"Stéphanie Roza is een Franse onderzoeker geboren in 19791, specialist in de ideeën van de Verlichting en de Franse Revolutie en hun erfenis voor de hedendaagse wereld" (wiki).
Ze is overtuigd links maar ook door haar familieachtergrond. Haar grootvaders waren joden die uit Oost-Europa richting Frankrijk trokken, haar ouders waren communisten in 1968 die demonstreerden en zelf werd ze Trotskist, totdat ze de groep en ideologie verliet.
Wiki, vervolg: "Onderzoeksveld... Stéphanie Roza is houder van een aggregatie in de filosofie (2004) en een doctoraat in de politieke filosofie, verdedigd in 2013 met een proefschrift getiteld “Hoe utopie een politiek programma werd: Morelly, Mably, Babeuf, een debat met Jean-Jacques Rousseau”. onderzoeker bij het CNRS. Ze doceert de geschiedenis van republikeinse en socialistische gedachten, van het tijdperk van de Verlichting en de Franse Revolutie tot het Frankrijk van de 21e eeuw aan de Paul-Valéry Universiteit – Montpellier en aan de École Normale Supérieure de Lyon.
In haar werk uit 2020, The Left Against the Enlightenment, gelooft ze dat er onlangs binnen links een stroming is ontstaan die, in naam van de emancipatie van de gedomineerden – een traditioneel linkse waarde – aanvalt op wat zij beschouwt als de erfenis van de Verlichting: rationalisme, progressivisme en universalisme.
Geconfronteerd met wat zij als een bedreiging beschouwt, pleit ze voor een terugkeer naar de basis van gemeenschappelijke waarden van links, volgens haar vertegenwoordigd door de universalistische gedachte van Jaurès.
In 2022 onderzoekt zijn boek Lumières de la gauche de toekomst van de Verlichting in moderne gedachten over bevrijding door gelijkheid9. Ze ontwikkelt het idee dat emancipatie, zoals gepromoot door een deel van het huidige links, is afgeweken van en zelfs tegengesteld is aan wat het in de 18e eeuw betekende en dat het denken van Gracchus Babeuf, Mary Wollstonecraft, Toussaint Louverture, Marx, Sartre en Kropotkin bezielde. en CLR James." (bron: https://fr.wikipedia.org/wiki/St%C3%A9phanie_Roza, enkel in Fr)
In het interview met de Spaanse krant, zegt ze dat Links in een crisis leeft omdat er geen echt alternatief is voor het kapitalisme. en in die zoektocht verliest ze wat de illustratie / verlichting heeft gegeven: emancipatie,, vooruitgangsgeloof en rationaliteit.
Maar die vooruitgang lijkt volgens haar teveel gericht te zijn geweest op de blanke mens, en is funest gebleken voor de mensheid op zich. Er is een opkomst van de Linkse Irrationaliteit.
Die is o.a. afkomstig sinds de coronacrisis [mooie aanleiding] door la France Insoumise die het beleid ter discussie stelde. Ht diepere punt is dat het ongenoegen mogelijk langer onderhuids groeide omdat tot voor de crisis men dacht dat de economische groei voor iedereen welvaart zou betekenen [hetgeen lange tijd ook zo was, ..] maar steeds meer kwam er scheefgroei. Dat betekende een mooie aanleiding [mijn vertaling] voor de groei van de antigroei-bewegingen. [als we toch niet allemaal kunnen profiteren...]
Mensenrechten [het gaat nu om de Linkse trend van antiuniversalisme] waren ook niet universeel en in Santa Domingo kwamen de slaven pas in opstand na de Franse revolutie, die daar zelf nog niets aan (slavenproblematiek) had opgelost.
De huidige malaise is te verklaren door De socialistische partijen en de communistische partijen die ook de koloniale imperialistische beweging heeft gesteund en de laatste die achter Stalin aanliep, hetgeen hun imago ook geen goed heeft gedaan.
De filosofische oorsprong kwam van filosofie van rechts, Nietzsche en Heidegger, en het nazisme van deze laatste. En juist de linkse denkers hebben bij Heidegger nieuw leven ingeblazen, Foucault b.v. kwam op voor minderheden waaronder homosexuelen, maar al gaande merkte hij dat de moderne welstaat het probleem was, met machts[wellust] als oorzaak en in de moderne versies is de fascinatie voor theologische en islamitische processen belangrijk. links verdedigt de rechten van minderheden (warronder transseksuelen) terwijl in de eigen culturen dit weerstand oproept. het is een soort omgekeerde Oriëntalisme: wat goed is voor het westen is niet goed voor het oosten [meer Midden-Oosten dan verre-oosten?].
Filosofisch gezien zijn er twee takken van de verlichting gekomen, het liberalisme en het socialisme. Beiden verdedigen mensenrechten, maar de laatste gaan verder. En.. het socialisme is in crisis, de andere tak (nog?) niet.
Uiteindelijk is iedereen en de hele wereld in crisis, maar is dit meer voelbaar bij links, logischerwijze...
... wordt vervolgd.
--
Reacties