I love complexity

“Ik houd van complexiteit,” had ik ergens geschreven. Een iemand (een ervaren coach) zei: Beter is: ik hou van het beschouwen van ogenschijnlijk complexe zaken en probeer die terug te brengen tot de essentie en bestuurbaarheid. 


Deal with complexity?

Welke rol speelt complexiteit in mijn leven? Ik houd van complexiteit. Maar, Waarom?

Het leven als puzzel? Dat beeld is het eerste dat me te binnen schiet. Toen ik klein was puzzelde ik veel. Waar dat precies begon weet ik niet, maar ik was er wel goed in. Dat zeiden anderen dan. Stukjes zoeken en vinden. en op zijn plaats leggen. Puzzelen zou je als voorbereiding voor het echte leven kunnen zien. Een probleem dat op te delen is in diverse deelstukjes en die moeten netjes in elkaar passen. Je kan ook denken dat je een motor uit elkaar haalt en dan weer in elkaar zet. En het lollige beeld wat je dan vaak ziet is dat er een emmer met onderdelen is overgebleven, maar de motor zit weel in elkaar.

Zelfanalyse, zou ook kunnen. Zen and the art of motorcycle maintenance. Je zelf ontleden en dan weer opbouwen totdat alle puzzelstukjes weer bij elkaar passen.

De anatomie van een menselijke lichaam is ook complex.

En dan zijn er de modellen, om complexiteit te vereenvoudigen. Aan de ene kant is er dus het fenomeen dat de wereld complex is, en aan de andere kant het mechanisme om die complexiteit te bedwingen. Typisch menselijk om zaken te versimpelen. Het is als een soort domineren van een wild dier. Domesticeren.

Maar een bepaalde voorliefde voor complexiteit moet toch ergens vandaan komen. Zou het niet zo zijn, dat je ooit een moeilijke puzzel hebt opgelost, en dat je daarmee trek heb gekregen in meer? En zou puzzel niet een figuurlijke puzzel zijn geweest, en het echte leven als letterlijke puzzel. Stel dat je leven zo veel anders is dan het leven van anderen om je heen, waar de rolverdeling tussen vader en moeder wegvalt en dat de gezinssamenstelling zo veel anders is en niet lijkt op wat je om je heen zien, en dat je dan gaat denken, hoe werkt dit allemaal? En dat je er dan na jaren "puzzelen," inderdaad achter komt dat het allemaal een complex geheel was, moet niet onoplosbaar, en dat je dingen vanuit een andere hoek opeens veel beter begrijpt. En dat een dergelijke ervaring je motiveert tot het willen oplossen van andere moeilijke puzzels...?

--

2008/07/complexiteit-en-het-gebruik-van-modellen 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Typisch Spaans: Balay

Voorbij goed en kwaad (Nietzsche)

Begraven of cremeren?