Management, Cultuur & Verandering

Er is het nodige veranderd bij Philips gedurende het jaar 2016, het bedrijf heeft nu nagenoeg haar focus - en vooral haar brand of uitstraling - gefocust op Healthcare. In essentie is dat door de personal  life style te rebranden naar personal health en deze als een brug naar de andere business units van healthcare te slaan. Dit past bij een trend die het bedrijf ziet: Transforming the delivery of care. As consumers take a more active role in managing their health, we see professional healthcare and consumer health converging. This provides a tremendous opportunity for technology to play a role in data-enabled healthcare delivery, also supporting the shift from hospital care and acute reactive care to more proactive ambulatory and home care. Van Personal lifestyle ging men naar het promoten van "healthy lifestyles." Het motto van 2016 is: A focused leader in health technology (2015: creating two companies with a bright future, 2014: innovations for a healthier more susta

De Britse journalist Nicholas Wapshott zet in dit boek uit 2011 twee economen tegenover elkaar en doet dat tegenover de achtergrond van de crisis van 2008 en die van begin jaren dertig. Beide economen hebben een schare aan volgelingen, maar het is nog niet zo duidelijk in welke situatie je het beste voor welke theorie kan kiezen. Dat Keynes vandaag de dag nog zoveel aanhangers kent is op zich wel opmerkelijk, want de kern van zijn gedachtegoed werd voor de tweede wereldoorlog en tijdens de eerste ontwikkeld, te midden van een grote crisis. Onze eigen premier Rutte kwam in het zwartst van de crisis met een op Keynes gebaseerde stelling, die destijds nogal wat stof deed opwaaien, "Wees niet zo negatief, koop toch eens een nieuwe auto." of woorden van dat allure. Een dergelijke gedachte was puur Keynesiaans. Er is de nodige kritiek op het boek door economen die vinden dat zijn inhoudelijke kennis tekort schiet. Maar ik kan me geen beter boek voorstellen dat de geschiedenis van

Wat is het productiviteitsprofiel van een diplomaat? Warren Buffett de superinvesteerder vertelde op de tv dat de CEO's van HeinzKraft en Unilever in gesprek waren en dat op een voorstel van de eerste over een bod, deze laatste zei, " maybe ." Dat schijnt de hele uitleg geweest te zijn voor de miscommunicatie van het bod op het laatstgenoemde bedrijf. Op de carrière site Intermediair,staat één voorbeeld van wat een diplomaat doet: Hoe word je diplomaat? ‘Een diplomaat moet de Nederlandse nationaliteit hebben en een academische opleiding hebben afgerond, welke maakt niet uit. Veel sollicitanten zijn historicus, econoom, jurist, politicoloog, of hebben internationale betrekkingen gestudeerd. Ook Sinologen, Arabisten, Slavisten, milieukundigen en mensen met een studie in water, energie of ontwikkelingsstudies zijn zeer welkom. Voor de selectie moet je zes fasen doorstaan. Je brief moet erdoor komen, je krijgt een assessment via het internet, dan een sollicitatiegesprek

Het concept "vooroordeel" behoort wetenschappelijk gezien bij de antropologie net zoals "de markt" bij de economen thuis hoort. Niet dat anderen daar niet over mogen meedenken. Vooral de politiek doet dat over het laatste begrip. Wat moet wel en wat moet niet via de markt? Maar over vooroordelen zijn geen echte politieke discussies, dat moet iedereen maar voor zich uitmaken. Enige tijd geleden schreef iemand over de moet-kunnen mentaliteit van de Nederlanders, in hetzelfde artikel schreef hij erbij dat die mentaliteit niet meer past bij de huidige tijdgeest; ... in het boek 'De Nederlandse volkskarakters' ...  "Onze nationale gebreken zijn het kleinburgerlijke vooroordeel , het baldadige misbruiken van de vrijheid, het burgerlijk gemis aan manieren en wellevendheid, de innig burgerlijke krenterigheid en schraapzucht." Misschien zit benepenheid ons wel in het bloed. Of neem deze passage, ook verrassend actueel gezien onze schoolmeesterachtige ho

Elk bedrijf is op zoek naar hoge marges. En de inter- of multinationale corporations zijn dat nog meer. Sinds het bod door Inversterings fonds 3G Capital en Warren Buffett als vertegenwoordigers van Heinz Kraft weten we dat bij dit bedrijf de marges tweee keer zo hoog zijn dan bij overnameprooi Unilever. De koers van Unilever is sindsdien sterk gestegen omdat men nu denkt dat er andere kopers / kapers in onze Brits-Hollandse kustwateren varen. De (Angelsaksische) Amerikaanse jacht op (Rijnlandse) Europese degelijkheid is geopend. Een cultuurverschil. Op BNR radio vertelt General Manager Roger Loo van Heinz Kraft Benelux hoe de voedingsmarkt in elkaar zit. Ik hoor over de trends, meer gezondheid (1) en meer zelfmaken (2) in het licht van de algemene drijfveer en dat is Gemak. En... "uiteindelijk gaat het om de smaak!" Heinz Kraft is wel een global company, maar kan lokaal denken. Maar de schaalvoordelen met Unilever, waar zitten die nu precies? Hij verteld dat 30% van

Waar sta jij als het gaat om het verschil tussen theorie versus praktijk? Waar ligt dan je voorkeur? Het zelfstandig naamwoord praktijk komt op wikipedia voor, maar dan in het woordenboek (wiktionary)). Het is of de ruimte voor de professional zoals een fysiotherapeut of een advocaat, of een gewoonte of een manier van doen. Je zou hier het idee van een ambt aan toe kunnen voegen, waarin de handeling als een vaste bezigheid als instituut in de dagelijkse structuur zichtbaar wordt. Over theorie schrijf hetzelfde woordenboek dat het een model of uitspraak is over waarnemingen in de empirie. Het eerst genoemde voorbeeld van praktijk maakt een aardige brug naar de theorie of de verschillen tussen theorie en praktijk: hoe dingen werkelijk gaan, soms in tegenstelling tot hoe zaken in theorie zouden moeten functioneren (bron: wiktionary.org) Het verschil tussen theorie en praktijk heeft ook een filosofische kant, de existentiële praktijk waarin de dingen bestaan en echt zijn, staat teg

In Spanje zijn er in tegenstelling tot Nederland privéscholen. In Nederland is er op kennisniveau een hiërarchie (VWO naast gymnasium) in Spanje is er een hiërarchie op statusniveau: naast de publieksscholen zijn er privéscholen en instellingen die hier tussen in zitten. In Spanje heet deze laatste groep concertado , waar ik moet denken aan georkestreerde combinatie tussen Publiek en Prive initiatieven. Dit is op middelbaar schoolniveau, daarnaast zijn er privé-universiteiten, naast de in meerderheid publieke universiteiten. Hoe staat het met de kwaliteit van deze instellingen? En waar zitten nu precies de verschillen? Niet geheel zoals in Nederland worden zesde klas leerlingen getoetst voordat ze naar de universiteit kunnen. Dit toetsingsprogramma heeft de selectiviteit (la selectividad, of PAU prueba de aceso a la universidad / Pruebas de Acceso a Estudios Universitarios). Dit programma is gelijk voor iedereen die naar de publieke universiteit wil gaan, dus zowel de leerlingen van

Wanneer je het internet afzoekt op de termen bold and cautious , dan kom je al snel op het boek terecht, the art of money getting. Bold and Cautious is een stelregel van een van de Rothschilds (Victor?), die het gebruikte voor zijn investeringsbusiness. Bankiers opereren cautious , maar in de investeringsbusiness moet je soms ook stoutmoedig zijn. Of zoals de bankier zegt be cautious and bold. Dit komt naar voren in het hoofdstuk "depend on your own personal exertions." Leun op je eigen inspanning of kracht. "Het lijkt een paradoxale tegenspraak, maar dat is het niet, er schuilt een grote waarheid in... je moet met voorzichtigheid je eigen plannen uitwerken, maar je hebt moed nodig om ze uit te voeren." Voorzichtigheid. Gracian heeft er een hele almanak aan gewijd. De kunst van de prudentie. Dat schreef hij in de context van de hoofse verhandelingen, iets wat we nu misschien politiek noemen, hoe je het beste je doel kan bereiken in een omgeving waar iedereen ee

Geloven, de uitdaging om je zelf steeds te overtreffen. Dit is de letterlijke vertaling van de autobiografie van Diego Simeone, ex-voetballer en nu bekend trainer van Atletico Madrid. Het is door zijn eenvoudig en doelgerichte taalgebruik gemakkelijk te lezen. Elk van de negentien hoofdstukken gaat over een werkwoord. Dat geeft het boek een krachtige boodschap: bij alles gaat het om werken of doen. Verder staat op elke vijf pagina's een uitspraak die hij ergens op die bladzijde heeft gedaan of doet, zoals, wanneer hij schrijft over leiderschap (hoofdstuk twee: leren):  Ik vocht niet om het leiderschap. Er is geen strijd om leiderschap. De leider wordt gekozen door de omringende die de leider uitkiezen. Het is onmogelijk om op die plek te komen zonder gekozen te worden. Verder is de stijl toegankelijk alsof hij tegen je spreekt als tegen een speler, en hij doet dat onomwonden in het Spaans waar de Argentijnse invloeden overheersen, zo heeft hij het over "el arquero&q

- Ok. Hoe word ik moediger? “Dat heeft alles met gevoel te maken. Ik heb wel eens iets gelezen wat me erg heeft beïnvloed. Namelijk dat er een niveau in gevoelens bestaat. Als een soort hiërarchie.” - ja, en “Moed is dus een stadium dat je kan overwinnen. Maar alvorens dat te bereiken zal je een aantal barrières tegenkomen. Angst bijvoorbeeld.” - En als je het angst-stadium hebt overwonnen dan...?  “Dan kom je nog drie andere niveaus tegen alvorens het stadium van moedig te bereiken.” - Een beter voorbeeld van moed is er bijna niet. Vandaag in het nieuws: De World Press Photo van het jaar gaat naar de Turkse fotograaf Burhan Ozbilici van persbureau Associated Press. Ozbilici krijgt de prijs voor zijn foto van de dader van de aanslag op de Russische ambassadeur in Turkije, vorig jaar december. (Bron: NOS)  Ik heb dat bericht niet gelezen. - de fotograaf zegt in het interview, 'Ik moet mijn werk doen'. Dat lijkt meer op een plicht dan op een toonbeeld van moed. Ik

In ongeveer vijfentwintig procent van dit blog komt het woord crisis voor. Dat is niet verwonderlijk omdat ik begon te bloggen in 2007, en dacht dat het anders moest. Dat was vlak voor de financiële crisis die ik zelf niet aan zag komen. Het - dit kan zo niet langer - inzicht ontbrak me maar net, anders was ik de crisis wel voor geweest. Of een crisis een puur kapitalistisch concept is weet ik niet, maar wel dat we niet zonder een crisis kunnen. Op persoonlijk vlak niet en ook niet in het werkzame- bedrijfsleven. Crises zijn nodig om na hard lopen tot stilstand te komen en na te denken waar we mee bezig zijn. Geweest. In het normale leven gebruik ik 90% mijn rationele verstand en tien procent mijn gevoel (schatting) en na een inzinking is dat andersom. Mijn verstand wordt weggeduwd door mijn gevoel. Hoe meer ruimte dat gevoel inneemt hoe moeilijker het is om verstandelijk te redeneren. Gevoel heeft zo zijn tijd nodig. In een recent bericht schreef ik over iemand die een Pauze nee

Een cultuurprobleem is een probleem dat specifiek met de cultuur van een bedrijf of in dit geval maatschappij heeft te maken, en komt door de typische natuur van dat bedrijf of die maatschappij. Zoals in Spanje waar het toerisme zo'n belangrijke rol speelt. Drie berichten in het nieuws volgen hieromtrent elkaar in korte tijd op: Inflatie in Spanje sterk gestegen, sterker dan in elk ander euro-land Draghi meldt in ECB-meeting dat inflatie in eurozone nog geen dreiging vormt, en de toename van Spanje is als incidenteel te beschouwen Nederlanders boeken hun vakanties naar Spanje, Italië en Griekenland al zeer vroeg dit jaar Een observatie hier in Spanje is dat de economie duidelijk goed begint te draaien; dat is te merken aan de vele renovaties die worden uitgevoerd. Overal staan containers voor de deur. Hotelgevels worden bij geverfd, zwembaden die lange tijd dichtlagen worden onderhouden en moeten voor de zomer opnieuw open. Het leeft hier. Constructie en Toerisme zijn eco

Google heeft een zoekalgoritme (*) dat nagaat welke werknemer mogelijk dreigt te vertrekken. Ze kan het zich minder dan andere bedrijven veroorloven dat werknemers het bedrijf verlaten. Ook al zullen er altijd professionals bij zijn die ze liever kwijt is. Maar dan is nog de vraag of voor beide geldt dat deze toch binnen het bedrijf blijft. Je kan tegenwoordig - sinds kort ook een pauze nemen bij Google. The New York Times, Job Market , biedt een kijkje in een boek dat in april op de markt komt: Instead of Leaving a Job, Why Not Take a Pause? Het gaat om Rachael O'Maera, sales executive bij Google adverts, oorspronkelijk is ze afkomstig van Doubleclick, die door Google werd overgenomen. In 2011, I knew something was wrong at work. I was a client services manager at Google, and I was miserable. My “think about work” mental switch was permanently on, and I couldn’t find the off switch. I was constantly thinking about the next email to send, or on my laptop or phone tackling

In Buitenhof draait door vertelt Thierry Baudet over het fenomeen referendum, "ongeveer de helft van de staten in de VS gebruikt dit mechanisme, en het blijkt dat die regeringen efficiënter werken... Zwitserland gebruikt het en is een modern goed werkende staat, heeft niet gekozen voor de euro, ook al positief..." Vijfentwintig staten gebruiken het wel, de rest niet. Wat moet je dan concluderen? Dat de Verenigde staten zo goed werken juist door die verschillen, sommige staten gebruiken de doodstraf en andere, de meesten niet. Zouden dus alle staten de doodstraf moeten gebruiken, omdat er een argument te vinden is dat daarbij past? En Zwitserland (een van de laatste landen waar vrouwen kiesrecht kregen) heeft niet gekozen voor de Euro. Hiermee maakt Baudet een grote denkfout. want het gaat niet om de Euro. Het gaat om het concept referendum. De euro heeft daar niets mee van doen. Pauw Witteman vroeg op een bepaald moment of zijn profiel van puur intellectueel niet een pr

Vertrouwen is geen bijproduct dat je bij een transactie meegeleverd krijgt, of zelf mee levert. Vertrouwen is een voorwaarde voor het doen van zaken: business drijft op vertrouwen. Denk bijvoorbeeld aan de opkomst van Airbnb. Het komt in niemand op om zomaar je huis af te staan aan een wildvreemde, iemand die je niet kent. Pas wanneer je merkt dat anderen het doen in het oog van een zakentransactie dan durven anderen het ook. JE geeft je loft op ter verhuur. Natuurlijk houd je er dan al rekening mee dat er iets mis kan gaan, maar dat calculeer je in. Een risico dat hoort bij de winst die in het vooruitzicht ligt. Voor Airbnb was er al de woningruil, en dat is veel meer een privé-aangelegenheid waar vertrouwen bij nodig is, en in dat geval kan je stellen dat vertrouwen een handelsproduct is: je geeft je sleutel aan een onbekende en je krijgt er een onbekende sleutel voor terug. Maeve Binchy heeft er een mooi verhaal over geschreven: Tara Road . Een Ierse vrouw besluit tot woningru

Als ik op het strand loop en tussen de opengeslagen schelpen een parel vind dan mag ik me toch wel gelukkig prijzen. Zo voelde ik me onlangs toen ik dit boek vond en me op de inhoud stortte. Ik kende het verhaal niet, dat was al opvallend, want het internet zit vol van beschrijvingen van el Negro de Banyoles , een opgezette Afrikaan in een Spaans (Catalaans) museum. Frank Westerman schreef er (niet als enige) een non-fictie boek over, er zijn anderen die hetzelfde verhaal verteld hebben. De vele recensies van het boek van Westerman laten zien dat het een populair relaas is, en positief ontvangen is. Ik kom weinig negatieve kritiek tegen. Een enkeling, met soortgelijke achtergrond als de schrijver meent dat het culturele-element onderbelicht raakt door de persoonlijke zoektocht van de auteur. Het is een zoektocht en reisverhaal, dat vele locaties aandoet als een schip op ontdekkingsreis. Ik gebruik bewust even wat metaforen die nog niet zo eenvoudig passend te krijgen zijn voor deze

Via twitter en youtube kwam ik op een DWDD-fragment waarin een politicus een boek voorstelde als antwoord op deze tijd . Het ging om een roman van Philip Roth, dat het complot tegen Amerika als titel draagt en wat opvalt is de gelijke (deels Joodse) afkomst van zowel de schrijver (Roth) als de politicus in kwestie. Lees een boek, blijkt een soort ritueel te zijn dat het programma voordraagt, want in terugkerende uitzendingen komt het fenomeen aan de orde. Dit deed me denken om ook zo'n boek uit te kiezen. Welk boek geeft een antwoord op deze tijd? Het geval was dat ik een boek van een schrijver tegenkwam, waar de bijzonderheid met toenemend lezen me opviel. Liefde, armoede en oorlog is niet de Nederlandse titel, want het is m.i. nooit naar het Nederlands vertaald. De schrijver van Love, Poverty and War is de Brits-Amerikaanse journalist en literatuurcriticus Christopher Huthkins. Hij gebruikt de titel als persoonlijke credo, "iedereen moet in zijn leven deze drie meegem