Burn-out in het onderwijs

Een uitzondering misschien dit bericht over de leraar die werkte aan een middelbare school en wiens vak, Turks, niet serieus genomen werd... Maar vertaal dit naar het gewone bedrijfsleven en er is altijd wel een groep die werk doet wat niet geapprecieerd wordt, terwijl er toch voor “gekozen” is. Leidt dat dan automatisch tot een burn-out bij die mensen?

Het onderwijs is de sector met de meeste burn-outs. Volgens cijfers van het CBS voelt 10 procent van alle werkende Nederlanders zich opgebrand; onder leraren is dat 14 procent… de hoge werkdruk en de geringe zeggenschap over het eigen werk de belangrijkste oorzaken van burn-outs stelt het CBS.
Het lijkt erop dat dit incident van een andere orde is. Hoe werkdruk zal in dit geval niet het probleem geweest zijn.

Doorgaans is dus de combinatie van werkdruk en het ontbreken van zeggenschap de oorzaak. Daar zit wel wat in. Stelt u zich voor dat iemand erg zijn best doet, hard werkt, steeds wat werk erbij krijgt (wat niet precies tot zijn opdracht of taak hoort) maar zich zelf afvraagt hoe zinvol het nu precies is. In het bedrijfsleven, op het niveau van een raad van bestuur zou er dan een conflict ontstaan en de bestuurder die het niet eens is met de gang van zaken stapt op. Op de gewone werkvloer zien mensen ook vaak dat het anders en beter kan, maar er wordt niet naar hen geluisterd. Communicatieve vaardigheden worden dan ook nog wel eens ingebracht. Ik moet dan bijvoorbeeld denken aan Ellen Vogelaar. Te vergelijken met Burn-Out?

Wat dan te doen: zoveel mogelijk accepteren en denken “om vijf uur zit ik thuis,” of je de problemen aantrekken vooral omdat je je persoonlijk aangesproken voelt. “Jij doet het slecht,” terwijl misschien je baas wel diegene is die het fout doet, maar wie ziet dat?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Typisch Spaans: Balay

Economie - Teveel wiskunde, te weinig geschiedenis?

Begraven of cremeren?