Vechten tegen een Cultuur
Het is een uitspraak van Oskar Lafontaine vandaag tegen Merkel waarin hij pleit voor terugtrekking uit Afganistan: "Het is vechten tegen een cultuur en dat (gevecht) kan je nooit winnen."
Een interessante visie. Is vechten tegen een cultuur niet te winnen (1) en is de oorlog in Afganistan een oorlog tegen een cultuur (2)?
Vechten tegen een cultuur is op te vatten als een cultuurverandering door willen zetten zonder dat er buiten de culturele context ook maar iets verandert. De parallel binnen het bedrijfsleven zou kunnen zijn om bijvoorbeeld een performance management systeem te implementeren, terwijl er geen ruimte is voor performanceincentieven, maar men vast blijft houden aan een beloning op basis van competenties. Cultuurverandering kan alleen als het bedrijfsproces verandert.
In Afganistan zal er geen cultuurverandering komen zolang de terreur blijft en de terreur blijft omdat het westen geen arsenaal heeft om tegen terreur te vechten. Het voorbeeld van Irak heeft dat duidelijk gemaakt.
Dus vraagt men zich in het westen - zeker nu de middelen beter gebruikt kunnen worden en er "nutteloze" slachtoffers vallen - of de oorlog en de militaire inzet doorgezet moet worden.
Bij de oorlog in Afganistan vraagt men zich steeds meer af wat de missie nu precies is? Zelf denk ik dat de missie niet verandert is, maar de tijdgeest wel. Men heeft geen zin meer in doelloze (uitzichtloze) missies die niet bereikbaar lijken. Het is niet zozeer een gevecht tegen een cultuur, maar een gevecht in een cultuur die niet te kennen valt voor de westerse wereld. Het staat te ver van ons af, en dat blijkt steeds duidelijker te worden.
Langzaam aan begint dit besef te komen. De Russen hebben zich verkeken op Afganistan en nu het westen. En tegelijkertijd kost het steeds meer geld. En dat begint ook meer een probleem te worden.
Een interessante visie. Is vechten tegen een cultuur niet te winnen (1) en is de oorlog in Afganistan een oorlog tegen een cultuur (2)?
Vechten tegen een cultuur is op te vatten als een cultuurverandering door willen zetten zonder dat er buiten de culturele context ook maar iets verandert. De parallel binnen het bedrijfsleven zou kunnen zijn om bijvoorbeeld een performance management systeem te implementeren, terwijl er geen ruimte is voor performanceincentieven, maar men vast blijft houden aan een beloning op basis van competenties. Cultuurverandering kan alleen als het bedrijfsproces verandert.
In Afganistan zal er geen cultuurverandering komen zolang de terreur blijft en de terreur blijft omdat het westen geen arsenaal heeft om tegen terreur te vechten. Het voorbeeld van Irak heeft dat duidelijk gemaakt.
Dus vraagt men zich in het westen - zeker nu de middelen beter gebruikt kunnen worden en er "nutteloze" slachtoffers vallen - of de oorlog en de militaire inzet doorgezet moet worden.
Bij de oorlog in Afganistan vraagt men zich steeds meer af wat de missie nu precies is? Zelf denk ik dat de missie niet verandert is, maar de tijdgeest wel. Men heeft geen zin meer in doelloze (uitzichtloze) missies die niet bereikbaar lijken. Het is niet zozeer een gevecht tegen een cultuur, maar een gevecht in een cultuur die niet te kennen valt voor de westerse wereld. Het staat te ver van ons af, en dat blijkt steeds duidelijker te worden.
Langzaam aan begint dit besef te komen. De Russen hebben zich verkeken op Afganistan en nu het westen. En tegelijkertijd kost het steeds meer geld. En dat begint ook meer een probleem te worden.
Reacties