Het evangelie volgens Wynaendts
Een interview in El País (van BERNAT GARCÍA) met Alexander Wynaendts begint met de overheidsingreep en het saneren van de balans. “Is het business model van Aegon veranderd sindsdien?” is een van de eerste vragen aan de CEO. "Dat is zeker het geval."
Tijdens het lezen van het interview bevalt me het idee dat ik ook bij het lezen van het interview had over Philips in Spanje; Nederlandse bedrijven richten hun vizier veel meer op Europa na de vervelende ervaringen van het Amerikaanse avontuur.
Wie tussen de regels van het interview met de CEO van Aegon doorleest merkt dat de krant een afwachtende houding aanneemt, zo van: “ja, het zal wel, eerste in de problemen komen door onverantwoorde beleggingsbeslissingen te nemen en ons nu komen vertellen hoe de Spaanse particulier zijn verzekering zou moeten regelen. Net als in Nederland.”
Jaap van Duijn schreef nog geen twee dagen eerder over de verschillen – in cultuur – tussen het wat ik maar het veilige Nederlandse model noem waarin de klant all-risk verzekerd is. Alles is voor hem geregeld:
Een van de meest zorgwekkende consequenties van het hebben van een verzorgingsstaat is dat er in zo'n samenleving een steeds geringer beroep wordt gedaan op de eigen verantwoordelijkheid van mensen... De pensioenen zijn een goed voorbeeld van het geleidelijk aan verdwijnen van het besef van eigen verantwoordelijkheid... Er werd dus helemaal niet gespaard en gezinnen vonden dat kennelijk ook niet nodig, want het wegleggen van geld voor het pensioen, en het zorgen dat er straks voldoende pensioen is, wordt immers door anderen geregeld. Desgevraagd vinden Nederlanders dat pensioenfondsen veel te riskant bezig zijn door in aandelen te beleggen... De verzorgingsstaat heeft bewerkstelligd dat mensen zich niet echt meer verantwoordelijk voelen voor hun toekomst. Ze sparen weinig en hebben hoge schulden. Nederlandse gezinnen zijn bijna Europees kampioen schulden maken, dankzij de aflossingsvrije hypotheek... (in) de veronderstelling dat huizenprijzen toch altijd stijgen...
Hebben wij al met al veel vertrouwen in onze instituties, in Zuid-Europa is het precies andersom...
Italianen, Grieken, Spanjaarden en Portugezen moeten het allemaal zelf regelen en doen dat dan ook... In 2007 was het vermogen van Italiaanse gezinnen gemiddeld 8,6 maal zo groot als hun inkomen. Nederlanders bezaten maar 4,6 maal hun gezinsinkomen...
Nog interessanter: Italianen hebben drie keer zo weinig schulden als Nederlanders. Waar een beetje eigen verantwoordelijkheid al niet goed voor is.
Nederlanders zijn traditioneel handelaren – de Nederlandse Koopmangeest is koppig - en zo kopen we een product of idee en slijten dat op de thuismarkt of ergens anders. We vinden wat van ver komt al snel goed en nemen het over. Maar na een aantal miskopen zo de afgelopen tijd, kan het geen kwaad om de nodige voorzichtigheid te betrachten.
Wat Aegon en andere partijen in ieder geval niet moeten vergeten is zijn de diverse cultuurverschillen. En de tijd van het verspreiden van het (Nederlands verzekerings) evangelie staat ook onder druk. Men weet het in eigen land ook wel en dat er andere oplossingen zijn.
En dan zijn er nog de minder grote verandering in het Nederlandse verzekeringslandschap zelf met de komst van partijen als BND.
Overigens laat dit interview zien dat er een cultuurverandering gaande is binnen de financiële wereld, en dat deze vooral gedreven wordt door een verandering van de business / het business model.
Tijdens het lezen van het interview bevalt me het idee dat ik ook bij het lezen van het interview had over Philips in Spanje; Nederlandse bedrijven richten hun vizier veel meer op Europa na de vervelende ervaringen van het Amerikaanse avontuur.
Wie tussen de regels van het interview met de CEO van Aegon doorleest merkt dat de krant een afwachtende houding aanneemt, zo van: “ja, het zal wel, eerste in de problemen komen door onverantwoorde beleggingsbeslissingen te nemen en ons nu komen vertellen hoe de Spaanse particulier zijn verzekering zou moeten regelen. Net als in Nederland.”
Jaap van Duijn schreef nog geen twee dagen eerder over de verschillen – in cultuur – tussen het wat ik maar het veilige Nederlandse model noem waarin de klant all-risk verzekerd is. Alles is voor hem geregeld:
Een van de meest zorgwekkende consequenties van het hebben van een verzorgingsstaat is dat er in zo'n samenleving een steeds geringer beroep wordt gedaan op de eigen verantwoordelijkheid van mensen... De pensioenen zijn een goed voorbeeld van het geleidelijk aan verdwijnen van het besef van eigen verantwoordelijkheid... Er werd dus helemaal niet gespaard en gezinnen vonden dat kennelijk ook niet nodig, want het wegleggen van geld voor het pensioen, en het zorgen dat er straks voldoende pensioen is, wordt immers door anderen geregeld. Desgevraagd vinden Nederlanders dat pensioenfondsen veel te riskant bezig zijn door in aandelen te beleggen... De verzorgingsstaat heeft bewerkstelligd dat mensen zich niet echt meer verantwoordelijk voelen voor hun toekomst. Ze sparen weinig en hebben hoge schulden. Nederlandse gezinnen zijn bijna Europees kampioen schulden maken, dankzij de aflossingsvrije hypotheek... (in) de veronderstelling dat huizenprijzen toch altijd stijgen...
Hebben wij al met al veel vertrouwen in onze instituties, in Zuid-Europa is het precies andersom...
Italianen, Grieken, Spanjaarden en Portugezen moeten het allemaal zelf regelen en doen dat dan ook... In 2007 was het vermogen van Italiaanse gezinnen gemiddeld 8,6 maal zo groot als hun inkomen. Nederlanders bezaten maar 4,6 maal hun gezinsinkomen...
Nog interessanter: Italianen hebben drie keer zo weinig schulden als Nederlanders. Waar een beetje eigen verantwoordelijkheid al niet goed voor is.
Nederlanders zijn traditioneel handelaren – de Nederlandse Koopmangeest is koppig - en zo kopen we een product of idee en slijten dat op de thuismarkt of ergens anders. We vinden wat van ver komt al snel goed en nemen het over. Maar na een aantal miskopen zo de afgelopen tijd, kan het geen kwaad om de nodige voorzichtigheid te betrachten.
Wat Aegon en andere partijen in ieder geval niet moeten vergeten is zijn de diverse cultuurverschillen. En de tijd van het verspreiden van het (Nederlands verzekerings) evangelie staat ook onder druk. Men weet het in eigen land ook wel en dat er andere oplossingen zijn.
En dan zijn er nog de minder grote verandering in het Nederlandse verzekeringslandschap zelf met de komst van partijen als BND.
Overigens laat dit interview zien dat er een cultuurverandering gaande is binnen de financiële wereld, en dat deze vooral gedreven wordt door een verandering van de business / het business model.
Reacties