Met het Chinese dorp verdwijnt de cultuur
Volgens de Tianjin Universiteit zijn er gedurende het decennia 2000-2010 meer dan een miljoen Chinese dorpen verdwenen, "een verlies van 300 dorpen per dag," ze zegt de studie. Iedereen kent op het internet de foto's van grote Chinese steden - "links de situatie van 1999, rechts anno 2013" die in korte tijd getransformeerd zijn tot stedelijke jungles. Minder bekend, en minder zichtbaar is de invloed van deze massale trek naar de stedelijke regios op de Chinese cultuur.
"De Chinese cultuur," is traditiegetrouw gebaseerd op deze lokale plattelandsdorpen, "en nu deze dorpen verdwijnen verdwijnt deze cultuur." zegt iemand tegen een westerse verslaggever. Het gaat vooral om de muziektradities, zoals het bespelen van instrumenten. "wanneer ik speel, leef ik."
Destroying villages and their culture also reveals deeper biases. A common insult in China is to call someone a farmer, a word equated with backwardness and ignorance, while the most valued cultural traditions are elite practices like landscape painting, calligraphy and court music.
De stedelijke ontwikkeling in China is een symbool van economische groei. In onze westerse omgeving begrijpen we misschien niet precies hoe de streekcultuur de drager is van vele Chinese waarden, maar dat tradities verdwijnen en overgenomen worden door het moderne leven is een bekend fenomeen.
In China probeert de regering via nieuwe initiatieven oude (muziek en performance) tradities te promoten of nieuw leven in te blazen, maar veel deelnemers lijken vroegtijdig af te haken.
Uit het verslag wordt de westerse lezer herinnert aan het feit dat de Chinese bewoners geen eigendom hebben over het land waar ze woonden in de dorpen. Wanneer ze naar de stad verhuizen krijgen ze vaak compensatie en een appartement door de staat aangewezen.
Op zich is die volksverhuizing al een enorme verandering voor de dorpsbewoners, wanneer ze in de stad een nieuw leven moeten opbouwen. Dat is voor een boer uit het westen die naar de stad vertrekt niet anders. Het stadleven heeft een eigen dynamiek en de cultuur van de stad wordt al snel gedicteerd door de moderne omgeving. De nieuwe bewoners zullen als toeristen ontvangen worden en moeten zich aanpassen aan de stedelijke regels.
Niet alleen zullen lokale tradities verdwijnen, de verbintenis met de natuur is in een stad veel minder sterk of "natuurlijk" dan in een dorp. Veel oude kennis en wijsheid zal dan ook met deze verhuizing mee verdwijnen. De cultuur verdwijnt niet, maar de ene (dorpscultuur) maakt plaats voor de andere (stedelijke cultuur). Dat is paradoxaal genoeg niet per sé een verbetering, terwijl de cultuur van de stad door de economische groei en symbool van ontwikkeling hoger gewaardeerd wordt. Dat dit samengaat met het probleem van smog moet de immigrant voor lief nemen.
... De stedelijke cultuur is meer globaal (westers).We horen nu dat de schuldgroei in China al die van Japan en de VS overtreft. De Chinese (stedelijke) cultuur zal niet immuun blijken te zijn voor recessies, crises en andere westerse uitdagingen.
"De Chinese cultuur," is traditiegetrouw gebaseerd op deze lokale plattelandsdorpen, "en nu deze dorpen verdwijnen verdwijnt deze cultuur." zegt iemand tegen een westerse verslaggever. Het gaat vooral om de muziektradities, zoals het bespelen van instrumenten. "wanneer ik speel, leef ik."
Destroying villages and their culture also reveals deeper biases. A common insult in China is to call someone a farmer, a word equated with backwardness and ignorance, while the most valued cultural traditions are elite practices like landscape painting, calligraphy and court music.
De stedelijke ontwikkeling in China is een symbool van economische groei. In onze westerse omgeving begrijpen we misschien niet precies hoe de streekcultuur de drager is van vele Chinese waarden, maar dat tradities verdwijnen en overgenomen worden door het moderne leven is een bekend fenomeen.
In China probeert de regering via nieuwe initiatieven oude (muziek en performance) tradities te promoten of nieuw leven in te blazen, maar veel deelnemers lijken vroegtijdig af te haken.
Uit het verslag wordt de westerse lezer herinnert aan het feit dat de Chinese bewoners geen eigendom hebben over het land waar ze woonden in de dorpen. Wanneer ze naar de stad verhuizen krijgen ze vaak compensatie en een appartement door de staat aangewezen.
Op zich is die volksverhuizing al een enorme verandering voor de dorpsbewoners, wanneer ze in de stad een nieuw leven moeten opbouwen. Dat is voor een boer uit het westen die naar de stad vertrekt niet anders. Het stadleven heeft een eigen dynamiek en de cultuur van de stad wordt al snel gedicteerd door de moderne omgeving. De nieuwe bewoners zullen als toeristen ontvangen worden en moeten zich aanpassen aan de stedelijke regels.
Niet alleen zullen lokale tradities verdwijnen, de verbintenis met de natuur is in een stad veel minder sterk of "natuurlijk" dan in een dorp. Veel oude kennis en wijsheid zal dan ook met deze verhuizing mee verdwijnen. De cultuur verdwijnt niet, maar de ene (dorpscultuur) maakt plaats voor de andere (stedelijke cultuur). Dat is paradoxaal genoeg niet per sé een verbetering, terwijl de cultuur van de stad door de economische groei en symbool van ontwikkeling hoger gewaardeerd wordt. Dat dit samengaat met het probleem van smog moet de immigrant voor lief nemen.
... De stedelijke cultuur is meer globaal (westers).
Reacties