Zwemmen in het zoetwatermeer
Ik heb meen ik een keer in mijn leven - in een periode - in meren gezwommen, dat was in de buurt van Steenwijk, een redelijk klein meer, waar ik toen de meest vreemde verhalen over hoorde, dat het gevaarlijk zou zijn en vooral diep, wel dertig meter. Toch dacht ik er niet bij na in die tijd als klein jochie en zwom zonder problemen naar de overkant.
Maar sindsdien ken ik eigenlijk alleen de zee. Daar kan je soms niet zwemmen of word het je afgeraden door een rode vlag, wanneer er teveel golven zijn of een gevaarlijke stroming. Zout water kan niet niet drinken en dat hoeft niemand je te leren, want dat doe je een keer en niet meer.
Maar, meren dat is een heel andere verhaal. O0k klimaattechnisch. Ik las ergens dat het niveau van de meren daalt bij de klimaatverandering of hoe je het fenomeen van vandaag wilt noemen, terwijl de zeespiegel in het algemeen stijgt.
Ook de visvangst daalt. Dat verhaal kwam uit Michigan, een van de plekken op aarde met de grootste zoetwatermeren.
Een ander bericht is dat er bacteriën in het water zitten*, waardoor het zwemmen een risico oplevert. In tegenstelling tot zeewater dus waar je intuïtief aanvoelt dat je het niet kan drinken, is zoetwater wel drinkbaar, maar kan je onmogelijk checken of het toch niet gevaarlijk is.
Stratificatie van meren, was ook een term die ik niet kende. Misschien ooit geleerd of gehoord op school.
" Deze gelaagdheid wordt stratificatie genoemd. Voor het ontstaan van dergelijke lagen zijn er twee belangrijke factoren, namelijk de hoeveelheid warmte geabsorbeerd door het water en de diepte van een meer. Op de vraag wanneer er genoeg warmte is en wanneer een meer diep genoeg is voor stratificatie, is geen eenduidig antwoord....
Als thermische stratificatie optreedt kunnen er drie lagen onderscheiden worden. Dit zijn (van boven naar onder) het epilimnion, het metalimnion en tot slot het hypolimnion. Het epilimnion is de laag die het meeste zonlicht absorbeert en is daardoor de warmste laag. Doordat deze laag de hoogste concentratie licht bedeeld krijgt vindt daar ook de meeste fotosynthese plaats. Het metalimnion, de middelste laag, is een overgangslaag. In deze laag bevindt zich de thermocline. De thermocline wordt gekenmerkt door een heel stijl temperatuurgradiënt. Het hypolimnion, de onderste laag, kent weinig invloeden van de atmosfeer. Deze laag kent de koudste temperaturen van alle lagen. Wel zinken er resten organisch materiaal uit het epilimnion naar het hypolimnion. Deze bezinking van resten organisch materiaal onttrekt zuurstof aan deze laag. Bacteriën breken het organisch materiaal af en voor deze reactie is zuurstof nodig. Wanneer deze reactie meer zuurstof kost dan dat er zuurstof uit de atmosfeer of door fotosynthese in de onderste laag terecht komt, kan het water zuurstofloos worden."**
Best interessant allemaal. Wat mij vooral opvalt is dat cultuur bijna nooit meer aan de natuur wordt gekoppeld, maar de mensen die rond die meren wonen, moeten toch heel anders bewust zijn van risico's en gevaren dan van mensen die aan zeekusten wonen.
--
* - https://eu.lansingstatejournal.com/story/news/local/michigan/2025/07/11/michigan-beach-advisories-closures-bacteria-how-to-check/84516220007/ (tevens foto)
** - https://natuurtijdschriften.nl/pub/1024410/Stratificatie.pdf
Reacties