Management, Cultuur & Verandering

Bij het zien en lezen van dit boek moest ik denken aan "My sister and I," dat Friedrich Nietzsche geschreven zou hebben, maar om een vervalsing bleek te gaan. ...  Philips politie? dat kan toch niet waar zijn. Geweest? De inhoudsopgave van het boek is als volgt: Eindhoven wordt groot maar blijft klein Links brengt licht in de stad Dr. anton voert pinkerton in. Dijs vindt werk in de werkeloosheid De negus moet limburg uit en nestelt zich in eindhoven Met de dienstautodoor het derde rijk Wijwaterkwast en gloeilamp fuseren Een voorlorlogse nsdap-landkreis Philips-belangen zijn landsbelangen De negus naar ooltengensplaat Gezicht: een nederlandse polizeipraesident Eindhovens canaris onderhoudt zijn vrienden Dijs struikelt over jarig philips Ook ir. Frits moet het werk staken De coup van mr. Bodde Philips eist de kogel Het is niet alles zuiver wat zuivert Eindhoven 1933 - 1945 is geschreven door Frans Dekkers.  Waar gaat het over? Over de rol van Philips in de (pre)oorlog. Over de

Russisch is geen neutrale taal meer. Enige jaren geleden dook ik in deze taal, om het land en de cultuur iets beter te leren kennen. Nu is dat einde oefening. Wanneer je leest dat je diep moet graven in de literatuur van Poeskin om de Russische ziel te begrijpen, wat doe je dan me zo'n eenvoudige cursus. En, wat nut heeft de cursus nog. Ik heb Rusland afgeschreven, als exotische bestemming.  in zeer goede staat Dat Russisch toch een van de leidende talen is in de wereld blijft een feit en heeft misschien wel met de aanval op West-Europa te maken. In Polen is een stuk van het slavische afgeschaaft door het cyrillische alfabet te romaniseren. The global village wordt qua taal aangevoerd door Chinees, Spaans en het Engels. Deze laatste is m.i. de commerciele taal waar de wereldeconomie op draait. En Rusland - of enkel Poetin, of beiden - hebben daar moeite mee. Ik ga me nu weer richten op Japans. Daar heb ik vele boeken van, en is even exotisch. De Japanse geest is ook moeilijk te doo

 Europa beleefde zijn eerste grote depressie aan het einde van de middeleeuwen. De demografische en economische groei die het sinds de 11e eeuw gestaag doormaakte, kwam abrupt tot stilstand in de tweede helft van de veertiende eeuw toen een reeks rampen het continent trof, waardoor de bevolking instortte en de economie uit elkaar viel. Het ernstigste was ongetwijfeld het uitbreken van de Zwarte Dood, de grootste biologische ramp in de geschiedenis van de mensheid, waarvan de eerste uitbraak in 1348 tussen een en twee derde van de totale bevolking trof, hoewel op het Iberisch schiereiland het gemiddelde zeker niet boven de 20% uit kwam. Hoe dan ook, het ergste was dat het geen geïsoleerde epidemie was, en de eerste golf werd gevolgd door vele anderen in de volgende decennia en eeuwen die, hoewel ze niet langer de ernst van de eerste bereikten, bijdroegen tot een toename van het totale aantal doden en bovenal maakten ze het herstel moeilijk. (c) El Pais, CHRISTOPHEL FINE ART (UNIVERSAL I

 Na lange tijd uit de blinkist roulatie te zijn, vond ik toch weer een aardig boek. De titel spreekt aan, de titel is gewaagd en toch ook wat verniewend, want het meest logische zou zijn reinventing capitalism, maar zo afgezaagd is de titel niet.  Toch gaat het om reformatie van een systeem dat onder druk staat. En vooral waar die verniewing vandaan moet komen, uit het bedrijfsleven, dat lijkt misschien een contradictio in terminis want zo begint de schrijver de grootste problemen zijn de ongelijkheid die o.a. met salarissen beginnen, de CEO die 300 keer het loon van de werknemer "verdient." dat voorbeeld komt trouwens niet in het boek (samenvatting) voor. Wel kinderarbeid en het verbod erop waar bedrijven de leiding kunnen nemen en ook gedaan hebben, in het geval van Nike. Maar het begint dus met... climate change. De auteur - Rebecca Henderson -meende op een bepaald moment in haar leven dat ze zelf misschien wel mede-plichtig was aan deze misdaad, toen ze in een bos bewust

 Haha. En na ... kan je natuurlijk ook deze niet meer serieus nemen: Ergens in het verhaal ... (ik ben er toch een beetje ingedoken) vertelt hij : "there was no script." Dat is misschien wel de kern van het verhaal. Een acteur, die de top bereikt, maar wankelt wanneer hij geen script om zich heen heeft... Relevantie? Ik voel me ook onmachtig, b.v. in relatie met Rusland en haar inval in Europa. Maar wat kan je doen? Bij acteurs hoef ik geen wijsheid te zoeken, weet ik, en dat is een zeer schrale troost.

 Sommige zaken begrijp je pas jaren later. Of ze worden nooit helemaal duidelijk. Ergens eind 2006 nam iemand van de voetbal club uit Moscow contact met me op. Hoe ze daar precies aan kwamen is me een raadsel geweest, mogelijk van een artikel op een internationale website.  Het bedrijf, bleek later, was bezig om zich in de vaart der volken, voor te bereiden op een verandering en schreef een tender uit aan (internationale) consultancy bedrijven met een voorstel hiervoor. En zo geschiedde. Ik zou de e-mails na moeten kijken hoe het precies gegaan is, maar in juli van 2007 stapte ik op het vliegtuig naar Moscow [ DAT ZOU IK NU NOOIT MEER DOEN ]. Daar werd het project me in meer detail uitgelegd, de ambitie om te groeien als club, niet alleen qua voetbal maar ook op andere terreinen. Er werd al een nieuwe installatie gebouwd voor trainingsdoeleinden en de presentatie van internationale consultants was bedoeld om het proces van veranderen. De club speelde toen nog in het Dynamo Stadium in P

Dit boek was een van de boeken die ervoor gezorgd heeft dat ik economie wilde studeren... Een betere samenvatting dan die van een kenner vind je niet snel. Deze schrijft het volgende: Dit is de tweede van Hobsbawms trilogie van de lange 19e eeuw. Het begint waar de eerste - het tijdperk van de revolutie, stopte, namelijk met de mislukte revoluties van 1848. De periode die het bestrijkt, is in historisch perspectief vrij kort, ruwweg die van een kwart eeuw, en, in tegenstelling tot de oorspronkelijke datum zonder handige sluiting om te beëindigen. Hobsbawm is een marxistische historicus en daarom gebruikt hij, alsof het geen probleem zou zijn, concepten als kapitalisme en het politieke bewustzijn van de massa. In het kort de periode in kwestie toont de triomf van het kapitalisme en het mooiste uur van die klasse - de bourgeois, het nauwst verbonden met zijn opkomst. De sympathieën van de auteur ontbreken bij beide duidelijk, maar als historische verschijnselen zijn ze niet te ontwijken.

 In de krant van gisteren (17 april) stond een uitgebreid artikel over de herschikking van het politieke speelveld, waar - in het geval van Frankrijk - de traditionele partijen van rechts (republikein) en links verdwenen of gemarginaliseerd zijn. El País waar het artikel stond spiegelde dat aan de situatie in Spanje waar hetzelfde gebeurt. Macron - maar Rutte doet min of meer hetzelfde - heeft zich steeds meer op het midden gericht en ontloopt de dans zo enigszins. Ideologieën doen er steeds minder toe - of doen er juist alles toe - , af vertaald naar het tijdperk van grote en voortdurende crises: bij een crisis staat de heersende ideologie onder druk. Dat is wat we nu in de hele wereld zien, maar met de aanval op Oekraïne uitvergroot zien... In Nederland valt op dat een innovatieve partij zoals Partij v.d. Dieren gevraagd wordt om een formatie op te starten... De westerse wereld is op zoek naar een nieuwe ideologie... -- 2022/03/stromingen-en-scholen-literatuur

Goh, wat een mooie openingszin, dacht ik bij het begin.  Het  Voorwoord gaat in op de diepe spanningen tussen de drie elementen die het leven van Tinbergen vormgaven: het ontwikkelen van een kwantitatieve en wetenschappelijke economie, het inzetten van economische kennis om het nationale en internationale bestuur en beleid te verbeteren en zijn zoektocht naar rechtvaardigheid en vrede. Deel 1 en hoofdstuk 1 begint dus met die speciale zin: "Als elke denker uiteindelijk een lokale denker is, dan moet ons verhaal over Tinbergen beginnen in Den Haag." Het hoofdstuk verhaalt de bouw van een speciaal gebouw, door die gift van Andrew Carnegie. In 1903 schenkt hij De stad, 1,5 miljoen dollar voor de bouw van het Vredespaleis. Dat opende 1913. “Den Haag als hoofdstad van de Verenigde Staten van de wereld.” zegt een commentator. Men heeft imperialistische bedoelingen met het Vredespaleis. “Het Vredespaleis symboliseerde mogelijkheden voor Tinbergen (hij werkte in een wereld van moge

 Over dit werk van J.S. Bach is op wikipedia informatie te vinden in ca. 30 talen, waaronder deze in het Baskisch. Het vaticaan staat daar overigens niet bij. va.wikipedia.org ontbreekt. In het Vaticaan bouwt men niet mee aan de wereldwijde encyclopedie. Een tekst over het Latijn is te vinden in ca. 230 talen, maar daar zitten er al ca. tien van Spanje (aragones, asturiano, etc). "The Bible," is te vinden in meer dan 240 talen. De "Quran" in ca. 180 talen. Op de Tv (ARD) was de MP te zien: Matteus Passion is duidelijk mainstream. Johannes Passion is veel minder populair. -- De-matthaus-passion-gedurende-semana

 voor de tweede keer in mijn leven heb ik een opera gezien in de bioscoop. De eerste was een opera (Carmen) in La Scala, in Italië, dit keer was de performance in The EIIR Royal Opera House in London. Daar en op de meeste populaire plaatsen laten ze meestal de meest traditionele operas zien, en la Traviata van Verdi kan je daar wel onder scharen. Toch was het een mooie voorstelling. Wat me dit keer tegenviel was het grote aantal pauzes EN de documentaire stijl van de entourage. In de pause die in de bioscoop korter was, werden interviews getoond van de operazangers en andere professionele artiesten die met het stuk verbonden waren. Het interview van de Sopraan, de Zuid Afrikaanse Pretty Yende was wel charmant, de bijdrage van de dirigent () ook, en het meest emotionele was wel de assisent van de dirigent die een betoog hield over de in haar ogen metafoor van de schilder in dit stuk: "de dirigent moest verschillende kwasten gebruiken voor elke scene in de opera." Op zich prima

Eerst konden we nog zeggen dat "het enkel Poetin" was, maar nu?  een symbool van haat... Haat roept blijkbaar haat op... Ik sprak langer geleden voor deze oorlog in Europa een econoom en die zei dat wanneer je onrecht ziet - of iets dat niet klopt - dat je er iets aan moet doen. Maar in dit geval valt er niet veel te doen. Behalve dan je mening uitspreken. Juist nu. Als belegger moet je positie nemen, maar een positie innemen betekent ook kwetsbaar zijn. En bij elke positie heerst de onzekerheid, of je wel gelijk hebt. In dit geval vind ik dat je positie moet nemen. Dit is geen oorlog van Poetin, dit zijn Russen die ons aanvallen. En straks wordt het alleen maar erger. (ben tevens benieuwd of dit door de censuur komt*)  ... Ja, dus. Nu dit er zo staat, vraag ik me af hoe ik dit kan nuanceren. Poetin is niet Rusland, maar hij heeft wel het leger achter zich. Defensie is duidelijk een groep van professionals die het meest achter de regering staat, achter haar leider, en de defe

Een mijlpaal in deflatoire maatregelen? Of gewoon iets met Margins voor particulieren en het toezicht op de grote bank en de kleine belegger? Eerder werd door de AFM de hefboom op de Turbo's gerantsoeneerd, nu is het de marginverplichting de de controle-makers in het vizier hebben. De Rabo anticipeert alvast?  Die vorige maatregel heeft niet weinig impact voor de particuliere belegger. Door de hefboom te begrenzen, moet je voor dezelfde 100 turbo's ca. 10 x zo veel investeren. Dus vroeger kon je 100 turbo's kopen voor 120 euro, nu kan dat voor niet minder dan 1200 euro. Daar betaal je financieringskosten voor aan de bank en die zijn ca. 6% Dat bedrag loopt behoorlijk op zeker wanneer je de turbo langer aanhoudt. Iets waar de AFM ongetwijfeld nooit aan gedacht heeft. De Rabo kan twee dingen doen: meer haar interne organisatie stroomlijnen, dan wel meer naar de markt en regelgeving kijken en dan besluiten wat ze met een product doen. Wanneer er nog weinig mensen effectenkredi

  Als ondernemer ben ik niet vaak jaloers op andere bedrijven en minder op ondernemers, het is hard werken en proficiat wanneer je daar succes mee hebt. Maar sommige business-modellen, laten me soms wel afvragen, wat ik zelf verkeerd doe. Deze van PostNL bijvoorbeeld. Lijkt ene onschuldig briefje. Het verhaal is als volgt. Een oudere dame kon door de covid niet geopereerd worden aan haar ogen en ziet steeds slechter. Dan sloeg het ongeluk nog eens toe doordat ze viel, mogelijk in relatie met eerdere problemen. In moeilijke omstandigheden wist ze toch even een dierbare van haar ongemak op de hoogte te stellen. maar oeps, ze was door alle consternatie vergeten het juiste tarief te verifiëren. Een euro tekort dus uiteindelijk. Maar zo/n grapje kost de ontvanger 400% of in contanten bijna 4 euro! ... Bijzonder PostNL: is dit niet wat overdreven?

Het café van de openingsscene uit het boek, schenkt "moloko" met iets extra's ("milk-plus mesta"), blijkbaar iets van alcohol. Moloko is Russisch voor melk. De drie "malchik" (jongen)s onder de leiding van de hoofdpersoon en aanvoerder Alex, zijn als echte bende uit op heisa. In de bar zitten ook drie devotchkas. Dat laatste woord kent iedereen wel. Import uit de russische taal. Maar: Rassoodocks, Bog (God), old droog (friend), pishcha, litso, veshch, is ook Russisch jargon in het boek en is zonde de context moeilijker te duiden. Het is redelijk goed te begrijpen voor diegene die zich een beetje in deze taal verdiept hebben. Slovo, bv. betekent woord, en dat herken je dan wel. En spreken in Russisch is govorit, dus zegt Alex: "I never govoreeted one slovo." Anthony Burgess was een veelzijdig schrijver, van wie dit boek het enige is dat roem gehaald heeft, door de productie van de film van Stanley Kubrick. zelf baalt hij daarvan want zijn werk

De geschiedenis van de Vooruitgang, gaat ook in op wereldvreemde intellectuelen . Interessanter vond ik een boek dat sterk op dGvdV lijkt: De strijd om de toekomst, van Addie Schulte. Ik wist niet wie dat was, maar blijkt dat dit de eindredacteur is van de NRC. Het zijn vaak de filosofen van de heroische ondergnag van de cultuur die het meeste publiek trekken, omdat zij profeteren , zo begint dat boek, met een uitspraak van Menno ter Braak. Uit 1935. Het voordeel van dit boek t.o.v. dGvdV is dat niet alleen het vooruitgangsdenken aan bod komt, maar juist de nadruk ligt op het neergangsdenken. Dat is een krachtig middel, want wanneer je het neergangsdenken ontkracht, ben je al een heel stap dichterbij het vooruitgangsdenken. Dat zou je een doel kunnen noemen dat ontbreekt in het boek van Bregman. Hij kreeg overigens een beurs voor zijn boek, fonds van de letteren als ik me niet vergis, en dat levert vaak verdachte opdrachtgevers op. Why in godsnaam moeten we nadenken over de vooruitgang