in de drie Belgische indices. En daar zitt

Klantenservice (simultaan schaken)

Als het gaat om productiviteit dan verschilt een serviceafdeling hemelsbreed van een productie of verkoopafdeling. Bij de laatste wordt de productiviteit doorgaans in hoeveelheden gemeten (verkocht of geproduceerde aantallen) bij de eerste gaat het om een niveau. Een hoger serviceniveau dan 100% bestaat niet. Dat is ook het probleem met dienstverlening; men merkt het verschil tussen 95% en 94% nauwelijks. En zodoende is het eenvoudig om voor business management om in de kosten te snijden, omdat dit zo geleidelijk gaat dat de klant het lagere dienstenniveau toch niet snel opvalt. Pas als er teveel gesneden is in de kosten en de wachtrijen en klachten zich opstapelen, dan is het pas duidelijk dat er teveel gekort is (op het niveau). Hoe vind je nu precies een goede balans? Binnen business management heeft men hier het concept van Service Level Agreement voor uitgevonden. Een SLA geeft aan onder welke omstandigheden en bij welk contract een bepaald servicelevel hoort. Klanten die niet e

SKB Onder de Aandacht

Het begon maart vorig jaar toen de vondst van een lieveheersbeestje ertoe leidde dat de OK van het ziekenhuis in Winterswijk stil gelegd werd. De gelderlander bracht uitgebreid verslag uit : ... Directeur Henri Janssen wijt de tekortkomingen aan het 'routinematig handelen' op de operatiekamers. Ook de 'interne cultuur' is een oorzaak: Het is bij het personeel niet de gewoonte om commentaar op elkaar te hebben. "We zijn in gesprek met de dokters en de medewerkers van de operatiekamers", zegt SKB-woordvoerder Maarten ten Voorde. "Dat aanspreken gebeurt nu al veel meer, maar een cultuuromslag maak je niet zomaar even. We gaan te rade bij ziekenhuizen die dit ook hebben meegemaakt." De inspecteur is het opgevallen dat het bestuur van het ziekenhuis geen goed beeld heeft van wat er op de operatiekamers gebeurt. Ten Voorde: "Er is te weinig controle op het gedrag geweest." Het SKB heeft een team opgericht dat de gang van zaken gaat monitor

Qurius Vadis?

Met bedrijfsarchitectuur is zo'n beetje alles mogelijk; een bedrijfsorganisatie kan alle kanten opgroeien of uitdijen en samenwerken hoort ook bij groei. Autonome-groei is niet een thema dat nu prominent op de corporate agendas staat. Duurzaamheid is wel een thema van nu, misschien even wat minder. Zelfs de klant centraal is niet direct meer een thema, de korte explosie van de T-mobile-case ten spijt. Op de beurs is het de tijd van overnames en een CEO die rekening houdt met kansen en opportunities weet dat. Deutsche Boerse en NYSE is een voorbeeld, maar veel dichter bij huis en onlangs nog: Draka. Maar moet je hier bewust op aansturen; moet je je als bedrijf als vacature in de markt zetten? Dat is mijn vraag. E.e.a. heeft een grote impact op de cultuurvorming. Voor een sterke cultuur is - de ontwikeling van - zelfvertrouwen nodig. En dat krijg je niet van een ander. Een korte blik op de site van Prodware toont dat het een geheel ander bedrijf is, waar Microsoft slechts één

NYSE, Deutsche Boerse en de geschiedenis

Mooi verhaal in de Financiële Telegraaf. VS huiverig voor Duitse ’invasie’  ’Achtung! Germans taking over NYSE’, kopte de New York Post gisteren. Meerdere commentatoren bleken opeens het Duits machtig. ’Deutschland über Alles!’ was ook een geliefde slogan. Het gaat nog maar om een voorgenomen fusie tussen twee beursgiganten maar in de VS komen de plannen van een samensmelting tussen de New York Stock Exchange Euronext en Deutsche Börse als een klap in het gezicht aan. Wederom een teken dat de almacht van de VS gevaar loopt. Dat juist de NYSE, hét symbool van het dominante Amerikaanse kapitalisme, in buitenlandse handen overgaat – niemand miste de mededeling dat Deutsche Börse de meerderheid krijgt - voelt aan alsof de kroonjuwelen worden verkocht. De vergelijking wordt getrokken met de koop van het Rockefeller Center door Japanse investeerders. En waar moet straks de derde film rond Gordon Gekko, de inhalige speculant uit de Hollywoodhits ’Wall Street’ en ’Wall Street: Money Never

Bedrijfsarchitectuur - het UMC Utrecht als voorbeeld

Iedereen mag en kan meedenken over bedrijfsarchitectuur, net als iedereen een mening mag hebben over monumentale gebouwen of gewoon over een mogelijke aanbouw bij een huis. Vroeger moest voor dat laatste een bepaalde commissie geraadpleegd worden bij bouw en woningtoezicht om toestemming te krijgen of die uitbouw wel paste bij de buurt. Inmiddels gebeurt dat veel minder. Een ander voorbeeld. De Rotterdamse kubuswoningen vond men destijds innovatief en vooruitstrevend, maar pas jaren later kwamen de negatieve bijverschijnselen boven water Bij architectuur van gebouwen gaat het om emotie en rationaliteit. En bij bedrijfsarchitectuur is dat in feite niet anders. Het grote verschil is dat men nog niet vaak een mening heeft over de bedrijfsarchitectuur van een bedrijf. Accountants en Beleggingsanalisten letten vooral op de cijfers, en de business managers richten zich vaak op een deel en het managementteam als geheel zorgt voor een werkbaar geheel. Toch is het concept van bedrijfsarchi

Luis Sepulveda in Nederland

Afbeelding
Over Luis Sepúlveda is in Nederland weinig informatie, als ik afga op wat er op het internet te vinden is. Een column op een literair blog http://papierenman.blogspot.com/2009/02/luis-sepulveda-wint-de-premio-primavera.html en het nrc heeft een kritiek geschreven, Van de Chileense, in Duitsland woonachtige auteur Luis Sepúlveda verscheen vorig jaar in Nederland de korte roman De oude man die graag liefdesromans las. Het was een mooi verhaal over de wereld van het Amazone-oerwoud, dat door exploitatie en winstbejag steeds meer in zijn natuurlijke evenwicht wordt verstoord. Die ecologische boodschap wordt in De wereld aan het einde van de wereld nog krachtiger uitgedragen en dat is het boek niet ten goede gekomen. Dan vind ik nog iets op wordlingo , maar dat blijkt al snel een automatische internet vertaling. Literatuurplein heeft een registratie van het boek, waar ook deze Nederlandse cover van is. En ook in het NRC een verhaal over buitenlandse succesromans die hier n

Van Lanschot verandert

Van Lanschot verandert. Zojuist heeft ze haar nieuwe strategie gepresenteerd met daarin o.a. een aangepaste visie over vermogensbeheer. De verandering is onder andere zichtbaar aan de introductie van een set kernwaarden. Het nut en gebruik van Kernwaarden wordt vaak door consultants ingefluisterd omdat het een tastbare uiting is van organisatiecultuur. En cultuurverandering blijft hot door haar ongrijpbare karakter. Uit een denkbeeldige set van ca. veertig of vijftig kernwaarden heeft het bedrijf de vier onderstaande geselecteerd: Onafhankelijk, betrokken, deskundig en gedreven. Kernwaarden moeten passen bij een bedrijf, maar vertegenwoordigen vooral de bedrijfstak. Nuances zijn vaak te klein om aan de hand van kernwaarden een echte identiteit door te kunnen geven. De bedrijfstak zorg en vooral de academische aanbieders, laat zien dat de business van geheel andere aard is; “Zorgen voor mensen, grenzen verleggen en kennis delen: dat zijn de drie kernwaarden van het UMC Utrecht.”

Universiteiten zijn net bedrijven

“Boudewijn de Bruin hoogleraar Financial Ethics,” las ik en mijn nieuwsgierigheid werd direct aangewakkerd. Naast mijn eerste positieve indruk – speltheorie, filosofie, wiskunde, financiële markten, de veranderende tijdsgeest – zocht ik naar een probleem, naar een weeffout die deze nieuwe aanstellingen net iets minder geloofwaardig zou maken. Ik vond een antwoord in de functietitel: “Financial ethics.” Het is maar een detail, waar de universiteit zich kan schuilen achter de academische context waar Engels de voertaal is. Maar toch, waarom las ik niet: “financiële ethiek” Het eerste probleem met cultuur (en ethiek) is dat het door handel tot ons komt. De financiële sector is handel per uitstek en Nederland is een handelsland als geen ander. Maar waarom moet er dan in Nederland een leerstoel financiële ethiek komen. Lopen we daarmee voorop (geloof ik niet – speculatie een). En als de financiële ethiek in Nederland anders kan zijn of moet zijn, waarom dan geen Nederlandse naam? Financi

Het privé-leven van de CEO

Op twitter vroeg onlangs iemand zich af hoe het kwam dat Tunesië een down-grade had gekregen van de rating agencies . "Democratisering zorgt toch voor stabiliteit," vond de twitteraar. Daar zat wat in. Vond ik. Menig dictator wordt door de westerse beschaving gesteund, want - zo denken de ondernemers en investeerders - een dictator is in het algemeen goed voor de economie. Voorbeelden liggen voor het oprapen en wat er nu in Noord-Afrika gebeurt heeft op zijn minst onduidelijke gevolgen voor de economieën aldaar. Hier moest ik aan denken toen in vanochtend hoorde over een bepaalde CEO (to be) wiens naam ik nu maar eens niet zal noemen. Hij had aandelen verkocht van het bedrijf en dat vond de belegger in kwestie op zijn minst verdacht. "Vals alarm," schreef de fondsbelegger, de man moest de aandelen verkopen wegens een scheiding. Het feit leek de beurskoers van het bedrijf zelfs ten goede te komen. En dat laatste zou mij in ieder geval niet verbazen. Wie wil er nu