Productiviteit: Profeet versus trendwatcher
In 't bedrijfsleven bestaat wel de trendwatcher, maar niet de profeet. De profeet als productieve rol bestaat wel binnen organisaties en wordt dan meestal uitgeoefend door een specialist op een bepaald vlak, domein en die aan de hand van zijn expertise voorspellingen doet. Een strateeg is ook een soort profeet, maar zijn rol is geïnstitutionaliseerd.
Trendwatchers worden meestal extern ingehuurd en werken onafhankelijk, zijn zelfstandig opererend of vanuit een bureau. De trendwatcher zoekt de wereld af naar nieuwigheden en wat later een trend kan worden. Binnen organisaties heeft men hier meestal geen tijd voor of is het geen full-time job. Iedereen doet op zijn eigen manier wel aan trendwatching, maar de expert maakt er zijn beroep van. Een dergelijke structuur wekt vertrouwen.
Zowel de profeet als de trendwatcher hebben de toekomst als uitgangspunt en aandachtsgebied. Ze kijken niet naar het verleden, maar bouwen een visie op van waar de wereld heen gaat. Natuurlijk heeft men hiervoor kennis nodig van de wereld van nu, kennis van gedrag en hoe dat gedrag door mode of andere ontwikkelingen kan veranderen.
Terwijl de trendwatcher gewoon is binnen het bedrijfsleven en geaccepteerd is binnen de consultancy-wereld, is deze rol totaal afwezig binnen de beleggingswereld. Dat is op zich vreemd, want juist daar zou een trendwatcher toegevoegde waarde kunnen bieden. Welke trends en ontwikkelingen zien we en waar moeten we in beleggen? De investmentstrateeg zou die rol kunnen vervullen, maar niemand noemt zichzelf onafhankelijk strateeg.
Het grote voordeel van de trendwacther is dat hij onafhankelijk is. Hij moet een trend signaleren en wanneer hij zijn doel bereikt kan de belegger geld verdienen.
In plaats van de meer neutrale trendwatcher wordt de beleggingsarena bevolkt door profeten van allerlei soorten waar de goudprofeet en de bubble- en crashprofeet wel de bekendste voorbeelden zijn.
Hier zit natuurlijk wel een verschil tussen beide rollen. De profeet voorziet en voorspelt een gigantische beweging die de veel meer gematigde trendwatcher niet aan ziet komen. De profeet ziet onheil in de structuur en het gedrag van de markt van NU, terwijl de trendwatcher wel een beweging op gang ziet komen, maar een echte crash zal hij niet signaleren. Vandaar misschien dat beleggers niets aan trendwatchers hebben.
De profeet heeft aan de andere kant niets te zoeken in het bedrijfsleven. Wat heeft een CEO aan de kennis dat er een crisis komt? Wanneer het zo ver is zal hij maatregelen nemen. Niet eerder, dar heeft een belegger weer niets aan.
Het grote nadeel van de goudprofeet en andere profeten is dat hun visie puur speculatief is. Ook "de val van de dollar," is puur speculatief. Hoe waardevol de profeet is voor de samenleving valt moeilijk te bepalen. Zo kan een profeet een crash voorspellen. Maar wanneer iedereen een crash ziet aankomen zal deze niet erg krachtig zijn. Juist in het speculatieve zit de waarde.
Trendwatchers worden meestal extern ingehuurd en werken onafhankelijk, zijn zelfstandig opererend of vanuit een bureau. De trendwatcher zoekt de wereld af naar nieuwigheden en wat later een trend kan worden. Binnen organisaties heeft men hier meestal geen tijd voor of is het geen full-time job. Iedereen doet op zijn eigen manier wel aan trendwatching, maar de expert maakt er zijn beroep van. Een dergelijke structuur wekt vertrouwen.
Zowel de profeet als de trendwatcher hebben de toekomst als uitgangspunt en aandachtsgebied. Ze kijken niet naar het verleden, maar bouwen een visie op van waar de wereld heen gaat. Natuurlijk heeft men hiervoor kennis nodig van de wereld van nu, kennis van gedrag en hoe dat gedrag door mode of andere ontwikkelingen kan veranderen.
Terwijl de trendwatcher gewoon is binnen het bedrijfsleven en geaccepteerd is binnen de consultancy-wereld, is deze rol totaal afwezig binnen de beleggingswereld. Dat is op zich vreemd, want juist daar zou een trendwatcher toegevoegde waarde kunnen bieden. Welke trends en ontwikkelingen zien we en waar moeten we in beleggen? De investmentstrateeg zou die rol kunnen vervullen, maar niemand noemt zichzelf onafhankelijk strateeg.
Het grote voordeel van de trendwacther is dat hij onafhankelijk is. Hij moet een trend signaleren en wanneer hij zijn doel bereikt kan de belegger geld verdienen.
In plaats van de meer neutrale trendwatcher wordt de beleggingsarena bevolkt door profeten van allerlei soorten waar de goudprofeet en de bubble- en crashprofeet wel de bekendste voorbeelden zijn.
Hier zit natuurlijk wel een verschil tussen beide rollen. De profeet voorziet en voorspelt een gigantische beweging die de veel meer gematigde trendwatcher niet aan ziet komen. De profeet ziet onheil in de structuur en het gedrag van de markt van NU, terwijl de trendwatcher wel een beweging op gang ziet komen, maar een echte crash zal hij niet signaleren. Vandaar misschien dat beleggers niets aan trendwatchers hebben.
De profeet heeft aan de andere kant niets te zoeken in het bedrijfsleven. Wat heeft een CEO aan de kennis dat er een crisis komt? Wanneer het zo ver is zal hij maatregelen nemen. Niet eerder, dar heeft een belegger weer niets aan.
Het grote nadeel van de goudprofeet en andere profeten is dat hun visie puur speculatief is. Ook "de val van de dollar," is puur speculatief. Hoe waardevol de profeet is voor de samenleving valt moeilijk te bepalen. Zo kan een profeet een crash voorspellen. Maar wanneer iedereen een crash ziet aankomen zal deze niet erg krachtig zijn. Juist in het speculatieve zit de waarde.
--
Reacties