De Individuele Belegger geeft zich over
Overgave (capitulation) noemen de beleggers het stadium waarin de toekijkende meute zich uiteindelijk - net als in de oorlog - overgeeft aan de kracht van de markt en meegaat doen met de rest; "go with the flow, the trend is your friend," etc, etc. In het omgekeerde scenario bestaat de overgave eruit dat de contraire belegger in de markt voortdurend met verliezen geconfronteerd wordt en zich overgeeft aan het credo dat je je verlies moet nemen. Beide momenten die natuurlijk moeilijk concreet aan te wijzen zijn, kondigen vaak een ommekeer aan...
Niemand zal twijfelen dat er een kantelpunt bestaat, waarin de richting van de ontwikkelingen omkeert. Of het kantelpunt te voorspellen is, is een tweede. De verklaring dat een grote groep personen "opeens" wel of niet mee gaat doen, is het nu een bank-run of aan beurshandel, betekent er een cultuureffect aan het werk is. Bij de bank (DSB) sluipt het wantrouwen er opeens in, bij de beurs kruipt het verlangen om mee te doen met de groep gelukkige beleggers door het bloed van de toeschouwer, die in dezelfde wereld woont en leeft en dus geconfronteerd wordt met de communicatie-uitingen van de massa (media).
Over de psychologie van het beleggen - vooral behavior finance - is al uitgebreid geschreven. Maar het cultuureffect komt veelal impliciet onder de aandacht. Dat betekent in feite dat de belegger onafhankelijk opereert van de rest, of zich in ieder geval niet laat beïnvloeden door de waan van de dag. Diegene die zegt dat dat kan bedoelt dan waarschijnlijk dat hij net eerder afscheidt neemt "van de markt" dan de rest of contrair belegt. Maar dat is niet echt onafhankelijk, dat is juist afstand nemen als analyst en niet als betrokkene mee blijven doen.
Waar de werking van psychologie enkel betrekking heeft op één individue geldt cultuur voor een hele groep. Dus wanneer iemand beweert een kantpunt te kunnen voorspellen, dan betekent dat waarschijnlijk dat een individue de kentering ziet aankomen, maar de grote massa zal onverwacht verrast worden.
Dit zal altijd zo blijven. Een enkeling wordt als profeet gezien omdat "hij het heeft zien aankomen." maar zeker bij beleggen blijven er altijd groepen bestaan. En dus altijd ook een crisis, want tegen de kracht van een groep is de psychologie van geen enkel individu opgewassen.
Niemand zal twijfelen dat er een kantelpunt bestaat, waarin de richting van de ontwikkelingen omkeert. Of het kantelpunt te voorspellen is, is een tweede. De verklaring dat een grote groep personen "opeens" wel of niet mee gaat doen, is het nu een bank-run of aan beurshandel, betekent er een cultuureffect aan het werk is. Bij de bank (DSB) sluipt het wantrouwen er opeens in, bij de beurs kruipt het verlangen om mee te doen met de groep gelukkige beleggers door het bloed van de toeschouwer, die in dezelfde wereld woont en leeft en dus geconfronteerd wordt met de communicatie-uitingen van de massa (media).
Over de psychologie van het beleggen - vooral behavior finance - is al uitgebreid geschreven. Maar het cultuureffect komt veelal impliciet onder de aandacht. Dat betekent in feite dat de belegger onafhankelijk opereert van de rest, of zich in ieder geval niet laat beïnvloeden door de waan van de dag. Diegene die zegt dat dat kan bedoelt dan waarschijnlijk dat hij net eerder afscheidt neemt "van de markt" dan de rest of contrair belegt. Maar dat is niet echt onafhankelijk, dat is juist afstand nemen als analyst en niet als betrokkene mee blijven doen.
Waar de werking van psychologie enkel betrekking heeft op één individue geldt cultuur voor een hele groep. Dus wanneer iemand beweert een kantpunt te kunnen voorspellen, dan betekent dat waarschijnlijk dat een individue de kentering ziet aankomen, maar de grote massa zal onverwacht verrast worden.
Dit zal altijd zo blijven. Een enkeling wordt als profeet gezien omdat "hij het heeft zien aankomen." maar zeker bij beleggen blijven er altijd groepen bestaan. En dus altijd ook een crisis, want tegen de kracht van een groep is de psychologie van geen enkel individu opgewassen.
Reacties