Management, Cultuur & Verandering

In de voorbeschouwing van de wedstrijd Chile tegen Brazilië vertelt een Chileen dat hij niet zozeer bang is voor de tegenstander als wel voor de (onafhankelijkheid van de) scheidsrechter. Terecht of onterecht? Los van wat technische competenties staat en valt de kwaliteit van het beroep scheidsrechter met zijn of haar onafhankelijkheid. Een leraar speelt de rol van scheidsrechter wanneer deze een examen nakijkt en doet dit niet onafhankelijk van de naam van de leerling boven op het examen: bij deze of een andere leerling kan zijn beslissing om deze te laten slagen afhangen van kennis over de leerling. "Ach deze werkt altijd hard," en geeft de jongen een zes, terwijl een 5,4 het maximale zou zijn geweest. Objectief gezien. Gevoelsmatig zegt me dat dat het klopt wat de Chileen zegt, al is het ook manipulatie, net zoals een voetbalcoach voorafgaand aan de wedstrijd het publiek zal manipuleren. Maar bij een wedstrijd van één van de belangrijkste sportevenementen ter wereld,

Trouw  schrijft... Keynes zei het al in de jaren dertig. Economen blazen te hoog van de toren. Ze moeten niet doen alsof ze de wijsheid in pacht hebben, maar zich bescheidener opstellen. Net zo dienstbaar als tandartsen. ...  Van Damme neemt niet zoals Keynes de tandartsen als voorbeeld, maar de ingenieurs. Die hanteren een duidelijke uitgangspunt: "De ingenieur zal als getuige-deskundige alleen een mening geven waar deze is gebaseerd op de eigen deskundigheid en competentie en waar deze mening kan worden gebaseerd op feiten." Het grote probleem waar de economie mee worstelt is dat deze een normatieve en sociale wetenschap is. De econoom als spreekbuis heeft dus een dubbele functie: inlichten (objectief en gebaseerd op feiten) en voorlichten (vooral meningen). Niemand zal de feiten van de econoom weerleggen, net zo min als de feiten die de ingenieur of tandarts aandraagt. En toch kan zowel de tandarts als de ingenieur een duurder middel voorschrijven dan u echt nodig heef

Overheid worstelt met ict / business imago. In het nrc staat een artikel over een gefaald ict project bij de belastingdienst. Onderaan de publicatie staat een referentie naar een vinding dat Capgemini het vaakst betrokken is bij te dure ict-projecten van de overheid. Naast Cap, zijn CGI en Atos ook partijen die ict-diensten leveren, en natuurlijk het "puur" Nederlandse en lokale Ordina. Het feit dat grote partijen als Cap en Atos vaker gekozen worden bij de aanbesteding van overheidsprojecten is op zich niet logisch: het is niet zo dat er een competitief voordeel bestaat qua ervaring. De overheidsmarkt over naties heen is volledig gefragmenteerd; geen enkele oplossing uit welk land dan ook zal werken in een ander land; een Duits belastingsysteem lijkt gewoon niet op een Nederlands belastingsysteem. Dus moet het financieel draagvlak van de partij een doorslaggevende factor zijn. Echter uit het falen van dit en vele andere projecten blijkt nu juist dat de projecten te

Met hele kleine stappen, minimale wijzigingen, verandert Spanje. Maar met die stapjes worden de grote structurele manco's wel zichtbaar. Even een voorbeeld van zo'n verandering van de laatste tijd: Er is een nieuwe koning. Die heeft het schilderij in zijn werkkamer gewijzigd; als symbool voor zijn regeerperiode heeft de nieuwe koning Karel de Derde gekozen, een monarch die cultuur en wetenschap hoog in 't vaandel had staan. Als bijgaande verandering heeft de koninklijke familie haar domein verkleind; prinses Cristina en haar man die van corruptie wordt beschuldigd maken niet meer deel uit van de koninklijke familie. Een slimme marketing zet. De Spaanse regering is nu hard bezig om voor de afgetreden koning een wet te ontwerpen zodat hij immuniteit blijft genieten. Het gerucht gaat dat koning Juan Carlos niet voor niets zomaar / zo plots is afgetreden, maar ... (dat blijft een gerucht). In Nederland en de meeste andere Europese koninkrijken geniet een afgetreden koning g

“Van beleggen weet ik niks af, maar vertel me wat je wilt vragen, Soms ligt in de formulering van de vraag al een antwoord opgesloten.” - ok. Je hebt zoveel verteld over stijl en over cultuur ik wil weten hoe dit past bij een thema als beleggen. - bijvoorbeeld, wat is nu mijn stijl als het gaat om beleggen? Is dat precies hetzelfde als mijn organisatiestijl? “En hoe is die precies?” - allereerst wil ik graag dingen weten en leren. Ik ben op zoek naar nieuwe inzichten... - ik neem vaak risico’s, maar op andere momenten kan ik ook heel traditioneel overkomen. - En ook, wat me nog het meeste intrigeert is het contrair denken en doen. Precies dat doen wat anders is dan wat iedereen doet. Als iedereen links zegt ga ik rechts, en visa versa. “Ok. Ik zal proberen hierop te reageren, zonder dat ik ook maar iets van beleggen snap. Geld verdienen met geld vind ik persoonlijk niet productief, maar in de financiële wereld ligt dat genuanceerder. Dat is misschien een ander verhaal. Laat je d

Ik kom af en toe op de rommelmarkt. Als ik meer tijd zou hebben zou ik er vaker komen. Op deze markten komen mensen en dingen tot leven. En de business van een marktkraam kent nagenoeg dezelfde principes als een gewoon bedrijf; ook hier geldt hoe nauwkeuriger de focus hoe beter. Sommige marktkramen verkopen letterlijk rommel, terwijl andere succesvol zijn omdat ze een element toevoegen, of beter gezegd omdat ze iets weglaten: diversiteit. Dus de succesvolle kramen zijn die zich specialiseren in boeken, kleding, fietsonderdelen, telefoons, of antiek. Ik ken een Nederlander die hier een kraam heeft en die spullen in Nederland via marktplaats opkoopt - antieke telefoons - en deze hier verkoopt. Op  trouw  staat een artikel over het probleem van veel Nederlanders, niks kunnen weggooien. De schrijver maakt terecht een onderscheid tussen de verzamelaar en de hoarder of hamsteraar die niets kan weggooien. De verzamelaar is doelgericht, de hamsteraar houdt spullen doelloos vast totdat zijn

- Wie of wat me geïnspireerd heeft toen ik jong was? Ik weet wel een voorbeeld. Ik keek altijd naar de tv-serie Rich man poor man , en ik leefde altijd mee met de poor man . “Nick Nolte” - Precies. Ik weet me weinig meer van de serie te herinneren. Alleen het feit dat ik me aangetrokken voelde worden door de underdog. “Ok. Dat is een goed voorbeeld. En ik zal laten zien wat dit betekent.” - Doe je ook aan droominterpretaties? “Het feit dat je kiest voor de verliezer of underdog is op zich geen probleem. Dat is een stadium waaruit iedereen zijn vertrekpunt kan kiezen. Het voordeel van de underdog is dat deze zijn verliespositie kan verbloemen of idealiseren. Het is net als iemand die niet meedoet met een spel ook nooit kan verliezen. Of iemand die van zijn mislukkingen in zijn leven, een levenshouding maakt. alsof het erbij zou horen.”  - In het geval van de Poor man ging het om een reeks van tegenslagen en dat er voor de verliezers in de maatschappij geen ruimte was om zich te o

In de twee drie weken dat het WK duurt krijgt het land Brazilië even wat extra aandacht. En wat onder andere opvalt is dat de politie - het onderdeel voor het handhaven van orde - in Bazilië nog ouderwets onder Defensie* valt en niet zoals in de modernde democraties onder Justitie. Zonder de verschillen precies te kennen, zijn er logische  verschillen in stijl en productiviteit. Qua stijl dwingt de MP meer authoriteit af, en staat deze verder van de burgers af. Een MP kan in elk incident een gevaar voor de samenleving zien en hard optreden. Een civiele politie staat naast de burger. Bekend zijn de voorbeelden van jongere democratiën zoals Spanje waar de politie angst uitstraalde en je kon arresteren zonder duidelijke oorzaak. In BRazilië zal dat - misschien in gematigde versie - niet veel anders zijn. Als onze norm van civiele politie de juiste is, is de volgende vraag, hoe komt het dat Brazilië nog zo achterloopt op dit vlak en wanneer maken ze de draai naar een moderne samenlevi

- Ok, jij die alles van stijl en productiviteit af weet, kan je mij vertellen of je voor alle beroepen evenveel moed nodig hebt? “Kan je me eerst wat vertellen waarom je me dat vraagt?” - De moed zakt me vaak in de schoenen. Heel eerlijk gezegd durf ik wel wanneer er iemand toekijkt, maar zonder steun of publiek durf ik veel minder. Niks soms. “waar jij het over hebt is het verschil tussen lef en moed. Moed gaat uit van een innerlijke drijfveer. Bij lef is die drijfveer veel meer extern bepaald. Wanneer je alleen iets durft wanneer men je “aanmoedigt” dan is er toch iets fout.” - ik weet nog vroeger bij het ijsschotsen lopen. Dat was altijd leuker met publiek. Behalve als je in het water viel. “Toch is er wel iets zinnigs over te zeggen. Niet elk beroep vraagt evenveel moed. De voor de hand liggende voorbeelden zijn: de brandweer, die heeft moed nodig, maar toch kan iemand bij de brandweer werken zonder dat deze moedig ingesteld is. Een arts moet ook de moed kunnen opbrengen op te

- maar ik hou niet van mode. "Je hoeft er niet van te houden, als je maar kunt observeren. Elk modebeeld zegt iets over het seizoen maar ook over de veranderingen in de maatschappij. Bovendien is mode expressie, iedereen zou daar van moeten houden. Het is persoonlijkheid, verzorging, oog voor details..." - ik loop gewoon in een spijkerbroek en t.-shirt. Of een overhemd wanneer we uit gaan. bron: ... onbekend "Het gaat trouwens niet om de modeshow an sich. je moet straks ergens anders op letten." Ik ben een voorstander van tijdloosheid, maar ik moet bekennen dat tijdloosheid niet zonder mode kan. Alleen al door het feit dat er seizoenen bestaan is het logisch dat er mode is. Het ene bestaat door de aanwezigheid van het andere. Tijdloosheid heeft ook niets met uiterlijke vormen te maken, maar veel meer met functies. Het fenomeen onderwijs is tijdloos, door mode verandert de vorm waarin onderwijs gegeven wordt. Vroeger was de leraar te vergelijken met een soor

Als het gaat om stijl dan liggen de voorbeelden van kunstschilders het meeste voor de hand. Ook schrijvers hebben een stijl maar die is toch moeilijker concreet te beschrijven, bij schilders is de stijl direct in het werk opgenomen en openbaart zich direct tot de bezoeker. Duidelijke voorbeelden zijn Picasso en Dali, de laatste schilderde met een fotografische nauwkeurigheid, de eerste werkte veel meer abstract. Stijl is hierbij de vorm waarin de expressie tot uiting komt. Maar er is nog een stijlkenmerk dat beide meesters identificeert: Dali was loyaal aan een en dezelfde stijl, terwijl Picasso gedurende zijn leven meerdere stijlen heeft uitgeprobeerd. Hij was in die zin misschien wel flexibeler of creatiever dan Dali  (hier is geen kunsthistoricus aan het woord overigens) . Voor de gewone ondernemer, werknemer of professional in het algemeen geldt dat deze net zo goed een stijl hanteert in z'n werk. Ook hier is deze werkstijl minder zichtbaar en pas wanneer we er over nadenk

In Spanje is een nieuw debat losgebroken, sinds de koning heeft aangekondigd om af te treden. Niemand stemt tegen de wet die goedgekeurd moet worden om dit mogelijk te maken. Want zelfs opponenten van de monarchie argumenteren dan "wanneer we tegenstemmen, we impliciet aangeven dat we willen dat de koning aanblijft." Het is een complex proces dat een aardig debat oplevert, want er zijn in Spanje veel republikeinse sympathisanten.  - op het komende WK kunnen we deze fragiele situatie in Spanje tegen hen gebruiken als anti-supporters: Spanje heeft al te maken met een wens voor een Catalaans referendum voor afscheiding van het moederland, nu een debat over de terugkeer van de republiek, hetgeen de gelederen binnen het Spaanse voetbalteam moet bezighouden. Een teamspirit is nodig om op topniveau te presteren. Ik geloof persoonlijk dat de achterblijvende performance van het Barcelona-team te maken heeft met de interne strijd voor onafhankelijkheid... Het is een theorie. Maar

Ooit lang geleden in mijn jonge levensjaren kwam ik in een modeshow terecht. Als toeschouwer bekeek ik net als iedereen het aanbod van de nieuwe collectie die door jonge dames en heren tentoongesteld werd. Later begreep ik dat de mode van dat moment was zoals ze was, maar op het moment zag ik alleen rondlopende figuren en terwijl de diverse maatpakken en mantelpakjes niet zoveel indruk op me maakten, droomde ik weg zoals ik wel vaker wegdroom, wanneer mijn aandacht verslapt. En zo terwijl ik de niets zeggende uiterlijkheden rond zag dwalen op de catwalk, veranderde ik elk uiterlijk in vorm van een beroep. De eerste dame die een wit-beige jas droeg toverde ik in een verpleegster met hagelwit uniform, in de dame die volgde zag ik een arts, iemand die leek als onze eigen dokter. De man die erna kwam had typisch een brandweerpak aan, fel rood en aansluitend meende ik een dominee te zien en verder natuurlijk, door de felle kleuren... een clown. Naast ons, woonde een ingenieur ik die prob

Een opmerkelijk bericht in de krant deze week. Vijf jaar lang werkten ze samen aan software die een revolutie zou ontketenen in de sportwereld, het in Almere gevestigde bedrijf Equihold en de vanuit Utrecht opererende IT-specialist Capgemini. Topclubs als FC Barcelona, PSV en sportbonden als de internationale hockeyfederatie FIH en de FIFA toonden al belangstelling voor 1-2Focus, een systeem dat op maat van perfectionisten als Louis van Gaal en José Mourinho gemaakt leek. Met een paar muisklikken zouden topcoaches over elke speler alle cruciale informatie op hun scherm kunnen toveren. En dat niet alleen: via een reeks ingenieuze modules zou de software sportclubs een geautomatiseerd totaaloverzicht aanreiken van teams, spelers, trainingen, wedstrijdanalyses alsmede van het volledige management ( faillisement equihold ) Waar twee vechten, hebben twee schuld ... en dus vraag ik me af wat hier nog meer aan de hand is en ga ik te rade bij mijn oude kennis van systeemontwikkeling. Wa

In Spanje is het fenomeen van de heilige communie heel gewoon, in de afgelopen tien jaar hebben we twee ceremonies meegemaakt. Elke ceremonie is voor ons ongewoon door het onbekende. Deze laatste was speciaal omdat de priester een jonge kerel was die een buitengewoon populair verhaal vertelde. Toch kon ik geen gedachte onderdrukken dat deze priester een werknemer is van een van de oudste organisaties op aarde en ik vroeg me af wat zijn ambitie was; wil elke priester net als een gewone "employee" ook niet promotie maken en hoger op komen in de organisatie? Is het niet de droom van elke priester om kardinaal of zelfs Paus te worden. Deze priester noemde Paus Franciscus en vertelde buiten de algemeen religieuze ceremonie een aantal persoonlijke verhalen. Hij trok mijn aandacht met een gezegde dat "de priesters goed leven," dat ging in de context van de huidige crisis en dat de kerk het maar makkelijk heeft. "Nou, jij kan ook priester worden," voegde h