Management, Cultuur & Verandering

Een rechtzaak winnen, wie wil dat nu niet? Gaan rechtzaken in feite niet allemaal over emotie? Zoals hier, Milieudefensie tegen Shell. Het thema is CO2-uitstoot maar dat is natuurlijk bullshit, wie begrijpt nu wat normale CO2 normen zijn en wat de rol van Shell is bij het klimaatprobleem en CO2-reductie? Is zo'n case in feite niets anders dan een #Brexit-EU-sage: vervang de EU door Shell en GB door milieudefensie en je hebt precies de zelfde case. Milieudefensie krijgt hierdoor wel gratis reclame en dat zou best een nevendoelstelling van deze rechtszaak kunnen zijn geweest: Gratis reclame. Maar goed, dan winnen ze wel, want rechtszaken kan je ook verliezen. En zeker wanneer je opponent Shell heet. Milieudefensie is aangesloten bij Friends of the Earth . En dat vind ik persoonlijk een veel mooiere naam voor een milieu-organisatie. Wie wil er nu geen vriend van de aarde zijn? Los of ik begrijp wat dat precies omhelst. Wat wordt bedoeld met "aarde." En wanneer ben je vriend?

Noreena Hertz is Engelse, econoom en activiste lees ik op wikipedia. Ze heeft een eigen business / website, Noreena.com - thought leader - vol met (activistisch?) rood. Op youtube is het eerste dat ik vind: how to use experts, and when not to, Tedtalks.  The lonely century is een boek dat zonder verdere structuur uit elf hoofdstukken bestaat. Het eerste hoofdstuk begint in het vandaag van de covid-19-epidemie, waar afstand-houden het nieuwe normaal is, uit angst om elkaar te besmetten. Ze vertelt over haar journalistieke ervaring met rente-a-friend dat typisch voor onze tijdsbeeld is en onderbouwt haar argument met statistieken uit ook gelukkige landen zoals Nederland waar men zich meer en meer eenzaam begint te voelen. Dat eenzaamheid een oorzaak is, blijkt uit een Japanse Tochigi gevangenis voor vrouwen, die uitpuilt omdat kleine overtredingen toenemen.  Uit eenzaamheid. Het is ook slecht voor de gezondheid (hoofdstuk twee) zo blikt uit de Haredim tribus in Israël, waar de mensen ond

Iemand wees me op dit boek. En het sprak me direct aan. Ik heb het nog niet gelezen, maar ik voel me een beetje tot de doelgroep, in ieder geval niet meer als potentiele promovendus, maar als buitenstaander die dat ook ooit gewild heeft: promoveren. Het mythische bestaan van de onderzoeker in opleiding die zich een weg baant door het oerwoud van kennis en relaties en dan eenmaal terug in de normale wereld, gevierd wordt als een marathonloper (zie de inhoudsopgave) die applaus ontvangt door een groot publiek dat hem of haar staat op te wachten. En er dan opeens bij hoort. Of toch niet helemaal? Steeds meer juristen ambiëren een academische schaduwcarrière. Zij zetten zich aan het schrijven van een academisch proefschrift en worden daarmee ‘buiten promovendus’; iemand die niet door de universiteit wordt betaald, maar promoveert naast een andere baan.  Van buitenpromovendus naar buitenbeentje is een kleine stap. Ze worden door de universiteiten niet altijd betrokken bij het academisch bed

Op de website van de Bill and Melinda Foundation, staat het volgende te lezen:  We share two values that are a big part of why we started our foundation. Both of us were taught to give back and to be optimistic about the future. Ik ben altijd nieuwsgierig geweest hoe een filantropische instelling nu precies werkt. En of je als ex-ondernemer dan verandert. Zijn de waarden van een ondernemer niet anders dan die van een filantroop? Op het internet lees je dat Bill Gates langzamerhand een grootgrondbezitter is (America's top farmland owner). Het idee dat zowel de ondernemer als de filantroop verbindt is: Eigendom. Bezit. Onlangs kwam ook het bericht naar buiten dat het echtpaar, na 27 jaar ging scheiden. Bijzonder: Melinda Ann Gates, geboren als Melinda Ann French (Dallas, 15 augustus 1964) is een Amerikaans zakenvrouw en filantroop. Ze was getrouwd met Bill Gates, die zij bij Microsoft heeft leren kennen. Bij Microsoft was ze als projectmanager verantwoordelijk voor Microsoft Bob, Mic

Een aantal maanden geleden ben ik begonnen aan Human Action. Eerst dacht ik het boek sequentieel te gaan lezen, toen heb ik de audio's gedownload van de mises.org site, maar met beiden schoot ik toch weinig op. Totdat er een soort kantelpunt ontstond in relatie met het boek. En omdat ik ook een ander boek over Mises begon te lezen: The Ultimate Foundation of Economic Science . Human Action is purposeful action, is misschien wel een van de belangrijkste stellingen in het boek. De veel besproken teleologische visie van Mises in tegenstelling tot de meer causale relaties die aan andere theorieën ten grondslag ligt. Dit onderdeel gaat over empathie.   Over Empathy en twee vormen van begrip (): Empathy (Einfiihlung) and understanding are two radically different attitudes. It is a different thing, on the one hand, to understand a work of art historically, to determine its place, its meaning, and its importance in the flux of events, and, on the other hand, to appreciate it emotionally as

Een masterclass over versnellen, performance, resultaten behalen en het definiëren van de toekomst.  De auteur is de oprichter, samen met zijn vader van Scrum INC.  Alles gaat net als de wet van Moore voor technologische veranderen, sneller. En Scrum is daar een antwoord op. Scrum is een specifieke toepassing van Agile, en Agile is al een algemeen antwoord op het versneld inspelen op veranderingen (zie XLR8). Scrum is het afscheid van monoliete systeembouw die destijds populair was. Het werkt al bij het opknappen van een oud huis; een complex project opsplitsen in kleine "sprints." De product-eigenaar overziet het geheel en het team doet het werk. De benodigde taken heten een Product Backlog. In een daily scrum wordt de sprint planning gedaan en daarin kijkt men naar de taken en zaken die in de nabije toekomst beter opgepakt moeten worden. In hiërarchische organisatie kan het vertragen van een beslissing een project-falen met 40% doen toenemen. Die hiërarchie hoort tot het

 Het is "najaar 2020," en een hoogleraar gaat met emiraat. In de periode ervoor houdt Daan Rutten interviews met de professor die als academisch entrepreneur bekend is geworden. het is een dynamisch verhaal van een dynamisch leven.  Een verhaal dat begint met de onvoorspelbaarheid van een mensenleven. Een stuk genealogie maakt dat helder: waren zijn voorvaderen, de katholieke Euffinger niet uit een bisdom van Trier naar Den Haag getrokken dan was er nooit een Sylvester Eiffinger geweest.  Opvallend is trouwens dat het een sterke vrouw is in die familie, die aan de basis staat van een familiebedrijf. Hij vertelt over de wet van de Buddenbrooks dat verschillende generaties in een familieonderneming anders met de inventaris en ideeën omgaat en er een cyclus is van opgang tot neergang. De onderneming is nu onderdeel van het bedrijf Gamma (dat als ik Wikipedia mag geloven zelf ook moet vechten voor het voortbestaan) Sylvester besluit net als zijn neef om niet in de onderneming te

"We hebben de taak om optimistisch te zijn," zegt een groot filosoof. De psycholoog zegt dit: De optimist speelt een buitenproportionele rol in ons leven, zijn beslissingen laten een verschil zien. Het zijn uitvinders, ondernemers, politieke of militaire leiders. Iets verderop nuanceert hij dit beeld dat de ondernemer zijn overlevingskansen overschat, en zo bouwt de ondernemer voort op illusies, Ze [de ondernemers] hebben vertrouwen in de succesvolle toekomst, die hen voedt met nieuwe energie om obstakels uit de weg te gaan.  Alles wat dit betreft heeft dus te maken met risico en onzekerheid. Matt Ridley (The rational optimist) sluit zijn boek ook af met de woorden: durf een optimist te zijn. ... "De pessimisten hebben gelijk dat als we zo doorgaan de wereld op een ramp uitloopt." Maar wie kan dat bewijzen, met de data uit het verleden. Het klimaatprobleem is dus geen probleem als we maar optimistisch blijven. Dat misschien wel synoniem is voor ondernemend. De onde

Vroeger las ik veel, maar er was ook een tijd dat ik niet las, en van jongs af aan heb ik het lezen niet helemaal meegekregen. Ik ben dus op een bepaald moment pas gaan lezen [hierover later meer]. Wanneer ik even voor de boekenkast ga staan en al die boeken zie die ik ooit gelezen heb, dan was dat veel literatuur. Daar zat een idealistische drive achter, literatuur was in die tijd de manier om je te ontwikkelen, maar - zo weet ik ook nog - het was ook een manier om je imago op te krikken en misschien ook wel om te veranderen. Wat lezen in ieder geval doet, lezen van literatuur of fictie in het algemeen is dat het je uit je eigen omgeving haalt en je fantasie je vrije loop mag geven. Vrij zolang je het verhaal blijft volgen.  Zo las ik ooit De Mandarijnen en dat ging over intellectuelen en hun rol in de maatschappij (ik herlees nog even de achterflap). Dat idealisme verdween later natuurlijk, de uitbreidde en vingerdikke Intermediair werd ingekort en meer toegesneden op de eisen van d

In plaats van het boek, wil ik hier kijken naar de schrijver achter het verhaal. De persoon en professional achter het idee en de methode. De ontdekking van het ware zelf gaat over psychologie, en over ons bewustzijn en over de stelling van de auteur dat dit bewustzijn uit compartimenten bestaat: een deel kindbewustzijn en volwassenbewustzijn (VB). Het kindbewustzijn (KB) ontwikkelt zich dus op zeer jonge leeftijd en de stelling in het boek en van de methode is dat de kinderen niet de liefde en aandacht ontvangen die ze verdienen en deze dan een dergelijk bewustzijn gaan ontwikkelen. Kinderen veranderen, ontkennen of verdringen de of hun beleefde waarheid, vooral wanneer ze met extreme gebeurtenissen te maken hebben, met trauma's.  En op latere leeftijd en eenmaal volwassen ontstaat er een soort van binaire toegang tot het bewustzijn: sommige emoties prikken direct op het KB en andere leiden meer naar de gezonde connecties in het normale VB. De methode PRI, past reality integration

 Sebastian Kneipp was een Beierse Priester (tweehonderd jaar geleden geboren werd, op 17 mei 1821) die als een van de grondlegger van de natuurgeneeskunde wordt gezien. De andere die op de Engelse Wikipedia genoemd wordt hierover is: Benedict Lust (February 3, 1872 – September 5, 1945) was a German-born American who was one of the founders of naturopathic medicine in the first decades of the twentieth century.  Precies 50 jaar later. Daarin valt al direct op dat de Nederlandse Wikipedia minder dan vijf regels aan Natuurgeneeskunde besteedt, terwijl in de Engelse of Duitse versie dit een zeer uitgebreid verslag geeft. In Nederland speelt het niet zo? De methode van Kneipp zie ik wel een beetje in de context van wat modernere varianten zoals de Wim Hof methode. Hof was weliswaar geen priester en ook niet expliciet een natuurgenezer, maar legt wel de nadruk op het eigen immuunsysteem en het gebruik van water. IJswater, dat wel. Kneipp kwam tijdens zijn ziekte, vermoedelijk Tuberculose ron

In gesprek met mensen van de wetenschappelijke wereld, kwam deze metafoor in me op. In feite precies hoe Bioteh-bedrijven functioneren. Publish-or-perish, is een mythisch concept voor academici in de wetenschapswereld. Je moet publiceren, publiceren of publiceren. In het boek Telgen van Tinbergen schrijft RvdP: Negen van de tien papers zijn zinloos. Het gros van de papers wordt niet geciteerd. Dat vertelde hij weliswaar in de context van econometrische modellen. Maar in het algemeen ben ik het niet met die stelling eens. Publiceren is goed, ook al wordt je werk - nu nog niet geciteerd - want elke publicatie kan leiden tot een andere. Om een strategie te vinden voor het publiceren kan je denken aan de pijplijn-metafoor die biotech-bedrijven gebruiken. Het idee is als volgt: het bedrijf heeft een idee, werkt aan dat idee voor de ontwikkeling van een geneesmiddel, maar laat het daar niet bij. het idee is om zoveel mogelijk ideeën te genereren en deze in een soort van pijplijn-proces te vo

 Biografieën hebben altijd mijn aandacht getrokken. Ik heb er veel gelezen, maar ik ben ook niet geobsedeerd door ze. Wel heb ik altijd een soort behoefte gehad om het leven van anderen te begrijpen. Wat ze doen, waarom ze dingen doen. En voor mensen die in hetzelfde tijdperk leven zoals ik, ging het dan meer om keuzes die anders waren dan die van mij zelf? Een soort bespiegeling. Echt jaloers ben ik eigenlijk nooit geweest, maar ik heb wel lang nagedacht over wat ik nu zelf wilde doen of worden en naarmate ik daar geen eensluidend antwoord op kon vinden, maar mijn levenswandel of professionele carrière toch vorderde kwam ik erachter dat mijn observerende (en zoekende) houding mijn professie was geworden. Ik zie me zelf soms op een tribune zitten kijkend naar een wedstrijd waar ik dus zelf geen speler van ben, ook niet op de bank zit, en beschouw wat de spelers op het veld doen. Waarom de ene meer aanvallend speelt en da andere verdedigend. En waarom er een scheidsrechter nodig is, of

 Ergens in de vorige eeuw transformeert iemand het denken over psychologie en psychologische processen, en tegelijkertijd begint de economie ook langzaam qua structuur te veranderen. Het idee van lifetime-employment komt te vervallen. Wanneer je nu zoekt op lifetime-employment verschijnt er een suggestie van lifetime-employability. Er is hoe dan ook veel veranderd en in dat licht kan je de opkomst van de coachingsindustrie zien. Qua economisch denken zie ik ook parallellen. Tussen het idee van onzekerheid bij Keynes waar een groot deel van de Oostenrijkse school op voortborduurt en de nieuw-Keynesianen die de voorkeur houden om over risico te blijven praten in hun modellen. Want dat kan je namelijk meten. Onzekerheid niet.  .. wordt vervolgd. -- 2019/03/het-hoopcircuit.html

 Zeven jaar lang heeft Wiles in isolement gewerkt aan dit bewijs en in 1993 presenteerde hij het resultaat voor een zaal vol wiskundigen aan het Isaac Newton-instituut in Cambridge. Bij controle onder regie van het wiskundig tijdschrift Inventiones Mathematicae bleek in de bewijsvoering echter een fout te zitten. De documentaire (https://topdocumentaryfilms.com/fermats-last-theorem/) gaat vooral in op de wiskundige kant, maar toch komen er ook wel wat biografische details boven. De werkkamer is een bureau met stapels papieren. Wat onbelicht blijft en onduidelijk is, hoe de professor zich zo lang kon terugtrekken. Want zo begint het verhaal dus.  Wiles is als jochie al geobsedeerd door wiskunde. Het is een Childhood Dream... Dan na een grote sprong weten we dat hij wiskunde doceert aan Princeton. Daar is hij een van de enthousiasten over de laatste stelling van Fermat en volgt de ontwikkelingen van het bewijs, dat steeds uitblijft. Totdat twee Japanners Taniyama (Die later zelfmoord ple

What the ... waar komt die titel vandaan, is het eerste wat je denkt bij dit boek. Dat blijkt een songtekst te zijn: Songs of the Economic Advisers: Kill the poor, Eat the rich, Screw every other son-of-a-bitch. Dit is "Een boek over economie," vertelde iemand me, en dus zocht ik het na. Eerst op de achternaam en toen kwam ik bij Kevin, een "echte" econoom uit Ierland. Deze auteur is journalist en heeft een reeks van soortgelijke boeken op zijn naam staan, zoals Republican Party Reptile, Holidays in Hell, Parliament of Whores (1991)  Give War a Chance ... On the Wealth of Nations: Books That Changed the World (2007)  Er is dus naast een (onderzoeks)journalist, of zoals op wikipedia te lezen valt: political satrist (dus) ook nog een entertainer aan het woord. Want het boek is zeer knap geschreven, het begint namelijk zo: I had one fundamental question about economics: Why do some places  prosper and thrive while others just suck? It’s not a matter of brains. No part 

 Teodor Davidov, nu pas tien jaar (geboren in 2010, Bulgaars, maar wonend in de VS) blijkt heel een talent op tennisvlak. Maar wat nog bijzonderder is, is zijn stijl: hij is tweehandig. Hij speelt even makkelijk met links als met rechts.  En nu denkt men - niet geheel onterecht lijkt me- dat dit wel eens een innovatie van het tennis zou kunnen betekenen. Wat als iemand met de kracht van Nadal die sterkte gebruikt met beide armen..? , ,Ik heb altijd gedacht dat dit de nieuwste ontwikkeling zou zijn in het tennis, met twee forehands spelen”, zei Paul McNamee, voormalig topspeler en nu coach. ,,Stel je voor dat je twee keer zo’n forehand hebt als Nadal, dat zou té goed zijn.”  ... Rafael Nadal doet alles met zijn rechterhand: schrijven, tanden poetsen, eten, maar is door zijn magische linkerhand 20-voudig grandslamkampioen . ,,In het begin tenniste hij met twee handen”, legde zijn oom en coach Toni Nadal uit. ,,Ik had echter de indruk dat zijn linkerkant sterker was en dus heb ik er een l

"Wanneer de middelmatigen de macht nemen," Of in het origineel: Politiques de l'extrême centre, geeft nog beter aan wat de "centrale" boodschap is. En, ... Weer zo'n boek waar de taal onlosmakelijk verbonden is met het product en de stijl. Je komt weinig van dit soort boeken tegen in het Engels. Chomsky misschien, in de VS. Deneault schrijft allereerst over de academische en wetenschappelijke wereld en begint met de eerste van vele verwijzingen naar in de eerste instantie naar Robert Musil wanneer deze schrijft dat wanneer de domheid niet zo veel op vooruitgang, vindingrijkheid en hoop zou lijken, niemand dom zou willen zijn. Mensen camoufleren hun defecten achter een muur van normaliteit zodat deze niet op onvermogen noch op incompetentie lijkt. Het Peter Principle (promotie maken totdat je op een zinloze plek terecht komt) is ook een - nog redelijk - onschuldig voorbeeld van mediocratie. "Meedoen aan het spel," is al minder onschuldig. Een van de

 De Spaanse Griep was er aan het begin van de vorige eeuw, rond 1918. "Dus" nu met covid-19 denken veel mensen dat de geschiedenis zich kan herhalen: dat er na zo'n pandemie een grote periode van welvaartsgroei komt. (foto: el País) Voorstanders van dit idee zijn - in Spanje - o.a. Luis Vidal, hij denkt dat de komende tien jaar lijken op de totale vooruitgang van de afgelopen 100 jaar. Hij ziet vijf redenen hiervoor: de pandemie die veranderingen bewerkstelligt, AI, Global Finance, en door de sociale revolutie en als laatste de veranderingen die door de klimaatcrisis in werking worden gezet. Diegene die hier niet mee eens is, is  Txetxu Ausín, schrijft El País (25 april 2021). ... wordt vervolgd

 Het mooie aan dit boek is vooral het concept. Gewoon een "amicale" biografie schrijven over iemand, maar dan aan de hand van de vrienden die deze figuur in zijn leven gehad heeft. Dat zijn er volgens het boek 23! Twee daarvan zijn het meest bekend: zijn vrouw (een liefhebbende echtvriendin) en zijn broer (en vriend). Het mooiste verhaal vond ik persoonlijk dat van het "Nederlandse vriendenpaar," De heer en Vrouwe De Falais. Die bleven vrienden en Calvijn was trots op deze relatie want het waren welgestelde, en daar was Calvijn blijkbaar toch ontvankelijk voor. Maar ,... ze waren katholiek en hun huisarts waarschuwde tegen de leer van de reformatoren, en in plaats van naar Calvijn te luisteren, bleven ze hun huisarts trouw. En daarmee eindigde de vriendschap. Ook mooi is de categorisering die van den Berg aanbrengt, de vrienden zijn bv. jeugdvriend, studievriend, vriend in het verzet, terugkerende vriend, Bijbelse verwant, koninklijke vriendin (Renée de France), een

 Dus! Terwijl wij naar het voetbal zaten te kijken... In juni 1974 gaat er een relatief kleine bank in Keulen failliet. Deze bank heet Herstatt Bank en komt in de problemen door valutahandel. Het is zo leer ik het eerste grote financiële debacle in Duitsland van na de oorlog. Er is zelfs een term aan overgehouden, het Herstatt-Risico, dat is de wereld in gegaan als een specifiek settlement-risico verbonden aan valuta-transacties. Wat bleek is dat de bank door de Duitse autoriteiten 's middags gesloten werd, toen nog vele internationale dollar-transacties gesetteld moesten worden. Er was wel al geld binnen gekomen bij de Bank, maar de andere kant van de afhandeling zat nog in de pijplijn, of zou nog moeten komen. De crisis die hierdoor in gang werd gezet was dat meer banken elkaar bij settlement-acties niet meer vertrouwden en de afhandeling als een grote file tot stilstand kwam en er liquiditeitsproblemen optraden in de financiële sector. Uiteindelijk was deze kleine speler toen al