Buffett niet happy met z'n coke
De beurs is voor vele een losgeslagen wereld die niets met de normale economie te maken heeft. Hoor je vaak. "Wall street," staat los van "Main street," zegt men dan. Aan de andere kant is de beurs te zien als een schat van informatie - Big Data - die wel degelijk iets zegt over de stand van de economie en vooral over veranderingen in de maatschappij. Aandelen hebben een signaalfunctie. Sommige bedrijven hebben een grote afzet in Emerging Markets en fungeren als een thermometer voor een dergelijk gebied (Heineken). Coca-Cola is dat ook in bepaalde mate, maar vertegenwoordigt toch vooral de consumentenmarkt.
Door technologische veranderingen en globalisering verdwijnen de banen voor de middenklasse. Dit is ook te zien op de aandelenmarkt. Ondernemingen die zich richten op het middensegment doen het minder goed.
Een mens heeft meerdere rollen: burger, consument en werknemer (of werkgever). ... volgens de theorie van Robert Reich heeft de consument niet het geweten van de burger die zijn idealen opzij kan (en zal) zetten en bij de Lidl koopt ook al weet hij dat dit ten koste gaat van de werkgelegenheid van de lokale economie (bakkers, ed). Door de verdere automatisering is er een koopkrachtverschuiving gaande die zichtbaar is geworden door o.a. de faillisementen in de auto-industrie. "Deze koopkachtverschuiving zien we terug op de aandelenmarkt," schrijft Robeco. In de sector detailhandel is de beurswaarde van bijvoorbeeld Esprit, dat zich vooral op het middensegment richtte, sterk gedaald. Tegelijkertijd floreert het ‘goedkope’ Primark (onderdeel van het Engelse AB Foods), en zijn aan de top van de markt de koersen van Richemont, Kering en LVMH als een raket omhoog gegaan.
Moeilijker ligt het verhaal van Coca Cola (KO). De koers van het aandeel staat onder druk en past meer algemeen als een retail bedrijf dat de problemen van het consumentenvertrouwen in het algemeen ondervindt.
Volgens de woorden van Buffett die KO in portefeuille heeft mag het management van het bedrijf niet achterover leunen bij de resultaten. Dat was vorig jaar. (bron: yahoo)
Het standaard verhaal van vandaag de dag is dat het bedrijf maar naar de aandeelhouders moet kijken en dan wel aandelen moet inkopen of dividend moet verhogen. Maar die tactiek is natuurlijk al gevolgd inmiddels, blijkens de "hoge" beurskoersen en het gevaar van dalingen waar menigeen over spreekt.
In het artikel van Yahoo noemt de schrijver een aantal probleemgebieden van het frisdrankenbedrijf. Zo is er de lobby van de anti-obesitie-campagne en de overgang naar stevia-gezoette frisdrank als ook de komst van lokale concurrenten, zoals Coda. KO is altijd een wereldspeler geweest en heeft verlies in de ene regio kunnen compenseren met winst in de andere. Maar hoe nu verder, in een tijd waarin de beursverwachtingen zo hoog zijn? De belevenis van coke drinken is niet meer hetzelfde.
Niemand weet hoe het de koers verder zal vergaan.
Wel typisch voor dit tijdsbeeld is dat KO het moeilijk heeft. Zelfs CocaCola. Het bedrijf staat toch wel als een van de retail-bedrijven symbool voor de American dream en als leider van het marketing-denken. Het merk (met inmiddels 500 sub-merken) is groot geworden door de vele publiciteitscampagnes die het product* bijstonden. Natuurlijk heeft een flesje Coke kwaliteiten boven een ander merk, maar is die extra waarde in deze veranderende tijden niet overgewaardeerd, vooral voor een consument die "het" minder vertrouwt. Nog meer publiciteit helpt blijkbaar niet. Men koopt niet alleen meer bij de Lidl, maar zelfs de beleving van een flesje Coke staat onder druk. Echt exclusief is een flesje Coke ook niet, zeker niet in vergelijking met de champagne van LVMH. En de andere meer white-labels en andere merken van het bedrijf kunnen niet voldoende concurreren om het verlies aan marge goed te maken.
Ook de beleveniseconomie staat onder druk. Ook interessant is de vraag hoe sterken merken in het algemeen beinvloed zullen worden door de veranderende maatschappij van burger, consument en (steeds minder) werknemers. Vroeger was men nog trots op een bedrijf waar iemand voor werkte, maar met de onzekerheid van een vaste baan voor het leven staat ook dat onder druk. Nu zal dat niet direct te zien zijn in de brandvalue van het consumentenmerk, maar toch.
* - bestaat nu uit:
Our Company markets, manufactures and sells:
• beverage concentrates, sometimes referred to as ‘‘beverage bases,’’ and syrups, including fountain syrups (we refer to this part of our business as our ‘‘concentrate business’’ or ‘‘concentrate operations’’); and
• finished sparkling and still beverages (we refer to this part of our business as our ‘‘finished product business’’ or ‘‘finished product operations’’).
Generally, finished product operations generate higher net operating revenues but lower gross profit margins than concentrate operations. In our concentrate operations, we typically generate net operating revenues by selling concentrates and syrups to authorized bottling and canning operations (to which we typically refer as our ‘‘bottlers’’ or our ‘‘bottling partners’’). Our bottling partners either combine the concentrates with sweeteners (depending on the product), still water and/or sparkling water, or combine the syrups with sparkling water to produce finished beverages (bron: KO annual report 2012)
Door technologische veranderingen en globalisering verdwijnen de banen voor de middenklasse. Dit is ook te zien op de aandelenmarkt. Ondernemingen die zich richten op het middensegment doen het minder goed.
Een mens heeft meerdere rollen: burger, consument en werknemer (of werkgever). ... volgens de theorie van Robert Reich heeft de consument niet het geweten van de burger die zijn idealen opzij kan (en zal) zetten en bij de Lidl koopt ook al weet hij dat dit ten koste gaat van de werkgelegenheid van de lokale economie (bakkers, ed). Door de verdere automatisering is er een koopkrachtverschuiving gaande die zichtbaar is geworden door o.a. de faillisementen in de auto-industrie. "Deze koopkachtverschuiving zien we terug op de aandelenmarkt," schrijft Robeco. In de sector detailhandel is de beurswaarde van bijvoorbeeld Esprit, dat zich vooral op het middensegment richtte, sterk gedaald. Tegelijkertijd floreert het ‘goedkope’ Primark (onderdeel van het Engelse AB Foods), en zijn aan de top van de markt de koersen van Richemont, Kering en LVMH als een raket omhoog gegaan.
Moeilijker ligt het verhaal van Coca Cola (KO). De koers van het aandeel staat onder druk en past meer algemeen als een retail bedrijf dat de problemen van het consumentenvertrouwen in het algemeen ondervindt.
Volgens de woorden van Buffett die KO in portefeuille heeft mag het management van het bedrijf niet achterover leunen bij de resultaten. Dat was vorig jaar. (bron: yahoo)
Het standaard verhaal van vandaag de dag is dat het bedrijf maar naar de aandeelhouders moet kijken en dan wel aandelen moet inkopen of dividend moet verhogen. Maar die tactiek is natuurlijk al gevolgd inmiddels, blijkens de "hoge" beurskoersen en het gevaar van dalingen waar menigeen over spreekt.In het artikel van Yahoo noemt de schrijver een aantal probleemgebieden van het frisdrankenbedrijf. Zo is er de lobby van de anti-obesitie-campagne en de overgang naar stevia-gezoette frisdrank als ook de komst van lokale concurrenten, zoals Coda. KO is altijd een wereldspeler geweest en heeft verlies in de ene regio kunnen compenseren met winst in de andere. Maar hoe nu verder, in een tijd waarin de beursverwachtingen zo hoog zijn? De belevenis van coke drinken is niet meer hetzelfde.
Niemand weet hoe het de koers verder zal vergaan.
Wel typisch voor dit tijdsbeeld is dat KO het moeilijk heeft. Zelfs CocaCola. Het bedrijf staat toch wel als een van de retail-bedrijven symbool voor de American dream en als leider van het marketing-denken. Het merk (met inmiddels 500 sub-merken) is groot geworden door de vele publiciteitscampagnes die het product* bijstonden. Natuurlijk heeft een flesje Coke kwaliteiten boven een ander merk, maar is die extra waarde in deze veranderende tijden niet overgewaardeerd, vooral voor een consument die "het" minder vertrouwt. Nog meer publiciteit helpt blijkbaar niet. Men koopt niet alleen meer bij de Lidl, maar zelfs de beleving van een flesje Coke staat onder druk. Echt exclusief is een flesje Coke ook niet, zeker niet in vergelijking met de champagne van LVMH. En de andere meer white-labels en andere merken van het bedrijf kunnen niet voldoende concurreren om het verlies aan marge goed te maken.
Ook de beleveniseconomie staat onder druk. Ook interessant is de vraag hoe sterken merken in het algemeen beinvloed zullen worden door de veranderende maatschappij van burger, consument en (steeds minder) werknemers. Vroeger was men nog trots op een bedrijf waar iemand voor werkte, maar met de onzekerheid van een vaste baan voor het leven staat ook dat onder druk. Nu zal dat niet direct te zien zijn in de brandvalue van het consumentenmerk, maar toch.
* - bestaat nu uit:
Our Company markets, manufactures and sells:
• beverage concentrates, sometimes referred to as ‘‘beverage bases,’’ and syrups, including fountain syrups (we refer to this part of our business as our ‘‘concentrate business’’ or ‘‘concentrate operations’’); and
• finished sparkling and still beverages (we refer to this part of our business as our ‘‘finished product business’’ or ‘‘finished product operations’’).
Generally, finished product operations generate higher net operating revenues but lower gross profit margins than concentrate operations. In our concentrate operations, we typically generate net operating revenues by selling concentrates and syrups to authorized bottling and canning operations (to which we typically refer as our ‘‘bottlers’’ or our ‘‘bottling partners’’). Our bottling partners either combine the concentrates with sweeteners (depending on the product), still water and/or sparkling water, or combine the syrups with sparkling water to produce finished beverages (bron: KO annual report 2012)
-- update sept 2020.
oud nieuws over Buffett. During that May 26, 2010, meeting, Buffett deflected responsibility for Moody’s actions. “I knew nothing about the management of Moody’s,” he told the federal investigators, explaining candidly why he owned so much stock: Moody’s faced practically no market competition.
Reacties