Mourinho naar Real Madrid
In de weekbijlage van de Zuid Spaanse krant SUR (XLSemanal) staat een interview met de nieuwe trainer van Real Madrid, José Mourinho. Er is onder andere te lezen over zijn ambitie, “om met de drie top-leagues van Europa de Champions-Cup te winnen; de Italiaanse en Engelse en de Spaanse.”
In tegenstelling tot de wens van zijn moeder om bedrijfskunde te studeren koos Mourinho voor lichamelijke opvoeding. Mourinho was geen uitzonderlijke speler, zat veel op de bank en besloot op zijn vierentwintigste het coach diploma van de UEFA te halen. Het jaar 1992 was het keerpunt in zijn leven toen hij toevallig Bobby Robson ontmoette in Lisabon. Toevallig want hij ging als vertaler maar werd technisch directeur. Robson nam hem onder zijn hoede in Portugal en later in Barcelona en deze ervaring veranderde zijn leven. De rest weten we inmiddels; een indrukkende lijst van titels en overwinningen.
Over zijn filosofie kan hij geen duidelijke samenvatting geven, anders dat het team boven het individu staat: “Bij Real Madrid ben ik de leider en diegene die niet luistert hoort niet in het team.” Vervolgens gaat het om Willen Winnen. “Die eigenschap ontwikkel je niet, die moet aangeboren zijn.”
En dan de titel van het stuk in XLSemanal: Een leider moet arrogant zijn.
“U bent zelfverzekerd, maar slaat dat niet om in arrogantie,” vraagt de interviewer. Mourinho verzekert dat het team een afspiegeling is van de coach en als die niet zeker van zichzelf is dan is het aan het team te merken. “Maar als hij arrogant moet zijn, dan is hij dat ook.” Het maakt de coach niet uit hoe anderen hem zien. Met die zelfverzekerdheid kwam hij bij Chelsea een dag nadat hij Europees kampioen was geworden: “noem me alstublieft niet arrogant, maar ik heb net Europees kampioen en ik ben uniek. Zodoende ging hij sindsdien als “the special one” door het leven.
Hij kleedt zich met klasse (doet me denken aan Giuseppe Tringali) en gebruikt een sjaal van Armani mede als contractafspraak met het bedrijf.
Als leider ziet hij zichzelf als een broer of een innige vriend van de teamleden die hem alles kunnen vertellen zodat ze zich vrij voelen bij hem. Maar het is vooral ook een persoon die “het hoofd koel houdt” omdat hij moeilijke beslissingen moet nemen.
...
Arrogantie en leiderschap? De vraag is ook of Mourinho eerder een leider is of toch meer een manager. In de leiderschapsdiscussie bij de Nederlandse verkiezingen kwam het begrip verantwoordelijkheid tevoorschijn, maar ook andere kenmerken. In het interview komen de kenmerken van “het spelen op topniveau” te liggen bij concentratie, duidelijkheid van ideeën en geduld. Ook de intelligentie van Mourinho wordt erbij gehaald als essentiële succesfactor.
En dan naar Real Madrid. Het lijkt op het eerste gezicht dat Mourinho liever geen risico's loopt. Hij kan voor de beste clubs werken...
Madrid staat of op nummer 1 of op nummer 2 en het is maar een kleine stap naar landskampioen. Inderdaad is dat dan nog geen Champions League winnaar, maar door zijn roem heeft Mourinho de mogelijkheid om de beste teams te trainen. Het vliegwiel der overwinningen draait sneller bij elke nieuwe overwinning, enkel al door de reputatie. En succes leidt tot meer succes. In Spanje boezemt zijn komst naar RM nu al angst in, en daarmee begint het.
Stijlbreuk.
Het probleem van Real is echter dat het geen winnaarsmentaliteit (meer) heeft. Het is net alsof Real Madrid niet wil winnen, maar klasse wil uitstralen, onder andere zichtbaar bij de aankoop van steeds maar weer dure spelers die dan toch niet goed genoeg renderen, behalve misschien op marketing niveau. Ronaldo kostte de club ca. 85 miljoen. En daarmee geeft de club niet aan dat ze alles op alles zet om te winnen, maar om haar status als duurste club te veredelen.
Al die inspanning zijn ten koste gegaan van de performance. En Mourinho mag nu die stijlbreuk gaan lijmen. Dat is geen eenvoudige taak.
-- 3 december 2012 spreken (volgens sportkrant Marca) de voorzitter van Real Madrid Florentino en Mourinho af dat zijn contract in juni 2013 afloopt; deze eerste meent dat "Mourinho zich dit seizoen suïcidaal optreedt met beslissingen en uitingen rond het geval Ramos, de oorlog tegen Toril, en het stadion Bernabéu zelf." Florentino wil geen constitutioneel conflict en zorgt dus voor een vriendelijke oplossing, maar het einde van Mourinho is gekomen. (Bron: Marca.com). Mourinho geeft desgevraagd op TV "geen commentaar," op deze speculatie. -- drie jaar later neemt de coach afscheid van RM. In het stadion werd het applaus overstemd door het gefluit...
-- september 2013. Uiteindelijk gaat de coach naar Chelsea, Engeland door een gelukkig toeval omdat zijn rivaal (de eerste keuze voro Chelsea) naar Bayern uitwijkt. Mourinho is Damaged Goods, schrijft de FT. Niet omdat ze daar meer van hem houden, maar minder haten. Hij past beter in Engeland dan in Spanje...
--
En daar is waar hij terecht is gekomen, vanaf mei 2016 bij Manchester United.
In tegenstelling tot de wens van zijn moeder om bedrijfskunde te studeren koos Mourinho voor lichamelijke opvoeding. Mourinho was geen uitzonderlijke speler, zat veel op de bank en besloot op zijn vierentwintigste het coach diploma van de UEFA te halen. Het jaar 1992 was het keerpunt in zijn leven toen hij toevallig Bobby Robson ontmoette in Lisabon. Toevallig want hij ging als vertaler maar werd technisch directeur. Robson nam hem onder zijn hoede in Portugal en later in Barcelona en deze ervaring veranderde zijn leven. De rest weten we inmiddels; een indrukkende lijst van titels en overwinningen.Over zijn filosofie kan hij geen duidelijke samenvatting geven, anders dat het team boven het individu staat: “Bij Real Madrid ben ik de leider en diegene die niet luistert hoort niet in het team.” Vervolgens gaat het om Willen Winnen. “Die eigenschap ontwikkel je niet, die moet aangeboren zijn.”
En dan de titel van het stuk in XLSemanal: Een leider moet arrogant zijn.
“U bent zelfverzekerd, maar slaat dat niet om in arrogantie,” vraagt de interviewer. Mourinho verzekert dat het team een afspiegeling is van de coach en als die niet zeker van zichzelf is dan is het aan het team te merken. “Maar als hij arrogant moet zijn, dan is hij dat ook.” Het maakt de coach niet uit hoe anderen hem zien. Met die zelfverzekerdheid kwam hij bij Chelsea een dag nadat hij Europees kampioen was geworden: “noem me alstublieft niet arrogant, maar ik heb net Europees kampioen en ik ben uniek. Zodoende ging hij sindsdien als “the special one” door het leven.
Hij kleedt zich met klasse (doet me denken aan Giuseppe Tringali) en gebruikt een sjaal van Armani mede als contractafspraak met het bedrijf.
Als leider ziet hij zichzelf als een broer of een innige vriend van de teamleden die hem alles kunnen vertellen zodat ze zich vrij voelen bij hem. Maar het is vooral ook een persoon die “het hoofd koel houdt” omdat hij moeilijke beslissingen moet nemen.
...
Arrogantie en leiderschap? De vraag is ook of Mourinho eerder een leider is of toch meer een manager. In de leiderschapsdiscussie bij de Nederlandse verkiezingen kwam het begrip verantwoordelijkheid tevoorschijn, maar ook andere kenmerken. In het interview komen de kenmerken van “het spelen op topniveau” te liggen bij concentratie, duidelijkheid van ideeën en geduld. Ook de intelligentie van Mourinho wordt erbij gehaald als essentiële succesfactor.
En dan naar Real Madrid. Het lijkt op het eerste gezicht dat Mourinho liever geen risico's loopt. Hij kan voor de beste clubs werken...
Madrid staat of op nummer 1 of op nummer 2 en het is maar een kleine stap naar landskampioen. Inderdaad is dat dan nog geen Champions League winnaar, maar door zijn roem heeft Mourinho de mogelijkheid om de beste teams te trainen. Het vliegwiel der overwinningen draait sneller bij elke nieuwe overwinning, enkel al door de reputatie. En succes leidt tot meer succes. In Spanje boezemt zijn komst naar RM nu al angst in, en daarmee begint het.
Stijlbreuk.
Het probleem van Real is echter dat het geen winnaarsmentaliteit (meer) heeft. Het is net alsof Real Madrid niet wil winnen, maar klasse wil uitstralen, onder andere zichtbaar bij de aankoop van steeds maar weer dure spelers die dan toch niet goed genoeg renderen, behalve misschien op marketing niveau. Ronaldo kostte de club ca. 85 miljoen. En daarmee geeft de club niet aan dat ze alles op alles zet om te winnen, maar om haar status als duurste club te veredelen.
Al die inspanning zijn ten koste gegaan van de performance. En Mourinho mag nu die stijlbreuk gaan lijmen. Dat is geen eenvoudige taak.
-- 3 december 2012 spreken (volgens sportkrant Marca) de voorzitter van Real Madrid Florentino en Mourinho af dat zijn contract in juni 2013 afloopt; deze eerste meent dat "Mourinho zich dit seizoen suïcidaal optreedt met beslissingen en uitingen rond het geval Ramos, de oorlog tegen Toril, en het stadion Bernabéu zelf." Florentino wil geen constitutioneel conflict en zorgt dus voor een vriendelijke oplossing, maar het einde van Mourinho is gekomen. (Bron: Marca.com). Mourinho geeft desgevraagd op TV "geen commentaar," op deze speculatie. -- drie jaar later neemt de coach afscheid van RM. In het stadion werd het applaus overstemd door het gefluit...
-- september 2013. Uiteindelijk gaat de coach naar Chelsea, Engeland door een gelukkig toeval omdat zijn rivaal (de eerste keuze voro Chelsea) naar Bayern uitwijkt. Mourinho is Damaged Goods, schrijft de FT. Niet omdat ze daar meer van hem houden, maar minder haten. Hij past beter in Engeland dan in Spanje...
--
En daar is waar hij terecht is gekomen, vanaf mei 2016 bij Manchester United.
Reacties