Wegcijferen
Fawning lees ik, is een copingsmechanisme waarbij iemand zichzelf wegcijfert om conflicten voor te zijn en of het anderen te veel naar hun zin te maken, dan nodig is.
Als vertaling lees ik voor het Engelse woord: kruiperij, serviel. Kruipen is inderdaad je verlagen en als beeld zie je die ander die rechtop blijft staan. Serviel is overdreven dienstig. "Doe het lekker zelf," zou je hier kunnen denken.
Maar wegcijferen als woord intrigeert me. OP dit blog komt het slecht een aantal keren voor. Volgens Susan Vroemen* is fawning een vorm van onderwerpen, en "komt voor in de dierenwereld en is te herkennen bij honden". Ook dat is weer spannend, want hier ben je zelf juist niet meer als onderwerp, maar onderwerp je je aan de ander.
"Fawning is een overlevingsstrategie, komt voort uit angst," en is effectief bij de grotere gevaren die ik hier maar even voor de toon zal weglaten.
Mij gaat het om dat wegcijferen. Ergens begin je als een Tien of negen. Denk aan de kinderen op deze wereld. Wie vind een kind niet geweldig? Zo lief en ontwapenend dat je ze nooit zal willen kwetsen.
Maar dan komt het leven voorbij, de kinderen groeien op en het gevoel van Negen en Tien, verdwijnt. Daarvoor komt een zes in de plaats. En bij overleven is het een zes min of minder. Het leven begint bij een voldoende.
Ik moet bekennen dat ik me ook wel in het idee van wegcijferen herken. Ik vind het soms heerlijk om op te gaan in de groep en dat ik zelf niet op de foto hoef te staan. Op veel foto's sta ik er zelf niet op. En dat geeft een geweldige rust.
Misschien moeten we dat wegcijferen niet te negatief becijferen. Het is maar een getal. Niemand ziet wat jij van binnen waard ben.
Tegenover het wegcijferen staat het "over-rated," waar fawning niets van rekenkunde laat zien, is dat bij over-rated wel het geval. We overwaarderen sommige mensen en dingen, puur omdat het in de mode is.
https://www.susanvroemen.nl/fawn-respons-een-slimme-reactie-op-dreiging/
Reacties