Management, Cultuur & Verandering

Afgelopen week las ik een bericht over DNB die een deel van haar goudreserves had teruggehaald. Het bericht kreeg vollop aandacht in de media. Over Goud en de rol voor de financiële samenleving gaan vele meningen. De onderstaande visie op goud is een voorbeeld van een tegenstander die de rol bagataliseert:  ,,Goud is het minst rendabele deel van onze reserves'', stelt Eijffinger. ,,Daarbij komt dat de kosten voor het beheer heel hoog zijn ( Beurs.nl ) Een duidelijke voorstander van het eeuwigdurende belang van goud is een bekende met o.a. dit verhaal . Vanuit cultureel oogpunt is het ook mogelijk om een visie op goud te ontwikkelen. Bijvoorbeeld door te analyseren hoevaak "goud" gebruikt wordt. Zoals onderstaande figuur (even wazig) laat zien: GOUD wordt meer "gebruikt" dan zilver en ook in toenemende mate, maar veel minder dan gewoon GELD. Ook wordt geld constant gebruikt. Erg veel waarde mogen we hier niet aan hechten. Hoe dan wel? De ter

Via een (nurture) onderzoek gepubliseerd in Nature over bankgedrag blijkt dat bankmedewerkers via de daar aangeleerde bankcultuur tot sjoemelen neigen. Bankiers worden al te vaak geassocieerd met fraude en zelfverrijking. Trekt de bankensector alleen bedriegers aan? Nee, de normen van de bank maken mensen oneerlijk, blijkt uit onderzoek in Nature. Via twee verschillende testen toetsen de onderzoekers de bankmedewerkers op de mate van integriteit... De onderzoekers deden wat extra tests en statistische analyses en konden toen uitsluiten dat het door de bonuscultuur komt of doordat de normen op een bank vervagen omdat 'iedereen het doet'. Het zit 'm echt in de cultuur, concluderen ze. Het geheel van normen, gewoonten en ambiance dat de identiteit van banken bepaalt. En waar de medewerkers hun identiteit aan ontlenen. Waar dat toe kan leiden, is inmiddels wel bekend. (bron: Trouw ) Er zijn nogal wat onduidelijkheden in zowel het onderzoek (als het gaat om cultuur, hoe

Terwijl het getwitter een paar maanden geleden nog ging over verbindend leiderschap, lijkt er nu een heuse burgeroorlog te ontstaan; delen van de samenleving staan lijnrecht tegenover elkaar. Er is geen grijs, alleen zwart en wit. "Je kan niet oordelen over zaken die je zelf niet meegemaakt hebt," en dat geldt misschien ook wel voor cultuur. Nederlanders hebben geen echte burgeroorlog meegemaakt zoals die in een aantal andere Europese landen wel zijn voorgekomen. Het ontbreken van die ervaring maakt het nu lastig om de culturele impasse in NL te doorbreken. Wat mij opvalt is dat de Nederlandse cultuur van de "uitgesproken mening" onder druk staat. Dat kan namelijk in een omgeving wanneer de vijand van buiten komt. Maar nu is de vijand onder ons. Dat is typisch voor een burgeroorlog in tegenstelling tot een "traditionele" oorlog. Het uitspreken van een duidelijke mening helpt ons niet verder. Wat me ook opvalt is dat in Nederland voor het eerst de t