De NRC-Affaire
Afgelopen week werden wij Nederlanders opgeschud door het skiongeluk van Johan Friso. Er gebeuren dagelijks duizenden ongelukken in de wereld, maar dit stond duidelijk dichter bij ons, ook al kennen de meeste Nederlanders Friso niet persoonlijk. Ik merkte het zelf ook hoe het gebeuren me toch had aangegrepen.
Het ongeluk verdween zelf al snel naar de achtergrond omdat het werd overschaduwd door de NRC-affaire. Eerst met het dubieuze artikel op basis van de neuroloog en later de poging tot rechtzetting. En als afsluiting de column van een cabaretier. Maar was dat het nu?
Ik denk het niet. Het feit dat de NRC-affaire zoveel aandacht kreeg is een cultuurelement dat (niet)typisch Nederlands is. Het heeft denk ik te maken met vluchtgedrag. Natuurlijk was het mooi geweest wanneer NRC noch de neuroloog geen fouten zouden hebben gemaakt. Maar het bijna-lynchen van een betrokkene in het proces is eerder een symptoom van de cultuur dan van het ongeluk van een VIP of lid van de koninklijke familie op zich. De speculaties zijn op zich te verklaren en de fout van de krant ook: iedereen die die gelegenheid zou hebben gehad, zou mogelijk dezelfde fouten hebben begaan. Waar gehakt wordt vallen spaanders en waar snel gehakt wordt vallen er meer.
Echter al dit is niet meer dan ruis in vergelijking met de werkelijke gebeurtenis. Men zou namelijk vergeten dat de prins als publiek persoon op dezelfde manier beoordeeld moet worden als een niet publiekelijk bekend figuur. En het gaat dan om de echte feiten die er vooral toe doen: de prins ging skiën terwijl er een lawine-waarschuwing van het op-één-na-hoogste niveau afgegeven was. Vervolgens bleek ook dat hij in tegenstelling tot zijn vriend, geen airbag bij zich had. Experts zeggen dat een dergelijke uitrusting nodig is bij een dergelijk klimaat en onderneming.
Het is erg hard om deze waarheid te moeten herhalen wetende hoe de toestand van de prins is. Het feit dat dit niet gebeurt, het feit dat hier een taboe op rust laat zien hoe een cultuur werkt. De echte waarheid verdringen we, net zoals mensen hun eigen conflicten verdringen en tegelijkertijd minder belangrijke zaken naar de voorgrond brengen. Het blijft tragisch.
Het ongeluk verdween zelf al snel naar de achtergrond omdat het werd overschaduwd door de NRC-affaire. Eerst met het dubieuze artikel op basis van de neuroloog en later de poging tot rechtzetting. En als afsluiting de column van een cabaretier. Maar was dat het nu?
Ik denk het niet. Het feit dat de NRC-affaire zoveel aandacht kreeg is een cultuurelement dat (niet)typisch Nederlands is. Het heeft denk ik te maken met vluchtgedrag. Natuurlijk was het mooi geweest wanneer NRC noch de neuroloog geen fouten zouden hebben gemaakt. Maar het bijna-lynchen van een betrokkene in het proces is eerder een symptoom van de cultuur dan van het ongeluk van een VIP of lid van de koninklijke familie op zich. De speculaties zijn op zich te verklaren en de fout van de krant ook: iedereen die die gelegenheid zou hebben gehad, zou mogelijk dezelfde fouten hebben begaan. Waar gehakt wordt vallen spaanders en waar snel gehakt wordt vallen er meer.
Echter al dit is niet meer dan ruis in vergelijking met de werkelijke gebeurtenis. Men zou namelijk vergeten dat de prins als publiek persoon op dezelfde manier beoordeeld moet worden als een niet publiekelijk bekend figuur. En het gaat dan om de echte feiten die er vooral toe doen: de prins ging skiën terwijl er een lawine-waarschuwing van het op-één-na-hoogste niveau afgegeven was. Vervolgens bleek ook dat hij in tegenstelling tot zijn vriend, geen airbag bij zich had. Experts zeggen dat een dergelijke uitrusting nodig is bij een dergelijk klimaat en onderneming.
Het is erg hard om deze waarheid te moeten herhalen wetende hoe de toestand van de prins is. Het feit dat dit niet gebeurt, het feit dat hier een taboe op rust laat zien hoe een cultuur werkt. De echte waarheid verdringen we, net zoals mensen hun eigen conflicten verdringen en tegelijkertijd minder belangrijke zaken naar de voorgrond brengen. Het blijft tragisch.
Reacties