GeenStijl (twintig jaar later)
Er zijn zoveel dingen die aan mij voorbij zijn gegaan. De opkomst van GeenStijl is daar een van.
Dus tweeëntwintig jaar later toch maar eens gekeken wat dat nu precies is.
Volgens eigen zeggen is het nodeloos kwetsend. Is dat om de wind van de kritiek uit de zeilen te halen of meer als moreel kompas? Een soort eerlijkheid in de wereld die politiek correct is. Ik geloof dat dit laatste inderdaad een motief was destijds.
Politiek correct is natuurlijk ook kut.
Ik heb gekeken naar het taalgebruiken t.o.v. de reguliere pers. Wat zie je dan. En dit is geen perfect onderzoek. Geenstijl is netjes georganiseerd en heeft alle nieuwskoppen op haar website, terug tot 2003 (ja dat was ik die steeds maar over die pagina's liep te scrollen). Daar staat tegenover dat ze geen rss-feed hebben, dat is dan weer jammer.
Dus ze willen er niet bij horen, zoals HPdeTijd of de Groene, maar dan aan de andere kant.
Creativiteit: Veel namen van politici worden versleuteld tot grappige onliners: Timmerfrans, bijvoorbeeld, maar Dijkshoorn (of Ollongren, ...) blijft wel weer ongerept. Van Grapperhaus dacht ik aanvankelijk dat het ook fake zou moeten zijn, maar dat blijkt een echte naam.
Er zijn afkortingen, zoals: persco (of minpres - maar dat is geloof ik ook een avatar) en die maken het lezen aangenamer.
Dan de emoties. hier had ik moeten beginnen want Geenstijl is een emotionele reactie op de woede en andere emoties die onder de grond beleven in de samenleving.
Waar de mainstream hun emoties richten op: liefde, angst, bang, ontslag (geen echte), trots, boos, woede, schuld (kan ook financieel zijn) en bezorgd (idem dubieus). Zijn de emoties bij geen Stijl duidelijk van een andere rangorde:
- Boos, schuld, haat, trots, bang, terreur, liefde (dan pas), spijt.
Reacties