Shorttrack en het klassieke schaatsen

Het "klassieke" schaatsen versus shorttrack is een soortgelijke vergelijking als moderne talen versus klassieke talen of moderne talen versus computertalen. Niet helemaal natuurlijk maar het thema (schaatsen - shorttrack) is door de recente Olympische spelen wel actueel. Wie zei nu precies dat ze liever een bronzen shorttrackmedaille won dan een zilveren of gouden schaatsmedaille?

De Nederlanders zijn duidelijk de winnaar op deze spelen in 't schaatsen. Shorttrack is een variant van rolschaatsen en pas een jaar of twintig in opkomst. De verschillen tussen beide sporten zijn groot; bij schaatsen gaat het nog "ouderwets" om kracht en doorzettingsvermogen, bij shorttrack gaat het om wendbaarheid, "acceleratie," interactie met anderen (schijnbewegingen en ruimte-innemen) wat bij het klassieke schaatsen geen rol speelt. Het klassieke schaatsen is veel te netjes, echt "klassiek" shorttrack is veel meer een straatsport. Bij shorttrack speelt rivaliteit op een andere manier een rol; de sporters kunnen elkaar belemmeren, terwijl bij schaatsen ieder zijn eigen baan heeft.

Qua waardering is het moeilijk te zeggen welke sport belangrijker is; schaatsen of shorttrack, er is misschien gezien de tijdgeest - waar het moderne op dit moment wint van het klassieke - een kleine voorkeur voor shorttrack.

Er is een extra groot verschil wat wel typerend voor deze tijd is: bij shorttrack speelt ook "risico" een extra grote rol. Bij schaatsen ligt het risico in teveel of te weinig inzet doseren tijdens de wedstrijd. Bij shorttrack is het risico dat een sporter een bocht te scherp kan nemen en van het ene op het andere moment zichzelf kan diskwalificeren door te vallen of door de ander in de voeten te rijden. Die "kans" - vooral de eerste - is bij het traditionele schaatsen veel kleiner. Het nemen van (extra) risico is typisch iets van de moderne (Olympische) tijd.