Management, Cultuur & Verandering

[een studio in het midden van het land. De tribune is vol, er zitten zo bijna veertig jonge mensen. In de arena staat een ovale tafel, met aan het hoofd Jinek, als gespreksleider. In haar oor fluistert de regie. Je kan beginnen]   Eva: We praten vandaag over Amerika en Limburg. Oh ja en over Rotterdam. [Jules kijkt verveeld. Wat doe ik hier. Schuin tegenover hem zit Connie, denkend: wat een lijk is dat toch die kerel. Waar de andere gasten uit het gewone maatschappelijke leven normaal gekleed zijn heeft Connie een kapsel uit de zestiende eeuw en draagt Jules een doodgraverspak] [De Amerikanen beginnen, één van hen over de muur die Trump wil bouwen, de ander voegt er genuanceerd aan toe dat er al duizend kilometer muur staat...] Jules: Je gaat toch geen muur bouwen. Dat helpt helemaal niet. Eva: Jules alsjeblieft, jij mag straks [De regie in haar oor: ik zei het je, dat wordt lastig, maar jij wilde amusement, nou hier komt het. Kijker gaan afhaken. Eva: wacht nou maar] Jules: Alle

Hoe zit dat nu precies met De weg van de minste weerstand?  Het is een bekend begrip, een uitgewoonde metafoor, dat zelfs een uitleg krijgt op wikipedia, met meetkundige of zelfs fysische principes en waar iedereen zich wat bij voor kan stellen: "Er zijn vele wegen van A naar B... " Op het internet vind je desondanks maar weinig voorbeelden van deze weg, deze vond ik, met een waarschuwing, waar deze weg " als weglopen voor " mee krijgt. De meeste voorbeelden zijn gericht op die ene persoon en op de weg die hij nemen kan. De psychologische invalshoek dus. Op één van de presentaties op youtube van trader en psycholoog Bill Williams (PhD), vond ik ook een mooi voorbeeld. Hij stelt dat alles in de wereld aan drie principes voldoet: Men (personen, bedrijven, ...) neemt in het algemeen de weg van de minste weerstand Structuren bepalen hoe die weg loopt. (Dit fenomeen is te herkennen aan het taalgebruik zoals "ingesleten" manieren, wegen, zoals een groef

Nederland heeft geen bergen. Eerst is er de natuur en zijn er de natuurverschillen (tussen landen) en dan pas de cultuur en cultuurverschillen. Die vallen je op wanneer je even in Nederland bent. Bij aankomst moest ik voor de Benelux-tunnel wachten. Er waren drie van de vier rijbanen afgesloten, keurig aangegeven met een rood kruis op de signalering boven de rijksweg, maar zonder dat er ook maar iets van een ongeluk of versperring was te merken. Om halfelf 's avonds leek het dat ik zinloos in de file stond.  De organisatie hiervan was wel perfect, door de volledige informatie, behalve dan dat het doel ontbrak, want wat was er nu precies aan de hand? Het moet toch mogelijk zijn om die informatie ergens toe te voegen, denk je dan in de auto. Met enkel een rood kruis aangeven dat je van baan moet verwisselen, mag je anno 2017 toch wel uitbreiden met informatie omtrent de oorzaak? Er wordt continue gesleuteld aan de wegen, maar zorg dan ook dat je meer en beter communiceert. (Niet da

In haar bundel gezondheid is vrijheid , schrijft Claudia de Breij in de eerste column over vertrouwen geeft vertrouwen . Ze hoort op de radio over dat we in een low trust society leven, en vertelt dan over het Zeeuwse leven dat je zelf kersen mag afrekenen, door het geld in een bakje achter te laten. Of dat voorbeeld wat we allemaal wel kennen, dat je geen geld bij je hebt en in de winkel de eigenaar zegt, kom het morgen maar brengen, " wat je dan ook doet," zegt ze in navolging van Hans Wiegel die denkt dat dit ook zo op de werkvloer werkt. Geef mensen vertrouwen en je krijgt het vertrouwen terug. (Zelf zag ik in dezelfde provincie een ander voorbeeld: neem een boek, geef een boek . Maar is dat nu hoe vertrouwen ontstaat? In die niche werkt het misschien. Boekjes van tien, vijftien jaar oud. Neem maar mee.) Maar toch werkt het zo niet. Vertrouwen is geen handelswaar. Vertrouwen hoort in het domein van (organisatie)cultuur omdat het relaties en groepen betreft.  Als ik

Cultuur is als een soort voedingsbodem. Je kan het vergelijken met een stuk land waar mensen hun producten op verbouwen. Het ene land is vruchtbaar, het andere land ligt nog braak. Zo is het landschap van Sillicon Valley ooit een braak stuk grond geweest waar steeds meer technologische bedrijven zich gingen huisvesten. Er ontstond een voedingsbodem waar technologie wel op gedijt. In sommige landen leggen ze onder de stoeptegels geen zand maar cement zodat er geen onkruid kan groeien. Dat lijkt een dure oplossing vooral wanneer die trottoirs vaak opgebroken moeten worden, dan kan je beter zand als bodem nemen. In het nrc van () staat een verhaal dat meiden eerder met elkaar zoenen dan jongens onder elkaar. "Er is tussen meisjes toch meer contact, ze praten meer met elkaar, gaan nauwer met elkaar om. en dan is de stap van een omarming naar een zoen klein..." Jongens en meisjes zijn gelijkwaardig, maar als groep (en dus als cultuur) verschillen de jongens en meisjes erg van

Waar stopt iemands' karakter en waar begint een ziekte? Bestaat er zoiets als een ziekelijk karakter? Dit is misschien een vraag voor de psychiatrie. Al zal een psychiater deze vraag niet interessant vinden. Want een psychiater hoeft geen sociale relatie met een patiënt. Maar de vraag is extra interessant voor de cultuur-nieuwsgierige die zich afvraagt waarom twee personen met dezelfde soort ziekte zich zo verscheidend kunnen gedragen. Op een website over alzheimer vond ik deze zin: Geleidelijk aan vinden er karakterveranderingen plaats. Soms onopvallend: iemand is steeds meer met zichzelf bezig en het sociale gedrag neemt af. Het kan ook opvallender: mensen worden plotseling achterdochtig, agressief of juist erg onverschillig. (1) Op een andere site - over borderline - vond ik deze beschrijving: ... Soms wordt de stoornis vooral zichtbaar in interpersoonlijke relaties, waarbij mensen met deze persoonlijkheidsstoornis alleen uit zijn op eigen voordeel of plezier en daarbij de

Vertrouwen is een begrip uit het cultuurgebied. Wanneer er veel vertrouwen is binnen een groep dan helpt dit de onderlinge transacties. Het is een van de pijlers van het bestaan van organisaties, dat ~er binnen de muren van een bedrijf vertrouwen heerst zorgt dat men minder kosten nodig heeft voor het verifiëren van informatie van en over agenten in het economisch verkeer alvorens een deal te sluiten. Econoom Ronald Coase heeft in het boek " the nature of the firm ," dit proces beschreven, waarom mensen liever binnen een organisatie handelen dan transacties uitvoeren op de openbare markt. De essentie van organisatiecultuur begint hier bij vertrouwen. Naast de functie van een bedrijf is een bedrijf ook te begrijpen als een verzorger van (infra)structuur. Het gaat dan om begrippen juist ook als vertrouwen, maar ook als veiligheid, betrouwbaarheid, beschikbaarheid, en dergelijke.  Veiligheid is duidelijk inzichtelijk te maken voor wat aangaat niet alleen deze niet-function

Wanneer is iemand een schrijver? Wanneer mag iemand zich een schrijver noemen? De termen kwaliteit en kwantiteit zijn nodig om die vragen te beantwoorden. Kwaliteit wordt getoetst en geaccrediteerd naar aanleiding van wedstrijden. Wint (of verliest) een schrijver zo´n wedstrijd dan krijgt deze een kwalificatie en via de verzameling van dit soort premies stijgt de auteur op de ladder van kwalificaties: ... In de verantwoording meldt de academie dat Grunberg 'steeds unieker wordt', alle literaire genres beoefent (van de dagelijkse Voetnoot-column op de voorpagina van de Volkskrant tot romans, toneel, reportages, verhalen, poëzie), van een vanzelfsprekend engagement getuigt en een ongekende productiviteit heeft; journalist Mark Schaevers berekende in april 2014 dat Grunberg die maand 60.553 woorden had geproduceerd, een hoeveelheid woorden die hij nog altijd elke maand haalt.(1) Naar kwantiteit wordt bijna nooit gekeken.   Het feit dat Grunberg in de VS woont doet mij vermoe

Eén januari en de teller staat weer op nul. Je koopt een nieuwe agenda, en die is ... LEEG. Het is even een Tabula rasa. Maar in hoeverre is het oud-en-nieuw-ritueel ook een reset-mechanisme? Die vraag stel ik me omdat je sommige ondernemers hoort voorspellen dat er een grote reset op ons afkomt, in de financiële wereld. "Het huidige geldsysteem werkt niet meer en loopt ten einde." Het grote probleem met die uitspraak is dat deze de toekomst betreft, en die kent niemand, hoe stellig iemand zijn preek ook kan verkondigen. Toch is men gewaarschuwd en zelf bracht me deze stelling op het idee om "de reset" als cultuur- of eventueel natuurfenomeen nader te beschouwen. Bestaat er zoiets als een reset in onze cultuur? Het feit dat er geen goede naam voor dit fenomeen is, behalve het Engelstalige reset dat ook nog eens een recent verleden heeft omdat het uit het computer-jargon is verkregen. Een computer kan je op een harde of zachte manier resetten. Maar bij de mens, e