Skybox of isoleercel?

Ik weet niet meer precies wie er sprak, maar het was een interview op de radio, mogelijk BNR, en een directeur van een financieel bedrijf, waarschijnlijk een bank, had het over de introductie van een “skybox,” voor de wat meer professioneel georiënteerde belegger.

Ik vond het een geweldig idee, de metafoor is natuurlijk prachtig en ook al wordt de uitvoering via Internet minder spectaculair, dan blijft het concept uniek: in de skybox krijgt de belegger alle tools en middelen om te beleggen, maar wordt deze ook bij gestaan door echte professionals en zo heeft hij een perfect overzicht, beter dan dat van de amateur.

De presentatie van de skybox ging echter vooraf aan de vraag van de interviewer hoe het zat met die beleggers. Hij haalt een macro-econoom aan die vaak het programma bezoekt en het meestal heeft “over die beleggers die alles door een roze bril zien.”
De directeur verzekerde echter dat de gemiddelde belegger – bij hen – niet meer zo naïef was om te luisteren naar de gemiddelde goeroe of adviseur, maar zelf e.e.a. kon relativeren. De belegger was dus slimmer geworden...

Maar hoe verhoudt die ontwikkeling van persoonlijke groei zich met het fenomeen van de skybox vroeg ik me af?
Heeft de slimme (of intelligente) belegger zo’n elite omgeving dan nog wel nodig of wordt hij door al die experts en informatie en kennis niet afgeleid van zijn individuele vlucht? Wordt de belegger er slimmer op, of heeft een intelligent persoon niet al die mensen om zich heen nodig, want die maken het hem alleen maar moeilijker?

Ik moest allereerst denken aan de metafoor van de cockpit waar ik zelf mee opgegroeid was, maar dit zijn duidelijk andere tijden. Tegenwoordig gaat het om de emotie en om entertainment. De skybox geeft daar perfect invulling aan.

De vraag naar deze samenhang kwam in het interview niet naar voren, en ik moest er zelf over speculeren.

Als fervent supporter van (architectuur) metaforen zocht ik naar een tegenstelling. Een bouwwerk waarbij het niet om de gezelligheid, kennis en entertainment in gezamenlijkheid gaat maar om afscheiding van de massa en, geheel tegen de heersende trend in. Zoiets als een isoleercel. Daarin staat de belegger alleen en moet hij het zonder al die kennis en interactie van anderen doen. Hij komt er hopelijk tot rust en bij zinnen en neemt dan goede beleggingsbeslissingen. Hij wordt niet langer afgeleid aan de vloedgolven van informatie. Emotie is weg en de belegger kan puur rationele beslissingen nemen. Volgens plan en met stille discipline.

Maar al snel werd me duidelijk dat deze constructie niet erg zou aanspreken bij een bank, laat staan dat het verkoopbaar zou zijn. Ik moest verlies nemen en mijn idee laten varen.

Echter hoe zou het idee van de skybox passen in de wereld van de psychiatrische zorg? In plaats van een koude isoleercel, een gezellige skybox. De patiënten vertoeven er gezellig in gezamenlijkheid van anderen cliënten en begeleiders en de psychiater zegt dan op een gegeven ogenblik: “Mensen daar benenden speelt het echte leven zich af. Wat moet er gebeuren en onder welke voorwaarden dat u daar weer uw plaats herneemt?

-- Trouw, juli 2016:
Psychiatrische-patient-niet-veiliger-op-gesloten-afdeling


Reacties

Populaire posts van deze blog

Typisch Spaans: Balay

Begraven of cremeren?

Het grootste bordeel van Europa