Interview met Leen Zevenbergen, nieuwe CEO van Qurius

Welkom meneer Zevenbergen, mag ik u tutoyeren?
- Ja, natuurlijk, wat had je dan verwacht!
Goed, ik zal direct met de deur in huis vallen. Je wordt de nieuwe CEO van Qurius per 1 januari. En ik lees:
“Hij treedt aan bij Qurius om een nieuwe koers in te zetten en om nieuw elan te geven aan het managen van de operaties. “We zijn verheugd met de komst van Leen Zevenbergen,” zegt Lucas Brentjens.”
- Jij dacht dat ze niet verheugd zouden zijn?
Nee, dat bedoel ik niet, ik bedoel de frase: “om nieuw elan te geven aan het managen van de operatie.”
Managen, dat is toch niet je sterkste punt? Ik bedoel, je bent toch meer ondernemer dan manager, of mag ik dat niet zo zwart-wit stellen?
- Ach je weet hoe dat gaat, het bedrijf communiceert met aandeelhouders en die moet je duidelijk toespreken in de taal die ze verwachten. Ik zou me als ik jou was meer richten op de toevoeging “nieuwe elan.” Daar gaat het vooral om.

Ok, prima. Een Nieuw elan.
En hoe is dit precies gegaan kende je elkaar, ik bedoel zit Lucas Brentjes in je netwerk. Op het Internet zag ik een presentatie van je dat je “jarenlang geïnvesteerd hebt in het uitbouwen van een netwerk.” Is het nu tijd om te oogsten?
- Als je investeert in een netwerk dan is het altijd tijd om te oogsten, maar ook om steeds weer bij te zaaien.

Wat ga je bij Qurius doen, zover ik zie hebben ze het cellen-idee omarmd. In het jaarverslag lees ik: “Qurius is een platte organisatie, met veel zelfstandigheid in de landen... (heeft) een kleine holding ... en de landenorganisaties zijn bijzonder onafhankelijk zijn in het ontwikkelen en managen van hun business.”
En dan komt er een vrijgevochten ondernemer...
- Vrijgevochten?
Ik bedoel, jij bent geen traditionele manager dat lees ik steeds over je op het Internet. Wat als die landen nu hun vrijheid willen behouden?
- ...
Hoe komt het dat die marge zo onder druk staat bij Qurius. De omzet blijft maar toenemen de afgelopen jaren.
- Over Qurius kan ik nog niets zeggen, dat begrijp je hopelijk wel.

Ok, dan het verleden. Ik heb je productieve biografie nageplozen, en dat begint wat mij betreft met het feit dat je een Rotterdammer bent. Handen uit de mouwen. Je vader was ook ondernemer. Heb je het van hem geleerd?
- Dat verhaal ken je misschien wel; mijn vader heeft zijn bedrijf opgegeven omdat hij zijn droom achterna wilde gaan. Bergbeklimmen.

Dat was een enorme inspiratiebron. Dat woord hoor ik nu vaak: inspireren. Maar zit de moeilijkheid niet veel meer in de delivery, om maar even een consultantterm te gebruiken?
- Nee, dat geloof ik niet. Teveel mensen doen niet wat ze leuk vinden en dan komt die delivery er niet. Dat klopt.
Maar we kunnen toch niet allemaal de ondernemer uithangen - als we al zouden kunnen. Soms moet het vervelende werk ook gebeuren. En dan moet je gewoon een manager hebben die niet alleen inspireert maar ook zorgt dat de details goed komen.
- Jij zegt het.
Je hebt een bestseller geschreven. Heb je het idee dat de wereld veranderd is naar aanleiding van jouw boek nu laat ik mijn snor staan.
- Mijn baard.
Ja, sorry.
- Ja, ik denk inderdaad dat de wereld veranderd is. Men leest zo’n boek niet om er niets mee te doen.
Dat denk ik niet. Mensen lezen boeken omdat ze geen eigen leven durven te leiden als ze dan horen wat jij zegt, dan worden het toch nooit ondernemers.
- Ben jij altijd zo negatief?
Klopt het?
- Nee. Mensen hebben een zetje nodig. Dat weet jij toch ook.

Passie kan je niet nadoen, Dat is ook een uitspraak van je.
- Mooi gezegd hè?
Zeker. Zie je wel dat ik niet altijd negatief ben.
- En nu je vraag.
Jij hebt eens een hele organisatie laten praten met klanten, mensen uit de administratie die nooit contact hebben met klanten... Dat vonden ze geweldig. Maar dooft zo'n event niet uit als een kaars nadat de mensen daarna weer gewoon aan het werk gaan?
- Daar reageer ik niet op.

Terug dan naar je biografie. Je begon voor Philips, bij dat grote bedrijf als net afgestudeerd accountant – terwijl je liever archeoloog wilde worden, maar daar geen geld mee te verdienen was, bemerkte je al snel - , en vervolgens zeg je anno 2008 dat grote bedrijven meer kunnen leren van kleine bedrijven.

Maar toch neemt een bedrijf als Qurius je aan als CEO door je ervaring bij Origin en RCC en niet door al die andere ondernemingen die je hebt op- of uitgebouwd. En na een paar jaar weer hebt verkocht aan zo’n groot bedrijf, net als bij je eerste bedrijf – hoe heet het ook al weer ? – dat je verkocht aan CapGemini.
- Bolesian en ik heb het trouwens verkocht aan Volmac.
Ja, precies.
- Dat heet groei. Jij probeert me in een hokje te stoppen, maar dat lukt niet.

Voor een ondernemer is opportunisme niet onbelangrijk dat geef je steeds aan. Hoe komt de ideale match tot stand waar zowel jij als een bedrijf als Qurius op hetzelfde moment op zoek zijn naar een nieuwe uitdaging?
- is dat je laatste vraag? Ik heb weinig tijd.
Nee. Dat is deze: netwerken is essentieel je bent nu zelf betrokken bij de oprichting van een golfclub... Hoe ontsnap je nu uit zo’n netwerk? Ik bedoel een golfclub is dat nu waar je de nieuwe ondernemers van morgen tegenkomt?
- Ik hoef toch geen nieuwe ondernemer tegen te komen. Ik ben straks weer CEO en dan heb ik het druk genoeg.

Nog een vraag: Bij Origin “liep je tegen een muur van weerstand op... je zou nooit meer in loondienst gaan," las ik ergens. Maar wat is dat nu bij Qurius, daar sta je toch op de loonlijst?
- Dat heb je een beetje uit de context gehaald, maar ik moet nu echt weg. Verzin zelf maar een antwoord op die laatste vraag, maar hou 't een beetje positief.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Typisch Spaans: Balay

Economie - Teveel wiskunde, te weinig geschiedenis?

Begraven of cremeren?