Werving & Selectie bij de PvdA
Stel even dat we de PvdA als een bedrijf zouden kunnen opvatten, die aan verwing en selectie doet. In die context gaat de volgende vergelijking.
Er is dan m.i. een duidelijke overeenkomst te vinden in hoe destijds de burgemeester van Rotterdam (Aboutaleb) geselecteerd werd en hoe de werving van de huidige (nieuwe) leider van de PvdA is verlopen, Cohen.
Alvorens een wervingscampagne te starten, maakt elk bedrijf een profiel op van de kandidaat. Wat moet er in dat profiel staan en waar kijkt het bedrijf naar?
In beide situaties heeft de PvdA gekozen voor een profiel van een leider c.q. bestuurder die het beste antwoord geeft op een bepaalde problematiek. De vraag is alleen welke problematiek kiest de recruiter?
Dit kan zijn een thema als integratie, waar bijvoorbeeld een leider past die twee kampen kan begrijpen. In Rotterdam was het Aboutaleb omdat deze van Marokkaanse afkomst was, maar ook een duidelijke visie had hoe met probleemjongeren om te gaan. Hij was het goede voorbeeld.
Met Cohen kiest de PvdA opnieuw voor een dergelijke filosofie: ze kijkt naar een van de belangrijkste thema's en dat is weer integratie en kiest een serieuze kandidaat die ook nog een weerwoord heeft op een andere belangrijke leider: die van de PVV. Opnieuw is Cohen "het goede voorbeeld."
Het probleem zowel toen bij Rotterdam en nu weer in de landelijke politiek is dat het probleem - integratie - niet het echte business (economische) probleem is, maar een afgeleid (organisatie) probleem. Niet voor niets dat Cohen nu een cursus economie gaat volgen.
"Niemand is te oud om te leren," hoor je mensen denken.
Wat zal blijken is dat er harde bezuinigingen nodig zijn en dat de echte problematiek heel anders is dan die Bos voor ogen had toen hij Cohen selecteerde. Ook in Rotterdam zijn de fouten die Aboutaleb aangerekend worden, op geen enkele wijze gerelateerd aan het profiel waar hij destijds voor geselecteerd is (integratie) maar gaan over veiligheid en adequaat optreden of het ontbreken van orde bij de gemeenteraadsverkiezingen.
Om cultuurproblemen op te lossen wordt vaak intern gekeken naar het probleem en kiest men bijvoorbeeld voor een intern organisatorische oplossing als een verbindend leider, maar de oplossing ligt meestal buiten de organisatie. Voor iemand als Bos die uit het bedrijfsleven (Shell) komt mag dit als bekend beschouwd worden. Maar misschien werkt het in de politiek toch anders dan in het bedrijfsleven.
Er is dan m.i. een duidelijke overeenkomst te vinden in hoe destijds de burgemeester van Rotterdam (Aboutaleb) geselecteerd werd en hoe de werving van de huidige (nieuwe) leider van de PvdA is verlopen, Cohen.
Alvorens een wervingscampagne te starten, maakt elk bedrijf een profiel op van de kandidaat. Wat moet er in dat profiel staan en waar kijkt het bedrijf naar?
In beide situaties heeft de PvdA gekozen voor een profiel van een leider c.q. bestuurder die het beste antwoord geeft op een bepaalde problematiek. De vraag is alleen welke problematiek kiest de recruiter?
Dit kan zijn een thema als integratie, waar bijvoorbeeld een leider past die twee kampen kan begrijpen. In Rotterdam was het Aboutaleb omdat deze van Marokkaanse afkomst was, maar ook een duidelijke visie had hoe met probleemjongeren om te gaan. Hij was het goede voorbeeld.
Met Cohen kiest de PvdA opnieuw voor een dergelijke filosofie: ze kijkt naar een van de belangrijkste thema's en dat is weer integratie en kiest een serieuze kandidaat die ook nog een weerwoord heeft op een andere belangrijke leider: die van de PVV. Opnieuw is Cohen "het goede voorbeeld."
Het probleem zowel toen bij Rotterdam en nu weer in de landelijke politiek is dat het probleem - integratie - niet het echte business (economische) probleem is, maar een afgeleid (organisatie) probleem. Niet voor niets dat Cohen nu een cursus economie gaat volgen.
"Niemand is te oud om te leren," hoor je mensen denken.
Wat zal blijken is dat er harde bezuinigingen nodig zijn en dat de echte problematiek heel anders is dan die Bos voor ogen had toen hij Cohen selecteerde. Ook in Rotterdam zijn de fouten die Aboutaleb aangerekend worden, op geen enkele wijze gerelateerd aan het profiel waar hij destijds voor geselecteerd is (integratie) maar gaan over veiligheid en adequaat optreden of het ontbreken van orde bij de gemeenteraadsverkiezingen.
Om cultuurproblemen op te lossen wordt vaak intern gekeken naar het probleem en kiest men bijvoorbeeld voor een intern organisatorische oplossing als een verbindend leider, maar de oplossing ligt meestal buiten de organisatie. Voor iemand als Bos die uit het bedrijfsleven (Shell) komt mag dit als bekend beschouwd worden. Maar misschien werkt het in de politiek toch anders dan in het bedrijfsleven.
Reacties