Kernwaarden voor de “jonge” ondernemer
Stijlbreuk of stijlconflict? Het probleem zover – met de moeizame start van een eigen onderneming - was niet zozeer dat ik met een stijlbreuk te maken had, maar eerder met een stijlconflict. De manier van werken die ik me eigen had gemaakt bij de bedrijven waarvoor ik werkte was niet meer passend.Allereerst is het binnen een bedrijf geen probleem als je ideeën niet ten uitvoer worden gebracht. Als je je conformeert met advies en dat wordt deels ten harte genomen dan is het prima. Dat is onderdeel van het teamwerk; iedereen heeft zo zijn bijdrage.
Vaak was ik het niet eens met de manier waarop zaken verliepen, maar daar zal iedere medewerker mee te maken hebben. Als medewerker was ik echter uitermate loyaal; ik melde mijn kritiek, maar ik bleef in feite achter de leiding staan.
Met welke kernwaarden van de organisatie had ik in toenemende mate moeite? Onder andere natuurlijk met “teamwerk” als je merkt dat jou “passie” niet meer ligt in de mogelijkheden die het bedrijf biedt. Het probleem lag genuanceerder. Het bedrijfsproces en de materie sprak me nog wel aan, maar de organisatie werd steeds meer een probleem. Wat ik laatste al aan iemand vertelde groeide dat conflict nadat ik stopte met projectleiding en een andere rol innam.
Misschien was dat van beide kanten geen toeval.
“Respect” werd ook steeds meer een probleem. Respect voor de interne klant. Ik wist eenvoudigweg niet meer wie die klant was en wat hij wilde. “Professionaliteit,” was ook zo’n mooie kernwaarde. Die representeert in veel gevallen het uiterlijk van de organisatie, net als iemand die netjes een pak draagt. Innerlijk gaat het er heel anders aan toe. Dan lijkt het erop dat iedereen een versleten spijkerbroek draagt.
Maar ik moest toegeven dat ik ondanks dat ik e-book had geschreven over kernwaarden, ik deze voor mijn eigen initiatief niet kon formuleren.
Waarin verschilt de werknemer van de ondernemer. Als het gaat om kernwaarden? De vraag formuleren is ook in dit geval een deel van het antwoord geven.
De eerste vraag die een organisatie zich moet stellen bij het opstellen van een stel van kernwaarden is: wat is onze business? Zo verschillen de kernwaarden binnen een ziekenhuis van die van een financiele instelling.
De tweede vraag is vervolgens wat doen dan precies? De uitdaging hierbij is om niet in details te treden maar om op hoofdlijnen aan te geven wat de kenmerken van productiviteit zijn.
De volgende stap is om dit te vertalen naar organisatietermen of om de vertaling te maken van productiviteit naar wat mensen (moeten) doen; verkopen is het onderhouden van relaties en het aangaan van nieuwe relaties. Maar bij beiden staat de relatie centraal.
In de laatste fase kan je een verzameling van wel zeker veertig kernwaarden projecteren op elk van die kernactiviteiten waarvan er vier steeds weer terugkeren.
De laatste stap is het personaliseren van deze kernwaarden. Twee ziekenhuizen zullen elk op een verschillende manier nadruk leggen ieder van die organisatiegebieden.
Kernwaarden waarmee ik mijn professionele leven ben opgegroeid voldeden in ieder geval niet meer als stuurelement voor mijn zelfstandige rol. Teamwerk, respect, professionaliteit en … leren. De lerende organisatie is een typisch voorbeeld van een kernwaarde waar de ondernemer niets aan heeft.
Mijn probleem met leren is dat het tot een soort Open-Universiteits-cultuur leidt. De paradox van leren is dat het je aan de ene kant ruimte geeft in de vorm van nieuwe kennis, maar dat het aan de andere kant ruimte ontneemt door de onderlinge afhankelijkheid die het creëert. Zolang je leert ben je niet productief. Je neemt een ontvankelijke positie in, waarin je zaken opneemt terwijl je als ondernemer zaken (ideeën, een plan, een initiatief, etc) moet uitstralen.
Ik heb een hoop geleerd van bedrijfscursussen, dat moet ik toegeven, maar ik ben er ook meer afhankelijk door geworden. Het heeft me niet zelfstandiger gemaakt.
Leren om op eigen benen te staan, leer je niet uit een OU-cursus. Dat was mijn stelling.
Vertrouwen is overigens nog een kernwaarden, een van de bestaansredenen van een organisatie. Zonder vertrouwen is er geen organisatie mogelijk.
Zonder zelfvertrouwen is er geen ondernemerschap mogelijk.
Duidelijk was dat mijn cultuurbijdrage aan een bedrijf niet meer positief was. En nu was ik zoekend naar een passende set van kernwaarden voor de “jonge” ondernemer.
Ik wist echter wat me te doen stond. En ik moest denken aan de ludieke uitspraak van iemand onlangs, die zei: "mind your own business." Wat was dat precies, mijn business?
Het hele verhaal:
Reacties