Crowd feeling
Op de beurs heerst de emotie, of beter gezegd wie met die emotie om weet te gaan. Of het opzettelijk gebeurt (misleiding) of dat men op media zoals twitter juist wil dat de ander niet in valkuilen loopt (Dit is een berenval / bear-trap) het media wordt overspoeld met emotie-intensieve informatie.
Een voorbeeld is een toevallige parallel tussen de koersontwikkeling van nu en die van 1929. Een "scary parallel". Een dergelijke grafiek blijkt dan gemanipuleerd te zijn, al dan niet opzettelijk, maar de emotie-component overheerst.
Anderen proberen dit afleidingsmechanisme juist weer inzichtelijk te maken aan de hand van diverse onliners. Zoals deze: "The crowd thinks with its heart; the individual thinks with his brain (Neill Humphrey)"
Nu heb ik deze laatste even opgezocht en dat blijkt een figuur (komiek, columnist) uit onze tijd te zijn, geboren in 1974.
Massa's zijn er echter al veel langer. En ook het gezegde is veel ouder. Ik neem een willekeurige denker uit de negentiende eeuw, Guy de Maupassant.
Hij schrijft in een verhalen-bundel over het volk of de massa. Rond die tijd is al bekend dat "de massa niet nadenkt maar voelt." De Maupassant is dan ook een fel tegenstander van tradities want die zijn volgens hem ooit eens verzonnen vanuit een gevoel, terwijl niemand precies weet meer waarom, maar iedereen volgt ze zonder na te denken...
"In het theater," schrijft hij kan je het beste een menigte bestuderen. Geen enkele voorstelling is hetzelfde... "Vandaag is de zaal goed," of vandaag is het publiek antipathisch," hoort men in de wandelgangen. Volgens de schrijver is elk toneelstuk anders naarmate het publiek verandert. Hij gebruikt daar ook al het begrip, "de publieke opinie." Elke massa genereert een unieke instinctieve geest, die de groep bijeenhoudt. Hij eindigt het verhaal met een paar voorbeelden waar de massa een tragisch effect kan hebben op een individu in diezelfde menigte, zoals een man die in de Seine springt omdat een gek schreeuwt: "in 't water!"
Een voorbeeld is een toevallige parallel tussen de koersontwikkeling van nu en die van 1929. Een "scary parallel". Een dergelijke grafiek blijkt dan gemanipuleerd te zijn, al dan niet opzettelijk, maar de emotie-component overheerst.
Anderen proberen dit afleidingsmechanisme juist weer inzichtelijk te maken aan de hand van diverse onliners. Zoals deze: "The crowd thinks with its heart; the individual thinks with his brain (Neill Humphrey)"
Nu heb ik deze laatste even opgezocht en dat blijkt een figuur (komiek, columnist) uit onze tijd te zijn, geboren in 1974.
Massa's zijn er echter al veel langer. En ook het gezegde is veel ouder. Ik neem een willekeurige denker uit de negentiende eeuw, Guy de Maupassant.
Hij schrijft in een verhalen-bundel over het volk of de massa. Rond die tijd is al bekend dat "de massa niet nadenkt maar voelt." De Maupassant is dan ook een fel tegenstander van tradities want die zijn volgens hem ooit eens verzonnen vanuit een gevoel, terwijl niemand precies weet meer waarom, maar iedereen volgt ze zonder na te denken...
"In het theater," schrijft hij kan je het beste een menigte bestuderen. Geen enkele voorstelling is hetzelfde... "Vandaag is de zaal goed," of vandaag is het publiek antipathisch," hoort men in de wandelgangen. Volgens de schrijver is elk toneelstuk anders naarmate het publiek verandert. Hij gebruikt daar ook al het begrip, "de publieke opinie." Elke massa genereert een unieke instinctieve geest, die de groep bijeenhoudt. Hij eindigt het verhaal met een paar voorbeelden waar de massa een tragisch effect kan hebben op een individu in diezelfde menigte, zoals een man die in de Seine springt omdat een gek schreeuwt: "in 't water!"
Opinies zijn vluchtig. Crowd-funding lijkt me een slimme beweging want er zit veel kennis in de grijze onbekende massa. Maar laat haar niet - als één publiek - samenkomen, want ze verwordt tot een wispelturige speelbal die alle kanten op stuitert.
--
Wie zelf in een theater zit merkt wellicht het effect (invloed) van het gevoel van een publiek. Wat doet u wanneer aan het eind van een voorstelling - nog voordat men bis-roept - uw buurman gaat staan om te klappen, gaat u dan ook staan? En wat als opeens zijn buurman en de rest gaat staan? Of als iedereen gaat staan, blijft u dan nog zitten?
--
Wie zelf in een theater zit merkt wellicht het effect (invloed) van het gevoel van een publiek. Wat doet u wanneer aan het eind van een voorstelling - nog voordat men bis-roept - uw buurman gaat staan om te klappen, gaat u dan ook staan? En wat als opeens zijn buurman en de rest gaat staan? Of als iedereen gaat staan, blijft u dan nog zitten?
--
Op twitter vond ik deze (@thinkingdeep_), 7 maart 2022:
Reacties