Mijn tweede crisis
Mijn moeder zegt altijd dat "wanneer je iets niet zelf hebt meegemaakt je er niet over kan oordelen." Daar zit natuurlijk een kern van waarheid in, maar evenzo goed is het tegengestelde waar: juist doordat je iets niet hebt meegemaakt kan je er over oordelen. Of in ieder geval een mening over vormen of sympathie voor kweken. Juist die afstandelijkheid houdt ons neutraal. Misschien iets minder gevoelig, maar soms is dat maar goed ook. Voor je het weet huilen we allemaal mee met de wolven.
"Ook" normaal doen past in dit thema wat natuurlijk gaat over ervaring. Normaal doen en normaal zijn is de statistische norm die bepaald wordt door wat een grote groep mensen "allemaal" meemaakt. Zo is de ervaring van mijn moeder die de oorlog nog heeft meegemaakt voor mijn opvoeding heel normaal omdat bijna iedereen uit die generatie de oorlog op een bepaalde manier heeft meegemaakt. Dat maakt een uitzonderlijke gebeurtenis - de oorlog - tot iets "normaals".
Dat is cultuur. "Als jij de oorlog had meegemaakt zou je je eten niet laten staan."
Wanneer ik zie en hoor dat mensen zo veel moeite hebben met de huidige crisis en voorspellen wanneer die eindigt of stellen dat deze al wel of niet afgelopen is, dan denk ik dat die moeite met deze crisis komt omdat ze niet eerder een crisis hebben meegemaakt. Je ziet daarnaast ook veel mensen opbloeien in deze crisistijd omdat ze zich onbewust als een vis in het water voelen. Prachtig die ellende. Zo is het natuurlijk niet, maar er zijn nu eenmaal crisismanagers en gewone managers en die hebben beide een andere natuur. Die natuur komt door hun vroege ontwikkeling, hoe vreemd het ook klinkt. Een crisis-manager heeft mogelijk een traumatische ervaring meegemaakt en probeert zijn toehoorders te begeleiden in 't veld op een manier zoals hij het heeft gedaan. Soms realiseert hij zich niet dat anderen geen traumatische ervaring hebben ervaren en verplaatst hij zich niet goed in de situatie van zijn "gewone" klant.
De stelling wat je zelf niet meegemaakt hebt, heeft dus een keerzijde: de interim-manager weet niet wat normaal operationeel management is, net zoals de operationele manager niet snapt dat een crisis om andere oplossingen vraagt. Het zijn twee werelden. Zwart-wit gesteld, maar een grijs gebied ertussen.
Langzaam wordt het besef van de crisis en haar gevolg gewoon onder de mensen. We twitteren erover alsof het een heuse oorlog betreft. Iedereen doorloopt de crisis op haar manier, en juist door die gedeelde ervaring loods de hulpbehoevende zichzelf langs de ruïne op zoek naar een nieuwe weg. De crisis wordt het nieuwe normaal of de norm. De ZZP'er is een goed voorbeeld van de nieuwe norm. Veel banen verdwijnen (nu weer bij de KPN) en het resultaat is een nieuw leger aan ZZP'ers. Het duurt even voordat die zichzelf weer leren organiseren ongeacht of ze anderen inschakelen voor het marketing en verkoopproces.
Diegenen die denken dat ze een vaste baan voor het leven hebben kunnen nog heel wat van de ZZP'er leren. Diezelfde zal wanneer hij de kans krijgt weer terugkeren naar een vaste baan, mocht die mogelijkheid zich voordoen. Oud en nieuw bestaan zo naast elkaar. Dat wordt langzaam de nieuwe norm.
Alleen diegene die nu - in deze werkelijkheid - nog niet een (zijn eerste) crisis heeft meegemaakt moet uitkijken, want die kan het nog wel eens heel moeilijk gaan krijgen.
--
Aktueel, over "weten wat het is;" had ik maar borstkanker
"Ook" normaal doen past in dit thema wat natuurlijk gaat over ervaring. Normaal doen en normaal zijn is de statistische norm die bepaald wordt door wat een grote groep mensen "allemaal" meemaakt. Zo is de ervaring van mijn moeder die de oorlog nog heeft meegemaakt voor mijn opvoeding heel normaal omdat bijna iedereen uit die generatie de oorlog op een bepaalde manier heeft meegemaakt. Dat maakt een uitzonderlijke gebeurtenis - de oorlog - tot iets "normaals".
Dat is cultuur. "Als jij de oorlog had meegemaakt zou je je eten niet laten staan."
Wanneer ik zie en hoor dat mensen zo veel moeite hebben met de huidige crisis en voorspellen wanneer die eindigt of stellen dat deze al wel of niet afgelopen is, dan denk ik dat die moeite met deze crisis komt omdat ze niet eerder een crisis hebben meegemaakt. Je ziet daarnaast ook veel mensen opbloeien in deze crisistijd omdat ze zich onbewust als een vis in het water voelen. Prachtig die ellende. Zo is het natuurlijk niet, maar er zijn nu eenmaal crisismanagers en gewone managers en die hebben beide een andere natuur. Die natuur komt door hun vroege ontwikkeling, hoe vreemd het ook klinkt. Een crisis-manager heeft mogelijk een traumatische ervaring meegemaakt en probeert zijn toehoorders te begeleiden in 't veld op een manier zoals hij het heeft gedaan. Soms realiseert hij zich niet dat anderen geen traumatische ervaring hebben ervaren en verplaatst hij zich niet goed in de situatie van zijn "gewone" klant.
De stelling wat je zelf niet meegemaakt hebt, heeft dus een keerzijde: de interim-manager weet niet wat normaal operationeel management is, net zoals de operationele manager niet snapt dat een crisis om andere oplossingen vraagt. Het zijn twee werelden. Zwart-wit gesteld, maar een grijs gebied ertussen.
Langzaam wordt het besef van de crisis en haar gevolg gewoon onder de mensen. We twitteren erover alsof het een heuse oorlog betreft. Iedereen doorloopt de crisis op haar manier, en juist door die gedeelde ervaring loods de hulpbehoevende zichzelf langs de ruïne op zoek naar een nieuwe weg. De crisis wordt het nieuwe normaal of de norm. De ZZP'er is een goed voorbeeld van de nieuwe norm. Veel banen verdwijnen (nu weer bij de KPN) en het resultaat is een nieuw leger aan ZZP'ers. Het duurt even voordat die zichzelf weer leren organiseren ongeacht of ze anderen inschakelen voor het marketing en verkoopproces.
Diegenen die denken dat ze een vaste baan voor het leven hebben kunnen nog heel wat van de ZZP'er leren. Diezelfde zal wanneer hij de kans krijgt weer terugkeren naar een vaste baan, mocht die mogelijkheid zich voordoen. Oud en nieuw bestaan zo naast elkaar. Dat wordt langzaam de nieuwe norm.
Alleen diegene die nu - in deze werkelijkheid - nog niet een (zijn eerste) crisis heeft meegemaakt moet uitkijken, want die kan het nog wel eens heel moeilijk gaan krijgen.
--
Aktueel, over "weten wat het is;" had ik maar borstkanker
Reacties