Beursgoeroe is de weg kwijt
Het casino wat de beurs is verworden blijft onverminderd open. De achtbaan op de beurs dendert door. De dagelijkse volatiliteit blijft extreem hoog. Beleggers blijven zeer nerveus en worden op en neer gegooid tussen hoop en vrees.
Gisteren initieel alle beurzen weer beduidend in de herstel mode in reactie op het bericht vanuit China dat de export in de maand mei uit het land van de rijzende zon met maar liefst 50 procent is gestegen. Conclusie; de groei van de wereldeconomie accelereert.
De Europese beurzen konden hierdoor eerdere verliezen van de dag inlopen en een onverwacht sterk slot noteren waarbij winsten op de borden stonden tussen 1 en 2 procent.
De AEX sloot sterk een 1,84 procent hoger op de 320,63. De aanval op weer hogere koersen leek weer ingezet. Het sentiment was de afgelopen dagen op een record dieptepunt uitgekomen. Tijd om te kopen dus. Of nu toch weer niet.................
Wall Street nam het positieve aangereikte stokje over en noteerde voor de Dow Jones op de top van de dag een 125 punten of een dikke procent winst. Niets aan de hand zou je zeggen en een goede aanzet voor een hersteldag op de Amerikaanse beurzen.
Wall Street verloor echter al de opgebouwde winsten en geraakte in de min door scherpe verliezen in de energie en bankensector. De energiesector verloor scherp door het ongekend grote verlies van voorheen oliegigant BP, wat 16 procent verloor wat de grootste ééndaags daling betekende sinds 1980. De olielekkage in de Golf van Mexico is nog steeds niet gestopt wat BP met de dag die verstrijkt steeds meer schade berokkent.
Gisteren is er een verklaring verschenen van 43 leden van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden die BP opriepen om per direct al haar dividend uitkeringen op te schorten, geen grote advertentiecampagnes meer te voeren om het publiek te verontschuldigen en haar geld aan te wenden om zo snel als mogelijk het lek te stoppen en de rotzooi op te ruimen.
De kosten van het opruimen en al de nog te komen rechtszaken kunnen BP failliet laten gaan volgens sommigen. Één Amerikaans lid van het Huis van Afgevaardigden, Democraat Steve Cohen, roept de regering Obama op BP in surseance van betaling te dwingen om zoveel mogelijk bedrijfseigendommen te behouden om de toekomstige kosten te kunnen betalen.
De zogenoemde Credit Default Swaps op BP schuldenpapier, overeenkomsten tussen twee partijen waarbij het kredietrisico van een derde partij wordt overgedragen, zijn maar liefst 9 keer het niveau gestegen als de kosten voor dezelfde CDS voor de 20 april explosie.
BP werd geloosd hierop gisteren wat de koers van het aandeel 16 procent deed dalen tot op het slot. Hierdoor werd de gehele zwaarwegende energiesector gedrukt. De BP aandelen zijn sinds de 20 april explosie met 52 procent gedaald. Tientallen miljarden aan beurswaarde zijn verloren gegaan. BP is verworden van een super oliegigant tot een aangeschoten wild bedrijf.
De Aziatische beurzen nemen het negativisme van Wall Street gisterenavond niet over en noteren rond een kleine procent hoger. Dit op positief GDP nieuws vanuit Japan en natuurlijk de Chinese export berichtgeving van gisteren. De sterk lagere opening op de Europese beurzen wordt hierdoor weer wat afgezwakt.
Rust en stabiliteit is ver te zoeken. Elke dag kan er een beweging komen die je juist niet verwacht. Een slot vandaag boven de 325 erodeert weer wat verkoopdruk, een slot onder de 315/314 zone geeft extra verkoopdruk. Wie het weet mag het zeggen!
Gisteren initieel alle beurzen weer beduidend in de herstel mode in reactie op het bericht vanuit China dat de export in de maand mei uit het land van de rijzende zon met maar liefst 50 procent is gestegen. Conclusie; de groei van de wereldeconomie accelereert.
De Europese beurzen konden hierdoor eerdere verliezen van de dag inlopen en een onverwacht sterk slot noteren waarbij winsten op de borden stonden tussen 1 en 2 procent.
De AEX sloot sterk een 1,84 procent hoger op de 320,63. De aanval op weer hogere koersen leek weer ingezet. Het sentiment was de afgelopen dagen op een record dieptepunt uitgekomen. Tijd om te kopen dus. Of nu toch weer niet.................
Wall Street nam het positieve aangereikte stokje over en noteerde voor de Dow Jones op de top van de dag een 125 punten of een dikke procent winst. Niets aan de hand zou je zeggen en een goede aanzet voor een hersteldag op de Amerikaanse beurzen.
Wall Street verloor echter al de opgebouwde winsten en geraakte in de min door scherpe verliezen in de energie en bankensector. De energiesector verloor scherp door het ongekend grote verlies van voorheen oliegigant BP, wat 16 procent verloor wat de grootste ééndaags daling betekende sinds 1980. De olielekkage in de Golf van Mexico is nog steeds niet gestopt wat BP met de dag die verstrijkt steeds meer schade berokkent.
Gisteren is er een verklaring verschenen van 43 leden van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden die BP opriepen om per direct al haar dividend uitkeringen op te schorten, geen grote advertentiecampagnes meer te voeren om het publiek te verontschuldigen en haar geld aan te wenden om zo snel als mogelijk het lek te stoppen en de rotzooi op te ruimen.
De kosten van het opruimen en al de nog te komen rechtszaken kunnen BP failliet laten gaan volgens sommigen. Één Amerikaans lid van het Huis van Afgevaardigden, Democraat Steve Cohen, roept de regering Obama op BP in surseance van betaling te dwingen om zoveel mogelijk bedrijfseigendommen te behouden om de toekomstige kosten te kunnen betalen.
De zogenoemde Credit Default Swaps op BP schuldenpapier, overeenkomsten tussen twee partijen waarbij het kredietrisico van een derde partij wordt overgedragen, zijn maar liefst 9 keer het niveau gestegen als de kosten voor dezelfde CDS voor de 20 april explosie.
BP werd geloosd hierop gisteren wat de koers van het aandeel 16 procent deed dalen tot op het slot. Hierdoor werd de gehele zwaarwegende energiesector gedrukt. De BP aandelen zijn sinds de 20 april explosie met 52 procent gedaald. Tientallen miljarden aan beurswaarde zijn verloren gegaan. BP is verworden van een super oliegigant tot een aangeschoten wild bedrijf.
De Aziatische beurzen nemen het negativisme van Wall Street gisterenavond niet over en noteren rond een kleine procent hoger. Dit op positief GDP nieuws vanuit Japan en natuurlijk de Chinese export berichtgeving van gisteren. De sterk lagere opening op de Europese beurzen wordt hierdoor weer wat afgezwakt.
Rust en stabiliteit is ver te zoeken. Elke dag kan er een beweging komen die je juist niet verwacht. Een slot vandaag boven de 325 erodeert weer wat verkoopdruk, een slot onder de 315/314 zone geeft extra verkoopdruk. Wie het weet mag het zeggen!
"Wie het weet mag het zeggen," Een aantal weken geleden eindigen zijn columns vaak met, "nu instappen anders bent u een dief van uw eigen portemonnaie," of woorden van gelijke strekking. Nu klinkt het allemaal minder gevaarlijk.
Op dezelfde webpagina vond ik dit:
Boek 'Eigen Schuld' houdt beleggers een soms pijnlijke spiegel voor door Frank van Rutten
Het grote beursleed van eind 2008 ligt nog vers in ieders geheugen. Maar hebben we er iets van geleerd? In het deze week uitgekomen boek 'Eigen Schuld' houden Arie Buijs en Dirk Gerritsen beleggers op lichtvoetige wijze een leerzame spiegel voor.Buijs en Gerritsen schreven in 2008 al samen het boek ’Fabeltjes over Beleggen’. Beide heren mogen deskundig worden genoemd. Prof.dr. Buijs is hoogleraar Bedrijfseconomie aan de universiteit van Utrecht en docent aan Universiteit Nyenrode. Gerritsen doceert Beleggingsleer aan de Universiteit Utrecht School of Economics. Recent onderzocht hij de toedracht van het Icesave-debacle.
In ’Eigen Schuld, Beleggingslessen uit de Crisis’ reikt het tweetal fundamentele kennis aan, prikken ze mythes door en duiden ze beursontwikkelingen aan de hand van concrete koersanalyses.
Dat levert een even vermakelijk als leerzaam boekje op en dat laatste is natuurlijk de grootste waarde van hun pennenvrucht. Vooral in een aantrekkende fase zoeken steeds meer mensen hun geluk op de aandelenbeurzen, en niet allemaal zijn zij even goed onderlegd.
Buijs en Gerritsen voorzien hen met ’Eigen Schuld’ van een begin van een betrouwbaar beleggerskompas. Geen overbodige luxe in een tijd waarin (zelfverklaarde?) experts weer steeds luidruchtiger staan te dringen om beleggers van hun marktvisies, commentaar en voorspellingen te voorzien.
”Van je fouten moet je leren”, vatten de schrijvers krachtig samen. Of zoals de oud-bestuuursvoorzitter van NYSE Euronext in Amsterdam, Joost van der Does de Willebois, in zijn voorwoord aangeeft: ”Laat dit boek een inspiratie zijn bij het vinden van die juiste beleggingskoers.”
En zo gaan Buijs en Gerritsen in amper 175 pagina’s dieper in op alles wat een belegger in ieder geval zou moeten weten om zelf een juiste afweging te maken in de opbouw van zijn portefeuille. Ze staan uitgebreid stil bij bestaande theorieën over risico’s en het spreiden ervan. Kloppen die theorieën wel of wijst de praktijk toch anders uit? En dan de psychologische component bij het maken van strategische keuzes: wat weegt zwaarder, verstand of gevoel?
Kritisch gekeken wordt er naar de eerder genoemde bonte stoet van experts: een analyse van analisten. En daar is die spiegel weer, want ook gaan de schrijvers in op de vraag of beleggers zich niet al te gemakkelijk van alles laten aanleunen door deze goeroes.
Aandacht is er ook voor de technische analyse. De theorie achter het historische-lijnentrekken wint onder thuisbeleggers aan populariteit, maar is dat terecht? Ook de kredietbeoordelaars, die recent weer meer in de publicitaire aandacht zijn komen te staan, worden tegen het licht gehouden.
Hierboven staat slechts een greep uit de diverse facetten van het beleggen waar Buijs en Gerritsen hun licht over laten schijnen. Wie hun vragen en conclusies goed op zich laat inwerken kan keuzes in ieder geval beter beargumenteerd te maken. Of aan de andere kant: durft een volgende keer eindelijk eens op z’n gevoel te vertrouwen.
Het boek besluit dan ook met een opsomming van dingen die beleggers dus voortaan beter niet of beter wel kunnen doen.
”In plaats van verwijten te maken aan anderen moeten we nadenken over wat we zelf fout hebben gedaan”, lichten de auteurs hun drijfveren toe. ”Waren we niet veel te gretig omstreeks 2006? We hebben toen toch zelf veel bedrijven gedwongen om zich te financieren met een overdosis vreemd vermogen. (…) En al die beleggingsfraudes? We gaven toch zelf zomaar ons geld uit aan die zwendelaars?”
Een deel van alle recente beleggingsmisère is volgens Buijs en Gerritsen dan ook niets minder dan eigen schuld. Om de gemeenschappelijke deler tussen veel beleggers samen te vatten: ”We waren misschien een beetje dom.”
Pijnlijk, maar ach…. Een goede spiegel laat nu eenmaal dingen zien zoals ze zijn, niet zoals we ze willen zien.
’Eigen Schuld, Beleggingslessen uit de Crisis’, Arie Buijs en Dirk Gerritsen.
Het grote beursleed van eind 2008 ligt nog vers in ieders geheugen. Maar hebben we er iets van geleerd? In het deze week uitgekomen boek 'Eigen Schuld' houden Arie Buijs en Dirk Gerritsen beleggers op lichtvoetige wijze een leerzame spiegel voor.Buijs en Gerritsen schreven in 2008 al samen het boek ’Fabeltjes over Beleggen’. Beide heren mogen deskundig worden genoemd. Prof.dr. Buijs is hoogleraar Bedrijfseconomie aan de universiteit van Utrecht en docent aan Universiteit Nyenrode. Gerritsen doceert Beleggingsleer aan de Universiteit Utrecht School of Economics. Recent onderzocht hij de toedracht van het Icesave-debacle.
In ’Eigen Schuld, Beleggingslessen uit de Crisis’ reikt het tweetal fundamentele kennis aan, prikken ze mythes door en duiden ze beursontwikkelingen aan de hand van concrete koersanalyses.
Dat levert een even vermakelijk als leerzaam boekje op en dat laatste is natuurlijk de grootste waarde van hun pennenvrucht. Vooral in een aantrekkende fase zoeken steeds meer mensen hun geluk op de aandelenbeurzen, en niet allemaal zijn zij even goed onderlegd.
Buijs en Gerritsen voorzien hen met ’Eigen Schuld’ van een begin van een betrouwbaar beleggerskompas. Geen overbodige luxe in een tijd waarin (zelfverklaarde?) experts weer steeds luidruchtiger staan te dringen om beleggers van hun marktvisies, commentaar en voorspellingen te voorzien.
”Van je fouten moet je leren”, vatten de schrijvers krachtig samen. Of zoals de oud-bestuuursvoorzitter van NYSE Euronext in Amsterdam, Joost van der Does de Willebois, in zijn voorwoord aangeeft: ”Laat dit boek een inspiratie zijn bij het vinden van die juiste beleggingskoers.”
En zo gaan Buijs en Gerritsen in amper 175 pagina’s dieper in op alles wat een belegger in ieder geval zou moeten weten om zelf een juiste afweging te maken in de opbouw van zijn portefeuille. Ze staan uitgebreid stil bij bestaande theorieën over risico’s en het spreiden ervan. Kloppen die theorieën wel of wijst de praktijk toch anders uit? En dan de psychologische component bij het maken van strategische keuzes: wat weegt zwaarder, verstand of gevoel?
Kritisch gekeken wordt er naar de eerder genoemde bonte stoet van experts: een analyse van analisten. En daar is die spiegel weer, want ook gaan de schrijvers in op de vraag of beleggers zich niet al te gemakkelijk van alles laten aanleunen door deze goeroes.
Aandacht is er ook voor de technische analyse. De theorie achter het historische-lijnentrekken wint onder thuisbeleggers aan populariteit, maar is dat terecht? Ook de kredietbeoordelaars, die recent weer meer in de publicitaire aandacht zijn komen te staan, worden tegen het licht gehouden.
Hierboven staat slechts een greep uit de diverse facetten van het beleggen waar Buijs en Gerritsen hun licht over laten schijnen. Wie hun vragen en conclusies goed op zich laat inwerken kan keuzes in ieder geval beter beargumenteerd te maken. Of aan de andere kant: durft een volgende keer eindelijk eens op z’n gevoel te vertrouwen.
Het boek besluit dan ook met een opsomming van dingen die beleggers dus voortaan beter niet of beter wel kunnen doen.
”In plaats van verwijten te maken aan anderen moeten we nadenken over wat we zelf fout hebben gedaan”, lichten de auteurs hun drijfveren toe. ”Waren we niet veel te gretig omstreeks 2006? We hebben toen toch zelf veel bedrijven gedwongen om zich te financieren met een overdosis vreemd vermogen. (…) En al die beleggingsfraudes? We gaven toch zelf zomaar ons geld uit aan die zwendelaars?”
Een deel van alle recente beleggingsmisère is volgens Buijs en Gerritsen dan ook niets minder dan eigen schuld. Om de gemeenschappelijke deler tussen veel beleggers samen te vatten: ”We waren misschien een beetje dom.”
Pijnlijk, maar ach…. Een goede spiegel laat nu eenmaal dingen zien zoals ze zijn, niet zoals we ze willen zien.
’Eigen Schuld, Beleggingslessen uit de Crisis’, Arie Buijs en Dirk Gerritsen.
Typisch een boek a là "De Prooi," waar de wijsheid voornamelijk achteraf komt en daarmee dus minder geloofwaardig als middel om echt veranderingen tot stand te laten komen.
Voor geloofwaardige veranderingen is het nodig dat een bedrijf / organisatie / management vooraf nadenkt over haar risicoprofiel. In het boek "Uw organisatie op Koers," vindt u hiervoor de juiste recepten. Geschreven in 2006, ruim voor de crisis en geactualiseerd in 2010 na de crisis, en nog even actueel, want de methode is tijdloos. Met nieuwe voorbeelden van financiële bedrijven anno 2010.
Reacties