Oud Nieuws: Afronden
De Duitser voor me bij de kassa wachtte vergeefs op twee eurocent wisselgeld, maar kreeg dat dus niet. Als volgende klant in de rij vroeg ik hoe dat zat. Ik begrijp nu dat het een regel is die al zes jaar geleden ingevoerd is. Alleen in Nederland waar het mag en in Finland waar het zelfs verplicht is, lees ik op de website van DNB.
Dit is een typisch voorbeeld van organiseren en organisatie-voorkeur waar het business effect moeilijk kan worden aangetoond.
Aan organisatiezijde (intern gericht) is het zo dat winkeliers meer kosten moeten maken (typisch Nederlands: zuinigheid) en ook zou het afrekenen bij de kassa sneller gaan;het bevordert de doorstroom. Behalve dus als u een winkel aan de grens heeft, dan leidt het tot vragen. Maar dat zijn uitzonderingen.
Aan de businesszijde is de winkelier ook klant en staat waarschijnlijk het merendeel van de klanten - Nederlanders - achter de rationaliteit van het kostenargument.
Overigens betreft het wel een deel analyse van de detailhandel en is de vraag niet beantwoord of het voor de gehele economie effect scoort. Gezien andere Eurolanden deze maatregel niet genomen hebben lijkt het erop dat het een onevenwichtige kosten/baten-analyse betreft. als men verder kijkt dan de detailhandel en let op het gehele effect van deze oplossing duidt deze maatregel misschien ook op een minachting voor klein geld. Wie het kleine niet eert... En misschien ook wel dat men in Nederland (en in Finland) eenvoudig een detail aan de kant schuift.
--
Hoe het ook is... dit is de realiteit anno 2015:
Onlangs was ik even in Nederland, en toevallig kwam ik in twee boekwinkels. In de eerste Bruna, vertelde me de man achter de balie dat centen en tweecent muntstukken niet meer ingebruik waren. 'Van de ABN moeten we deze centen weggooien,' zo vertelde hij me. Even later kom ik bij de Drukkerij - het bezoek speelt zich af in Middelburg - en daar accepteren ze gewoon zowel een- als tweecent munten.
Dit is een typisch voorbeeld van organiseren en organisatie-voorkeur waar het business effect moeilijk kan worden aangetoond.
Aan organisatiezijde (intern gericht) is het zo dat winkeliers meer kosten moeten maken (typisch Nederlands: zuinigheid) en ook zou het afrekenen bij de kassa sneller gaan;het bevordert de doorstroom. Behalve dus als u een winkel aan de grens heeft, dan leidt het tot vragen. Maar dat zijn uitzonderingen.
Aan de businesszijde is de winkelier ook klant en staat waarschijnlijk het merendeel van de klanten - Nederlanders - achter de rationaliteit van het kostenargument.
Overigens betreft het wel een deel analyse van de detailhandel en is de vraag niet beantwoord of het voor de gehele economie effect scoort. Gezien andere Eurolanden deze maatregel niet genomen hebben lijkt het erop dat het een onevenwichtige kosten/baten-analyse betreft. als men verder kijkt dan de detailhandel en let op het gehele effect van deze oplossing duidt deze maatregel misschien ook op een minachting voor klein geld. Wie het kleine niet eert... En misschien ook wel dat men in Nederland (en in Finland) eenvoudig een detail aan de kant schuift.
--
Hoe het ook is... dit is de realiteit anno 2015:
Onlangs was ik even in Nederland, en toevallig kwam ik in twee boekwinkels. In de eerste Bruna, vertelde me de man achter de balie dat centen en tweecent muntstukken niet meer ingebruik waren. 'Van de ABN moeten we deze centen weggooien,' zo vertelde hij me. Even later kom ik bij de Drukkerij - het bezoek speelt zich af in Middelburg - en daar accepteren ze gewoon zowel een- als tweecent munten.
Reacties