Management, Cultuur & Verandering

Good Economics for hard times, better answers for our biggest problems , is een boek van Abhijit Banerjee en Esther Duflo. Zij willen de economiewetenschap in een beter daglicht plaatsen. Want zo blijkt uit hun eigen onderzoek, vallen economen onder de beroepen wiens uitspraken men het minste vertrouwt. "Alleen politici doen het slechter". En dat terwijl de economische agenda zo belangrijk is. Juist nu, betogen de schrijvers. Het is dan ook noodzakelijk dat de econoom het vertrouwen terugwint. Hun onderzoek onder tien duizend mensen geeft steeds een beeld hoe mensen denken over economische problemen en op basis daarvan geven de economen een economisch weerwoord. Bijvoorbeeld over immigratie. De heersende mening van mensen is dat immigratie ontstaat door financiële prikkels (de hoop dat in het immigratieland men meer kansen heeft) en dat het leidt tot verlaging van de lonen en werkloosheid bij lokale werknemers. Dit lijkt misschien logisch, maar de praktijk leert anders.

Het enthousiasme dat uit dit boek spreekt voor zowel het menselijk lichaam als voor de ontdekking van nieuw terrein is aanstekelijk. Ik kan me niet herinneren dat ik vroeger een leraar had die zo meeslepend over de biologie in het algemeen, of het menselijk lichaam in het bijzonder kon vertellen... Adventures in Human Being is een wat vreemde titel, en ook de inhoud van het boek is anders dan je verwacht. En zelfs een presentatie op TED is niet zoals de meeste presentaties waar je overgehaald wordt om te geloven wat de verteller zegt. Francis houdt een rustig betoog over het menselijk lichaam en haalt er die organen uit, het hart, het gezicht en het oog. Hij beschrijft in het boek niet enkel de organen in het menselijk lichaam, het avontuur zit erin dat deze organen een filosofische reis hebben gemaakt die soms terug gaat tot bv Leonardo da Vinci.  Deze heeft de schilderkunst onder andere gerevolutioneerd door menselijke expressie toe te voegen aan een portret, en dat kon alleen door

The Human Swarm: How Our Societies Arise, Thrive, and Fall is een boek van Mark Moffett (hij studeerde biologie onder het professoraat van Edward Wilson ). Hoe hebben mensen het voor elkaar gekregen om gemeenschappen op te bouwen van een grote complexiteit die geen rivaal kent in het dierenrijk? Mensen kunnen omgaan met vreemden, is een van de sleutels. Het kennen van je buurman is voor de meeste dieren een voordeel, maar het begrenst ook hoe groot gemeenschappen kunnen groeien. Dieren en mensen lijken in sommige aspecten (van gemeenschappen) op elkaar zoals meerkatten die lijken op babyzitters, omdat ze voor baby's zorgen buiten hun eigen familie. Dit coöperatieve gedrag heeft voordelen, maar die zijn beperkt tot de groep waarin ze gelden. Erbuiten gelden dus andere regels. Bij dieren is exclusiviteit normaal. Individuele herkenning is een belangrijk patroon waar de groep iedereen moet kennen omdat er anders geweld ontstaat. Een buitenstaander is niet welkom bij een apenfamili

Ik las de omwenteling vorig jaar, om te zien of het nu echt zo interessant was. Dat klinkt wat plastisch, maar Rotmans, de auteur en transitie-wetenschapper, investeert zo diep in zijn transitiemarketing, dat een boek al snel tegen kan vallen. En wat mij betreft gebeurt dat ook bij dit boek. Er zitten wel degelijk interessante thema's in, maar het boek is wat mij betreft teveel een consultancy-object. Alles gaat om transitie. En er zijn zelfs transitie-personen, dat is het punt waar ik dacht, waar hebben we het hier over? Wat is nu precies iemand die wel of niet transitie-achtig is? Een ander groot bezwaar tegen dit verhaal, is dat alles wat niet over transitie gaat of iedereen of elk bedrijf die daar tegen is, wordt weggezet als slecht. Er zit een groot normatief element in het verhaal. Ik denk dan alvast aan de beurs, de hele miljardenindustrie waar het kapitalisme op draait. En hoe dat gaat kantelen in deze vorm: klein beginnen met initiatieven en die voeden... en dan opeen

Wat is beleggen nu precies? Die vraag stel ik me nu ik al enige tijd bezig ben met een boek over het onderwerp. En waar ik besloten heb, om van voren af aan te beginnen. Opnieuw beginnen. De mogelijke opties van wat beleggen precies is, zijn talrijk: - beleggen is een sport - beleggen is een kunst  - beleggen is een spel - beleggen is een hobby - beleggen is een professie of een vak - beleggen is een ambacht - beleggen is een onderneming Een sport. Sport wordt vaak gebruikt als metafoor en het gaat dan om winnen en verliezen, over tegenstanders en over vechten. Bij trading kan je denken aan boxen , beleggen is meer te zien als een marathon, al zijn er ook die zich meer op korte sprinten toeleggen in het vakgebied. In deze visie moet je als belegger veel trainen. Een kunst. De kunst van het traden, is een boek over trading. Hier gaat het niet zozeer om een individu in het geheel, maar meer over het persoonlijke element van beleggen (of traden), namelijk dat het een hele kun

Er zijn in essentie vier vormen van productiviteit, die ik al vaak heb beschreven. Wat minder aan bod is gekomen is dat binnen elke vorm van productiviteit of elke rol, er een ontwikkeling plaatsvindt. Neem productie, de primaire rol van productiviteit en de meest bekende omdat deze het meest zichtbare is (op een tweede plaats komt verkoop, waar via de sociale en gewone media bijna evenveel aandacht voor is). Bijna alles om ons heen is gebouwd en is het resultaat van deze primaire vorm van productiviteit. Dat betekent niet dat die ene vorm alles kan bereiken, want bij bouw is veel meer nodig, al is het maar het fundament dat eronder zit en dat juist niet zichtbaar is. Toch gaat het daar juist vaak fout, maar dat is een ander thema. We bouwen ons wat af in het leven. Kinderen bouwen met lego, maken tekeningen (dat ook een soort van - kunstzinnige - productie is) en volwassen "bouwen aan een toekomst." Dat taalgebruik is niet voor niet gekozen. Een leven zonder bouw (of pro

Phishing for Phools, de oorspronkelijke titel, is een boek over gedragseconomie uit 2015. Het is een antwoord op de vraag waarom economie en economen ons niet wat meer geholpen hebben tijdens en voor de crisis. Waarom stinken mensen in de frauduleuze praktijken van Bernie Madoff? Het boek geeft het antwoord, door te stellen in haar algemeenheid dat het in feite om rücksichtsloze marketing gaat: het phising dat we kennen sinds het internet-tijdperk, maar dan breder. Al die meer algemene voorbeelden van phishing komen in het boek aan de orde. "Het verhaal," begint in hoofdstuk één met "ons pad ligt bezaaid met verleidingen" waarin de tegenstelling van het keuzegedrag van de consument zoals dit in de economieboeken wordt uitgelegd (de keuze voor appelen of sinaasappelen afhankelijk van een algemeen budget dat de consument ter beschikking heeft) naast het verhaal van een populair boek van Suze Orman (the nine steps to financial freedom). De economieboeken laten het t

Ik luisterde (ongeveer een jaar geleden) naar Fearless Monkey, toen ik nog niet precies begreep wie de schrijver was. De titel sprak me wel aan, de combinatie van fearless en monkey, dat gaf een mooie tegenstelling als leidraad voor een verhaal. Het verhaal sprak me aan, maar ik merkte ook direct dat het een typisch consultantsbetoog is, wanneer de auteur in een van de eerste hoofdstukken begint met de matrix Important versus Urgent , van ... Zijn betoog is: wanneer je je richt op iets dat belangrijk is ben je al half op weg. Het boek bevat voor zowel organisaties als individuen belangrijke inzichten. Niet in de laatste plaats door het algemene inzicht waar de titel aan refereert: wanneer moet je nu fearless zijn? In het eerste deel ( look before you leap ) krijgt de lezer diverse wijsheden uit het (bedrijfs)leven voorgeschoteld. Over rules en wisdom ( dit laatste is wanneer je weet wanneer je regels moet ontwijken) over structuren en gereedschap (hoofdstuk ...) en dat huidige oplo

Wanneer je zelf niet reist kan je altijd de verhalen van anderen lezen. Of reisverhalen kunnen je aansporen om zelf (weer) eens te gaan reizen. Ik ben zelf niet echt gek op reisverhalen, maar ik merk zelf wel dat ik minder zin heb om zelf te reizen. Waarom anderen dan die drive hebben interesseert me wel. Het laatste echte reisverhaal dat ik las was de nachttrein naar Lissabon, niet echt het typische genre, maar wel een zoektocht in een andere omgeving dan thuis. Reizen is weg van thuis. De auteur van Dwars door Amerika zegt daar ook iets over. Ik luisterde naar het boek, en moet bekennen dat het me niet echt intrigeerde. Huib Maaskant ging in zijn eentje "Dwars door Amerika," en schreef er een boek over. De verhalen die hij vertelt zijn wel grappig, maar brachten bij mij geen echte emotie los. Hij vertelt over zijn vele AirBnB "avonturen" over andere ontmoetingen en dan gewoon over de reis zelf, de natuur, Amerika en over zijn planning (ik moest nog duizend ki

Het boek (ca. 500 pagina's) begint met een overzicht van Dramatis Personae die zijn onder te verdelen in: the English, the French,  Mughals, Nawabs, Rohillas, Sultan Mysore en Marathas. De inleiding opent met de etymologie van het woord Loot, buit, of als werkwoord, plunderen. De oorsprong? India, van uit de tijd dat de Engelsen zich begonnen te settelen... Het boek bevat 9 hoofdstukken: 1. 1599, 2. An offer het could not refuse, 3. sweeping with the broom of plunder, 4. A prince of little capacity, 5. bloodshed and confusion, 6. racked by famine, 7. the desolation of Delhi 8. the impeachment of warren hastings, 9. the corpse of India. The Anarchy verwijst naar de situatie in India, waar de Engelsen het land koloniseerden, maar niet als natie dat het leger gebruikt, maar door een enkel bedrijf: de East India Company. Dit bedrijf, de EIC gebruikte de verdeeldheid - de anarchy - in het land om het bestuur uiteindelijk over te nemen. Ik las de samenvatting op blinkist, die groten

El País spendeert een artikel in de krant vandaag over toekomstvoorspellingen. Het artikel bespreekt drie visies over hoe de wereld van morgen eruit zal zien.  De eerste strateeg is Bruno Tertrais (Parijs). Hij schreef het boek la Revanche de l'Histoire* dat wel in het Spaans maar niet in het engels vertaald is, en zojuist, zo schrijft de krant is er een andere publicatie van zijn hand: the year of the rat, strategic consequences of the corona crisis. Daarin betoogt hij dat alle super machten verliezers zijn bij deze crisis. Hij ziet dat er twee kampen zijn, als het gaat om toekomstvoorspellingen: zij die het lemma houden van "niets wordt meer zoals het was," waaronder Macron zich schaart. En dan is er de groep die met zich op de geschiedenis, voorzichtig zijn met het adagium dat alles verandert. Daarbinnen zitten geesten zoals Donald Trump die denkt dat we binnenkort weer business as usual hebben. Zelf ziet hij Corona "Strategisch" als een soortgelijk fe

Voor later... Want er wordt al zoveel geschreven over het CoronaVirus, dat ik daar niet zoveel aan toe kan voegen, behalve misschien mijn eigen ervaring, hier: opgesloten in Spanje.   Sinds 34 dagen is in Spanje de noodtoestand afgeroepen, waar de regering speciale machten heeft toegeëigend. De eerste verplichte thuis-blijf-norm werd per decreet geëffectueerd, en nu zijn we aan de derde herhaling toe (twee weken). Spanje heeft volgens de meest media berichten te laat gehandeld en zit nu met een groter probleem. Maar het grootste probleem is misschien wel, dat Spanje een zeer sterke decentrale structuur kent, die nu als nadeel fungeert. De centrale overheid is niet zo efficiënt ingericht als het kleine Nederland waar alles tot op detail bekend is in de grote databases, en zelfs dat leidt nog tot problemen, zie de affaire belastingdienst. Maar in het algemeen is het een voordeel om in crisistijden een centrale organisatie te hebben. Maar goed, thuis blijven dus. hoe werkt dat_ Je ma

True North gaat over leiderschap, waarin de auteurs (naast Bill George, ook Peter Sims) 125 "grote" leiders hebben geïnterviewd. Die leiders zijn niet zo heel anders dan de "rest van ons," schrijft de auteur, maar ze concentreren zich wel op een aantal dingen, op de belangrijkste issues en blijven hierop gefocust: zij volgen hun True North . Vaak spelen "key events," een grote rol in het persoonlijke verhaal van een leider, en het is dat dit verhaal leidend is gaan worden op een bepaalde manier. De voorbeelden zijn legio. Howard Schultz bv, oprichter van Starbucks, die medische verzekeringen afsloot voor zijn werknemers, in navolging van een ervaring van zijn vader, die samen met zijn familie alles verloor. Deze verhalen vormen een context voor hun leven. Of, Reatha Clark King (ex president van General Mill) die meer kansen voor zwakkeren beoogde. Of, Oprah Winfrey, die door een ervaring haar doel zag in het helpen van mensen met het overkomen van hun v

Niet eerder heb ik een dergelijke cultuur opgemerkt bij een bedrijf. Het is bedrijf waar ik indirect klant bij was, en klantinteracties leren je bijzonder veel over een organisatie. Wil je investeren in een bedrijf, of beleggen? Wordt dan eerst klant. Dat kan niet voor bedrijven als Siemens, maar wel voor een telecom-bedrijf waar het hier overigens niet over gaat. Wat is een goodcop-badcop-cultuur? Dat is heel eenvoudig: er zijn voor het bedrijf simpel gezegd twee richtlijnen; de ene voor het schriftelijke of indirecte klantencontact, de andere voor het mondelinge of directe klantencontact. Het begint meestal met schriftelijk contact. Niet geheel on-toevallig ook met het versturen van no-reply-emails . De schriftelijke communicatie heeft een stellig karakter, wat soms zelfs wat intimiderend kan overkomen. Organisaties worden ontworpen. Vooral het verschil tussen beide communicatievormen. Voor schriftelijke communicatie zijn richtlijnen, voor mondeling klantencontact worden agen

Finding your Element (niet The Element) Ik kwam op dit boek door een verwijzing (True North) van een andere schrijver. Het aardige van dit werk is dat het een fundamentele relatie over werk of human resourcing open legt, die inmiddels is opgenomen - zo denk ik - in een ander werk (die vier andere ''elementen""in verband brengt a.d.h.v. vier cirkels: professie, talent, passie en roeping...). Het boek is al uit 1995: The Element. Finding your passion changes everything , van Ken Robinson. In het eerste hoofdstuk zet hij zijn hypothese uiteen: ... They have discovered their Element—the place where the things you love to do and the things that you are good at come together.  In het boek komen tal van voorbeelden terug zoals die van Fleetwood oprichter die slechte schoolscores had, of Paulo Coelho, wiens passie voor schrijven werd gedwarsboomd door zijn ouders met een therapie om hem daarvan af te krijgen.  Being in your Element often means being connected

Toch maar weer even gelezen. Want Friedman heeft altijd wel interessante weetjes, als journalist mag dat natuurlijk ook wel. Hij schrijft - in deel twee (na het inleidende Thank you for being late ) - enthousiast over het nieuwe GE (General Electric) en dus las ik door. Hoe het bedrijf via sensor-technologie van mechanisch bedrijf naar dataleverancier zal veranderen. Een trein zonder sensoren, zo schrijft Friedman, is niet meer dan een trein, maar met sensoren verandert het in een big data machine. In die termen. Ook de afvalbak wordt sexy in de Big Data wereld, want deze soort sensoren kunnen het ophaalbedrijf signaleren wanneer deze geleegd moet worden. Ooit gehoord van Hadoop? Ik niet. Maar dat is ook een belangrijk fenomeen in de ontwikkeling en toepassing van Big Data. OF GitHub. En ook het verhaal van de glasvezel en AT&T (dat ik eerder ben tegengekomen in ...). Friedman legt nog even goed uit wie wat doet in de wereld van de nieuwe technologie. Zoals Qualcomm: "is v

Het Coronavirus heeft geleid tot de ondergang van de Euro. Hoogleraren Ewald Engelen en Arjo Klamer hebben dit in april 2020 aan zien komen, voorspeld zelfs, en nu twee jaar later is het een feit. Duitsland heeft een team uitgekozen, waarmee ze verder willen en dit Hansiaanse initiatief is de uiteindelijke doodslag geweest voor de gezamenlijke munt. Engelen vond het toch een kut-euro, dus hij is er niet rouwig onder, nu het zo ver is, en de Heer Klamer heeft altijd al gezegd dat het uiteindelijk Duitsland was die zou zeggen: "en nu is het genoeg,"  en zo geschiedde... VK 13 januari 2022 . Maar zo ver is het nog niet. Wie naar dit duo-interview kijkt op youtube ("Gesprek in context van de ommekeer van de filosofische school," geleid door Ad Verbrugge.) - Luidt de coronacrisis de ondergang van de euro in? - zal concluderen dat het einde voor de Euro nadert. Het is onvermijdelijk dat die "kut-euro" verdwijnt op korte termijn. Dat die "kut-euro,"

De Euro valt, wat dan? is een boek uit 2014 en van cultuureconoom, Arjo Klamer. Ik las het onlangs (ware het niet, ... dat dit concept een aantal maanden is blijven liggen...). Hij schetst daarin zes scenario's voor de euro: 1. doormodderen. 2. de Verhofstadt-optie: met de euro naar een federaal Europa. 3. The Matheo Solution. invoering van nationale rekeneenheden waardoor devaluatie van de euro binnen de eurozone mogelijk wordt. 4. de Neuro-Zeuro. Duitsland vormt een nieuwe monetaire unie met de Benelux-landen, Oostenrijk en misschien Finland. Voor de nieuwe munt is de neuro al voorgesteld. De zuidelijke landen, al dan niet met Frankrijk, introduceren een andere gezamenlijke munt, de zeuro. 5. Terug naar de gulden: duidelijk zat. 6. Meerdere geldsoorten naast elkaar: een divers monetair systeem van complementaire en parallelle munten. Internationaal naast nationale en regionale valuta, aangevuld met munten voor specifieke doeleinden. Voor deze schets geeft hij argument