Op de rand van De Wereld die Door Draait
In DWDD gisteren was er kort aandacht voor het borderline syndroom. De vraag die op de tafel lag was of hierbij nu vooral erfelijke of toch meer de omgevingsvariabelen doorslaggevend zijn in het verkrijgen van die ziekte; dus Nature of Nurture.
Aan tafel zat een biofysicus (Niels Laurens) en Marijn Distel, die als “bio-psychologe” werd voorgesteld, zij heeft onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van één- en twee-eiige tweelingen.
De vraag werd niet helemaal beantwoord. De waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden.
Op het internet lees ik – na zoeken op Marijn Distel: “Chromosoom 9 waarschijnlijke boosdoener borderline.... De persoonlijkheidsstoornis borderline is voor bijna de helft erfelijk. Dat bewees promovendus Marijn Distel. Ze kreeg een belangrijke prijs voor haar onderzoek.
Maar het feit dat een biofysicus en een bio-psychologe dit onderzoek uitvoeren, leidt al snel in de richting van een nature-resultaat. “Voor bijna de helft erfelijk,” valt dan nog mee. Maar het resultaat past m.i. heel goed bij het tijdsbeeld.
Het blijft daarnaast denk ik toch ook meer heroïsch om het hele lichaam te ontleden, steeds dieper en verder tot we alles weten, in plaats van een veel meer sociaal-gericht onderzoek waar allerlei omgevingsvariabelen in voorkomen. De Tweelingen database is daarvan overigens wel een voorbeeld, maar hoe moeilijk moet het niet zijn om dergelijke levens te volgen en de juiste vragen te stellen. Veel spannender is het om een transportsysteem in ons lichaam te ontdekken dat twee dagen nodig heeft om een voedingselement te verplaatsen van hoofd naar teen, zoals het filmpje liet zien bij DWDD.
En het is moeilijker uit te leggen aan het publiek. Fysica maakt indruk. Een schrijver (Tessa de Loo) mag wel iets roepen over tweelingen, maar de invloedsfeer van schrijvers is toch beperkt.
De helden van vandaag zijn weer wat meer geschoold in exacte wetenschappen; het tweelingen onderzoek kan je niet door een “gewone” psycholoog laten uitvoeren want dan wordt het onderzoek niet serieus genomen. Hoe zich dit verhoudt tot de groei van het aantal mensen dat een psycholoog bezoekt is een andere vraag.
Nog gevaarlijker is mijn stelling dat dit beeld – de macht van de biologie over psychische en sociale processen - overeenkomt met de opkomst van Wilders. Je zou kunnen denken dat men heeft geprobeerd om er iets van te maken met een multi-culturele samenleving, maar dat het biologisch gezien gewoon niet lukt. “Die mensen zijn echt anders.” Een dergelijke stelling laat dan wel het cultuurprobleem buiten beschouwing.
Typisch in deze context is overigens de rol van de presentator - Matthijs van Nieuwkerk. Hij heeft als ik me niet vergis Nederlands gestudeerd. waaruit je zou concluderen dat alpha en taal wel geaccepteerd wordt, maar enkel in de entertainment-industrie. Taal is leuk voor het vermaak. Met het vertellen van een mooi verhaal wordt de wereld niet bestuurd, hoogstens met de kaasschaaf bijgestuurd.
Wat ik nog een beetje mis in het borderline verhaal is de kantelpunt-theorie, die stelt dat je een crisis, kantelpunt (b.v. het ontstaan van de ziekte als borderline) moet kunnen zien aankomen. Als het zover is hebben we het leven weer in de hand.
En dat alles om een uitzending van De Wereld draait door. Ik geloof dat ik zelf doordraai... Niet te serieus nemen, als u dat al van plan was.
Overigens (5 februari): toevallig lees ik over een ander tweeling-onderzoek in Engeland. Dat gaat over de G-Spot die toch niet zou bestaan. Onderzoekers - waaronder professor Tim Spector - hebben hiertoe 900 tweelingen gevraagd of ze een G-spot zouden hebben; als één van hen zo'n plek zou kunnen identificeren, zou de ander het ook moeten hebben, omdat bij een-eiige tweelingen het DNA overeenkomt. Uit het onderzoek volgde dat er niet zo'n "spot" bestaat en dus subjectief is. Sexualoge Beverly Whipple zou het onderzoek aanvechten... (Bron: The Week)
Aan tafel zat een biofysicus (Niels Laurens) en Marijn Distel, die als “bio-psychologe” werd voorgesteld, zij heeft onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van één- en twee-eiige tweelingen.
De vraag werd niet helemaal beantwoord. De waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden.
Op het internet lees ik – na zoeken op Marijn Distel: “Chromosoom 9 waarschijnlijke boosdoener borderline.... De persoonlijkheidsstoornis borderline is voor bijna de helft erfelijk. Dat bewees promovendus Marijn Distel. Ze kreeg een belangrijke prijs voor haar onderzoek.
Maar het feit dat een biofysicus en een bio-psychologe dit onderzoek uitvoeren, leidt al snel in de richting van een nature-resultaat. “Voor bijna de helft erfelijk,” valt dan nog mee. Maar het resultaat past m.i. heel goed bij het tijdsbeeld.
[14 jaar later:]
-----------------
Het blijft daarnaast denk ik toch ook meer heroïsch om het hele lichaam te ontleden, steeds dieper en verder tot we alles weten, in plaats van een veel meer sociaal-gericht onderzoek waar allerlei omgevingsvariabelen in voorkomen. De Tweelingen database is daarvan overigens wel een voorbeeld, maar hoe moeilijk moet het niet zijn om dergelijke levens te volgen en de juiste vragen te stellen. Veel spannender is het om een transportsysteem in ons lichaam te ontdekken dat twee dagen nodig heeft om een voedingselement te verplaatsen van hoofd naar teen, zoals het filmpje liet zien bij DWDD.
En het is moeilijker uit te leggen aan het publiek. Fysica maakt indruk. Een schrijver (Tessa de Loo) mag wel iets roepen over tweelingen, maar de invloedsfeer van schrijvers is toch beperkt.
De helden van vandaag zijn weer wat meer geschoold in exacte wetenschappen; het tweelingen onderzoek kan je niet door een “gewone” psycholoog laten uitvoeren want dan wordt het onderzoek niet serieus genomen. Hoe zich dit verhoudt tot de groei van het aantal mensen dat een psycholoog bezoekt is een andere vraag.
Nog gevaarlijker is mijn stelling dat dit beeld – de macht van de biologie over psychische en sociale processen - overeenkomt met de opkomst van Wilders. Je zou kunnen denken dat men heeft geprobeerd om er iets van te maken met een multi-culturele samenleving, maar dat het biologisch gezien gewoon niet lukt. “Die mensen zijn echt anders.” Een dergelijke stelling laat dan wel het cultuurprobleem buiten beschouwing.
Typisch in deze context is overigens de rol van de presentator - Matthijs van Nieuwkerk. Hij heeft als ik me niet vergis Nederlands gestudeerd. waaruit je zou concluderen dat alpha en taal wel geaccepteerd wordt, maar enkel in de entertainment-industrie. Taal is leuk voor het vermaak. Met het vertellen van een mooi verhaal wordt de wereld niet bestuurd, hoogstens met de kaasschaaf bijgestuurd.
Wat ik nog een beetje mis in het borderline verhaal is de kantelpunt-theorie, die stelt dat je een crisis, kantelpunt (b.v. het ontstaan van de ziekte als borderline) moet kunnen zien aankomen. Als het zover is hebben we het leven weer in de hand.
En dat alles om een uitzending van De Wereld draait door. Ik geloof dat ik zelf doordraai... Niet te serieus nemen, als u dat al van plan was.
Overigens (5 februari): toevallig lees ik over een ander tweeling-onderzoek in Engeland. Dat gaat over de G-Spot die toch niet zou bestaan. Onderzoekers - waaronder professor Tim Spector - hebben hiertoe 900 tweelingen gevraagd of ze een G-spot zouden hebben; als één van hen zo'n plek zou kunnen identificeren, zou de ander het ook moeten hebben, omdat bij een-eiige tweelingen het DNA overeenkomt. Uit het onderzoek volgde dat er niet zo'n "spot" bestaat en dus subjectief is. Sexualoge Beverly Whipple zou het onderzoek aanvechten... (Bron: The Week)
Reacties
Echter wat blijkt in realiteit in dit land. In de eerste plaats dat een ggz-psychiatrie nog steeds komt met een -excuus- als zaken allang fout zijn gegaan en een dader van strafbare aantoonbare feiten nota bene, lijdt aan borderlinesyndroom nog bekend bij de ggz ook en vervolgens de ggz maar verzwijgt wat de kenmerken waren en zijn van het ziektebeeld. En dan hebben we het niet alleen over die punten die staan in de DSM, wat je ziet terugkomen ook in allerlei verhalen van die mensen zelf nota bene en zelfs van deskundigen, of mensen die pretenderen dat te kunnen zijn of zijn. Als tegelijkertijd men; een ieder dus; kan konstateren dat ONDANKS dat aantoonbaar vele vele kinderen in familierecht nu de dupe zijn doordat in familierecht eerstens gezag over kinderen wordt gegeven ook eenzijdig en klakkeloos -bijvoorbeeld als moeders gewoonweg een streepje zetten als teken dat geen vader zou bestaan nota bene en men dit nog toeliet in Nederland ook bij vele duizenden!- aan mensen die dan die ernstige geestesstoornis (zie BW) hebben, dan is het gevolg ervan niet zo moeilijk meer te bepalen voor kinderen. Gelukkig wordt nu op betrokkenheid aangedrongen voor omstanders doch men laat nog STEEDS als ggz dat over aan de -keuzevrijheid clientéle nota bene- en dat terwijl een KENMERK JUIST ook meest is, dat de eigen partners onterecht werden en worden buitengesloten. Waardoor zelfs de genoemde adviezen en waarschuwingen in familierecht gedaan onder andere op bpdcentral.com door professionals die al jaren ervaring hebben op dat terrein, onder de tafel worden geschoven vaak.
Een vreselijke vervreemding van kinderen van hun eigen vaders meest heeft plaatsgevonden, duizenden als slachtoffer, omdat in de politiek de politici het niet uitkwam dat moeders als daders gezien dienen te worden ook in die zaken die dat doen, (misdrijf verduistering van Staat o.a. overtreding kinderrechten en ga zo maar door), wat gewoonweg patiëntjes kweken als gevolg heeft en zal hebben en heeft gehad ook.
De kopprojekten als voorbeeld nota bene, en nog steeds blijken mensen of niet te willen horen ook professionals niet, ook instanties niet die in die materie een rol spelen. Men beginne al met kenmerk valse verklaringen door borderliners (en advokaten dienen dat heel goed te beseffen dat als zij meewerken hieraan wat zij veroorzaken mede!) welke niet worden aangepakt in familierecht nota bene waardoor valse rapporten gewoonweg doorgang vinden, in verweerschriften etc.
Deze waanzin moet stoppen in belang van onderdehand een generatie. En de volgende. En de volgende.
Die burgers en politiek wakker worden a.u.b.