Beleggen is ... wachten
In het kader van de vraag: wat doet de belegger / trader precies of anders gezegd wat is zijn productieve houding dan zijn er diverse antwoorden. Een belegger analyseert, hij observeert (koersen kijken maar - nog - niet kopen), hij koopt of verkoopt natuurlijk, maar soms doet hij niet anders dan:
Wachten.
Een voorbeeld waar deze post aan te danken is vond ik op IEX, daar staat: Soms is beleggen vooral afwachten en niet de fout maken om te gehaast transacties doen om maar wat te doen. Nu is zo’n moment.
Dat bracht me op de gedachte of het ook zo is dat je soms "niet in de markt moet zitten." De betreffende belegger op IEX heeft wel een portefeuille dus voor hem geld dat zeker wel. Zelf denk ik het ook dat je altijd in de markt moet zitten, net als een kapitein die altijd op zee is, al moet hij soms ook op het droge om zijn verhaal te vertellen. Hij deelt zijn ervaringen met anderen. Op dat moment stormt de beurs verder. Beleggen is veel meer dan vroeger een sociale bezigheid.
Isabeltrader is ook een voorbeeld van een belegger die altijd actief is zowel met short als long posities. Dat lijkt me een sterke strategische keuze.
Maar de positie-belegger neemt dus stelling en wacht soms of hij gelijk krijgt of dat hij al danniet geforceerd zijn posities wijzigt.
Wachten is dus productief, daar waar dit binnen geen enkele professie geldt; niemand buiten het financiele circuit betaalt u voor wachten. Dat maakt beleggen zo uniek, je kan soms rustig een boodschap doen.
Toch is het de vraag of wachten echt het productieve element is of dat er iets anders speelt. Wachten is ook: niets doen. De discipline opbrengen om een genomen beslissing niet direct te veranderen. De transactiefrequentie is hier van belang.
Het bijbehorende stijlelement van beleggen heeft alles te maken met tijd: de meeste beleggers zijn ongeduldig en willen NU winst maken. Dit is te vergelijken met een verkoper die NU een product wil verkopen aan een klant en liever niet morgen, want dan krijgt hij geen comissie.
Een andere metafoor is die van boksen. De belegger moet namelijk niet alleen wachten maar soms ook rake klappen (van de beurs) incasseren, tot het moment dat hij terugslaat. En dan pas wint!
(Meer over productiviteit en stijl van beleggen vindt u trouwens hier)
Wachten.
Een voorbeeld waar deze post aan te danken is vond ik op IEX, daar staat: Soms is beleggen vooral afwachten en niet de fout maken om te gehaast transacties doen om maar wat te doen. Nu is zo’n moment.
Dat bracht me op de gedachte of het ook zo is dat je soms "niet in de markt moet zitten." De betreffende belegger op IEX heeft wel een portefeuille dus voor hem geld dat zeker wel. Zelf denk ik het ook dat je altijd in de markt moet zitten, net als een kapitein die altijd op zee is, al moet hij soms ook op het droge om zijn verhaal te vertellen. Hij deelt zijn ervaringen met anderen. Op dat moment stormt de beurs verder. Beleggen is veel meer dan vroeger een sociale bezigheid.
Isabeltrader is ook een voorbeeld van een belegger die altijd actief is zowel met short als long posities. Dat lijkt me een sterke strategische keuze.
Maar de positie-belegger neemt dus stelling en wacht soms of hij gelijk krijgt of dat hij al danniet geforceerd zijn posities wijzigt.
Wachten is dus productief, daar waar dit binnen geen enkele professie geldt; niemand buiten het financiele circuit betaalt u voor wachten. Dat maakt beleggen zo uniek, je kan soms rustig een boodschap doen.
Toch is het de vraag of wachten echt het productieve element is of dat er iets anders speelt. Wachten is ook: niets doen. De discipline opbrengen om een genomen beslissing niet direct te veranderen. De transactiefrequentie is hier van belang.
Het bijbehorende stijlelement van beleggen heeft alles te maken met tijd: de meeste beleggers zijn ongeduldig en willen NU winst maken. Dit is te vergelijken met een verkoper die NU een product wil verkopen aan een klant en liever niet morgen, want dan krijgt hij geen comissie.
Een andere metafoor is die van boksen. De belegger moet namelijk niet alleen wachten maar soms ook rake klappen (van de beurs) incasseren, tot het moment dat hij terugslaat. En dan pas wint!
(Meer over productiviteit en stijl van beleggen vindt u trouwens hier)
Reacties