Crypto's als teken van wan- of vertrouwen?
Ik begon aan een boek dat ik vond ik de bibliotheek over een thema dat me zeer na aan het hart ligt. De titel is in vertaling - vertrouwen kent geen prijs, maar heeft (wel) veel waarde!
Het boek opent met het verhaal van de crypto's en ik begrijp dat daarmee de basis gelegd werd om vertrouwen uit te drukken, en mijn aandacht werd direct geroepen. De stelling waarmee de econoom, Jordi Gual opent is dat de crypto's juist een product zijn van het ontbreken van vertrouwen in de samenleving omdat de munten zonder vertrouwen kunnen bestaan. Zonder instituties en zonder dat je de tegenpartij moet kennen. Kort samengevat, zonder dat de term tegenpartij valt in het boek.
Hij betrekt filosofen en economen bij zijn betoog, van Adam Smith en Hayek tot Annette Baier en ... en legt in eenvoudige bewoordingen uit dat ook al begon de economie (van Smith) met de economische gedachte dat zelfinteresse (zeg maar egoisme) het beste is voor de economie, diezelfde Smith en de voortgang van het denken over economie oa. door speltheorie en social preference theory heeft geleid dat altruïsme en reciprociteit belangrijke fundamenten zijn in de economie.
Maar waarom ontbreekt dan vertrouwen - vooral sinds de financiële crisis - en waarom zijn er landen waar dat vertrouwen op een hoger niveau opereert (noordelijke landen) dan anderen binnen de EU (Spanje Italië, maar vooral Griekenland). Het volledige antwoord daarom heb ik nog niet, maar of door het voorbeeld van de crypto's vraag ik me af of ik dat antwoord nog wil weten.
Hoe kan je een boek lezen van een gerenommeerd econoom en toch al van begin af aan, een heel andere visie hebben over hetzelfde onderwerp. Heb ik dan de economische theorie niet goed begrepen, want deze man is gepromoveerd, heeft een leerstoel (gehad) aan Berkeley / California, en is president van La Caixa (een van de grotere banken in Spanje) geweest?
Voor crypto's om goed te functioneren, stelt hij namelijk is dat sociale vertrouwen juist nodig en dat ontbreekt in het crypto-ecosysteem (een term die ik er zelf bijhaal). Dus die crypto's zijn in feite - of mprimair - niet te vertrouwen. Op zich lijkt me dat ook, maar hier is waar ik het anders zie.
Juist in die social preference theory zou je kunnen beweren dat die crypto's wel begonnen zijn als wantrouwen in het financiële systeem en vooral in de instituties - (De centrale banken), en dat op het kleine eiland van de crypto-beweging er juist wel vertrouwen is. Het is dus niet zo dat vertrouwen als een zwarte olievlek door of onder de hele samenleving kan doorstromen, maar dat het meer de metafoor van de archipel zou moeten zijn, waar sommige eilanden veel vertrouwen inboezemen en anderen niet. Het feit dat zoiets nieuws als crypto's als object in een boek over vertrouwen terugkomt en juist als basis dient is bijzonder. Want we weten nog niet hoe dat met dat vertrouwen in wording in de crypto's gaat aflopen.
Het feit dat de oligarchie (M. en T. - nu even vijanden van elkaar) crypto's omarmen betekent dat ook de crypto's niet zonder die ouderwetse instituties kunnen. Dus ook hier gaat het weer om de bekende namen. Wanneer je M. vertrouwt, en hij stapt in crypto's dan is het sein op groen gezet! Het ijs is sterk genoeg om op te lopen. Vertrouw het maar!
Of toch niet?
Ik denk inderdaad van niet. Het feit dat de financiële wereld de crypto's (vooral Bitcoin) heeft omarmd is uit eigenbelang (egoisme) en niet altruisme. De financiële wereld moet verbinding zoeken met de anarchie van de crypto en de financiële onderwereld. Het is niet voor niets dat T. zowel voor crypto's is - zijn eigen asociale munt uitgeeft waarmee hij miljarden verdient - als ook dat Diezelfde T. de Z-natie steunt die haar buurland is ingevallen...
Dus. vertrouwen is gefragmenteerd. We leven in een wereld waar vijftig procent op een leider vertrouwt, terwijl die andere 50% deze totaal niet vertrouwt en dat gaat redelijk (samen) tot op nu. Hoe je uit die twee getallen een algemeen niveau van vertrouwen zou kunnen uitdrukken zoals in het boek gebeurt lijkt me een riskante onderneming.
Vertrouwen is net als liefde. Je raakt er niet over uitgesproken. En in die verglijking staat sex en geld ook op hetzelfde niveau. Zonder liefde is er geen of minder sex, maar sex alleen impliceert zeker niet de aanwezigheid van liefde. Bij vertrouwen is geld altijd de norm. Als er vertrouwen is dan stroomt het geld ook wel, maar het feit dat de financiële wereld draait, en het geld stroomt, betekent nog niet dat er overal vertrouwen is.
Reacties