Management, Cultuur & Verandering

Een rechtvaardigheidsgevoel, wat is dat?  bron: nrc Als ik op dit blog zoek naar waar het gebruikt werd dan kom ik bij de romantische boekhouder, die het onrechtvaardig vond dat iemand zakelijke middelen voor eigen gebruik aanwendde. Of bij de donut economie, over een meer sociale rechtvaardiging. Het kapitalisme is niet altijd rechtvaardig? Op het internet lees ik over een rechtvaardigheidsgevoel en dat het samen kan gaan met hooggevoeligheid. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, al weet ik niet of het precies het juiste is. Ik denk dan aan "lange tenen."  Maar gevoeligheid in algemene termen moet wel ontwikkeld zijn, voor iemand met een rechtvaardigheidsgevoel. Maar juist rechters hebben m.i. niet zo'n gevoel. Rechters en rechtspraak waar het gaat om recht en rechtvaardigheid, zijn gebaat bij neutraliteit. Je moet als rechter je gevoel uitschakelen, en gevoelens wegen alsof je een kosten-baten-analyse maakt. Dan kom je ook weer bij de boekhouder terecht. Rat

Drie dingen vielen me dit keer op. 1. Nederlanders zijn makke lammetjes. Dat er nu protesten opdoemen is aan de ene kant een teken van de tijd. Maar in Nederland is er ook nog zo iets dat protesteren ongehoord is. Het is not-done. Nederlanders klagen misschien binnensmonds, maar slikken toch de maatregelen die ze zichzelf vaak opleggen. Voorbeeld: de parkeerbelasting. Nederlanders betalen fors belasting. Laatst was er een discussie over dividend-belasting en bekend is ook het fenomeen in NL van de vele postbussen. De grote bedrijven betalen - populair gezegd - helemaal geen belasting of relatief weinig. Maar dan de parkeertarieven en -belasting. Zo merkte ik dat het verplicht is te betalen voor parkeren in grote delen van de stad, EN dat het dan ook nog zo is dat de parkeertijden waar betalen verplicht is een dagdeel betreft dat de werktijden verre overtreffen: namelijk van 08:00 tot 20:00. Op straat is het stil na 17:00, de winkels sluiten om 18:00 of eerder, maar je moet betalen o

Ik had nooit zo'n probleem met dit fenomeen, tot ik "deze" organisatie zag en haar veelvuldige toepassing ervan: no-reply-emails. Organisaties worden ontworpen en gedrag wordt geleid. En in dit geval is het ontwerpen van e-mails die maar één kant op kunnen en waar de klant niet op kan reageren, een instrument om strak te organiseren, waar het bedrijf voorop staat. Denk je in dat je een e-mail ontvangt van Gucci of een ander luxe merk en de afzender vervult zich achter een no-reply. Je zou zeggen, je bestelt via internet, met een klik, en niet door het beantwoorden van een mail, maar het eenvoudigste manier om contact op te nemen is om een reply te geven. Iemand van repliek dienen, zou je hier kunnen gebruiken. Als een bedrijf geen reply wenst is het meestal niet goed. Zo zag ik een e-mail over een achterstallige betaling. "We verzoeken u binnen 15 dagen...," etc, etc. En aansluitend, "de extra kosten zijn voor uw rekening." Een dergelijke mail