Made in China (by Google)
Het nieuws van de hackers die de site van Google in China binnendrongen is een beetje op de achtergrond geraakt door alle ontwikkelingen, maar het is m.i. een nogal belangrijke gebeurtenis die veel invloed zal hebben op de ontwikkelingen in de cyberwereld.
Men spreekt nu al dat het beveiligingsniveau veel te laag is. En als de controles op de luchtvelden al niet toereikend blijken, hoeveel staat ons dan nog te wachten op het internet.
Maar cultureel gezien vind ik vooral de volgende vraag belangrijk: waar stopt de bedrijfs-en professionele cultuur en waar gaat deze over op een nationale cultuur. Google zoekt de hackers binnen eigen gelederen, kopt de krant. Google medewerker of Chinese spion? spionage is - zie de formule 1 - ook van alle tijden.
Ik heb zelf geen antwoord op de vraag, maar vind het verschijnsel wel interessant. Op de beurs heeft men het weer over landenselectie, daar waar we tot voor kort aan sectorbeleggen werden gedwongen, want de landenschillen waren ondergeschikt aan de sector: healthcare providers zitten in Engeland, de VS en Zwitserland, om maar een paar voorbeelden te geven. Overal dus. Maar hoe zit dat in de financiële wereld? Nu verhoogt men even het risicoprofiel van de Spaanse Banken ten opzichte van hun Europese broeders. Binnen de sector financieel dringt het landenprofiel zich op.
Cultuur was maakbaar, vooral in de VS. Maar het Chinese incident laat zien dat er grenzen zijn.
-- januari 2013.
De Made in ... Italy, Holland artikelen hebben impliciet het doel om de metafoor van nationale culturen te gebruiken voor organisatiecultuur. het grote (gele) gevaar is met betrekking tot deze methode is dat iedereen een verschillend beeld heeft van een nationale cultuur, maar dat theoretische modellen en praktische verwijzingen moeilijk verenigbaar zijn. Iedereen heeft misschien wel een beeld van Made in Italy, of Made in China, maar dat beeld is vaak stereotiep.
Toch zegt een metafoor vaak meer dan duizend woorden. Ik durf te beweren dat het fenomeen "Lance Armstrong" typisch een product is van Amerikaanse bodem: dus: Made in the US.
Zie ook: de Amerikaanse Droom...
Men spreekt nu al dat het beveiligingsniveau veel te laag is. En als de controles op de luchtvelden al niet toereikend blijken, hoeveel staat ons dan nog te wachten op het internet.
Maar cultureel gezien vind ik vooral de volgende vraag belangrijk: waar stopt de bedrijfs-en professionele cultuur en waar gaat deze over op een nationale cultuur. Google zoekt de hackers binnen eigen gelederen, kopt de krant. Google medewerker of Chinese spion? spionage is - zie de formule 1 - ook van alle tijden.
Ik heb zelf geen antwoord op de vraag, maar vind het verschijnsel wel interessant. Op de beurs heeft men het weer over landenselectie, daar waar we tot voor kort aan sectorbeleggen werden gedwongen, want de landenschillen waren ondergeschikt aan de sector: healthcare providers zitten in Engeland, de VS en Zwitserland, om maar een paar voorbeelden te geven. Overal dus. Maar hoe zit dat in de financiële wereld? Nu verhoogt men even het risicoprofiel van de Spaanse Banken ten opzichte van hun Europese broeders. Binnen de sector financieel dringt het landenprofiel zich op.
Cultuur was maakbaar, vooral in de VS. Maar het Chinese incident laat zien dat er grenzen zijn.
-- januari 2013.
De Made in ... Italy, Holland artikelen hebben impliciet het doel om de metafoor van nationale culturen te gebruiken voor organisatiecultuur. het grote (gele) gevaar is met betrekking tot deze methode is dat iedereen een verschillend beeld heeft van een nationale cultuur, maar dat theoretische modellen en praktische verwijzingen moeilijk verenigbaar zijn. Iedereen heeft misschien wel een beeld van Made in Italy, of Made in China, maar dat beeld is vaak stereotiep.
Toch zegt een metafoor vaak meer dan duizend woorden. Ik durf te beweren dat het fenomeen "Lance Armstrong" typisch een product is van Amerikaanse bodem: dus: Made in the US.
Zie ook: de Amerikaanse Droom...
Reacties